Overal de geur van daslook en diepgroene hedra die hele bomen overwoekert. Wilde orchideeën, soms verscholen achter takken en bijna vergaan kreupelhout. Dan is er die sfeer die je het gevoel geeft “dat er iets is” wat niet te zien is maar wel heel goed voelbaar. Er is een pad in dat bos dat begint als een doodgewoon bospad, net als alle andere bospadden……. Verder gelopen worden langzaam de randen langs het pad wat hoger en begint het pad te meanderen. Ooit heeft hier een riviertje gestroomd. De opkanten worden steeds hoger. Omgevallen bomen maken dat je regelmatig bukkend of klimmend het pad moet vervolgen. Her en der liggen “witte” stukken en stukjes steen die de activiteit onthullen van honderden jaren vuursteenbewerking tijdens het Neolithicum. Het enige echt harde en goed bewerkbare materiaal waar onze voorouders zich tot voor ca2500 jr. van bediende. Verder lopend op het pad kan ik niet anders dan mij als een kind voelen, overmand door onbevangenheid. Als ergens een das wegrent, sta ik stil en probeer nog een glimp op te vangen.
De meanders worden steeds sterker en de te nemen hindernissen groter. Geen wandeling voor naaldhakken of ander ongemakkelijk profielloos geschoeite op deze wat gladde rivierbodem. De mystieke grootsheid van dit bos maakt me nederig en wakkert een gevoel van respect aan naar de schepping van dit Al.
Na een half uurtje lopen valt er telkens meer licht door het bladerendak en zijn immense dassenburchten links en rechts aan de opkanten te zien, soms met heel recente activiteitssporen. Het pad eindigt op een plateau, “le grand plateau” zoals het in de archeologie wordt genoemd en dan is er alleen nog weidsheid; een veilige plek waar men ooit wolven en beren in de verte kon zien aankomen en nu een fruitboomgaard en weiden, waar het even lekker relaxen is, de mystieke beleving zacht soezend………….
Ergens langs de rijksweg tussen Rijckholt en Gronsveld, het Brandwegske in. Dan ca.15 minuten lopen in de richting van de heuvelrug. Daar is het Savelsbos, boven aan het Maasdal. Het pad dat meandert door het bos heet de “Schoone Grub” en sluit direct aan op de pad wat je naar dit bos toe leidt. Soms moet je even wat struiken opzij duwen om het te zien, anders loop je er straal aan voorbij………………
Thomas