Er is een tijd van komen, maar ook om te gaan...

De mensen die op deze afdeling terecht komen, hebben hun diagnose al gekregen.
Geen behandeling is nog mogelijk om hen te genezen, ze zullen sterven aan (meestal kanker) wat ze hebben.
Het enige waarom ze naar de palliatieve afdeling komen is om geen pijn te hebben en voor comfort.
Er wordt alles gedaan om ze pijnvrij te krijgen, er wordt gewoon altijd iets gegeven bij pijn, er zijn geen maximum dosissen.

Euthanasie komt erg zelden voor.
Wat wel gebeurd is mensen in slaap brengen en hen wakker laten worden als er bezoek is.
Veel mensen zien dit ook als euthanasie, maar er is een groot verschil.
Met euthanasie stop je actief het leven. Met verdoving stop je het niet onmiddellijk, maar je zorgt ervoor dat de mensen zelf er niets meer van merken. Maar je blijft dus leven en er wordt niets dodelijk geïnjecteerd.

Heb morgen mijn laatste dag en heb gisteren mijn eind-evaluatie gekregen.
We worden op 10 verschillende competenties gescoord.
Mijn punten:
2x een 14/20
6x een 16/20
2x een 18/20

1 van die 18/20 had een 20 op 20 kunnen zijn maar m'n begeleidster vond dat ze dat niet kon geven, uit principe. Maar ik verdiende het wel.

Heb het grootste compliment ooit gekregen over mijn werk:
"Als er hier een tyfus pandemie zou uitbreken bij het personeel en jij (tov mij dus) zou de enige zijn die niet besmet is, zou je deze dienst op je eigen kunnen draaiende kunnen houden."

Een bevestiging van wat ik aanvoelde maar ik had dit nooit zo verwacht eerlijk gezegd.

Je hebt losgelaten...

Ik kijk naar het patiëntenbord
ik mis iets...
ik mis jouw naam...

heb je eindelijk losgelaten?
ben je eindelijk kunnen gaan?

ik word stil binnenin
we konden het goed vinden,
begrepen elkaar met een enkele blik
nu ben je naar een beter oord

ik ga je kamer binnen,
je ligt vredig maar de tekenen van een gevecht blijven zichtbaar
je ziet er moe uit, té moegestreden
ik kan waardig afscheid van je nemen,
ben blij dat ik je nog heb gezien

je bent weg uit deze wereld na een hevige strijd die niet gewonnen kón worden
je bent weg uit deze wereld na een hevige strijd
je bent weg uit deze wereld
je bent weg...
je bent weg...

het ga je goed man,
R.I.P.

Sterkte Phaser Heel veel sterkte mmaar vooral licht en kracht.in deze moeilijke tijd. Ik vindt je heel moedig en knap dat je dit kan petje af.

Liefs Dieneke

Pfff Dit is even too heavy voor mij.

Dood was in onze familie 'dood en dan ga je naar de hemel' that's it. Toen ik kinderen kreeg, kwam het grote verantwoordelijkheids gevoel. Wat als ik morgen doodga. Waar gaan m'n kids dan heen, ben ik verzekerd.

Vooral angst, nu een paar jaar later is het voor mij wel duidelijk, je moet alles goed geregeld hebben. Maar wat voor mij nog belangrijker is, is te weten dat als ik mijn best doe als ouder, er echt voor ze ben, van ze hou en er voor ze ben. Ik dat later, als het mijn tijd is om te gaan, allemaal weer terug krijg in mooie herinneringen, die ik mee kan nemen.

En in m'n BOS en dagboeken en altaarbenodigdheden laat ik een deel van mijn weten, persoonlijke vraagstukken, mijn geloof, mijn ervaringen, mijn geschiedenis, mijn ervaringen met bepaalde personen en mijn mening over de situatie toen en vooral mijn gevoel erbij.

En ik hoop dat ze me op dat moment bijstaan, dat ik met veel liefde en warmte over mag gaan.



Ik zou het heel beangstigend vinden om dan een heel koud gezin aan te treffen, die bijvoorbeeld al ruzie staan te maken over de erfenis. Onzeker dat ik het niet goed genoeg doe.

Nee ik vind de gedachte dat mijn ouders op een dag overlijden, mijn broertje, man er niet meer zijn al erg genoeg.

Ik zou daar echt mijn werk niet van kunnen maken.
Ben daar veel te emotioneel voor.
Ik heb een keer een stervende verzorgd op stage en dat vond ik al benauwend, hij overleed binnen een aantal weken ik was eerlijk gezegd opgelucht. Het blokkeerde me echt, die emoties.


Ik heb daarom ook echt diep respect voor je dat je dit aankunt.
Ik wens je heel veel sterkte en kracht.