we zijn inmiddels sinds 4 maanden verhuisd en voel me een stuk beter dan in het oude huis.
maar ik zal bij het begin beginnen.
ik mijn man twee zoontjes wonen in het huis niks aan de hand oke we slapen slecht maar verder eigenlijk niks aan de hand.
iedereen zei tegen ons misschien staat jullie huis op een aardstraal ofzoiets.
ik had zo iets van tja kan dacht er verder niet zo veel bij na.
na 6 jaar in het huis te hebben gewoont raak ik zwanger dit keer van een dochter en daarmee lijkt de ellende te zijn begonnen.
sinds ik zwanger was zag ik steeds iets in mijn oog hoeken meestal als ik s avonds alleen was als ik dan in die richting keek of opstond om te kijken was er niks te zien.
we sliepen nog steeds niet lekker en ik voelde me opgelaten en liet voortaan bijna overal het ligt aan tot verveling van mijn man want die vond het onzin dat ik zo reageerde.
toen uiteindelijk ons kleine prinsesje geboren werd is alles erger geworden.
het leek wel of iemand mij geen rust gunde, de baby werd bijna om het uur wakker en omdat ik altijd op mijn mobiel keek hoe laat het was merkte ik al direct dat er iets niet klopte
ook had ik altijd hoofdpijn zo erg dat ik de laatste tijd meer in bed lag dan iets anders
steeds als de baby wakker werd en ik op mijn mobiel keek was het 1 min over het hele uur voorbeeld 1.01 3.01. 5.01
de baby heeft nooit lekker geslapen in dat huis
uit eindelijk na 11 maanden hebben we een ander huis aangeboden gekregen zonder twijfel meteen ja gezegt
sinds we in het andere huis wonen heeft de kleine van af de eerste dag doorgslapen, wat was dat raar zeg ik werd zelf wakker om te kijken of ze nog wel leefde want dat was raar voor mij om niet tig keer per nacht wakker te worden.
ook hoorde ik de baby in het oude huis huilen (overdag) maar als ik dan ging kijken lag ze prins heerlijk te slapen als ik dan naar beneden liep hoorde ik haar weer en ging terug naar boven maar zij was het echt niet wat ik hoorde.
toen het huis helemaal leeg was moesten we het nog wat opknappen en dan de sleutels in leveren, mijn man ging vor de laatste ker naar het huis (hij gelooft er totaal niet in maar....)
hij hoorde iemand en dacht in eerste instantie dat mijn broertje alvast bezig was... mijn man antwoorde terug zo van ik ben het maar er kwam verder geen reactie terug
omda hij het raar vond ging hij boven even kijken en tot zijn verbazing was er niemand in het huis te bekennen.
hij was er wel van geschrokken en gelooft mij nu ook dat ik zei er is iemand in het huis.
gelukkig zijn we nu weg daar en slaapt mijn dochtr goed.
het lijkt wel of er iemand jaloers was op mijn kleine meid maar dat weet ik naturlijk niet zeker
ik denk dat omdat het toen allemaal begonnen is
gr malika