Spiritueel zijn,voor iedereen of niet

mee echt heel mooi geschreven
het is echt wel herkenbaar
veel liefs
mee

Erg mooi geschreven Mee en bedankt dat je dit wilde delen.
Ook ik herken veel uit je verhaal, die muur is ook voor mij een last geweest. Zelf zo erg dat ik mij op een bepaald punt in mijn leven compleet afsloot van mijn hart en gevoelens, om ze maar niet te voelen. Er was teveel gebeurd om op dat moment te verwerken. En ja, ook ik besef me dat er nog werk te verzetten is. Mijn muur heeft ook een sterk fundament uit mijn jeugd.
Ik heb ook het gevoel dat ik het uiteindelijk alleen heb veranderd, want alleen ik kon dat werkelijk doen. Maar daarbij ben ik wel geholpen door de mensen die van mij houden. Zij gaven mij liefde waardoor ik verder kon gaan. Zo ook spiritualiteit het heeft mij geholpen mijn eigen ik terug te vinden. En ik denk zelfs dat er genoeg andere misschien kleine dingen zijn geweest die mij geholpen hebben de muur te lijf te gaan. Spiritualiteit ligt voor mij niet buiten mij maar in mijzelf, het is een deel van mij.

Mooi geschreven,dat kan. Het is geen rozegeur en maneschijn.
Je moet het diepte bereiken in jezelf, dat gaat gepaard met pijn, loslaten van alles in het verleden. Dus ook je hoop, je dromen, je toekomst, je wensen. Dat op gevoelsniveau. Vele leggen daarom de weg niet af,

ja dat weet ik wat je daar schrijft. Er is nogal veel durf, maar ook zelfgeloof voor nodig. En hoe vol hindernissen dat pad is weet ik ook.

Ja dat klopt Mee, ik denk dat dit voor veel mensen teveel lijkt. Vaak lijkt wegstoppen makkelijker dan er doorheen gaan. Terwijl het in feite juist andersom is. Wel denk ik dat je als mens het juiste moment moet vinden of tegenkomt. Want soms wil je wel graag beginnen die muur af te breken maar kan je het simpelweg nog niet. Ik heb ervaren dat het leven nu meer als leven voelt omdat je niet langer alles onderdrukt. Daarbij werd ik meestal geconfronteerd met dit proces van loslaten. Op een dag kwam ik mezelf en mijn ideeen tegen. Alles wat ik dacht dat stabiel was en ik in de hand dacht te hebben bleek een sprookje. Alles wat er reste was ik en mijn levenshouding. Het was een harde les maar ik ben er zoveel sterker van geworden.

Thomas, mijn breekpunt, was het moment, dat ik beviel van mijn vierde dochter om 6 uur smorgens, zij in het ziekenhuis moest blijven.Ik naar huis ging en aan het werk ging, mijn echtgenoot, ging slapen, hij was moe. s'middag om 1 uur was ik al weer aan het werk, de zaak, de kinderen en het huishouden.

Ik ben weggegaan met de kinderen, twee honden en drie katten.
Geen toekomst, geen werk, geen inkomen, geen hoop,op beter,geen dromen, dat waren illusie gebleken, geen wensen, alleen mezelf.

heftig maar ook heel duidelijk dus.

Ik loop door een straat, er is een diep gat in het trottoir
Ik val erin en zeg tegen mezelf: "Ik ben verloren ! maar het is
mijn schuld niet"
En het duurt heel lang voor ik eruit ben.

Ik loop door dezelfde straat met dat diepe gat in het trottoir
Ik doe alsof ik het niet zie en ik val er weer in
Ik kan niet geloven dat dit me weer gebeurt en ik zeg: "Het is mijn schuld niet !"
En het duurt nog lang voordat ik eruit ben.

Ik loop door dezelfde straat met dat diepe gat in het trottoir
Ik zie dat het er is en ik val er weer in ! Het is een gewoonte
Mijn ogen zijn open en ik weet waar ik ben, en ik zeg: "Het is mijn schuld"
Ik kom er direct weer uit

Ik loop door dezelfde straat met dat diepe gat in het trottoir
Ik loop eromheen

Ik loop door een andere straat

Bron: Sogyal Rinpoche, Het Tibetaanse Boek van Leven en Sterven

oke, dan begrijp je het.

En als ik zo lees, dan zijn het de harde lessen, die ons pas daar brengen.
De harde confrontaties met ons zelf.
De harde woorden van een vriend of vriendin, of zelfs een vreemde, die ons die weg op stuurt.

Daarom begrijp ik een aantal mensen op deze site heel goed, ik weet wat ze bedoelen. Weet welke weg ze hebben gehad. Ze willen alleen een ander helpen, om ook die weg op te gaan. Want dat is de weg na het vinden van je hart. Leven vanuit je hart, een ander soms met harde woorden om die weg op helpen, wetend wat er aan het einde ligt. Wetend na een zware tocht, eindelijk thuis te komen. Hoe meer, hoe beter, dat zal de wereld pas veranderen.

Zo is het Thomas, ik ga hem bewaren. Dank je wel.

Mee; "Wetend na een zware tocht, eindelijk thuis te komen. Hoe meer, hoe beter, dat zal de wereld pas veranderen".

Sterk Mee en helemaal Mee eens

Pas dan is er kans op een rechtvaardige wereld..........

Thomas

veel leesvoer voor een rechtvaardige manier van leven;

http://thomasevangelie.fol.nl/

Thomas

Dank je wel Thomas, ik ben het aan het lezen. Heerlijk input, kan de bovenkamer weer aan het werk.

Beste Mee,

mooi geschreven van je.
Ik ben blij dat jij die muur om je heen hebt kunnen afbreken.
Daar is veel moet voor nodig!

Ik ben het alleen niet met onderstaande stelling eens:

Ik vind dat het spirituele wel degelijk meer is dan alleen je hart vinden en daaruit te leven.
De dingen die je noemt hebben wel met het spirituele te maken en kunnen ons opweg helpen, naar onszelf.
Onszelf en andere helpen.
Ik snap niet waarom ze ons weerhouden van de zoektocht naar onszelf!
Misschien kan jij dit uitleggen?

Groetjes,
Kay

als je jezelf zoekt, moet je vasthouden aan jezelf en niet aan dingen buiten je. Ook het vasthouden aan engels, geesten, schimmen, voorspellingen, dat is niet jij, dat is buiten je om. Dat is niet de plek om jezelf te vinden.

Om jezelf te vinden, heb je eingelijk niets nodig,behalve je hoofd en je hart en alles wat daar in huist.

Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan Mee. Uiteindelijk zullen heel veel mensen een duwtje of steuntje gaan zoeken, alvorens zij volledig op hun eigen informatiebron durven leren gaan vertrouwen. Vooral mensen die met verwaarlozing, ontkenning of misbruik te maken hebben gehad, krijgen niet zomaar een feilloos werkend zelfvertrouwen. Zij hebben wel degelijk baat bij externe hulpbronnen die hen in het spoor van hun eigen oplossend vermogen (en zelfliefde) brengen...........

Thomas

Mee eens thomas, daarom blijf ik hier ook hangen, om mijn ervaringen te delen. Ik hoop een bron van info te zijn.

Incest, verslaving, misbruik, verwaarloosing ed, zijn de grootste verwoesters van het zelfvertrouwen.
Maar er is hoop, dat is wat ik wilde laten zien.

bizar eigenlijk dat het ontbreken aan eigenliefde ons hele leven tot een grote zwarte vlek kan maken, en dat zelfliefde alles van binnen (en buiten) kan laten groeien en bloeien.........

Ja het is bizar,maar de realiteit van de dag.

Het is de wereld waarin we leven.

Ik had je bericht vanochtend al gelezen maar ik zat op mijn werk. Ik vind het heel mooi verwoord. Dat kan je ook alleen maar volgens mij als je er al doorheen bent en terug kan kijken naar wat er met je is gebeurd.