Hoe moet ik hiermee omgaan

Lieve twinkl, ik begrijp je heel goed, mijn eigen ouders zijn gescheiden en ik heb 2 stiefzusjes gehad die in een vergelijkbare situatie zaten. Ik kan mezelf hier erg boos over maken, waarom? omdat deze ouders enkel aan hun eigen heil denken, vaak niet bewust maar ze doen hun kinderen echt wat aan.
Ja hoe moet je met deze situatie omgaan, dat is een hele moeilijke vraag. Het is namelijk erg moeilijk om tussen 2 strijdende ouders te komen. Vaak zijn zij blind doordat ze zelf nog veel pijn ervaren. Het is verkeerd om dit via de kinderen te spelen want nog meer dan de ouders zullen zij eronder lijden. Vaak zullen kinderen deze nare acties over en weer op zichzelf betrekken. Bij een scheiding geven kinderen zichzelf al vaak de schuld, komt er een dergelijke situatie waarin de ouders elkaar dwars zitten dan wordt het voor de kinderen nog moeilijker.

Uit eigen ervaring kan ik ook zeggen dat het heel erg is om te ervaren dat je eigen vader meer aandacht/liefde schenkt aan een ander kind. Dit doet je pijn en die pijn kan lang blijven. In deze situatie vraag ik mij wel af of het daarom zinvol is voor de kinderen om in contact te komen met hun vader. Ik denk dat het vervelende gedrag van de kinderen hieruit voortkomt, want wat doen kinderen vaak als ze aandacht willen die ze verdienen?

Aan de andere kant als je vader je helemaal links laat liggen is ook erg maar daar kun je aan wennen. Op een dag zul je daar vrede mee kunnen hebben zolang je moeder je hierin steunt en je vader niet loopt zwart te maken. Op die manier krijgt het kind zelf de kans een oordeel te vormen en een weg te vinden om hiermee om te gaan. En misschien dat de vader ook ooit het lich ziet en zijn kinderen laat zien dat hij van ze houd. In mijn geval heeft het erg geholpen dat mijn moeder mij altijd heeft gesteunt ongeacht mijn houding en keuzes jegens mijn vader. Ze heeft hem niet zwartgepraat en ze heeft ons altijd vrij gelaten in de keuze hem op te zoeken.

Wat ik me afvraag, ik weet je wilt niet in details treden, waarvan geeft de moeder de vader aan bij de politie? Welke motieven denk jij dat deze moeder heeft om dit te doen? Ik heb het gevoel dat er meer achter zit. Hoe goed weet jij werkelijk wat er zich afgespeelt heeft in dit gezin? Weet je dat van je broer of heb je ook de moeder haar verhaal gehoord?

Ik herinner mij de moeder van mijn stiefzusjes, zij deed dezelfde dingen als jij beschrijft. Zelfs onze kado's werden thuis gelijk in de prullenbak gegooid. Op een dag heeft mijn moeder haar moed bij elkaar geraapt en is met de moeder van de stiefzusjes gaan praten. Op een open en eerlijke manier, onbevooroordeeld. Gewoon haar kant van het verhaal horen. Hierna is alles beter geworden, mijn moeder heeft haar vertrouwen gewonnen en zag ook dat mijn moeder het beste voor had met de meiden. Dit is misschien ook een tip voor jou, misschien ben je er nog niet klaar voor maar het is het proberen waard. Zo kan je duidelijkheid en begrip scheppen, en wie weet kun je zo weer in contact komen met je neefjes. Probeer uit te leggen hoe jij je voelt en wat je voelt voor je neefjes. Probeer te luisteren met een open geest en hart. Dit is wat ik tot zover kan geven, een stukje uit eigen ervaring. Ik hoop echt dat deze situatie beter wordt, voor jou, voor de moeder, voor de kinderen!

Wat je kunt doen is toch hen bijstaan zonder hen te veroordelen. De verdeeltheid die de moeder van jouw neefjes zaait zal uiteindelijk tegen haar zelf geuit worden zodra de kinderen de pubertijd in gaan. Een kind wordt hierdoor namelijk in een positie gebracht waarbij deze zijn eigen ouder moet afvallen en dat doet een kind NOOIT. Voor een kind zijn beide ouders belangrijk en staan in zekere zin op een voetstuk, waar de kwaadwillende ouder NIETS aan veranderd. Het brengt hen enkel in een lojaliteisconflict.

Op afstand kun je helpen door veel licht en liefde naar ze toe te sturen. Steek eens wat vaker een kaars aan bij hun gezamelijke foto.

Luister naar hen als ze je nodig hebben, veroordeel niet, blijf liefdevol ondanks wat zij ook doen. Tenzij er echt excessen ontstaan, dan kun je altijd nog iets ondernemen. Slechtpraterij hoef je niet aan te horen, laat ze dan iets zeggen over zichzelf.

Thomas

thomas

Misschien vind je het interessant om te lezen, hier staat een stuk wat ik ooit heb geschreven over scheiden.

http://hoofdruimte.web-log.nl/hoofdruimte/persoonlijk/index.html

Heel mooi Debiorah! En zeker zo waar, jammer dat niet iedereen dt besef heeft he. Mag ik dit stukje, onder vermelding van de bron, in de blog van mijn Hyves-homepage zetten?


Liefs

Tuurlijk mag dat!Hopelijk heeft iemand er iets aan!

Ik wil overigens zeker niet zeggen dat alleen zij hier schuld aan heeft hoor, mijn broer net zo goed. Alleen speelt zij het op een vuile manier, over de hoofden van haar kinderen. Ik weet zelf ook wat het is, mijn ouders zijn ook gescheiden, dit is verder niet traumatisch geweest, mijn ouders hebben nooit kwaad over elkaar gesproken en zien elkaar gewoon op verjaardagen gelukkig. Toch heeft die scheiding mij verschrikkelijk veel pijn gedaan en nog ondervind ik hier last van soms, kun je nagaan hoe het dan is voor kinderen waarbij de scheiding van hun ouders niet in harmonie verloopt.
Een kaarsje bij hun foto vind ik zeker een goed idee. Denken jullie dat ik mijn overleden oma mag vragen extra over hen te waken, of moet ik haar daar niet mee lastigvallen en zijn er anderen die ik daar om kan vragen?

Wat betreft die aangifte, er is zeer zeker wel iets gebeurd, wat niet had mogen gebeuren, maar zij heeft de boel erg verdraaid en overdreven.

Ik zal er zeker voor ze zijn, wat ze ook zeggen of doen, ik weet dat dat niet van henzelf afkomt. Ik voel me alleen zo machteloos, ik zou ze graag willen beschermen tegen dit alles.

Bedankt voor jullie steun!

Daar zal jouw overleden oma helemaal geen moeite mee hebben Twinklingstar

Ik denk dat ze dat sowieso wel doet eigenlijk

Twinklingstar: Het is moeilijk om er mee om te gaan. Ik begrijp je.
Maar er zijn een aantal dingen die ik je graag wil verduidelijken, zodat je misschien wat extra gereedschap hebt om er beter mee om te gaan.

Jou broer ligt in een scheiding, het feit dat het om je broer gaat, maakt je niet objectief. Het is je broer, je houdt van hem.
Dat hij een andere vriendin heeft dat is voor hem fijn, misschien geeft hem dat hoop of afleiding van een aantal dingen.
Je neefjes, is logisch dat je daar je zorgen om maakt. Het zijn kinderen en ze zijn niet meer echt in je leven,omdat je ze weinig zit. Je moet ze loslaten, al wil je dat niet. Je houd van ze en wil ze graag bij je houden
Je schoonzus, is de moeder van de kinderen en kiest voor haar eigen en haar kinderen.
Al die dingen bij elkaar genomen valt nog wel mee.
Maar de emoties, spelen bij iedereen op. Boosheid, frustratie, falen, enz enz. Je broer en schoonzus hebben nu beide een explosie van emoties, nu ze aan het scheiden zijn. Helaas nemen ze niet de moeite om positief te blijven, alles is negatief, hun emoties ook. Dit is van tijdelijke aard. Helaas niet voorspelbaar hoe lang.

En jij hebt er moeite om mee om te gaan. Logisch, je staat machteloos langs de zij kant en kan niets tot weinig doen.
Vanuit je eigen verleden, weet je dat scheiden ook in harmonie kan gaan, helaas voldoen je broer en schoonzus niet aan dit patroon, dus..... frustratie.
En waarom je dit zo raakt en zo pijn doet, is jou gevoel, van houden van, wat je niet kan geven. Je wilt het beste voor iedereen, maar ze zijn doof en blind, al is het tijdelijk.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Het heeft te maken met je objectiviteit, je verwachtingspatroon en je vermogen tot houden van. Is normaal, je bent een mens van vlees en bloed met gevoel in de donder. Een toppertje dus.

Mooi gezegd Mee,ik denk dat je het bij het rechte eind hebt. Afstand nemen en het eigen gevoel positief transformeren is waarschijnlijk nu de beste oplossing.

Ik denk dat je zeker gelijk hebt Mee!
Het is de kunst om het los te laten en dat is nu juist het moeilijke...

Maar ik ga in elk geval elke dag een kaarsje branden en verder kan ik er alleen voor ze zijn als dat nodig is.

Ik weet dat loslaten moeilijk is.
Je gunt je broer en je neefjes geen scheiding. Je wilt dan hun leven goed is. Zonder te veel ellende en tegenslag. Volgens mij heel normaal als je om de mensen van wie je houdt geeft.

Maar je moet proberen te beseffen, dat niet alles slecht is.
Tijdens een scheiding komen vaak alle emoties die in de jaren onderdrukt zijn,naar boven. De emoties zijn heftig en kan zich uiten in vele vormen. Van opzetten van de kinderen tot vuilspuierij. Boosheid, kwaadheid, jaloezie enz enz.
Dat komt op dit soort momenten juist naar buiten. Vervelend maar vaak wel noodzakelijk. Want als ze binnen worden gehouden, wat gebeurt er dan. Dan kunnen we letterlijk ziek worden omdat alles onderdrukt word.

Dat het jou raakt is normaal. Je zal misschien veel emoties herkennen. Omdat jij ook die emoties in jezelf hebt. En dat is het raakpunt. Daarom heb je moeite met de situatie. Want ook jij bent mens, met emoties.
Dat het je er niet mee eens bent, dat is normaal. Je zou misschien zelf niet zo handelen als je in dezelfde situatie zit. Maar dat zit je niet en daarom raakt de hele situatie je heel erg. Je staat langs die zijlijn en kan niets doen. Dat is ook de emotie frustratie.

Besef dat dit maar tijdelijk is. Ook je schoonzus en broer komen tot rust. Helaas kan niemand voorspellen hoe lang dat duurt. Daarom moet je aan jezelf werken, des te beter sta je in de situatie. Des te beter ken je je zelf en des te kan je met situaties als dit omgaan.

Goed gesproken Mee en inderdaad in dit geval de wijste zijn is zeker het beste. Ik weet niet hoe je relatie met je broer en je schoonzus is, maar heb je ook eens geprobeerd om hen te vragen of de kinderen niet bij jou kunnen logeren als je broer / schoonzus wat "rust" nodig hebben? Dus de nadruk leggen (bij je broer/schoonzus) op het feit dat je het voor hun doet, en zelf weten dat je het voor de kinderen doet. Op dit moment zijn ze zoveel met zichzelf bezig, dat ze hier waarschijnlijk wel voor open staan.

In ieder geval veel success en wijsheid in deze situatie. Het is zeker niet makkelijk om als derde aan de zij-lijn te staan.

Groetjes Julien.

Het gaat redelijk, ik kan het een beetje van me af zetten en brand elke avond een kaarsje, dat voelt goed, dat ik op afstand toch iets doe.
Toevallig was ik gisteravond bij mijn broer toen mijn neefjes er ook waren en ik merk dat ze het dan fijn vinden om mij (en mijn moeder, die was er ook bij) te zien.
Ik heb al eens tegen ze gezegd dat ze mogen logeren of zomaar langskomen, maar ik merk dat ze daar niet op durven reageren, omdat dat natuurlijk niet van hun moeder mag en ze willen (denk ik) absoluut hun moeder niet boos/verdrietig maken.

Ik hoop dat de tijd de wonden zal helen!