reaktie op sommige gesprekken bij het voorstellen

Ja het is soms geen makkelijke weg maar wel een hele mooie.
Het is mooi om deze ervaringen met elkaar te delen. dank jullie wel.

Lieve groet Angeleye

Zo liep ik op mijn weg tegen het begrip egoisme aan .
Vanuit mijn jeugd werd mij geleerd egoisme is slecht, wat bij mij leidde tot moeilijk een keuze te maken voor mijzelf .
Ik ben me daar in gaan verdiepen wat egoisme nu is en ben voor nu tot deze conclusie gekomen dat er twee vormen zijn .
En heb dat toen op papier gezet .

Het egoïsme
Vaak wordt er gesproken over het egoïsme in de mens, men wil er niet aan maar toch heeft elk mens het in zich en handelt elk mens soms uit beide vormen .
Volgens mij zijn er 2 vormen van egoïsme
1 het goddelijke egoïsme
2 het ego( aangeleerd) egoïsme

Ik zal proberen het op papier te zetten hoe ik het voel .

Ieder mens krijgt bij haar geboorte een basis mee ook wel normen en waarden of voor sommige de 10 geboden genoemd In de ziel aan wezig
Daar bij komt ook dat men een vrije wil mee krijgt ieder mens komt op aarde om daar zijn lessen te leren om verder te groeien als ziel, de lessen worden aan gereikt wat men doet met deze lessen ligt aan de mens zelf ( lees als de vrije wil)
vaak komt men zo ver van zichzelf af te staan dat men de basis vergeet en de normen en waarden die daarin verpakt zitten .
Het goddelijke egoïsme zorgt er voor dat de mens goed voor zichzelf zorgt en beschermt en de omgeving waar men in/mee leeft, het stelt de mens in staat de juiste keuzes te nemen gevoed door de basis ,vanuit het goddelijke .
Uiteindelijk zal dit kunnen leiden naar een liefdevol bestaan waarin we leven .


Het ego egoïsme daar aan tegen neemt beslissingen zonder daarmee rekening te houden, het heeft een deel het krijgen wat men wil ( het hebben ) het heeft een doel bevrediging van een behoefde..
Zonder rekening te houden met .Deze vorm komt vaak voort uit een stuk onvrede ,het zoeken naar en niet vanuit de liefde voor zichzelf of de ander van uit de éénheid .

Een van de grootste problemen in deze maatschappij is lijkt mij dat men de basis kwijt is geraakt en niet meer in contact staan met de basis(ziel) die men is, men denkt niet na over hoe men in elkaar zit wat men voelt maar meer wat men wil hebben en gebruiken op die manier de vrije wil zonder stuur ( lees basis).

Zou graag willen weten hoe jullie hier over denken en zien ?

L.G AngelEye

Ik heb alles zo eens door zitten lezen. En ik kan het niet na laten om mijn persoonlijke visie hierop los te laten.

Er worden veel woorden aan gespendeerd aan iets wat in mijn ogen veel simpeler is en makkelijker.


Het ego en de ziel.
Je wordt geboren als kind, met een ziel, puur en oprecht.
Als baby en kind heb je bepaalde behoeftes, zoals verzorging, liefde, aandacht, begrip, structuur nodig.
Deze worden voorzien door de ouders/verzorgers.
Als een kind de perfecte opvoeding en jeugd krijgt, zal het in het latere leven als volwassen, tegen weinig dingen aanlopen.Omdat hij of zij de juiste waarden en normen mee heeft gekregen. Het zelftrouwen zal goed zijn, tevens ook het zelfbeeld en al de andere eigenschappen zullen zich goed ontwikkeld hebben. Het ego wat gelijktijdig word opgebouwd, zal gebaseerd zijn op de juiste waarden en normen en voor weinig problemen zorgen.

alleen niet iedereen, krijgt deze perfecte jeugd. Ze worden opgevoed door hun ouders, die ook niet perfect zijn opgevoed, dus................... compenseren kinderen de dingen, die ze missen of onjuist door krijgen.

Voorbeeld: een kind waar nooit van gehouden word, die nooit een knuffel krijgt, alleen maar slaag, zal een ego opbouwen, uit kinderlijk perspectief, om dat te compenseren.
Ze leren niet om liefde te uiten,maar om slaag te incasseren. Als je gaat kijken wat voor uitwerking dat kan hebben op volwassen leeftijd, dan word het duidelijk, waar de schoen wringt.
Het niet uiten van liefde, maar het wel hebben, maar niet weten hoe, kan op volwassen leeftijd, leiden tot vluchtgedrag. Het kan bijvoorbeeld sex verslaafd raken. Verslaving is meestal een vorm van vlucht.

Waar het op neer komt, is dat de enige manier om als volwassen in balans te krijgen, is het hele van je innerlijk kind. De gedragspatronen, die niet van jezelf zijn te verwijderen. De segmenten die als kind zijn ingevuld, die te herkennen en om te zetten in volwassen invulling.

Het is het laag voor laag afpellen van het schild naar de kern toe. Er is niets voor nodig, alleen jezelf, een spiegel, herrineringen en denkwerk. en een dossis lef om de confrontatie met jezelf aan te gaan.

Ik heb dit zelf ondervonden. Ik vond een boek, ik ging aan het werk en binnen no time, stond ik waar ik vandaag de dag sta.
Met beide benen op de grond, met zelfvertrouwen, eigenwaarde en een gezonde dosis zelfkennis. Ik leef vanuit mijn hart, met een gezond ego.

Mooi woorden gegeven Mee. Kort door de bocht maar o zo de werkelijkheid. Over het onderwerp is enorm veel te zeggen, zeker ook over de excessen.
Ik bewonder mensen die als kind vertrapt en ontkend, hun eigen liefde ont-dekken.............

Thomas

Hai Mee
Mooi omschreven ,Thanks .
Over jouw visie van veel woorden , als je goed leest wordt er uiteindelijk het zelfde gezegd. alleen in delen.smile
want uiteindelijk ondervind een ieder het, die bewust gekozen heeft om de schillen af te pellen om zo bij de kern te komen.
ik ben het niet eens dat daar niets voor nodig is . Je hebt anderen nodig die je spiegels , je aan spreken op je gedrag of je juist gedrag laten zien of met je delen zodat je bij de herkenning kan komen.
Dat je het zelf moet doem dat klopt een ander kan dat niet voor je .

Ben blij dat je dat in no time hebt kunnen doen en dat je kunt leven vanuit je hart.

L.G

Idd Thomas het is kort door de bocht. Weet ik, maar het is de basis.
Mijn inziens, is dat dit geldt op vele niveaus.Het innerlijk kind, raakt altijd beschadigd, dat komt omdat niemand perfect is. Het ene kind zal op meer beschadigd zijn dan het ander. De ouders zijn niet schuldig, zijn deden hun best en wisten niet beter. De enige oplossing is jezelf.

Maar dat is ook de grootste drempel waarover heen gestapt dient te worden. Ons ego is een feilloos meganisme, want ons er van kan weerhouden om die drempel te nemen.
Voorbeeld: hoe vaak zeggen we niet, morgen begin ik met afvallen. En als het dan zover is, dan nemen we nog dat ene gebakje, om het af te leren, ons ego, vertelt dat we het kunnen doen. Maar weerhoud ons er dus van,om de oorzaak van ons gewichtprobleem aan te pakken. Die zit namelijk opgesloten, achter het ego, in het kind, in de jeugd of in de puberteit.

voorbeeld uit de praktijk: Een vrouw is tot haar 20 heel slank. Maatje 36. Ze trouwt en leid een gelukkig leven. Ze heeft een baan die veel van haar vergt, maar naar haar zin, denkt ze.
Ze gaat steeds meer eten, word steeds dikker tot het gevaarlijk begint te worden.Ze probeert af te vallen,maar het lukt niet.
Ze gaat op zoek naar antwoorden en komt uit bij een trauma in haar jeugd. Ze heeft voortijdig de opleiding moeten afbreken, voor sociaal pedagogisch medewerker.Haar grootste wens als kind,was om met gehandicapte kinderen te werken. Toen ze thuis kwam met deze mededeling, was het enige wat haar ouders zeiden, dat het hun veel geld had gekost. Maar geen teken van medeleven,begrip of troost.
Ze kreeg niet de erkenning voor haar als kind, ze kreeg geen aandacht en steun,omdat ze iets niet kon. Ze had gefaalt.

Nu is ze 35 jaar en is terug gegaan naar de herrinnering. Ze doorleeft hem en weet dat het zoeken naar begrip en aandacht, als kind, heeft voor gezet in het volwassen leven. Ze is volwassen maar zoekt naar de kinderlijke aandacht en liefde, die ze niet vind. Haar vlucht in eten, is het enige wat haar de troost bied, waar ze naar zocht, zij het kortstondig.

Nu ze dit weet en de reden waarom ze eet, is ze veel verder dan in al die jaren. Het was in een paar uur duidelijk.
Haar ouders treffen geen schuld,zij wisten niet wat de oorzaak was van hun uitspraken. Zij heeft zichzelf als puber geaccepteerd, aanvaard en in de armen gesloten. Samen gaan ze verder. En weet nu ze volwassen is, haar grootste droom op een andere manier in te vullen. Het falen,in de opleiding, heeft ze losgelaten. De troost, die ze zocht, is niet meer nodig,ze heeft zich zelf getroost als volwassenen nu.

Wat het voor haar betekende, was dat ze geen moeite hoefde te doen om af te vallen.Ze had het vele eten niet meer nodig als zoektocht naar troost. Haar zelfvertrouwen, ging omhoog, ze kende zichzelf beter,waardoor ze niet meer zocht buiten zich om.Haar zelfbeeld werd beter, ze wist hoe en waarom.

Daarom ben ik ook van mening dat engels, schimmen en geesten ons niet zullen helpen om de kern te vinden. Zij zijn in mijn ogen een vlucht voor de leegte die we allemaal in ons hebben. Op meerdere niveaus. Ons ego, is een goed mechanisme om dingen in stand te houden, waarvoor we weg vluchten, omdat we we bang zijn voor de dingen die opgesloten zitten in ons zelf. De confrontaties die we krijgen in ons leven door harde lessen dwingen ons om naar ons zelf te kijken,maar als we al lang in een vlucht gedrag zitten, helpt ons ego ons er wel door. Tenzij we over de informatie beschikken hoe ons brein in elkaar steekt en hoe we ons zelf voor de gek kunnen houden.

Kennis is macht, macht en controle over jezelf, dat is in mijn ogen, de kern naar een leven in balans.

Strak verhaal, wederom Mee. Toch kunnen er meer aanleidingen tot bewustmaking zijn al zal het leefbare eindresultaat dan toch hetzelfde kunnen zijn waar jij bovenstaande post mee eindigd. voor sommigen is het een boek, voor anderen een bijzondere ontmoeting, voor weer anderen een speciale droom, ja zelfs engelenkaarten kunnen inzichten brengen die de poort naar heling openen...........

Thomas

Mooi geschreven Mee. Zullen het dan ook niet vaak kinderen zijn die de aanleiding zijn tot bewustmaking vanonszelf?? (of projecteer ik nu mijn eigen proces???)

Engelenkaarten kunnen zeker helpen, maar het is wel zo dat je het zelf moet doen. En dat er poorten opengaan is voor mij wel zeker.

Even een kritische blik geworpen op het geheel hierboven...
woorden als schade, schuld, niemand is perfect... duiden mijn inziens op een maatschappij beeld waar wij ons als volwassenen niet van bewust genoeg van zijn.
Door te oordelen, geven wij een waarde aan die niet hoeft... zelfs een negatieve waarde! En helaas maar waar geven wij dus onbewust die waarde oordelen mee aan onze kinderen.
Juist die kinderen die vaak zo hard moeten werken om hun zelfbeeld en zelfvertrouwen reeel te houden... om niet volgens de maatstaven van anderen televen maar te mogen zijn wie ze zijn..

Liefs,