Jezelf leren kennen
Jezelf kennen
Het is al een hele tijd dat dit onderwerp mijn aandacht trekt. De afgelopen jaren kwam ik het her en der tegen, tussen alles wat ik onderweg tegenkwam aan boeken, internet (incl. fora), gesprekken, enz. Ook de oude geestelijke (mystieke) boeken bevatten dit onderwerp uitdrukkelijk en zeker ook Christus spreekt hier veelvuldig over " aldus div. evangeliën. Zo is er ook in het evangelie van Thomas en ook van Maria Magdalena regelmatig over te lezen. (dit zijn originele " niet door de kerk beïnvloedde geschriften). Krishnamurti schrijft er over, op veel spirituele sites kom je het tegen, boeken over de ziel, enz.
Het kennen van het zelf is het kennen van het Al. Dat betekend met zoveel woorden dat wanneer je jezelf goed kent dat je ALLES begrijpt!!!!.
Hoe kan dat dan? Wat is de werking? Hoe logisch is zoiets?
De jaren dat ik hier min of meer bewust rondloop kwam ik ontelbare keren mensen tegen die zichzelf zeiden te kennen en nooit iemand die zei “ik ken mijzelf niet goed”. Toch weet ik dat al die mensen die zeiden dat zij zichzelf goed te kennen, dat helemaal niet zo goed deden. Veelal kon ik mijn mond niet houden en zei, “je kent jezelf helemaal niet zo goed”.
Ergens weet iedereen diep van binnen dat het kennen van het ZELF heel erg belangrijk is. Volgens mij is dit ook de aanleiding, dat vrijwel iedereen die je vraagt; “ken jij jezelf goed?”, antwoorden zal; “(ja) ik ken mezelf heel erg goed”, evt. aangevuld met een fictief voorbeeld die de uitspraak bodem zou moeten geven, waar de aangesprokene hoopt dat de vrager daarin zal geloven en ophoud met zijn lastige vragen. De reactie was meestal verdedigend, maar waarom zou iemand dat eigenlijk doen als deze toch denkt gelijk te hebben?
Recepten om jezelf te ontkennen
Angst
Schaamte
Etiketten
Gewoontes
Geconditioneerdheid (opvoeding)
Angst; dat aangepast en ontwijkend, afwerend handelen veroorzaakt.
Schaamte; dat het onderwerp (ver) weggestopt en dus onbereikbaar/onbenaderbaar maakt.
Etiketten; het hoort nu eenmaal zo dus wat ik ervan vind komt op de tweede plaats (of niet).
Gewoontes; het gaat al jaren zo, " het werkt redelijk " ik weet niet waarom ik het nog doe.
Opvoeders; die levensnormen meegeven al dan niet gebaseerd op hun eigen ver-leden (hun onopgeloste zelf, en daardoor alle vormen van verwaarlozing of misbruik en hun overdracht hiervan en in meer of mindere mate)
Hoe dan ook, in al deze recepten zit gevoelsontkenning en dat terwijl gevoel onze beste graadmeter is, want hij geeft aan wat wij ergens zelf van vinden. Het gevoel laat ons weten of iets (voor onszelf) goed is of niet. Ons gevoel is nodig om te kunnen weten of iets klopt, zuiver is, eerlijk is, mooi is " niet mooi is, nodig of niet nodig is. Zo verkrijg je heel veel eigen zielsinformatie. Iets wat nooit lukt zoals beschreven bij de recepten tot zelfontkenning, die allemaal aan het ego toebehoren, en inhoudelijk tevens ons masker vormen, waarachter ons ware zelf (schijnveilig) verblijft.
De meeste onder ons zijn niet gewend het gevoel als graadmeter voor waarheid te hanteren. Maatschappij en onze opvoeding liggen hier doorgaans aan ten grondslag. Gevoelsontkenning werd zo een algemeen iets, voor de meeste is dit zo. Het gevolg hiervan is dat wij onze eigen gevoelens maar al te vaak half be-grijpen, gewoon omdat we niet vertrouwd zijn gemaakt met ons eigen gevoel. Dat houd dus ook in dat we onze angsten slecht kennen, laat staan op kunnen lossen. Onze weerstanden en motieven blijven om de zelfde reden vaak al net zo lastig te verklaren. “Hoe voelt het eigenlijk voor mij?”zal de antwoorden al snel dichterbij brengen, wat voor mensen die met misbruik of heftige trauma's te maken kregen, nog een indringende (maar bevrijdende) weg kan worden, door zijn plaatsvervangende compensatie behoeften en bijkomende pijn en angsten!!!
Gevoelsontkenning staat gelijk aan zelfontkenning
Binnen de gevoelswaarneming ligt ook de intuïtie - die zo graag en veelvuldig aan de kapstok van de magie gehangen wordt " die in wezen een innerlijk weten is, gestoeld op voelen, kosmische verbondenheid, weten en waarnemen. Puur informatie vanuit de eigen ziel en in verbondenheid met het AL. Naarmate je beter leert voelen, zal de intuïtie zich dan ook met sprongen ontwikkelen en zal ons trage aardse denken danig naar de achtergrond verschuiven.
Het zelf kennen als kennen van het AL, wat net zoiets is als ik her-ken/be-grijp mijn motieven dus herken/be-grijp ik alle motieven. Binnen de gevoelsbeleving, bestaat er geweten, mededogen, inlevingsvermogen (empathie), wat in wezen vertrekpunten zijn naar een sociaal betere wereld. Zo ook bestaat binnen de gevoelsbeleving een zacht wordend hart, dat op haar beurt weer inzicht geeft in aanwezig zijne haat en liefde om ons heen, en wat daaraan ten grondslag ligt; het afgescheiden gevoel door wat er ooit heeft plaatsgevonden en wat voor iedereen zo is!!!!!!!!!!!!!!!!!!..!!!!!
Geen wonder dat liefde helend is, zeker dat je dat ook jezelf toestaat!!!!!..
Dat jezelf kennen bestaat uit zelf durven te voelen!!!!!!.
Thomas
13 8 07
je Zelf kennen
Delen:
Thomas A
aug 13 '07
kwam ik nog tegen;
Jezelf leren kennen
Bron: “Emmanuel” van Pat Rodegast
Petra van Selm
Ga je eigen stilte binnen. Zie jezelf een kamer binnengaan. Daar is niemand behalve jou. Opeens, vanaf de andere kant van de kamer, zie je jezelf zoals je werkelijk bent, in al je innerlijke schoonheid. Je hoeft het niet werkelijk te zien je kunt het je gewoon voorstellen dat het zo is. Maak teder en liefdevol kennis met jezelf.
Neem nu jezelf in gedachten bij de hand. Neem jezelf mee, houd jezelf bij je voor de rest van je leven. Dat wezen dat je zojuist hebt ontmoet, heeft er al je hele leven op gewacht door jou opgemerkt te worden. In het begin zal het veel oefening vergen en ik raad je echt aan deze oefening minstens een keer per dag te doen. Als je eenmaal geleerd hebt wie je bent, dan zul je merken dat het steeds minder uitmaakt wat wie dan ook van je denkt. En zou dat geen hele bevrijding zijn?
Jezelf leren kennen
Bron: “Emmanuel” van Pat Rodegast
Petra van Selm
Ga je eigen stilte binnen. Zie jezelf een kamer binnengaan. Daar is niemand behalve jou. Opeens, vanaf de andere kant van de kamer, zie je jezelf zoals je werkelijk bent, in al je innerlijke schoonheid. Je hoeft het niet werkelijk te zien je kunt het je gewoon voorstellen dat het zo is. Maak teder en liefdevol kennis met jezelf.
Neem nu jezelf in gedachten bij de hand. Neem jezelf mee, houd jezelf bij je voor de rest van je leven. Dat wezen dat je zojuist hebt ontmoet, heeft er al je hele leven op gewacht door jou opgemerkt te worden. In het begin zal het veel oefening vergen en ik raad je echt aan deze oefening minstens een keer per dag te doen. Als je eenmaal geleerd hebt wie je bent, dan zul je merken dat het steeds minder uitmaakt wat wie dan ook van je denkt. En zou dat geen hele bevrijding zijn?
Debiorah
aug 18 '07
Erg mooi thomas! Ik probeer mezelf ook echt te leren kennen, ik weet dat ik er nog niet helemaal ben. Al heb ik wel het gevoel dat ik op de goede weg zit. Ik worstel wel met de trauma's uit mijn jeugd. Weggestopt ergens heel diep, bijna onzichtbaar alsof ik er niet bij kan komen maar die mij toch beinvloeden. Niet dat ik mij daar altijd bewust van ben wanneer dit gebeurd maar ik weet dat het zo is. Hier moet ik nog een weg in vinden.
Thomas A
aug 18 '07
Tja Debiorah een jeugd met pijn overgedragen door mensen die hun eigen pijn ook niet er-kende en het hiermee overdroegen......
Juist het bewustzijn zal het doorgeven onmogelijkmaken en heling in je schoot werpen.
Neemt niet weg dat deze zelfde mensen een prachtig iemand in de wereld hebben gezet die wel op zoek is gegaan.......
En dat ben JIJ Debiorah.........
Thomas
Juist het bewustzijn zal het doorgeven onmogelijkmaken en heling in je schoot werpen.
Neemt niet weg dat deze zelfde mensen een prachtig iemand in de wereld hebben gezet die wel op zoek is gegaan.......
En dat ben JIJ Debiorah.........
Thomas
Debiorah
aug 18 '07
Dankje Thomas...zo voel ik het ook wel. Gezien ik de onverwerkte en onerkende pijnen bij deze mensen wel herken. Hierdoor weet ik ook hoe ze mij hebben beinvloed. Er zijn delen waar ik mezelf gelukkig al van los heb gemaakt er is echter nog een deel welke ik niet goed ken en nog vele vragen bij heb. Dit betreft mijn vader, om daar nu verandering in te brengen heb ik mijn ziel blootgelegd en hem een brief geschreven. Niet alleen voor mezelf maar zo mogelijk ook hem iets te kunnen geven. Helaas tot op heden geen reactie. Het is jammer maar ik heb wel het gevoel dat ooit het antwoord zal komen al weet ik nog niet in welke vorm.
Thomas A
aug 18 '07
Uiteindelijk zul je merken dat hem vergeven voldoende is om innerlijk vrij te worden. Daar heb je hem verder zelfs niet bij nodig. Het gekke is zelfs nog Debiorah dat jouw pad tot innerlijke verlichting hem ook zal verlichten.
Verwacht ook geen reactie, hij heeft zijn pad te gaan en zal op een dag (durven) gaan zien.........
Thomas
Verwacht ook geen reactie, hij heeft zijn pad te gaan en zal op een dag (durven) gaan zien.........
Thomas
inneke
sep 13 '07
Bij het verkennen van dit forum heb ik verschillende dingen van je gelezen Thomas. Ik bewonder de manier waarop je naar het leven kijkt, voel veel verwantschap. Je durft nederig te zijn (wat absoluut geen vies woord is ;-) en je visie op zelfkennis deel ik. Het komt vaak voor dat mensen die op zoek zijn naar spirituele groei over hun menselijkheid heen stappen, denken dat ze hun ego in de vuilbak kunnen gooien en dat ze gewoon boven vervelende (menselijke) emoties en neurotische trekjes kunnen staan als ze dat maar hard genoeg willen. Misschien ben ik bevooroordeeld en spreek ik voor m'n eigen winkel, maar een mens is zo'n prachtig complex wezen. Jezelf leren kennen (en daarmee het goddelijke, het Al...) duurt een leven lang.
Spannend hoor zo'n eerste bijdrage of dit forum ;-)
Spannend hoor zo'n eerste bijdrage of dit forum ;-)
Thomas A
sep 14 '07
De grap is dat je juist in je nederigheid hele stukken van het ego voorbij kunt komen die anders zorgen vorgen kunnen voor een houding van "wie doet mij wat". In nederigheid durf je te "vallen" en mag je ook vallen van jezelf. Een heel prima manier om met je eigen goddelijkheid in aanraking te komen. Toch heeft het me heel wat halsbrekende toeren gekost om dit te leren zien.
Nee het ego pleur je niet zo maar in de vuilbak. Daarnaast heb je deze toch ook nog nodig voor positieve manifestaties. Het is al heel goed om te be-grijpen dat het ego onlosmakelijk verbonden is met de aardse stof. Dus niet met de ziel zelf dus. een gekwetst ego dekt het zelf/ziel als het ware af en zorgt voor ongelooflijk veel disharmonie en afscheiding van die die je in werkelijkheid bent. Maskertje, maskertje!!, het maskert je.
ja lijkt mij ook wel dat het zelf leren kennen een leven lang kan duren. maar je hoeft echt niet te wachten tot je lichaamlijke dood om het (neg.)ego te laten afsterven hoor. Velen kiezen hier (uit angst, schaamte) wel voor, zonder dit te beseffen en gaan de kwelling van innerlijke pijn niet aan.
De dood van het ego is een afstervingsproces dat je langzaam en regelmatig een hemelse be-leving zal doen voelen. De sereniteit dit deze gevoelns aan je openbaren, laten een mens heel goed zien welk een gekooidheid het ego een mens geeft. En dan te bedenken dat wij dit zelf doen!!! Dan kun je zeggen van "ja maar er is ooit iets gebeurd" en zo. En natuurlijk is er ooit iets gebeurd, maar het is de eigen af-reactie die de hinder en het gekwetste ego heeft aangemaakt. Vandaar ook dat een bewust en heldere kijk op, oude en pijnlijke belevingen en ervaren kunnen doen oplossen en een mens weer innerlijk vrijmaken (zoals wij op aarde kwamen), inclusief de onbevangenheid..........
Het innerlijk kind zuiver en eerlijk is nog in iedereen aanwezig, het zijn wij zelf die dit in twijfel trekken, door met talloze jamaars aan te komen.
Thomas
Nee het ego pleur je niet zo maar in de vuilbak. Daarnaast heb je deze toch ook nog nodig voor positieve manifestaties. Het is al heel goed om te be-grijpen dat het ego onlosmakelijk verbonden is met de aardse stof. Dus niet met de ziel zelf dus. een gekwetst ego dekt het zelf/ziel als het ware af en zorgt voor ongelooflijk veel disharmonie en afscheiding van die die je in werkelijkheid bent. Maskertje, maskertje!!, het maskert je.
ja lijkt mij ook wel dat het zelf leren kennen een leven lang kan duren. maar je hoeft echt niet te wachten tot je lichaamlijke dood om het (neg.)ego te laten afsterven hoor. Velen kiezen hier (uit angst, schaamte) wel voor, zonder dit te beseffen en gaan de kwelling van innerlijke pijn niet aan.
De dood van het ego is een afstervingsproces dat je langzaam en regelmatig een hemelse be-leving zal doen voelen. De sereniteit dit deze gevoelns aan je openbaren, laten een mens heel goed zien welk een gekooidheid het ego een mens geeft. En dan te bedenken dat wij dit zelf doen!!! Dan kun je zeggen van "ja maar er is ooit iets gebeurd" en zo. En natuurlijk is er ooit iets gebeurd, maar het is de eigen af-reactie die de hinder en het gekwetste ego heeft aangemaakt. Vandaar ook dat een bewust en heldere kijk op, oude en pijnlijke belevingen en ervaren kunnen doen oplossen en een mens weer innerlijk vrijmaken (zoals wij op aarde kwamen), inclusief de onbevangenheid..........
Het innerlijk kind zuiver en eerlijk is nog in iedereen aanwezig, het zijn wij zelf die dit in twijfel trekken, door met talloze jamaars aan te komen.
Thomas
inneke
sep 14 '07
Thomas, hoe kan een mens,zoekende naar de juiste woorden, daar nu iets aan toevoegen? :-)
Serenity
aug 30 '11
Origineel bericht van: Thomas A
Jezelf leren kennen
Jezelf kennen
Het is al een hele tijd dat dit onderwerp mijn aandacht trekt. De afgelopen jaren kwam ik het her en der tegen, tussen alles wat ik onderweg tegenkwam aan boeken, internet (incl. fora), gesprekken, enz. Ook de oude geestelijke (mystieke) boeken bevatten dit onderwerp uitdrukkelijk en zeker ook Christus spreekt hier veelvuldig over " aldus div. evangeliën. Zo is er ook in het evangelie van Thomas en ook van Maria Magdalena regelmatig over te lezen. (dit zijn originele " niet door de kerk beïnvloedde geschriften). Krishnamurti schrijft er over, op veel spirituele sites kom je het tegen, boeken over de ziel, enz.
Het kennen van het zelf is het kennen van het Al. Dat betekend met zoveel woorden dat wanneer je jezelf goed kent dat je ALLES begrijpt!!!!.
Hoe kan dat dan? Wat is de werking? Hoe logisch is zoiets?
De jaren dat ik hier min of meer bewust rondloop kwam ik ontelbare keren mensen tegen die zichzelf zeiden te kennen en nooit iemand die zei “ik ken mijzelf niet goed”. Toch weet ik dat al die mensen die zeiden dat zij zichzelf goed te kennen, dat helemaal niet zo goed deden. Veelal kon ik mijn mond niet houden en zei, “je kent jezelf helemaal niet zo goed”.
Ergens weet iedereen diep van binnen dat het kennen van het ZELF heel erg belangrijk is. Volgens mij is dit ook de aanleiding, dat vrijwel iedereen die je vraagt; “ken jij jezelf goed?”, antwoorden zal; “(ja) ik ken mezelf heel erg goed”, evt. aangevuld met een fictief voorbeeld die de uitspraak bodem zou moeten geven, waar de aangesprokene hoopt dat de vrager daarin zal geloven en ophoud met zijn lastige vragen. De reactie was meestal verdedigend, maar waarom zou iemand dat eigenlijk doen als deze toch denkt gelijk te hebben?
Recepten om jezelf te ontkennen
Angst
Schaamte
Etiketten
Gewoontes
Geconditioneerdheid (opvoeding)
Angst; dat aangepast en ontwijkend, afwerend handelen veroorzaakt.
Schaamte; dat het onderwerp (ver) weggestopt en dus onbereikbaar/onbenaderbaar maakt.
Etiketten; het hoort nu eenmaal zo dus wat ik ervan vind komt op de tweede plaats (of niet).
Gewoontes; het gaat al jaren zo, " het werkt redelijk " ik weet niet waarom ik het nog doe.
Opvoeders; die levensnormen meegeven al dan niet gebaseerd op hun eigen ver-leden (hun onopgeloste zelf, en daardoor alle vormen van verwaarlozing of misbruik en hun overdracht hiervan en in meer of mindere mate)
Hoe dan ook, in al deze recepten zit gevoelsontkenning en dat terwijl gevoel onze beste graadmeter is, want hij geeft aan wat wij ergens zelf van vinden. Het gevoel laat ons weten of iets (voor onszelf) goed is of niet. Ons gevoel is nodig om te kunnen weten of iets klopt, zuiver is, eerlijk is, mooi is " niet mooi is, nodig of niet nodig is. Zo verkrijg je heel veel eigen zielsinformatie. Iets wat nooit lukt zoals beschreven bij de recepten tot zelfontkenning, die allemaal aan het ego toebehoren, en inhoudelijk tevens ons masker vormen, waarachter ons ware zelf (schijnveilig) verblijft.
De meeste onder ons zijn niet gewend het gevoel als graadmeter voor waarheid te hanteren. Maatschappij en onze opvoeding liggen hier doorgaans aan ten grondslag. Gevoelsontkenning werd zo een algemeen iets, voor de meeste is dit zo. Het gevolg hiervan is dat wij onze eigen gevoelens maar al te vaak half be-grijpen, gewoon omdat we niet vertrouwd zijn gemaakt met ons eigen gevoel. Dat houd dus ook in dat we onze angsten slecht kennen, laat staan op kunnen lossen. Onze weerstanden en motieven blijven om de zelfde reden vaak al net zo lastig te verklaren. “Hoe voelt het eigenlijk voor mij?”zal de antwoorden al snel dichterbij brengen, wat voor mensen die met misbruik of heftige trauma's te maken kregen, nog een indringende (maar bevrijdende) weg kan worden, door zijn plaatsvervangende compensatie behoeften en bijkomende pijn en angsten!!!
Gevoelsontkenning staat gelijk aan zelfontkenning
Binnen de gevoelswaarneming ligt ook de intuïtie - die zo graag en veelvuldig aan de kapstok van de magie gehangen wordt " die in wezen een innerlijk weten is, gestoeld op voelen, kosmische verbondenheid, weten en waarnemen. Puur informatie vanuit de eigen ziel en in verbondenheid met het AL. Naarmate je beter leert voelen, zal de intuïtie zich dan ook met sprongen ontwikkelen en zal ons trage aardse denken danig naar de achtergrond verschuiven.
Het zelf kennen als kennen van het AL, wat net zoiets is als ik her-ken/be-grijp mijn motieven dus herken/be-grijp ik alle motieven. Binnen de gevoelsbeleving, bestaat er geweten, mededogen, inlevingsvermogen (empathie), wat in wezen vertrekpunten zijn naar een sociaal betere wereld. Zo ook bestaat binnen de gevoelsbeleving een zacht wordend hart, dat op haar beurt weer inzicht geeft in aanwezig zijne haat en liefde om ons heen, en wat daaraan ten grondslag ligt; het afgescheiden gevoel door wat er ooit heeft plaatsgevonden en wat voor iedereen zo is!!!!!!!!!!!!!!!!!!..!!!!!
Geen wonder dat liefde helend is, zeker dat je dat ook jezelf toestaat!!!!!..
Dat jezelf kennen bestaat uit zelf durven te voelen!!!!!!.
Thomas
13 8 07
Jezelf kennen
Het is al een hele tijd dat dit onderwerp mijn aandacht trekt. De afgelopen jaren kwam ik het her en der tegen, tussen alles wat ik onderweg tegenkwam aan boeken, internet (incl. fora), gesprekken, enz. Ook de oude geestelijke (mystieke) boeken bevatten dit onderwerp uitdrukkelijk en zeker ook Christus spreekt hier veelvuldig over " aldus div. evangeliën. Zo is er ook in het evangelie van Thomas en ook van Maria Magdalena regelmatig over te lezen. (dit zijn originele " niet door de kerk beïnvloedde geschriften). Krishnamurti schrijft er over, op veel spirituele sites kom je het tegen, boeken over de ziel, enz.
Het kennen van het zelf is het kennen van het Al. Dat betekend met zoveel woorden dat wanneer je jezelf goed kent dat je ALLES begrijpt!!!!.
Hoe kan dat dan? Wat is de werking? Hoe logisch is zoiets?
De jaren dat ik hier min of meer bewust rondloop kwam ik ontelbare keren mensen tegen die zichzelf zeiden te kennen en nooit iemand die zei “ik ken mijzelf niet goed”. Toch weet ik dat al die mensen die zeiden dat zij zichzelf goed te kennen, dat helemaal niet zo goed deden. Veelal kon ik mijn mond niet houden en zei, “je kent jezelf helemaal niet zo goed”.
Ergens weet iedereen diep van binnen dat het kennen van het ZELF heel erg belangrijk is. Volgens mij is dit ook de aanleiding, dat vrijwel iedereen die je vraagt; “ken jij jezelf goed?”, antwoorden zal; “(ja) ik ken mezelf heel erg goed”, evt. aangevuld met een fictief voorbeeld die de uitspraak bodem zou moeten geven, waar de aangesprokene hoopt dat de vrager daarin zal geloven en ophoud met zijn lastige vragen. De reactie was meestal verdedigend, maar waarom zou iemand dat eigenlijk doen als deze toch denkt gelijk te hebben?
Recepten om jezelf te ontkennen
Angst
Schaamte
Etiketten
Gewoontes
Geconditioneerdheid (opvoeding)
Angst; dat aangepast en ontwijkend, afwerend handelen veroorzaakt.
Schaamte; dat het onderwerp (ver) weggestopt en dus onbereikbaar/onbenaderbaar maakt.
Etiketten; het hoort nu eenmaal zo dus wat ik ervan vind komt op de tweede plaats (of niet).
Gewoontes; het gaat al jaren zo, " het werkt redelijk " ik weet niet waarom ik het nog doe.
Opvoeders; die levensnormen meegeven al dan niet gebaseerd op hun eigen ver-leden (hun onopgeloste zelf, en daardoor alle vormen van verwaarlozing of misbruik en hun overdracht hiervan en in meer of mindere mate)
Hoe dan ook, in al deze recepten zit gevoelsontkenning en dat terwijl gevoel onze beste graadmeter is, want hij geeft aan wat wij ergens zelf van vinden. Het gevoel laat ons weten of iets (voor onszelf) goed is of niet. Ons gevoel is nodig om te kunnen weten of iets klopt, zuiver is, eerlijk is, mooi is " niet mooi is, nodig of niet nodig is. Zo verkrijg je heel veel eigen zielsinformatie. Iets wat nooit lukt zoals beschreven bij de recepten tot zelfontkenning, die allemaal aan het ego toebehoren, en inhoudelijk tevens ons masker vormen, waarachter ons ware zelf (schijnveilig) verblijft.
De meeste onder ons zijn niet gewend het gevoel als graadmeter voor waarheid te hanteren. Maatschappij en onze opvoeding liggen hier doorgaans aan ten grondslag. Gevoelsontkenning werd zo een algemeen iets, voor de meeste is dit zo. Het gevolg hiervan is dat wij onze eigen gevoelens maar al te vaak half be-grijpen, gewoon omdat we niet vertrouwd zijn gemaakt met ons eigen gevoel. Dat houd dus ook in dat we onze angsten slecht kennen, laat staan op kunnen lossen. Onze weerstanden en motieven blijven om de zelfde reden vaak al net zo lastig te verklaren. “Hoe voelt het eigenlijk voor mij?”zal de antwoorden al snel dichterbij brengen, wat voor mensen die met misbruik of heftige trauma's te maken kregen, nog een indringende (maar bevrijdende) weg kan worden, door zijn plaatsvervangende compensatie behoeften en bijkomende pijn en angsten!!!
Gevoelsontkenning staat gelijk aan zelfontkenning
Binnen de gevoelswaarneming ligt ook de intuïtie - die zo graag en veelvuldig aan de kapstok van de magie gehangen wordt " die in wezen een innerlijk weten is, gestoeld op voelen, kosmische verbondenheid, weten en waarnemen. Puur informatie vanuit de eigen ziel en in verbondenheid met het AL. Naarmate je beter leert voelen, zal de intuïtie zich dan ook met sprongen ontwikkelen en zal ons trage aardse denken danig naar de achtergrond verschuiven.
Het zelf kennen als kennen van het AL, wat net zoiets is als ik her-ken/be-grijp mijn motieven dus herken/be-grijp ik alle motieven. Binnen de gevoelsbeleving, bestaat er geweten, mededogen, inlevingsvermogen (empathie), wat in wezen vertrekpunten zijn naar een sociaal betere wereld. Zo ook bestaat binnen de gevoelsbeleving een zacht wordend hart, dat op haar beurt weer inzicht geeft in aanwezig zijne haat en liefde om ons heen, en wat daaraan ten grondslag ligt; het afgescheiden gevoel door wat er ooit heeft plaatsgevonden en wat voor iedereen zo is!!!!!!!!!!!!!!!!!!..!!!!!
Geen wonder dat liefde helend is, zeker dat je dat ook jezelf toestaat!!!!!..
Dat jezelf kennen bestaat uit zelf durven te voelen!!!!!!.
Thomas
13 8 07
Wauw wat mooi geschreven en oh zo waar!
Leuk dat dit vandaag op mijn pad kwam aangezien dit voor mij weer een aanvulling van de reactie die ik had op de dagtekst van vandaag.
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
