Ja hoor, geen probleem. Ik wil mijn gedachten best op papier zetten.
Ik heb mijn mening over foto lezen, zelf gevormd. Met alles in mij, zoals kennis en gevoel.
In mijn ogen blijft foto lezen, iets wat iedereen kan. Het vertalen van een plat plaatje, waarop iemand afgebeeld staat met een uitdrukking, met een oogopslag, enz.
Ook blijf ik erbij dat iedereen het kan en dat we het al vanaf de wieg doen. Gezichten lezen en daarbij ons gevoel plaatsen en vertalen in woorden.
Dat iemand anders, daar geheel anders tegen aan kijkt. Is mij duidelijk geworden. Dat anderen er in geloven, zowel lezer als vraagsteller en dat het een hulpmiddel is voor degene, om te komen naar een spiritueel niveau. Het inzicht hebben in zich zelf.
De benadering van het foto-lezen is daarop, van twee kanten totaal verschillend. Ik kijk vanuit de psychologische kant, wetend dat een mens altijd iets uitstraalt, altijd communiceert, terwijl andere er op een spiritueel wijze zien. De meer mystieke, wijze.Dat de foto-lezer dingen kan zien, die ver onder de oppervlakte liggen enz. Lijkt wel magisch.
Als de bewoording niet geheel juist is, neem dat niet op als een aanval. Het is goed bedoelt.
Hoe je het ook went of keert, het principe blijft hetzelfde. Mensen willen van een ander horen, hoe ze in elkaar zitten. Ze willen een bevestiging, van wie ze zijn.
Psychologen, doen het zelfde. Zij praten met de mensen, met een kennis van het menselijke gedrag en het functioneren van hun brein. Waardoor zij degene in zicht in hun zelf kunnen geven.
Foto-lezen is hetzelfde, maar werkt op een totaal andere manier. Het is waar de mens in gelooft, welke weg hij of zij kiest om inzicht in zich zelf te krijgen.
Dus heb ik mijn conclusie getrokken, dat mensen ten alle tijden andere nodig hebben om te groeien. Dat we alleen verder komen door het elkaar voor houden van spiegels.
De ene spiegel is leuk en opbouwend, de andere spiegel, is hard en eerlijk, wat pijn kan veroorzaken.
De enige vraag die dan nog overblijft, als je iemand een spiegel voor houdt, moet je dan eerlijk zijn en niets achter houden, of alleen de fijne en mooie dingen vertellen, aan iemand?