Foto lezen, zin of onzin

Ik vond het juist wel lief

Keulen en Aken zijn ook niet op één dagje gebouwd..
Lekker veel oefenen hoor..

Liefssssssssss

Mee, Kath, Heidelroosje, Debiorah,

Een hele mooie discussie wordt hierboven gehouden. Over verschil van inzicht vanuit spiritueel/wetenschappelijk perspectief, het recht om fouten te maken, verantwoordelijk omgaan met (spirituele) kennis, de verschillen accuraatheid/diepgang van een lezing, etc.

Laat ik zeggen dat jullie er niet uit gaan komen. Niet omdat jullie het onjuist zien, maar omdat jullie het van verschillende kanten wensen te bekijken.

Ik lees weinig onwaarheden en veel uitdagingen tussen mensen die het menselijk zijn van verschillende kanten bekijken.
Wat de één als heel gewoon wil zien, omarmt dat ander met grote bewondering dankbaarheid en respect. Een gave van God laten we maar zeggen.

Spiritueel of wetenschappelijk? That is a very good question. Misschien wat kort door de bocht qua terminologie, maar dat blijft een beperking van het tekstueel verwoorden.


Een mens 'lezen', met wat voor hulpmiddel/medium dan ook, werd eerder als spiritueel & onverklaarbaar en wordt tegenwoordig wetenschappelijk eigendom betiteld.
Op dit gebied hebben de wetenschappers de intuïtie van de spirituele mensen een hele lange tijd voor flauwekul hebben uitgemaakt. Nu kunnen ze opeens auravelden meten en universele informatie d.m.v. akasha-ruimten verklaren en praat men over de fotonische werkelijkheid. Een mooie vooruitgang voor de maatschappelijke acceptatie!

Maar een beetje flauw om dan opeens iedereen, met name degenen die het als spiritueel willen blijven zie, te willen onderwijzen over de van feitelijke werking. Het getuigd van respect en een heel klein beetje intuïtie wanneer je aanvoelt dat sommige mensen niet geïnteresseerd zijn in verklaringen. Ikzelf overigens wel!

Feit blijft dat niet de wetenschappers, maar juiste de spirituele mensen in staat zijn zonder hulpmiddelen toegang te hebben tot de ”universele kennis'.
Mee eens dat iedereen dat kan, maar sommige zijn er nu eenmaal héél véél beter in dan anderen. En oefening baar kunst.


Dit brengt mij tot een heel erg wezenlijk punt: verantwoordelijkheid. Wanneer je dan toch de mogelijk hebt om een ander een spiegel voor te houden, op welke manier doe je dat?
Mensen zijn op zoek aan een verklaring waarom ze niet lekker in hun vel zitten.
Wanneer ze bij iemand komen die in staat is de onopgeloste kwesties aan te wijzen, hoe zullen ze daar mee omgaan. Kunnen ze het ì¼berhaupt plaatsen? Wil men eigenlijk wel op een (onderbewusteniveau) geholpen worden. Is het waar of heeft degene die de reading doet een day-off?

Ik heb vaak genoeg spijt gehad van gesprekken met personen die een diepgang hadden waar zij bij nader inzien toch helemaal geen zin in hadden. Dit kan je dan achteraf niet meer terugdraaien.
Ik vertrouw op God dat dit dan een uitwerk heeft gehad die buiten mijn gezichtveld positief zal uitpakken. Dat weet je echter nooit helemaal zeker, maar je hoopt het wel.

Ik ben mij ervan bewust dat er (*) fouten gemaakt worden en dat daardoor (*) mensen gekwetst worden.

* = schijnbaar

Dat is een stukje vertrouwen dat moest ontwikkelen. ALLES heeft een reden in het leven. Hoe onbeduidend klein dan ook. Dit laatste is een keuze en iets dat een groot verschil creëert tussen wetenschappelijk en spiritueel.

Maar door ervaring wordt je wel wijzer en ben je beter in staat goede informatie op het juiste moment te geven. Tot die tijd (eigenlijk altijd) moet je oppassen met hoe je je kennis gebruikt; de eigen ethiek en verantwoordelijkheid.


Reading zijn strak niet meer weg te denken uit de moderne maatschappij, maar dit zal ongetwijfeld gepaard gaan met kinderziekten. Dat was in de moderne medische wetenschap niet anders.

Grtz, Puc

Dit kan een mooie discussie zijn, ware het niet dat er weer pogingen worden ondernomen om goedwillende mensen onderuit te halen. Walgelijk.

Wat is het dan toch heerlijk dat ik geen halstarrig standpunt inneem, discussie voeren is immers een oneindig proces zonder eindresultaat.

Wat een prettig verschil met vroeger toen ik nog iedereen wilde overtuigen van mijn gelijk

Liefs

Ik denk meer (maar nu spreek ik voor mijzelf) dat Thomas dit explicit heeft geschreven voor Mee, ter verduidelijking van zijn eerder genoemde statement.

-----------

Los van deze quote wil ik reageren op wat Mee eerder geschreven heeft: Zo zouden foto lezen enzo een derde persoons actie zijn, maar eigenlijk is dat niet zo. Hoewel het wel door iemand anders gebeurd, heb je het volledig in de hand. Dit komt omdat het medium dat gebruikt wordt Internet is. Internet is een medium dat vooral voor zelf-studie doeleinden wordt gebruikt. Je kan informatie opzoeken en communiceren met anderen die op een gelijk niveau zitten. Daarbij geldt het bij internet wel dat al wat geschreven is (dus dit ook) puur als informatief gezien moet worden, en je zelf uit kan maken of het wel of niet correct is. Je kan niet gedwongen worden, want jij bent zelf de gene die de url in typt in je browser en zelf de communicatie aangaat. Dus feitelijk kun je niet bedrogen worden omdat het puur alleen gaat om communicatie. Wanneer het gaat om communicatie waarvoor je moet betalen, dan zou het bedrog kunnen zijn, maar dat is op dit forum ook niet ten sprake.

Kort gezegd: Foto lezen is iets wat vrijwillig gedaan wordt en je kan er mee beginnen/stoppen wanneer jij dat wilt. Als je dit inderdaad als oplichterij ziet, dan moet je gewoon geen foto plaatsen.

Da´s de spijker op zijn kop Heidelroosje!
Hele goeie!

Mee eens.

Terwijl hier het meningsverschil op hoofdlijnen onoverbrugbaar lijkt te zijn, proberen we hier elkaar met argumenten op de details te over tuigen.

Dit gaat weinig opleveren...

Ik wil voorstellen deze discussie maar even te laten voor wat het is. Zo'n beetje alles is gezegd, vanuit de verschillende invalshoeken.

PS1: Sorry aan iedereen die vergeten was te noemen in mijn 'aanhef'. Toen ik begon te tikken was pagina 2 nog niet aanwezig.
Dit is overigens geen excuus om Thomas te vergeten dubbel sorry!

PS2: Niet zo netjes van je Ikben... Moddergooien is ongewenst hier, maar een inhoudelijke bijdrage niet.

Het is misplaatst te veronderstellen dat ik iemand aanval. Dat doe ik niet en heb ik nooit gedaan.

Als Thomas de kwaliteiten heeft die iedereen hem hier toedicht dat wéét hij dat, dan voélt hij dat en dan heeft hij exakt in de gaten wat ik ermee bedoel te zeggen en dan neemt hij die spiegelopmerking voor lief en in dankbaarheid aan.

Dat 'men' mij weer eens ergens van beschuldigd (voor de zoveelste keer) zegt vele malen meer over de interpretatie van de lezer maar niets over mij.

Mijn bijdragen zijn altijd inhoudelijk maar (nagenoeg) altijd alleen duidelijk voor hen die het aangaan. De anderen zullen het, en blijken het, keer op keer onjuist te interpreteren.

Q ikben; Mijn bijdragen zijn altijd inhoudelijk maar (nagenoeg) altijd alleen duidelijk voor hen die het aangaan. De anderen zullen het, en blijken het, keer op keer onjuist te interpreteren.

Het verbaast mij niet dat je het bij anderen neerlegt. Het zelf zien is dan ook het moeilijkst. Jezelf willen zien - incluis je schaduwzijde - zal al ras je een bezielde communicatie gaan opleveren, een waarbinnen mensen ook jou be-grijpen. Tot die tijd zul jij je bedienen van vage maskerades - boven en onder de mens gesteld- , die niemand (be)grijpt...........

Thomas

Niet om het een of ander, maar gezien dat eerdere van dit soort discussies leidde tot het niet meer bespreken van dit onderwerp, wil ik vragen of we on-topic kunnen gaan.

Mee
Ik heb door Thomas mijn foto laten lezen en wat die man beschrijft over mij is ongelooflijk, alsof hij mij al heel zijn leven kent, zo specifiek en zo echt, dat kan niet alleen maar af te lezen zijn in mijn ogen maar daar is echt een gave voor nodig.
Hij heeft daarbij ook mijn ogen geopend en ben hem daar heel dankbaar voor, het is een bewustmaking van.
In mijn eigen fotolezen praktijk heb ik daar ook heel veel mensen mee geholpen, door bewustmaking en ook veel herkenning te geven gaan mensen er toch anders naar kijken, naar hun eigen situatie.
Het is toch iets heel moois als je die gave "mag" hebben
Ik vind het zeker niet!!!! zomaar bla bla met wat kernwoordjes wat jij bovenaan beschrijft, maar is echt doelgericht op de persoon zelf.
Het heeft met heldervoelend en helderwetendheid te maken die gelukkig niet ieder mens heeft

Is goed, dan gaan we offtopic.
Nog even dit.
Thomas: tunnelvisie,onzekerheid, net zoals als Kath, is jou mening,maar niet op mij toepasbaar.

[quote=Thomas A]

Mee eens Debiorah en sowieso de stelligheid waarmee Mee komt maakt haar oordeel erg twijfelachtig en impliceert juist alle blijk van onzekerheid. Helemaal ongelijk heeft ze ook zeker niet, wel een tunnelvisie.

Thomas, pas op met wat je zegt. Bedenk bij alles wat je neerzet en zeker waar dat een oordeel is, dat zulks eerst en vooral een spiegel is van jezelf. Want alleen als de genoemde kwalificaties in jezelf wonen ben je in staat om ze te bezigen en dan nog alleen met een persoonlijke interpretatie. In cursussen komt dat, wil men ze een kwalitatief waardevol etiket kunnen geven, aan de orde. Het is alleen al om dié reden van wijsheid getuigend niet te oordelen.

Overigens geldt dit voor ieder mens al noem ik hier nu Thomas. Het is ook niet persoonlijk bedoeld.

Wat mijzelf betreft Thomas. Hoezeer je ook meent mij te kunnen doorgronden, dat kìºn je niet, dat kan niemand. Je uitspraken, noem het constateringen desgewenst, zijn bezijden de realiteit.

Alles wat ik zeg, zeg ik enzeg ik zì³ omdat ik een ieder liefheb. Ik verhef mij niet, noch verneder ik mij. Ik ben immers, net als ieder ander, die ik ben en mag dat ook zijn. Andersom is dat respect niet minder.

Fotolezen kan inderdaad een prima hulpmiddel zijn om mensen een spiegel voor te houden zodat zij zich bewust kunnen worden van aspecten van zichzelf waarvan zij zelf vinden dat die niet lekker zitten. Niettemin is het gemak waarmee de verantwoordelijkheid voor gedane uitspraken bij de 'te lezen' persoon wordt gelegd te eenvoudig. Immers, veelal is het voor degeen die zich laat lezen géén spelletje. Die worstelt ergens mee, is onzeker, daardoor labiel en daardoor beïnvloedbaar. In zo'n gemoedstoestand is het niet te voorspellen hoe uitspraken door de 'gelezene' zullen worden uitgelegd. Alleen al om die reden begeeft men zich, hoe goed bedoeld, op glad ijs. De schade die men ongewild aan kan brengen is immens. Fotolezen via Internet zou mijns inziens alleen interactief mogen,dat wil zeggen met directe feedback over en weer om eventuele misinterpretaties onmiddellijk en in de kiem te kunnen smoren.

Heeft het zin? Ja, binnen een gedegen setting van professionele hulpverlening.
Is het verstandig dat op Internet te doen en op een forum? Nee, ik denk zelfs dat het onverantwoord is.

[quote=Thomas A]

ikben; Mee eens Debiorah en sowieso de stelligheid waarmee Mee komt maakt haar oordeel erg twijfelachtig en impliceert juist alle blijk van onzekerheid. Helemaal ongelijk heeft ze ook zeker niet, wel een tunnelvisie.

Ikben; Thomas, pas op met wat je zegt. Bedenk bij alles wat je neerzet en zeker waar dat een oordeel is, dat zulks eerst en vooral een spiegel is van jezelf. Want alleen als de genoemde kwalificaties in jezelf wonen ben je in staat om ze te bezigen en dan nog alleen met een persoonlijke interpretatie. In cursussen komt dat, wil men ze een kwalitatief waardevol etiket kunnen geven, aan de orde. Het is alleen al om dié reden van wijsheid getuigend niet te oordelen.

Thomas; mijn reactie naar Mee zegt meer over mijn opvatting over de vele wegen die naar Rome gaan. Dat mijn weg ook een geheel eigen weg is zegt ook niet dat deze de enige is, echter wel voor mij. Toch natuurwetten zijn onomstotelijk zo ook de ontwikkeling van de (innerlijke) mens. Kom je op je pad door de uitwaarden een wilde tulp tegen, dan kan het gezelschap waarmee je wandelt, deze ook waar-nemen. Zo is het ook met een hoop gedragingen en re-acties van medemensen.
Nee ik heb niet de illusie dat ik alles weet, sterker nog, langzaam begin ik steeds meer wijsheid los te laten, gewoon omdat ik er steeds meer achter ben gekomen dat het allemaal oordelen zijn en dus ervarings beperkend zijn (ik weet het dus hoef niet verder te kijken). Grappig is ook dat het voor kan komen dat je zelfs uit een ervaring opgedane kennis in de eerst volgende en gelijkende situatie, de op de ervaring afgestemde kennis al niet meer werkt, maar zelfs beperkt.
Dat niet oordelen zal leiden tot waarlijk zien, is doordat je jezelf niet beperkt, door te denken dat we iets weten. Met voelen ligt dit net anders!!!!!
Alles is een spiegel van het zelf en een gelezen foto bijvoorbeeld vindt zijn uitleg binnen het weten en niet weten van de lezer. Hoewel ik meer lees door te voelen; “ wat triggert de aanblik van de persoon in mijn be-leving?”, dan nog moet ik doorlopend op mijn hoede zijn, niet mijn persoonlijke conditionering in het ver-haal te leggen, door geen keuzes te gaan bepalen. Uiteindelijk heeft elke therapeut een persoonlijk gebied wat blind is en mijn God laat hem dit bekend zijn om niet zijn/haar pijn over tedragen. Geloof me dat ik het veel ben tegengekomen.
Na alle onderzoek die ik persoonlijk in mijn leven gedaan heb, blijft er nog slechts de eigen afscheiding van het zelf over die me de levensles laat zien; innerlijke sereniteit of anders gezegd innerlijke harmonie.



Ikben; Overigens geldt dit voor ieder mens al noem ik hier nu Thomas. Het is ook niet persoonlijk bedoeld.

Ikben; Wat mijzelf betreft Thomas. Hoezeer je ook meent mij te kunnen doorgronden, dat kìºn je niet, dat kan niemand. Je uitspraken, noem het constateringen desgewenst, zijn bezijden de realiteit.

Thomas; kan goed zijn hoor, de tijd zal het leren!!!!

Ikben; Alles wat ik zeg, zeg ik enzeg ik zì³ omdat ik een ieder liefheb. Ik verhef mij niet, noch verneder ik mij. Ik ben immers, net als ieder ander, die ik ben en mag dat ook zijn. Andersom is dat respect niet minder.

Thomas; ik denk nog even terug aan een post van een half jaar terug waarin jij iemand belachelijk maakte die schreef over hoe goed het voelde om een boom te knuffelen. Ik heb daar een korte reactie gezet, waar jij verder niet op inging. (Ik heb er nog naar gezocht maar vond deze zo snel niet). Fout van mij, maar daarmee tot veroordeelde ik je tot ?????? en ben verder uit je buurt gebleven, tot de tijd dat er wel erg veel om jouw persoon begon te spelen.
Ik veroordeelde jou dus ook en ben dus ook geen haar beter.

Ikben; Fotolezen kan inderdaad een prima hulpmiddel zijn om mensen een spiegel voor te houden zodat zij zich bewust kunnen worden van aspecten van zichzelf waarvan zij zelf vinden dat die niet lekker zitten. Niettemin is het gemak waarmee de verantwoordelijkheid voor gedane uitspraken bij de 'te lezen' persoon wordt gelegd te eenvoudig. Immers, veelal is het voor degeen die zich laat lezen géén spelletje. Die worstelt ergens mee, is onzeker, daardoor labiel en daardoor beïnvloedbaar. In zo'n gemoedstoestand is het niet te voorspellen hoe uitspraken door de 'gelezene' zullen worden uitgelegd. Alleen al om die reden begeeft men zich, hoe goed bedoeld, op glad ijs. De schade die men ongewild aan kan brengen is immens. Fotolezen via Internet zou mijns inziens alleen interactief mogen,dat wil zeggen met directe feedback over en weer om eventuele misinterpretaties onmiddellijk en in de kiem te kunnen smoren.

Thomas; Het dragen van verantwoordelijkheid is een van de dingen waar ik mij tijdens het omschrijven van het gelezen terdege bewust ben. Het is ook de reden dat ik een aantal zaken niet neerschrijf. Binnen het lezen en doorkrijgen van de informatie over de persoon kom ik aspecten tegen die zich niet via dit medium laten verhandelen. Ik kan aan mensen hele stukken van hun weg zien en daar horen dingen die simpelweg te heftig (en traumatiserend zijn) dat ik ze enkel niet benoem, omdat de persoon niet tegenover mij zit en ik er geen zicht op heb, wat het met die iemand zal doen wanneer zij dit onder ogen krijgen. Binnen het direct werken met mensen is dit heel anders voor. (Ik had dit als kind al en dat leidde er toe dat ik regelmatig bewusteloos raakte wanneer ik tussen grotere groepen mensen was. Dat leidde weer tot terugtrek gedrag, wat niet echt werkte, waarna ik mij heel langzaam heb leren afsluiten voor de informatie van medemensen. Een harde les!!)

Hoe dan ook mensen doen een beroep op een ander en de ander geeft een antwoord. Het is aan die ander, om met zijn/haar hart te leren luisteren om zijn/haar waarheid daarbinnen te vinden en niet alles als zoete koek slikken. Hij/zij die antwoord geeft moet zich bewust zijn van zijn beperkingen en eigen condities!!!!.
Ik sluit mij aan bij het idee dat fotolezen op deze wijze zijn beperking kent. Maar ook dat raad vragen aan anderen " wie dan ook " glad ijs is, wanneer je op een punt staat, het zelf niet meer te weten. Daarom ook; luister naar je innerlijk wezen, je innerlijke bron, je eigen magïer, je innerlijk kind, je hart, je gevoel, je ziel, want daar kom je de waarheid tegen en nergens anders en als je je tot iemand wend, dan luister met je zintuigen (het onpersoonlijk leven Ankh Hermes)

Ikben; Heeft het zin? Ja, binnen een gedegen setting van professionele hulpverlening.
Is het verstandig dat op Internet te doen en op een forum? Nee, ik denk zelfs dat het onverantwoord is.

Thomas; de reguliere hulpverlening kent ook zijn schaduwzijde. Lees eens “de harde kern van de zachte sector” Bruno Paul De Roeck. Of lees een de onderzoeken van de Universiteit van Amsterdam naar de werkzaamheid van psychotherapie in deze tijd, waarin je opmerkingen tegenkomt dat een gesprek bij de kapper in de stoel meer verhelderend kan zijn en gezondmakend, dan een jaar in therapie bij een ongeïnteresseerde therapeut, die je enkel richting (zieke) maatschappij praat en je vol met vragen achter laat (en in een dikke auto rond rijdt).

Ik heb niets met denken Ikben. Denken is geen weten maar gaat vooraf aan iets willen weten en omdat het denken een oordelend vermogen is en gerelateerd aan hoop op inzicht en ons beperkte kennis, gaat het het echte (innerlijk) weten vooruit.

Als je soms denkt dat je het moeilijk hebt, !!!!!. dan is het slechts een gedachte!!

Thomas

Thomas, de stelligheid waar ik mee kom, is dat mijn tunnelvisie.
Of kan het zijn dat ik het zeker weet.

Dat ik misschien, mij zelf kent. Dat ik weet wie ik ben. Dat ik mijn goede zijde kent, maar ook mij donkere zijde.
Dat ik mijn ego, zelf heb gebouwd. Als volwassen,nadat ik mijn geconditioneerde gedrag, vanaf mijn kindzijn, heb los gelaten.

Dat mij ego, is gebaseerd op hart en hoofd. In alle vrijheid om te zijn wie ik ben. Geleerd, door af te dalen, in de diepste menselijke psyche, waardoor er geen ego meer bestond, alleen de kern nog overgebleven is. Dat ik ben opgestaan, uit de "dood". Dat alles wat hier beschreven word, dat alle belevingen van members mijn bekend zijn.Niet uit boeken, niet van horen vertellen, maar uit eigen ervaring.

Dat ik weet, wie je bent, dat ik weet waar je mee worsteldt,omdat ik hetzelfde heb door gemaakt. Dat ik weet hoe moeilijk het is. Dat ik weet, uit liefde, dat ik graag zou willen, dat nooit niemand door hoeft te maken, geen vriend of vijand. Dat ik weet, dat het de weg is, voor ieder, maar dat ik me verzet, met hand en tand, omdat ik weet, hoe diep het gat is, waar je in terrecht komt en dat ik weet, dat je er nooit alleen uitkomt, dat we andere nodig hebben, om daar te komen, waar we heen willen.

Zou dat kunnen,dat ik het weet, of is het een eenzijdig visie, voortkomend uit mijn brein. Wat ik weet, begrijp ik , maar ik weet ook zoveel niet. Maar wat ik weet, is geen gedachten, is weten,uit je gevoel,zo sterk, wat niets en niemand, om ver krijgt.
Wat ben ik dan,in deze wereld. Gek, normaal, paranormaal, heilig, goddelijke of menselijk. Ik heb daarom geen antwoord, ik hoop jij wel.

[quote=Thomas A]
Thomas; mijn reactie naar Mee zegt meer over mijn opvatting over de vele wegen die naar Rome gaan. Dat mijn weg ook een geheel eigen weg is zegt ook niet dat deze de enige is, echter wel voor mij. Toch natuurwetten zijn onomstotelijk zo ook de ontwikkeling van de (innerlijke) mens.

Natuurwetten staan vast, klopt, tenzij ze door 'boven' worden gewijzgd.
Allleen is de ontwikkeling van de mens geen natuurwet maar de gevolgen van keuzes die diezelfde mens (ooit) gemaakt heeft. Kennis cumuleert maar maakt niet noodzakelijkerwijs wijs. Als iemand de hand in het vuur steekt doet dat zeer. Of die iemand daar iets van heeft geleerd is de vraag als men het een volgende keer wéér doet.

Nee ik heb niet de illusie dat ik alles weet, sterker nog, langzaam begin ik steeds meer wijsheid los te laten, gewoon omdat ik er steeds meer achter ben gekomen dat het allemaal oordelen zijn en dus ervarings beperkend zijn (ik weet het dus hoef niet verder te kijken).

Dat lijkt mij juist het tegenovergestelde van wijsheid loslaten.

Grappig is ook dat het voor kan komen dat je zelfs uit een ervaring opgedane kennis in de eerst volgende en gelijkende situatie, de op de ervaring afgestemde kennis al niet meer werkt, maar zelfs beperkt.

Maar dat is ook logisch als je beseft dat de omstandigheden van een eerdere ervaring zich, hoewel gelijkend, in diezelfde opzet nimmer meer voor KUNNEN doen. Immers, je hebt dan die ervaring al. En hoewel de mens naar zekerheid zoekt, wil ze ook ontdekken. Vernieuwing is noodzaak voor leven en om te kìºnnen leven.

Dat niet oordelen zal leiden tot waarlijk zien, is doordat je jezelf niet beperkt, door te denken dat we iets weten. Met voelen ligt dit net anders!!!!!
Alles is een spiegel van het zelf en een gelezen foto bijvoorbeeld vindt zijn uitleg binnen het weten en niet weten van de lezer. Hoewel ik meer lees door te voelen; “ wat triggert de aanblik van de persoon in mijn be-leving?”, dan nog moet ik doorlopend op mijn hoede zijn, niet mijn persoonlijke conditionering in het ver-haal te leggen, door geen keuzes te gaan bepalen.

Hoe goed je je best ook doet, het is onvermijdelijk.
Jij bent het immers die de woorden kiest waarin je je gevoel of waarneming giet. Jij bent het immers die je eigen gevoel interpreteert bij het waarnemen van een foto. Jij bent het immers die de keuze maakt of ie iets wel of niet neerschrijft.
Dat kan een en andermaal niet objectief zijn en losgekoppeld van wie jij zelf bent.

Uiteindelijk heeft elke therapeut een persoonlijk gebied wat blind is en mijn God laat hem dit bekend zijn om niet zijn/haar pijn over tedragen. Geloof me dat ik het veel ben tegengekomen.

Er is inderdaad heel veel kaf onder het koren, ik weet het.

Thomas; ik denk nog even terug aan een post van een half jaar terug waarin jij iemand belachelijk maakte die schreef over hoe goed het voelde om een boom te knuffelen. Ik heb daar een korte reactie gezet, waar jij verder niet op inging. (Ik heb er nog naar gezocht maar vond deze zo snel niet). Fout van mij, maar daarmee tot veroordeelde ik je tot ?????? en ben verder uit je buurt gebleven, tot de tijd dat er wel erg veel om jouw persoon begon te spelen.
Ik veroordeelde jou dus ook en ben dus ook geen haar beter.

In mijn reacties blijf ik altijd bij mijzelf. Hoewel ik nimmer aanval voelen mensen zich wel aangevallen omdat men zelden of niet in staat is de zaak van de persoon te scheiden. Ik ken het voorbeeld van de boom niet meer maar het lijkt mij sterk dat ik iemand belachelijk heb gemaakt. Hooguit zal ik het knuffelen van de boom aan de kaak hebben gesteld, ik kan het mij overigens niet voorstellen maar ik ga even in je verhaal mee. Ik zal dat dan in een setting hebben gedaan waarin ik geroepen heb dat IK dat niet zie zitten en dat IK dat belachelijk vind.
En net als iedereen dat claimt mag ook IK daar een eigen mening over hebben.

Thomas; Het dragen van verantwoordelijkheid is een van de dingen waar ik mij tijdens het omschrijven van het gelezen terdege bewust ben. Het is ook de reden dat ik een aantal zaken niet neerschrijf.

Daar maak jij (dus) een persoonlijke keuze waarbij het zo zou kunnen zijn dat de fotoplaatser je dat nu juist graag weer wél zou willen zien opschijven.

Binnen het lezen en doorkrijgen van de informatie over de persoon kom ik aspecten tegen die zich niet via dit medium laten verhandelen.

Is ook dì¡t niet weer een oordeel?

Ik kan aan mensen hele stukken van hun weg zien en daar horen dingen die simpelweg te heftig (en traumatiserend zijn) dat ik ze enkel niet benoem, omdat de persoon niet tegenover mij zit en ik er geen zicht op heb, wat het met die iemand zal doen wanneer zij dit onder ogen krijgen.

Dat is een beeld van jou, maar als je dat niet terugkoppelt, kun je daar geen zekerheid van hebben, hooguit een persoonlijke overtuiging. Ook dan projecteer je jouw eigen beeld op de situatie.

Hij/zij die antwoord geeft moet zich bewust zijn van zijn beperkingen en eigen condities!!!!.

Tja .. daar zeg je zoiets. Maar in hoeverre kun je dat als forumbeheerder in de hand houden? Immers, aan iedereen wordt gelegenheid geboden foto's te lezen. Hoe geef je invulling aan je verantwoordelijkheid?

Thomas; de reguliere hulpverlening kent ook zijn schaduwzijde.

Vind ik ook. Maar om hier dan allemaal kappers neer te zetten gaat mij ook wat ver. Er is, ook voor de professionele hulpverlening nog een lange weg te gaan. Zie http://www.skepsis.nl/postel.html waarin dat messcherp duidelijk wordt.

Ik heb niets met denken Ikben. Denken is geen weten maar gaat vooraf aan iets willen weten en omdat het denken een oordelend vermogen is en gerelateerd aan hoop op inzicht en ons beperkte kennis, gaat het het echte (innerlijk) weten vooruit.

Natuurlijk heb je dat wel. De keuzes die je maakt om dingen wel of niet op te schrijven zijn het gevolg van denken. Zelfs de keuze om te reageren op een post van mij is een gevolg van denken. Zonder denken kun je niet bestaan Thomas. Maar als je bedoelt dat je zou willen denken met je hart, dus vooral intuïtief wil functioneren, dan kan ik me die gedachte (<--) voorstellen. Maar besef dat je ook kunt wat je kunt omdat al jouw voorouders konden denken.

Als je soms denkt dat je het moeilijk hebt, !!!!!. dan is het slechts een gedachte!!

Maar die geachte kan zo sterk zijn dat het iemands hele leven in de vernieling kan laten lopen.

Ik val overigens wederom niet aan, maar geef alleen terug hoe ik het zie.
Ard

bedankt ikben, voor dit gesprek, het voelt als contact in elk geval. Ik heb weinig met denken, het zij zo. Vallen en opstaan en weer....... deed mij besluiten om enkel nog gevoels keuzes te maken. De ver-stands positie houd ik voorlopig voor het schrijven van een stuk muziek of het bouwen van iets.

Verder draag ik de volledige verantwoording voor hetgeen ik mensen aanreik binnen een reading en hoop uiteindelijk uit te kunnen komen bij het eigen helend vermogen van die mens tegenover mij............

Thomas

Hoi iedereen,

Ik heb dit topic gevolgt ... tot het einde ... het draait jammer genoeg weer op een discussie uit .. waarin we elkaar willen pakken op uitspraken die we hebben gedaan.
Waarom proberen jullie elkaar te overtuigen van jou gelijk ...dat heeft geen zin ... omdat de standpunten te ver uit elkaar liggen.
Respecteer elkaars gedachte ...en laten we ontopic gaan.

Fotolezen, zin of onzin:
Zin!
Mijn kijk op het fotolezen:
Fotolezen .. bijna iedereen kan het ...maar niet iedereen even goed.
De ene persoon kan gewoon meer uit een foto halen dan een ander.
Ik heb behoorlijk wat fotolezingen gelezen ... en zelf mijn foto ook laten lezen.
De meeste fotolezingen kloppen goed tot uitstekend.
Okeej ... men zit er soms naast ... op deze site wordt duidelijk vermeld dat de lezing niet hoeft te kloppen.
Beginnende fotolezer (waaronder ik) maken meer fouten dan een gevorderde lezer.
Gelukkig heb ik tot nu toe 5 goede tot uitstekende lezingen gedaan.
Maar er zal heus een keer een slechte lezing tussen zitten.
De mensen die een lezing aanvragen ... zijn of... gewoon nieuwsgierig of er omschreven kan worden hoe ze zijn .. en wat ze hebben meegemaakt.. en wat ze nog mee kunnen gaan maken.
Andere mensen twijfelen ergens over en hoopt via een lezing de twijfel te doen afnemen.
De mensen die een fotolezing willen.. kunnen dat hier op deze site gratis krijgen.
Wat goed dat dit hier op Merudi kan

Veel liefs,
Kay

Tja Mee wat zal ik erop zeggen. Mensen zoeken hun weg naar eigen sereniteit. Die is niet zwart of wit maar gangbaar of niet. Soms ga je daardoor ook rare zijpaden in en is dat nodig om iets te be-grijpen. Zaken als engelen(kaarten) hoeven niet waardeloos - of fotolezen hoeft niet perse "oplichting" te zijn.
Jij pretendeerde in mijn beleving dat er maar een weg naar Rome zou zijn; jouw weg en dat is een tunnelvisie. Er zijn een hoop mensen hier op dit forum door het fotolezen, een stukje verder gekomen met zichzelf. Ook door lezingen van anderen.

Thomas