Ik heb veel zitten lezen en ik heb getracht te begrijpen waarom de beslissing is genomen om IkBen te verbannen.
Ik weet niet waarop de beslissing is gevallen, omdat de berichten verwijderd zijn. Dus ik ben het er niet mee eens of oneens.
Wat ik wel weet is dat het om Dinie gaat.
Nu zitten er altijd twee kanten aan een verhaal. En we lezen hier wat berichten en baseeren daar onze mening op. Het beeld wat we vormen. Een moderator neemt een beslissing en de meeste volgen dat gewillig.
Nou ben ik iemand die nogal eigenwijs is en graag mijn eigen weg zoekt. Dus ik ben eens gedoken in de post die Dinie in de loop van de tijd geschreven heeft. Ik moet eerlijk zijn, dat wat ze schrijft, een heel ellendig en bijna onwerkelijk verhaal is.
Ik heb de foto's bekeken van haar kinderen en daar viel me iets op. Een normale zwangerschap is negen maanden. Maar als je de leeftijden van de kinderen bekijkt, klopt dat niet. En als je verder gaat kijken en de foto's goed analyseert, zijn de eerste drie, zeker, hetzelfde kind in verschillende leeftijden.
Als het broers en zusjes zijn, dan kunnen ze heel veel op elkaar lijken, maar Dinie heeft verschillende relaties gehad, dus genetisch is het niet kloppend.
Tevens het feit, dat als kinderen weg genomen worden bij een moeder in Nederland, dan moet er heel wat aan de hand zijn.
Ik wijs hierbij op het voorbeeld van Savanna, die mishandeld werd, maar bij moeders bleef totdat de dood erop volgde.
De opeen volging van gebeurtenissen, zijn te bizar voor woorden en als je verder leest en het hele gebeuren samen brengt, zitten er heel veel gaten in de vele verhalen die ze vertelt.
Dus gaan er bij mij alarmbellen af. ik stel mezelf de vraag, of ik hier te maken hebt, met een echt persoon of met een fictief persoon. Ik stel mezelf de vraag of wat er is geschreven echt is, of een verhaal.
Het doet niets af aan het feit dat IkBen is gebannen. ik heb daar mijn bedenkingen bij. Omdat aan een verhaal altijd meerdere kanten zitten en we als mensen het moeilijk vinden om dingen door de ogen van een ander te bekijken. Inleving in een ander, invoelen wat een ander denkt en doet, blijft nog altijd een kunst.