Ik zal eens vertellen wat merudi (en iedereen die mij steunde)met mij heeft gedaan.
Merudi heeft mij inzicht gegeven in mijn problemen. Mij de kracht gegeven dat te doen wat ik moest doen maar niet durfde (mijn ex buiten trappen). Merudi heeft mij enorm gesteund en mij de kracht gegeven in mijzelf te geloven, dat ik meer waard was dan al die zakkewassers waar ik mee om ging. Merudi gaf mij mijn zelfvertrouwen terug. Door Merudi sta ik nu sterker in het leven en ben ik idd de hulp gaan zoeken die ik nodig had bij een psycholoog. ik ben ook maar gelijk naar een dieetiste gegaan voor mensen met een eetstoornis niet om af te vallen (wat ik heel graag wil) maar om te leren gezond te eten wat ik al 20 jaar niet meer deed. Nogmaals wil ik iedereen op dit forum bedanken want jullie hebben mij meer gesteund dan ik had durven dromen. En ik ben bij de psycholoog geweest en zij denkt zo ie zo dat ik adhd heb dat gaat ze eerst uitzoeken en dan gaan we mijn verleden bespreken. eindelijk heeft de chaos in huis een oorzaak en ben ik niet lui zoals sommige dachten.
Liefs Dieneke
In de bus kwam hij naast me zitten. Later op de terug weg heb ik op zuidplein een meisje ontmoet die uit de stad kwam waar ik weg ben gegaan dus daar heb ik zeker 2 uur mee zitten praten heel relaxed. Nee alles komt goed mijn hele leven en alle hulp gaat nu echt rollen en voelt het goed ja het voelt keigoed.
hier wordt je ook niet voor gek uitgemaakt tenminste door de meeste dan :P:P Nee eenzaam voel ik me al heel lang veels te lang. Het gekke is als mijn vriend mij opbelt voel ik mij daarna zo goed te gek voor worden. Deze jongen is een echte vriend geloof me maar. En nee ik stel me niet afhankelijk op want in de eerste instantie was ik diegene die niks met hem wilde tot ik echt verliefd werd en ik hem begon te missen. Ik ben er ook van overtuigd dat deze eenzaamheid mij ook in posities brengt die niet goed voor mij zijn dat de eenzaamheid die ik voel mij tot bepaald soort volk aantrekt die nu niet bepaald mijn types zouden (moeten) zijn. 
luister ik zal uitleggen waarom ik denk dat het mijn verleden is. Vroeger toen ik 4 jaar was ben ik bijna verdronken, mijn moeder was met mijn zusje bezig ik was 4 jaar en zij 3 jaar we schelen een jaar en twee maanden. Bij mijn vader deed ik nooit iets goed. Mijn zus daar in tegen wel zij zou niet of nooit in 7 sloten tegelijk lopen ik wel. Als ik ruzie had met mijn zus deed zij stiekum maar ik niet ik haat achterbaksheid dus als ik iets terug deed dan zag mijn moeder dat en kreeg ik op mijn flikker. Als we wakker gemaakt moesten worden was het dien kom je en bij mijn zus was dat anders ik hoorde hun lachen en stoeien enz. Iedereen haatte mij zelfs mijn oom. Als ik jarig was kreeg ik de stomste kado's mijn zus niet die kreeg mooie kado's en dat heeft mij gevormd dat heeft mijn eenzaamheid van binnen gevormd. En om die eenzaamheid niet te voelen neem ik mensen in huis verkeerde mensen mensen met een rugzak enz. Waardoor ik weer in de problemen kom. Alleen maar omdat gevoel niet te voelen snappie. En die strijd ga ik nu aan met mijzelf.
