Donderdag 2 augustus 2007,
De dag waarop ik dit schrijf.
Weer een zwarte dag in mijn leven, een dag waarin in geen toekomst voor mij meer zie.
Een dag waarop ik meer naar de dood verlang dan een andere dag.
Gelukkig zijn er ook zat dagen dat ik niet naar de dood verlang, maar nu is dat gevoel er dus weer.
Het gevoel begon eergisteren middag toen ik met mijn vriendin tijdens een fietstocht langs mijn school reed.
Vakantie afgelopen, de wereld draait door, ik moet binnenkort weer aan me afstuderen gaan.
Maar hoe moet ik in hemelsnaam datgene op papier krijgen, waardoor ik mijn afstuderen haal.
Haal ik het ì¼berhaupt wel?
Ik zit op de helft, dat betekent dat ik er nog 400 uur effectieve tijd in moet stoppen.
Maar hoe kom ik in hemelsnaam aan al deze informatie.
Waar moet ik weer beginnen, wat moet ik verder allemaal opschrijven,berekenen,opzoeken en hoe?
Een depressief gevoel maakt me meester, ik laat het zo min mogelijk merken aan mijn vriendin.
Het lukt, ze merkt het niet.
Toneelspelen, ja dat kan ik wel, dat heb ik afgelopen jaren goed ontwikkelt, misschien kan ik daar wat mee in de toekomst.
Gister hielt dit gevoel aan, ik was thuis alleen en ik had weer eens nergens zin in, ook niet in dingen die ik anders leuk vind om te doen.
Ik voelde me kut/depressief en besloot me vriendin af te bellen, zou die avond bij haar zijn.
Het was 20:30 en ik had me al een tijdje verveelt.
Vervelen?
Hoe kan dat nou?
Je hebt nog zo ontzettend veel te doen?
Had je dan niet iets leuks kunnen doen?
Tja geen energie voor.
Ik voel me moe, kut, leeg, de energie is uit mijn lichaam weg.
Daarom maar besloten om te gaan slapen, nou ja slapen, ik besloot maar weer eens vergeefs om uit te treden.
Daarna ben ik gaan slapen, iets wat niet gelijk lukte, maar goed ik viel voor 12ve in slaap.
Vanmorgen 7:00 werd ik wakker met een droom.
De droom zet me aan om te denken over mijn studiekeuze.
Daar wil ik niet over nadenken, ik heb al vaak genoeg gepiekerd over mijn studiekeuze en wat ik misschien anders had moeten doen.
Dan maar liever in die droom blijven.
Ik wil niet wakker worden en de realiteit onder ogen zien, laat mij maar lekker dromen.
Het dromen lukt niet meer en ik begin weer te piekeren.
Piekeren, iets wat ik zolang gedaan heb en ik leek het eindelijk een beetje onder controle te hebben.
Hier begon ik in het kort toen ik net wakker was over te piekeren: Ik had Planologie of Milieukunde moeten gaan studeren (2 andere opleidingen van de bouwnijverheid, ik studeer Civiele Techniek), waarom? dan had ik nu waarschijnlijk deze problemen niet.
Dan had ik nu een baan en schoof ik al mijn andere minder grote problemen (dan mijn afstuderen) niet voor me uit.
Achteraf had ik na mijn havo als 17 jarige gewoon moeten gaan werken, dan had ik vanzelf in een leuke baan gerold en eventueel een opleiding, afhankelijk van de baan die ik dan zou hebben.
Om iets van 7:45 besluit ik om te stoppen met piekeren en dit verhaal te gaan schrijven.
Liever had ik langer in dromenland gebleven, maar dit is beter.
Ik moet toch een keer de realiteit onder ogen gaan zien, vandaar nu dit verhaal.
Wat is de realiteit?
Ik ben 8 jaar bezig met een opleiding van 4 jaar, waarvan de laatste 3 en half jaar aan me afstuderen.
Ik heb dus over de laatste 3 en half iets gedaan wat eigenlijk in een kwart jaar tijd hoort.
Das schikken, als je er over na gaat denken.
Zeker als je bedenkt dat alles door mijn ouders geregeld werd.
Dat is nu sterk verandert, ik ben immers alweer 25.
Ik weet geeneens hoe ik een belasting of verzekeringsformulier moet invullen.
Al schamende, stel ik dat voor me uit.
Net zoals andere dingen die ik eigenlijk zou moeten doen.
Als ik mijn studie niet haal (iets waar ik bang voor ben), dan zit ik met een schuld van ongeveer 9 duizend euro.
Dat is heel veel voor iemand, die alleen een bijbaantje als schoonmaker heeft op zaterdag.
Ik kan nu wel fulltime gaan werken (als ik een baan krijg) en daarnaast nog aan me afstuderen gaan, zoals me ma wilt.
Maar waar haal ik die energie vandaan.
Dat lukt echt niet als je zo depressief bent.
Maar tja zoals het nu gaat, gaat het ook niet.
Dat hebben de afgelopen paar jaar wel uitgewezen.
Verleden jaar zomer in gesprek met me ma, besloten om professionele hulp te zoeken.
Uiteindelijk na lange wachtlijsten ergens in november bij Altrecht terecht gekomen.
In december luidde hun diagnose: 1) COS cumulatieve obsessieve stoornis 2) depressieve stoornis 3) alcohol stoornis)
Dit laatste slaat nergens op, ik heb totaal geen alcohol probleem, ik schoot zaterdags wel eens uit mijn slof, zoals zovele jongeren.
Eind december ben ik begonnen met antidepressiva te gaan slikken.
Ik had dit mijn pa niet vertelt, bang voor zijn reactie.
Me pa was hevig overstuur toen hij dit hoorde.
Uiteindelijk mede op zijn aandringen ben ik eind februari met de antidepressiva gestopt.
Ik heb wat gesprekken gehad met een man bij altrecht.
Op een gegeven moment moest ik, zonder dat het mij op dat moment bekent was een eigen bijdrage betalen.
Ik heb daarop besloten om te stoppen met mijn gesprekken met die meneer.
Het geld wat ik heb word immers steeds schaarser.
Ik moet al gaan bekijken hoe ik mijn schoolgeld in termijnen kan gaan betalen.
Ik had via die meneer een verzoek in gediend om mij bij Altrecht te laten onderzoeken op ADD een naampje wat volgends mij veel beter past dan een cumulatieve obsessieve stoornis.
De mevrouw die bezig is met de ADD test, wilt een afspraak met mij en mijn ouders.
Alleen kunnen mijn ouders niet altijd en is afspraak die eindelijk stond, verschoven omdat die mevrouw ziek werd.
Ze zou met mij contact opnemen, dit heeft ze kort geleden gedaan, via de voicemail, nu moet aan mij de taak er weer achter aan te gaan.
Ik zou ook nog aan die meneer van Altrecht laten weten, dat ik wel ingeschreven wilde blijven.
Anders zou ik uitgeschreven worden bij die afdeling van Altrecht en als ik geen ADD blijk te hebben, ik anders weer op de lange wachtlijst kom, als ik weer hulp wil.
Alleen heb ik zoals zoveel andere dingen die zou moeten doen, dit niet gedaan.
Ik ben de laatste paar jaar steeds op allerlei verschillende manier gevlucht voor de werkelijkheid.
In die tijd hebben mijn problemen zich alleen maar opgestapelt.
Ik moet mijn problemen aanpakken.
Vooral het probleem mijn afstuderen.
Als me dit lukt, dan komt het vast ook goed met mijn andere problemen.
Ik heb alleen hulp nodig bij het aanpakken van mijn problemen.
Alleen ben ik helaas niet in staat om dit alleen te doen.
Ps. Ook al verlang ik geregeld naar de dood, het betekent niet dat ik ooit zelfmoord zal plegen, dus daar hoef je niet bang voor te zijn.
Help, dit ben ik
Delen:
Debiorah
aug 2 '07
Allereerst wil zeggen dat ik het ontzettend dapper van je vind om dit alles met ons te delen!Ik ben onder de indruk van je openheid, echt heel moedig! Ik begrijp dat je in een hele lastige positie zit en herken de problemen die je noemt over je studie en financiele omstandigheden. Zelf heb ik na een depressie mijn vaste baan opgegeven om weer te gaan studeren, ik ga dit jaar beginnen aan mijn 2e jaar en zal dus als alles goedloopt afstuderen op mijn 26e, ik voel ook de druk van tijd en het naleven van de eisen van onze maatschappij. Toch wil ik graag mijn hart en mijn verstand volgen. Ik hoop met mijn studie een zekere stabiliteit in mijn leven te kunnen bereiken om daarnaast een eigen invulling aan mijn leven te kunnen geven. Nu werk ik dus keihard voor mijn toekomst. Jouwn situatie riep dus veel herkenning op en ik zou je graag mee willen geven dat ik je kan begrijpen maar dat ik ook denk dat je misschien je aandacht meer moet richten op de dingen die je echt belangrijk vind en waar jij jezelf in vind. Ik kan niet geloven dat je leven alleen bestaat uit problemen, kijk ook eens naar wat je allemaal wel hebt bereikt. Persoonlijk vind ik het erg knap dat je ondanks alles nog doorgaat en bereid bent veranderingen te maken. Ik zie jou situatie niet als vluchten voor de realiteit maar als moeilijkheid om je eigen wensen te verenigen met de realiteit zoals de maatschappij die oplegt. Ik hoop daarom dat je ook inziet dat je wel degelijk verantwoordelijkheid neemt voor jou gedrag maar dat het niet altijd even makkelijk is om dit te verantwoorden tegenover anderen. Ik denk daarom dat het belangrijk is om jezelf te blijven waarderen en niet te bang zijn om mensen in je omgeving om hulp te vragen. De openheid die je hier laat zien kan je mogelijk ook helpen in je omgeving. Wanneer mensen weten wat er in je omgaat hebben zij ook een beter inzicht en waarschijnlijk meer begrip. Ik hoop dat je iets aan mijn visie hebt en wil je veel kracht toewensen.
Caius
aug 2 '07
Hoi Deborah,
Gelukkig weet ik dat me leven niet alleen uit problemen bestaat en dat ik de laaste paar jaar, qua persoonlijkheid sterk ontwikkelt ben.
Deze moeilijke jaren hebben dus wel degelijk iets positiefs gebracht.
Het wordt alleen tijd dat ik ga leven na de eisen van onze maatschappij, dat is de realiteit waar ik doorheen moet.
Mijn ouders willen me voor 2008 het huis uit hebben.
Dus ja de tijd dringt.
Ik laat me ma mijn verhaal maar lezen, zodat ze me wat beter kan begrijpen en me eindelijk kan helpen.
Hopelijk wilt ze me helpen op mijn manier en niet de hare.
Ieder heeft zo zijn problemen en ik wil hun niet opzadelen met de mijne.
Verder vind ik het moeilijk om hulp te vragen.
Toch moet ik hulp gaan vragen aan bekenden en minder bekenden en me open opstellen, zodat ze mij kunnen helpen.
Hopelijk willen ze me helpen in goed overleg met mij, want ik ben toch uiteindelijk degene die mijn problemen overwinnen moet.
Deborah bedankt voor je reactie.
Ik heb wel wat aan je visie.
Je hebt helemaal gelijk als je zegt: "misschien je aandacht meer moet richten op de dingen die je echt belangrijk vind en waar jij jezelf in vind.".
Alleen is dit verdraait moeilijk voor mij.
Wat wil ik nou precies in dit leven?
Ja een leuke baan, huis, beestje en gezin.
Maar goed dan moet ik eerst zorgen voor een financiele stabiele basis en daarvoor moet ik mijn problemen overwinnen.
Fijn om te lezen, dat je mijn problemen herkent.
Dat jij ook zoiets degelijks hebt meegemaakt.
Bedankt, dat je me veel kracht toewenst.
Kracht/energie, dat kan ik wel gebruiken.
Nogmaals bedankt voor je reactie
Gelukkig weet ik dat me leven niet alleen uit problemen bestaat en dat ik de laaste paar jaar, qua persoonlijkheid sterk ontwikkelt ben.
Deze moeilijke jaren hebben dus wel degelijk iets positiefs gebracht.
Het wordt alleen tijd dat ik ga leven na de eisen van onze maatschappij, dat is de realiteit waar ik doorheen moet.
Mijn ouders willen me voor 2008 het huis uit hebben.
Dus ja de tijd dringt.
Ik laat me ma mijn verhaal maar lezen, zodat ze me wat beter kan begrijpen en me eindelijk kan helpen.
Hopelijk wilt ze me helpen op mijn manier en niet de hare.
Ieder heeft zo zijn problemen en ik wil hun niet opzadelen met de mijne.
Verder vind ik het moeilijk om hulp te vragen.
Toch moet ik hulp gaan vragen aan bekenden en minder bekenden en me open opstellen, zodat ze mij kunnen helpen.
Hopelijk willen ze me helpen in goed overleg met mij, want ik ben toch uiteindelijk degene die mijn problemen overwinnen moet.
Deborah bedankt voor je reactie.
Ik heb wel wat aan je visie.
Je hebt helemaal gelijk als je zegt: "misschien je aandacht meer moet richten op de dingen die je echt belangrijk vind en waar jij jezelf in vind.".
Alleen is dit verdraait moeilijk voor mij.
Wat wil ik nou precies in dit leven?
Ja een leuke baan, huis, beestje en gezin.
Maar goed dan moet ik eerst zorgen voor een financiele stabiele basis en daarvoor moet ik mijn problemen overwinnen.
Fijn om te lezen, dat je mijn problemen herkent.
Dat jij ook zoiets degelijks hebt meegemaakt.
Bedankt, dat je me veel kracht toewenst.
Kracht/energie, dat kan ik wel gebruiken.
Nogmaals bedankt voor je reactie
Thomas A
aug 2 '07
Het is bijzonder Caius; al in diverse reacties hier op dit forum heb je je als een heel gevoelig en open peroonlijkheid laten zien. Daarmee maak je je tot een mooi maar ook kwetsbaar mens. Mensen als jij zullen door deze houding, hun eigen waarheid op een dag in de schoor geworpen krijgen. Geloof me, dat zal gebeuren, juist door die openheid..............
Mens en maarschappij zijn eigenlijk 2 dingen, besef dat. Weet ook dat een goede plek in de maatschappij niet perse waarborgt dat je ook een diep innerlijk levensgeluk zult ervaren. het kan er wel aan bijdragen, maar het is geen garantie.
Levensgeluk en innerlijke sereniteit zul je gaan vinden in een diep zelfrespect en vrede met jezelf. Dat is iets geheel los van je studie/baan/toekomst keuze. Daarom stap uit je denken en maak die opleiding af en ga de wereld in. Je krijgt elke keer nieuwe kansen, je hele leven lang.
Niet ons lijden veroorzaakt onze problemen, maar onze uitleg hiervan..........
Thomas
Mens en maarschappij zijn eigenlijk 2 dingen, besef dat. Weet ook dat een goede plek in de maatschappij niet perse waarborgt dat je ook een diep innerlijk levensgeluk zult ervaren. het kan er wel aan bijdragen, maar het is geen garantie.
Levensgeluk en innerlijke sereniteit zul je gaan vinden in een diep zelfrespect en vrede met jezelf. Dat is iets geheel los van je studie/baan/toekomst keuze. Daarom stap uit je denken en maak die opleiding af en ga de wereld in. Je krijgt elke keer nieuwe kansen, je hele leven lang.
Niet ons lijden veroorzaakt onze problemen, maar onze uitleg hiervan..........
Thomas
Caius
aug 2 '07
Bedankt Thomas,
ik ben heel gevoelig (gelukkig niet zo zeer in de ellende wat zich op de wererld afspeelt).
Ik word langzaamhand steeds opener.
Ik geloof dat gevoeligheid en openheid in zijn algemeenheid bijdraagt aan een mooier leven.
Om me heen zie ik helaas veel personen, vooral mannen die niet gevoelig willen zijn.
Ze verschuilen zich in typisch groepsgedrag en laten hun ware aard niet naar boven komen.
Okeej ik weet nog niet precies wie ik ben.
Ik zal je maar geloven (ik denk ook wel dat het zo is), dat ik op een dag precies weet wie ik ben
Mens en maatschappij zijn 2 aparte dingen, dat weet ik maar al te goed.
Alleen om als mens gelukkig te worden, dien ik toch echt verder de maatschappij in te stappen.
Je hebt gelijk en ik moet "gewoon" mijn opleiding afmaken.
Er maar op vertrouwen, dat als ik er echt voor ga, ik de kans krijg het te halen.
Ik moet mijn levenspatroon gaan veranderen en het angstig denken laten varen en erop vertrouwen, dat ik hulp krijg van mensen, zoals ik die hen ook zal geven.
Zodat ik stapje voor stapje mijn problemen te baas word.
Erop vertrouwen dat niks te laat is en dat ik elk moment een kans heb om een gelukkig persoon te worden.
Dit geluk dan uit te stalen en daarmee andere mensen helpen om ook hun geluk te vinden, mochten zij dit niet gevonden hebben.
Dit is weer een zwarte dag in mijn leven, zo begon ik mijn topic vanmorgen.
Laat ik van deze dag een mooie witte dag maken, een dag waarop ik gekozen heb, om andermans hulp te gaan ervaren en zo mijn problemen stukje voor stukje aan te pakken tot ik die geluk uitstralende persoonlijkheid ben, die een ander kan helpen gelukkig te worden.
Deze "witte dag" is de eerste dag van mijn reis naar het geluk
ik ben heel gevoelig (gelukkig niet zo zeer in de ellende wat zich op de wererld afspeelt).
Ik word langzaamhand steeds opener.
Ik geloof dat gevoeligheid en openheid in zijn algemeenheid bijdraagt aan een mooier leven.
Om me heen zie ik helaas veel personen, vooral mannen die niet gevoelig willen zijn.
Ze verschuilen zich in typisch groepsgedrag en laten hun ware aard niet naar boven komen.
Okeej ik weet nog niet precies wie ik ben.
Ik zal je maar geloven (ik denk ook wel dat het zo is), dat ik op een dag precies weet wie ik ben
Mens en maatschappij zijn 2 aparte dingen, dat weet ik maar al te goed.
Alleen om als mens gelukkig te worden, dien ik toch echt verder de maatschappij in te stappen.
Je hebt gelijk en ik moet "gewoon" mijn opleiding afmaken.
Er maar op vertrouwen, dat als ik er echt voor ga, ik de kans krijg het te halen.
Ik moet mijn levenspatroon gaan veranderen en het angstig denken laten varen en erop vertrouwen, dat ik hulp krijg van mensen, zoals ik die hen ook zal geven.
Zodat ik stapje voor stapje mijn problemen te baas word.
Erop vertrouwen dat niks te laat is en dat ik elk moment een kans heb om een gelukkig persoon te worden.
Dit geluk dan uit te stalen en daarmee andere mensen helpen om ook hun geluk te vinden, mochten zij dit niet gevonden hebben.
Dit is weer een zwarte dag in mijn leven, zo begon ik mijn topic vanmorgen.
Laat ik van deze dag een mooie witte dag maken, een dag waarop ik gekozen heb, om andermans hulp te gaan ervaren en zo mijn problemen stukje voor stukje aan te pakken tot ik die geluk uitstralende persoonlijkheid ben, die een ander kan helpen gelukkig te worden.
Deze "witte dag" is de eerste dag van mijn reis naar het geluk
sefewet
aug 2 '07
ik weet niet of het veel hulp is, maar altijd als ik me heel erg depressief voelt met dingen en al.
ik ga dan altijd naar kleine kinderen kijken die spelen en lachen en al. ik hou van kinderen, ik wil zelf later ook 2 kinderen samen met mijn vriendin:D.
maarja iedere keer als ik dan naar lachende kinderen kijk, krijg ik altijd een gevoel van hoop en dat er een toekomst is en dat uiteindelijk alles goed komt. zolang ik maar blijf hopen.
ik ga dan altijd naar kleine kinderen kijken die spelen en lachen en al. ik hou van kinderen, ik wil zelf later ook 2 kinderen samen met mijn vriendin:D.
maarja iedere keer als ik dan naar lachende kinderen kijk, krijg ik altijd een gevoel van hoop en dat er een toekomst is en dat uiteindelijk alles goed komt. zolang ik maar blijf hopen.
Caius
aug 2 '07
Jij ook bedankt voor je reactie Joshua.
Gelukkig heb ik hier thuis een vijver, met veel net geboren visjes, daar kan ik ff tot rust komen.
Later, als het een beetje mee zit maak ik een vijver in mijn achtertuin
Gelukkig heb ik hier thuis een vijver, met veel net geboren visjes, daar kan ik ff tot rust komen.
Later, als het een beetje mee zit maak ik een vijver in mijn achtertuin
admin
aug 2 '07
Heeeeel herkenbaar Caïus, probeer te leren te vragen. Ik had hetzelfde probleem als jij, zoveel dingen die bleven liggen door piekergedrag. Hoe meer je piekert hoe meer er blijft liggen, je verlamt jezelf als het ware. Op een gegeven moment had ik door dat hulp vragen toch wel werkt.
Sterkte, je weet dat dit gevoel weer afzakt en dat je je weer beter zult voelen :)Het besef dat je je geluk vaak wel in eigen hand kunt hebben brengt jou al halverwege.
Sterkte, je weet dat dit gevoel weer afzakt en dat je je weer beter zult voelen :)Het besef dat je je geluk vaak wel in eigen hand kunt hebben brengt jou al halverwege.
Grunie
aug 2 '07
wat kan ik nog toevoegen aan de reacties? Ik ben het er helemaal mee eens. En jouw verhaal is blijkbaar ook herkenbaar (dat geeft misschien ook wat troost). Ik kan je alleen maar vertellen wat voor mij werkt.
Wat bij mij nogwel eens wil helpen is het gewoon van mij afschrijven, net zoals je nu hebt gedaan. Dat lucht op en zo kun je misschien wat gevoelens 'opruimen'.
Soms geef ik mij ook een bepaalde tijd voor iets. Als ik wegzak in depressieve gevoelens of zelfmedelijden dan ga ik er helemaal in (ik vecht er niet tegen) en dan na verloop van tijd, meestal na een flinke huilbui (lucht ook op) kan/ga ik voor de spiegel gaan zijn, mezelf aankijken en zeggen: zo, nu is het wel weer genoeg geweest, nu ga ik ..... (en dan iets positiefs/leuks zeggen) doen (of zo iets).
Het werkt voor iedereen weer anders, misschien heb je er wat aan.
Wat bij mij nogwel eens wil helpen is het gewoon van mij afschrijven, net zoals je nu hebt gedaan. Dat lucht op en zo kun je misschien wat gevoelens 'opruimen'.
Soms geef ik mij ook een bepaalde tijd voor iets. Als ik wegzak in depressieve gevoelens of zelfmedelijden dan ga ik er helemaal in (ik vecht er niet tegen) en dan na verloop van tijd, meestal na een flinke huilbui (lucht ook op) kan/ga ik voor de spiegel gaan zijn, mezelf aankijken en zeggen: zo, nu is het wel weer genoeg geweest, nu ga ik ..... (en dan iets positiefs/leuks zeggen) doen (of zo iets).
Het werkt voor iedereen weer anders, misschien heb je er wat aan.
JulienMoorrees
aug 3 '07
Bedankt voor je openhartige verhaal. Ook de reacties zijn prachtig. Dus eigenlijk val ik in herhaling door te zeggen dat jij degene bent die jouw leven in de hand heeft en bepaalt hoe het eruit ziet. Het enige dat je hoeft te doen is vertrouwen. Weten dat het leven je geeft wat je nodig hebt. Dat er overal een spiegel voor je klaar staat waar je enkel alleen in hoeft te kijken. Zie een witte dag, en het is een witte dag. Zie een zwarte dag en het is een zwarte dag. Je hoeft enkel alleen te weten dat alle dagen wit zijn, om alle dagen wit te zien.
Caius
aug 3 '07
Bedankt Feileacan ... ik kan me erg goed vinden in jou stukje...ik zal meer moeten leren vragen.
Bedankt voor je reactie Grunie ...alleen werkt het bij anders .. lief dat je reageerde.
NiMS jij ook bedankt
... de reacties zijn zeker mooi ..en dat doet me veel goed ...ik kan me ook erg goed vinden in jou stukje ... nu alleen nog leren toe te passen.
Bedankt voor je reactie Grunie ...alleen werkt het bij anders .. lief dat je reageerde.
NiMS jij ook bedankt
... de reacties zijn zeker mooi ..en dat doet me veel goed ...ik kan me ook erg goed vinden in jou stukje ... nu alleen nog leren toe te passen.
linkie
aug 3 '07
casius, ik vind het heel moedig van je dat je verhaal zo open hebt kunnen vertellen op dit forum. Ik kan me voorstellen dat je een enorme druk op je schouders voelt.
Misschien moet je niet alle problemen in een keer willen oplossen. Ik zie problemen altijd als een bolletje wol dat door de war zit, door iedere keer voorzichtig aan een touwtje te trekken komt hij iets uit de knoop en los je uiteindelijk al je problemen op.
Als ik jouw stukjes lees op dit forum zie ik dat je je kwetsbaar opstelt maar ook dat je een sterke persoonlijkheid hebt.
Durf aan te pakken wat jij denkt dat het belangrijkst is (bijv je afstuderen) en vraag daarbij de hulp van andere mensen die je kunnen helpen met opstakels die je tegen komt.
Het gaat erom dat je ergens begint, daarna kun je altijd nog besluiten je plan aan te passen aan hoe het je vergaat.
iig. wens ik je veel wijsheid en kracht toe komende tijd.
Misschien moet je niet alle problemen in een keer willen oplossen. Ik zie problemen altijd als een bolletje wol dat door de war zit, door iedere keer voorzichtig aan een touwtje te trekken komt hij iets uit de knoop en los je uiteindelijk al je problemen op.
Als ik jouw stukjes lees op dit forum zie ik dat je je kwetsbaar opstelt maar ook dat je een sterke persoonlijkheid hebt.
Durf aan te pakken wat jij denkt dat het belangrijkst is (bijv je afstuderen) en vraag daarbij de hulp van andere mensen die je kunnen helpen met opstakels die je tegen komt.
Het gaat erom dat je ergens begint, daarna kun je altijd nog besluiten je plan aan te passen aan hoe het je vergaat.
iig. wens ik je veel wijsheid en kracht toe komende tijd.
Mee
aug 3 '07
casius, fijn dat je verhaalt vertelt. Ik ken het.
Er zit iets scheef tussen je gevoel en je verstand. Zijn niet op 1 lijn. Je werkt jezelf tegen. Bewust of onbewust.
Is heel normaal, daar ben je mens voor.
Ik kan je tip geven, een boek, werkboek.
Als koesteren hoop betekent, heel je innerlijk kind van John Brodshaw, of Bradshaw.
Is geen spiritueel boek, down to earth psycologie.
Maar geeft een goede kijk op jezelf en geeft je instrumenten om aan jezelf te werken. En jezelf weer als 1 geheel te krijgen.
Succes
als je vragen hebt, schroom je niet
Er zit iets scheef tussen je gevoel en je verstand. Zijn niet op 1 lijn. Je werkt jezelf tegen. Bewust of onbewust.
Is heel normaal, daar ben je mens voor.
Ik kan je tip geven, een boek, werkboek.
Als koesteren hoop betekent, heel je innerlijk kind van John Brodshaw, of Bradshaw.
Is geen spiritueel boek, down to earth psycologie.
Maar geeft een goede kijk op jezelf en geeft je instrumenten om aan jezelf te werken. En jezelf weer als 1 geheel te krijgen.
Succes
als je vragen hebt, schroom je niet
JulienMoorrees
aug 4 '07
Inderdaad, je problemen hebben niet allemaal een spirituele oorzaak. Werk eerst aan jezelf, en daarbij lijkt psychologie me een goede keuze.
Mee
aug 4 '07
correctie van eerder gegeven info:
Wanneer koesteren hoop betekent
de helende kracht van het kind in jezelf
John Bradshaw
Wanneer koesteren hoop betekent
de helende kracht van het kind in jezelf
John Bradshaw
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
