mijn levensverhaal

ten eerste ik zie nu pas hoe lang mijn bericht id geworden
mijn excuses
maar bedankt dat je de moeite neemt om het te leze

ik kom hier nou de laatste paar dagen vaak , minstens een keer per dag en ik voel me op dit forum zo heerlijk veilig
ik heb het gevoel dat ik hier wat kwijt kan zonder dat ik er raar op aangekeken word
vandaar dat ik ook de behoefte voel om mijn verhaal hier neer te zetten
ik heb dit nog nooit met iemand gedeeld naast mijn vriend
het voelt raar dat ik het ga opschrijven
maar heb ook het idee dat het een opluchting gaat worden
vandaar dat ik nu ook doortyp
hoe intiem internet ook kan zijn
toch blijft het anoniem , het is maar net hoe je het wilt
en dat is fijn
en vooral in zo'n forum als dit
waarin je gelijkgestemden vind

afijn laat ik beginnen want dat was mijn doel

toen ik geboren werd was mijn moeder aan de drugs , harddrugs
mijn moeder heeft zoveel in haar leven meegemaakt dat je het haar nog niet eens kunt kwalijk nemen ook
maar ja daardoor ben ik ook verslaafd geboren

toen we uit het ziekenhuis kwamen is mijn moeder naar een blijf van mijn lijf huis gevlucht
daar mijn vader haar pooier was
toen ik zes weken oud was heeft mijn moeder mij achtergelaten bij mijn oma en opa
ik hrb daar verder een redelijk gelukkige en normale jeugd gehad
af en toe kwam mijn moeder langs en ja ... dat wist ik toen niet maar die was natuurlijk helemaal high
gelukkig ben ik daar altijd redelijk door beschermd door mijn opa en oma
laat ik zeggen ze deden wat er in hun macht lag
toch krijg je als kind veel meer mee als dat ouderen verwachten
maar dat geeft niet mijn opa en oma deden wat ze konden
mijn grootouders gaven mij alle liefde die ze konden geven
helaas was dat ook niet veel
maar ook dat geeft niet , zij hadden al zoveel meegemaakt dat je ze dat ook niet kwalijk kon nemen
en daar boven op mijn oma was 39 toen ik kwam en zij wou altijd nog 1 kind om mijn moeder over te doen
en tja toen was ik er in een keer
de kans dus om het over te doen
maar mijn oma kon het allemaal niet rijmen
ik geef ook toe ik was een moeilijk kind
ik was hypersensitief en te intelligent voor haar
ze kon niet tegen me op
daarbij was mijn opa altijd van huis om te werken en moest ze het in haar eentje doen , en ik was niet alleen
ik heb ook nog een broer
toen mijn opa trouwde met mijn oma (mijn opa is niet mijn biologische opa ) nam hij een kind mee uit een vorig huwelijk
mijn broer dus
wat later niet zijn echtelijk kind bleek maar een kind van mijn opa's broer
mijn broer was ook niet de makkelijkste toen mijn opa hem mee nam had zijn moeder hem jarenlang verdoofd met valium en lijm (snuiven)
mijn broer heeft daar autisme aan over gehouden
dus tja .. ook niet het makkelijkst om in je eentje op te voeden
naarmate ik ouder werd werd ik steeds moeilijker
maar ik voelde me nooit begrepen
ik had het met heel veel dingen moeilijk
met mijn moeder had ik het moeilijk
ik moest zo vaak uitleggen dat ik mijn oma mama noemde (koosnaampje mamsa)
moeder dag was verwarrend voor mij eigenlijk alles was een beetje verwarrensd
ik verwonder me er dan ook niet over dat ik een beetje recalcitrant werd
mijn moeder is daarbij oo nog eens buitenlandse , toen ik 12 werd moest zij de zoveelste gevangenis straf uitzitten en mijn oma kon het niet meer bolwerken en dus werd de jeugdzorg ingeschakeld
en werd de voogdij overgenomen van hun
vanaf die tijd had ik bijna elke week te maken met verschillende mensen die van alles van mij wouden weten
en de voogden wisselden ok om de haverklap
weer zo verwarrend voor mij
daarbij kwam ook nog eens dat mijn moeder nog een kind had gekregen die ondergebracht is bij familie van het kind (het is een zoontje danny )
toen werd bekend dat de vader van mijn broertje een roofmoord had gepleegd werd alles heel mpeilijk
mijn oma wou ook voor hem zorgen maar dat mocht niet van die familie
helaas hebben we hem maar 1 keer kunnen opzoeken toen werd alle contact afgebroken

ik werd steeds moeilijker , kwam in de puberteit en voelde me alleen maar onzeker (daarbij was ik altijd gepest op school )
ik ben altijd heel gevoelig geweest voor sferen en hoe een ander zich voelt
en in die tijd voelde mijn oma zich altijd slecht
dus ja dat pik je op
er was in die tijd alleen maar ruzie en heftige ruzies ook
dat loog er niet om
ik voelde me aan alle kanten onbegrepen en machteloos en miujn oma waarschijnlijk ook want die greep naar hondekettingen en pollepels om mee uit te halen omdat ze niet meer wist hoe anders
ook dat geeft niet , ik snap dat het machteloosheid was en onbegrip naar elkaar toe
mijn oma heeft meerder keren aangeklopt bij jeugdzorg maar die hebben nooit gehoor gegeven
waardoor mijn oma er daadwerkelijk alleen voorstond

uiteindelijk toen ik 14 was en eigenlijk alles deed wat niet mocht en dus compleet ontspoort was is mijn lieve mamsa overleden
ik kwam op een ochtend beneden en mijn oma lag met haar hoofd in de wc met een grote wond
en ze wist niet meer hoe ze heette en waar ze was
ik heb gelijk de dokter gebeld of die kon komen
ik heb mijn oma op bed gelegd
dat wou ze uiteindelijk niet
constant gevraagd welke datum het was en waar ze was wie ik was enz
ze wou naar beneden
okee naar beneden dan maar
daar heb ik haar lievelings broodjes op gesmeerd en sigaretjes voor haar gedraaid (in zo'n belachelijke machine haha )
koffie gezet en toen kwam de dokter
diagnose: teveel alcohol
ik wist wel beter maar ja ga maar tegen zo'n dokter in als 14 jarig meisje
ik heb toen geprobeerd mijn tante te bellen die was er niet
toen geprobeert mijn oma's beste vriendin te bellen , die was er ook niet
tja ik wist het ook niet meer en ik moest naar school voor een belangrijk proefwerk
en tja dat heb ik maar gedaan nadat ik alles voor haar had klaargelegd

toen ik weer thuiskwam was mijn tante er ook en die had al een doter weer gebeld
maar eerst moesten we wat eten
geprobeerd maar mijn oma kon niks anders dan overgeven en tja daar maak je je toch zorgen over dus kun je zelf ook niks eten
uiteindelijk is de dokter gekomen
en toen is het heel snel gegaan
mee naar het ziekenhuis , ik moest vlug wat kleren pakken
heb maar wat gepakt waarvan ik dacht dat ze het mooi vond
en hup mee de ambulance in samen met mijn tante
in het ziekenhuis aangekomen krgen we al gauw te horen dat ze een hersenbloeding had gehad en er niet te opereren was
ik ben de kamer van mijn oma ingeslopen en heb bij haar gezeten
ze wist niks meer en wat ze zei raakte nog kant nog wal
waarschijnlijk heeft ze er op dat moment nog een hersenbloeding oerheen gehad
het enige wat ik tegen haar kon zeggen was: het is goed mama ga maar maak je om mij niet druk
ga maar ga maar rusten
zo raar ik weet het nog exact
toen kwam de zuster binnen en ze moesten onderzoeknen doen
dus ikmoest even weg
ik heb toen mijn oom gebeld en gezecht dat mama op sterven lag
ik ben blij dat ik dat gedaan heb want mijn tante had er nietb aan gedacht
waardoor mijn oom dus nog tijd heeft gehad om van zijn moeder afscheid te kunnen nemen (hij moest van ver komen )
ik ben toen door de vriend van mijn tante meegenomen naar hun huis en ik moest daar slapen
ik wou niet maar was eigenlijk zo vlak op dat moment dat ik het gewoon gedaan heb
ik ben in slaap gevallen en om een uurtje of zes s; ochtends ben ik gewekt dat we meteen naar het ziekenhuios moesten
daar aangekomen was mijn mamsa al overleden
ik ben to3en weer haar kamer ingegaan en heb het recht mogen hebben om haar samen met een zuster om te mogen kleden met de kleren die ik had meegenomen
ik heb haar oorbellen kettingen en ring af mogen doen en ik heb afscheid van haar mogen nemen
iets waar ik de zusters nog steeds dankbaar voor ben

toen zij een paar dagen later opgebaard lag heb ik nog een keer de kans gekregen om alleen afscheid van haar te kunnen nemen
ik ging van mijn huis op weg naar de begraafplaats en dus aula het regende toen ik heen fietste en nadat ik afscheid had genomen (een van de moeilijkste momenten ) en naar buiten kwam begon de zon te schijnen tussen een paar wolkjes door
precies zodat ik het kon zien (naar mijn idee dan )
1 van de dierbaarste momenten uit mijn leven

de begravenis zelf was 1 van de verschrikkelijkste dinegn
mijn echte moeder was er ook , maar ze zat eigenlijk in bewaring dus er waren 2 bewaking mee met pistolen , ze houden zich wel zo stil en afzijdig mogelijk maar toch zie je ze
miijn moeder was ondanks dat ze gevangen zat toch hardstikke high van de heroine , hoe ze het gdaan heeft6 is ons nog steeds raadsel
mijn moeder begon te zeuren waarom haar naam niet op het kaartje van de rouwkrans stond op het moment dat mijn oma werd weggereden in de kist om gecremeerd te worden
heel pijnlijk was het voor mij

na mijn oma's dood was er ook nog eens de vraag waar ik moest wonen want de jeugdzorg had mijn opa onbekwaam geacht om voor mij te zorgen ondanks dat ik niets liever wou dan bij mij lieve oopsaatje te blijven
maar jeugdzorg vond dat geen goed idee
dus werd ik bij mijn tante geplaatst waar ik toen niet heen wou
mijn tante en ik hadden / hebben een haat liefde verhouding
dus toen ik daar woonde ging het ook helemaal mis
tuurlijk ook deels mijn schuld
absoluut
mijn tante had ook heel veel verdriet en die kreeg heel veel op haar schouder in een keer ze had gewoon niet overzien wat het inhield om een puber in huis te halen
waardoor ik de4 nodige troost en begeleiding miste
en met haar vriend kon ik helemaal niet omgaan
dat is op een gegeven moment slaande ruzie geworden (letterlijk)
ik heb gezegd toen ik ga weg
mijn tante had ook alleen maar onmacht in zich en die heeft toen alleen maar gezegd : okee ga maar
geeft ook niet ook dat snap ik wel
ik ben toen naar mijn oom gegaan
die overzag het ook niet
en daar ben ik weer weggeplaatst door jeugdzorg
ook absoluut mijn schuld
ik was op de een of andere manier ''speciaal'' waardoor ook mijn oom mij de goede begeleiding niet kon geven
ik ben toen door jeugdzorg in een crisisopvang geplaatst
wat vond ik het verschrikkelijk allemaal daar
leiding die zich niet ging hechten aan je en waar jij je ook niet aan kon hechten
constant nieuwe opvang van kinderen
kon je het eindelijk met iemand vinden gingen ze weer weg
constant commentaar op wat je deed en de kleren die je droeg
(ja okee ik droeg een spijkerbroek met scheuren en en hardrock shirt enz maar hoort dat niet een beetje bij een leeftijd van 14 )
ook daar ben ik weer weggeplaats want je mocht er maar zes weken zitten en ik zat er al langer toen

ik ben toen voor 2 weken bij mijn opa geplaatst
o wat heb ik het naar mijn zin gehad daar
maar daar moest ik ook weer weg want er was plek voor mij in een leefgroep dus tja weer je boeltje pakken en daar maar heen

ook daar vond ik het niet echt leuk
voelde me weer onbegrepen
was bang en durfde niks meer te zeggen tegen de leiding
bang om de grond ingetrapt te worden of compleet niet serieus genomen te worden
ik werd daar steeds angstiger en had het gevoel dat niemand me begreep
ik had net mijn moeder ''verloen'' maar het enige waar ze over wouden praten was perspectief wat ging ik doen naar welke school wou ik en wat voor activiteitn wou ik doen
wat wou ik na de leefgroep doen
ik was daar helemaal niet mee bezig maar goed...
ik was bezig met rouwen
ik kon alleen maar huilen daar s;avonds
tot er een nieuwe leiding kwam daar
hij heeft me heel goed geholpen en vroeg vaak hoe het was met mij en wou ook naar mij luisteren desnoods duurde het tot 4 uur s'nachts
dat maakte hem niet uit
en een knuffel kon ik af en toe ook krijgen
en toch voelde ik me zo eenzaam ..
op een gegeven moment heb ik geprobeert mijn polsen door te snijden
maar diegene was me voor ik was aan het snijden
maar had de deur niet op slot gedaan (aandacht?)
en hij kwam dus binnen
vanaf toen is wekl mijn obsessie met snijden begonnen trouwens
in ieder geval de desbetreffende leiding heeft ook een hersenbloeding gekregen , hij is godzijdank niet overleden
vanaf toen ging het helemaal mis en heb ik alleen maar gespijbel;d en wederom alles gedaan wat niet mag
en constant weggelopen en in mijn polsen gesneden
tot ik op een gegeven moment geen dag esteding meer had en dat was toch wel een eis om daar te blijven wonen
en dat kon dus niet meer
dus resultaat ik werd na een halfjaar daar te wonen weer daar weggeplaatst
weer naar mijn opa toe voor een paar week
eindelijk weer een beetje gewend daar krijg ik het bericht dat ik in een kamer trainings centrum mag gaan wonen
dus.. daar maar heen
valt niet veel over te vertellen alleen dat het daar ook niet goed ging dus dat ik daar ook weer weg moest (heb er trouwens ook niet veel herinneringen aan )
dus maar weer naar opa
in die tijd kreeg ik ook weer een nieuwe voogd waar ik het totaal niet mee kon vinden
en ja mijn opa had me gewoon niet meer in de hand
kan hij ook niks aan doen maar ja je bent zestien dus op en top puber en dus niet willen luidteren
de voogd die ik kreeg begreep niks van mij
ik had toen een hanekam en was heel erg dun droeg gescheurde kleding enz enz
zij dacht dat ik aan de drugs was en ik kon haar er niet eens af praten of overtuigen dat het niet zo was (wat ook daadwerkelijk niet zo was )
zij heeft mij op een wachtlijdst gezet voor een besloeten opname
gelukkig is dat niet doorgegaan want ik kreeg weer een nieuwe voogd
die heeft uiteindelijk tegen mij gezegd ga maar een kamer zoeken
dus tja maar op zoek naar een kamer
gevonden en een hele leuke tijd gehad daar maar niet echt geweldige herinneringen aan
heb daar vanaf mijn 16 e tot mijn 17 e gewoond dus tja je kunt wel nagaan hoe het er aan toe ging (ik had op mijn 13e de drank al ontdekt ......)
ik heb wel mijn opleiding na veel omwegen kunnen afmaken , in mijn eentje en dat is iets waar ik echt trots op ben al is het maar een simpele mavo (na begonnen te zijn op het gymnasium )
ik heb dat even zonder hulp gedaan
maar goed op die kamer ging het ook niet meer en ben daar dus uiteindelijk weggegaan (waarom weet ik eigenlijk niet meer )
en weer bij opa gaan wonen
op een gegeven moment hoorde ik van vrienden dat ze een gebouw wouden kraken en tja voor dat soort dingen ben ik altijd in geweest dus laten we dat maar doen
ik heb uiteindelijk een jaar in het jkraakpand gewoond en heb daar een kroegje en een jeugdcentrum gerund
en ben ik woordvoerder geweest voor de beweging naar de pers toe
een super tijd was maar er waren veel mensen die me kapot wilden maken
een paar mensen heb ik helaas naar geluisterd en heb ik toegestaan mij gedeeltelijk toch kapot te kunnen maken
maar ik zie het nu als een waardevolle les
ook heb ik daar mijn vriend om tmoet
met hem woonde ik na drie weken al samen in het kraakpand
en ben ik uiteindelijk smanen mee verhuisd naar een woonboot
ik was toen achttien en ben zo ontzettend mezelf tegen gekomen
ik was constant toen in strijd met mezelf
ik voelde me letterlijk verscheurd van binnen
ik kon op de bank liggen e n het voelde alsof twee klauwen me doormidden wilde scheuren
ik had zo'n innerlijke pijn , ging gooien met alles en was zo onrustig
ik sneed mezelf helemaal open , ik krabte mezelf helemaal open en dreef mijn vriend tot waanzin waardoor hij het op en gegeven moment ook niet meer aankon en we ook slaande ruzie's kregen (ook letterlijk slaande , ik greep hem gewoon naar de keel )
ook dronk en drink ik toen veel en drugs was ook aan de orde
ik ben toen daar in gevlucht maar ben erachter gekomen dat daar geen permanente oplossing in ligt
ik dreef mezelf op een gegeven moment zover van mezelf van daan dat mijn vriend me heeft moeten oppikken op de snelweg in alleen een badjas en dan had ik geen eens drugs op
maar ik werd zo gek van mezelf
terwijl het toch geen psychose was
en zoveel dingen deed ik toen te gek gewoon
iuk sprong vanuit onze ramen gewoon in het kanaal (tja woonboot he ) midden in de winter
voelde de kou wel mnaar gewoon doorzetten dan
dat soort rare dineg
ik heb uiteindelijk hulp gezocht bij ggz maar het enige wat ze daar deden was me slaappillen geven en oxzazepam
plus de diagnose borderline
ik voel me gerust dat het voor de buitenwereld en eigenlijk ook voor mezelf een naam heeft gekregen
maar ik kan er niks mee
ook jiet de oplossing naar mijn idee
ik ben op een gegeven moment weer uit de woonboot verhuist naar een flat in de plaats waar mijn familie woont
maar ook daar ging het gigantisch mis
ik betaalde de rekeningen niet ik bleef alleen maar binnen en dreef mijn vriend tot wanhoop
hij deed alles wat in zijn mach5 lag en toch begreep hij me vaak niet wat mij weer gigantisch boos maakte
en zo bleven we in het vicieuze cirkeltje
ikm had alleen maar boosheid
toen kwam mijn moeder weer om de hoek kijken na een hele tijd geen contact te hebben gezocht , dat deed ik op mijn rolschaatsjes en 14 jaar oud we gaan om mijn moeder op te zoeken op de keileweg en natuurlijk niet vinden en dan maar bang oom collect call bellen of hij me komt halen
oom helemaal boos wat ik daar deed
of opgebeld worden en horen : ja ik zit nu bij een klant maar hij ids net gestikt in zijn kots ik weet niet wat ik moet doen
ebn haar nog advies geven ook
zo is het altijd een beetje gegeaan
als ze wat moest hebben (methadon ofzo kan ik weer naar de methadonpost scheuren om het daar uit te leggen )
of geld dan kon ik weer uitlegen dat ik dat ook niet had

in ieder geval zij kwam in een keer in beeld weer
ze woonde met een vent samen en ze wou graag op visite komen
wou ik niet
mijn tante wou haar wel op visite hebben dus ging ze daar maar heen en ja ik ook maar
maar ik ben bang voor haar want ze heeft AIDS
dat vind ik te eng
maar ja het blijft wel je moeder , alhoewel ik het idee heb dat de rollen soms omgekeerd zijn
dus haar toch maar te woord staan
die vent waar ze mee smane woont vertrouw ik ook voor geen meter maar goed haar zaak

anderhalf jaar geleden heb ik eindelijk een woning via de woningbouw vereniging gekregen en ik begin nu langzaam mijn plekje te vinden
mijn rust , mijn oase
ik heb een heel leuk hondje en 2 geweldige katten
mijn heerlijke dierengezinnetje
ook woon ik met mijn vriend nu al 5 jaar samen
en ook dat gaat fout
feitelijk zijn we nu uit elkaar
omdat het niet meer wou
en toch wonen we nog samen
en eigenlijk kan ik ook niet zonder hem en toch wil ik mijn afhankelijkheid
ook raak ik weer in de schulden omdat ik het niet kan opbrengen om mijn rekeningen te betalen
ja wel kwa financieen maar niet de wil
alles gaat weer4 fout

hoe kan dit
ik doe mijn best
maar voel alleen maar de woede
ik probeer zo goed mogelijk te doen naar andere mensen ook
ik ben niet gemeen mensen kunnen altijd bij me terecht
of ik het nu begrijp of niet
ik zal jijn best doen om hun problemen te horen
ook loop ik niet meteen voor mezelf weg
en ook weet ik heel veel dingen
rn voel ik dingen aan
maar wanneer slaat het goede nou eens naar mij om
waar is het nut
ik probeer goeds te doen voor mezef en voor anderen
maar waarom lukt het voor mezelf niet maar voor anderen wel
het is ook niet dat ik mezelf verwaarloos , ik sta mezelf ook echt wel toe om gelukkig te zijn
maar het kost soms zoveel moeite en soms ook zoveel pijn
ik gun echt iedereen het beste en zal me er ook voor inxzetten dat iedereen het beste krijgt
maar waarm lukt het bij mezelf niet

als ik soms een aanval van zelfmedelijden heb dan vraag ik me wel eens af hoeveel ellende ik mopet hebben om gelukkig te zijn
en ja ik weet ook wel dat geluk in je eigen hand ligt
maar waarom lukt het me niet
het is ook niet dat ik niet mijn best doe
maar ik ''voel soms zoveel van anderen
ik pik ellende op verdriet pijn
maar ook geluk van een ander daar kan ik dan ook weer gelukkig van worden
maar hoe kan het dat ik niet aan mezelf toekom
hoe kan het dat ik me z leeg voel en overal het nut van af vraag
daarbij komt ook nog eens dat ik nu 2 keer een kaartej in de bus heb gehad van ijn vader dat ik er twee zusjes bij heb
zomaar out of the bleu
ik kan dat niet aan , want ik weet dat ik ze waarschin,lijk nooit zal zien
en daarbij heb iik ook nog een broertje die ik maar 1 keer in mijn leven heb gezien
dat doet zo'n pijn

sorry voor het lange verhaal
ook al lees je de laatste woorden hardtsikke bedankt voor de moeite van het lezen
en ik ben het even kwijt