Mijn vriendin...

Voor mijn vriendin!.

Ik weet je bent nu niet meer in ons midden en het doet nog elke dag pijn..
Als ik bij jou thuis ben is de sfeer anders,alsof we niet meer vrolijk kunnen zijn.
Natuurlijk moeten we ook wel eens lachen maar zonder jou missen wij veel,
In jouw huis voelen wij ons samen alleen.

Je hebt zo hard gevochten om hier te mogen blijven, helaas mocht het niet zo zijn.
Het gevecht heb je verloren, het doet ons allemaal pijn.
Ik weet je bent nog in ons midden, vanaf de zij lijn kijk je toe
Wat zal je trots zijn op je man op de manier hoe hij het met jullie kinderen doet.

Ik weet je heb geen pijn meer,je bent nu weer vrij, Je zoekt ons op in onze dromen en dat voelt fijn.
Ik zou zo graag nog eens met je willen praten ,lachen, ik hoor nog steeds je stem.
In mijn gedachten leef je voort alsof je nog steeds bij ons bent.

Je hebt mij vaak bedankt voor wat ik tijdens jouw ziekte heb gedaan.
Ik wil jou ook bedanken heb ook van jou veel geleerd daarom is iets nooit eenzijdig je leert altijd van elkaar.
Als ik het over mocht doen zou ik er weer voor gaan, ik heb het uit liefde en vriendschap gedaan.

Je bent en was een mooi mens, stond voor iedereen klaar je gezin was je leven en toch had je voor iedereen tijd.
Je was gewoon een lieve gezellige meid.
Nu zijn er een aantal maanden verstreken en iedereen gaat weer verder met zijn leven,
Het doet gewoon pijn niet meer met jou samen zijn.

Ik hoop dat je nu de rust hebt die je verdient je kon echt niet meer, je ging uit als een kaars het lontje was op.
Ik weet wel dat de dood bij het leven hoort en dat er elke dag mensen gaan net als jij,
Maar voor ons was jij speciaal jij ging van onze zij!
In onze gedachten zal je voor altijd bij ons zijn.