leven in deze wereld

Mooi gesproken Thomas! Ik had hier laatst een discussie met iemand over, en die vroeg mij waarom ik me niet zoveel aantrok van het feit dat de mensheid de wereld aan het verkloten was. Daarbij gaf ik als antwoord dat ik me totaal niet verantwoordelijk voel, voor de zooi van andere mensen. Ik vraag me af, in hoeverre past dit in je verhaaltje? Voor mij is het namelijk helemaal niet zo belangrijk dat de maatschappij onrechtvaardig is, of dat de dingen nu eenmaal zijn zoals ze zijn. Het interesseert me gewoon niet. Misschien vind je dan, dat ik mijn ogen ervoor heb gesloten, maar ik heb het voor mezelf echter als tijdverspilling bestempelt. Ik ga me liever druk maken om die paar mensen die daadwerkelijk het verschil kunnen maken, dan die nono's die zometeen toch wel achter de massa aanhobbelen.

Het schijnt niet tegen te gaan te zijn dat de mensheid uit winstbejacht de aarde molt. Dit is een idee dat je overal vindt als je gaat zoeken, is mij opgevallen (2012). Het lijkt alweer - en de geschiedenis herhaald zich - dat eerst de onderste steen boven moet alvorens er ruimte komt voor een nieuwe samenleving. De balans geest (spitit)- materie is al veel te ver naar de laatste doorgeslagen en met alle gevolgen van dien.
Ik trek me de zooi van anderen wel aan, al besef ik daarbij dat die mensen dat vaak nodig hebben binnen hun proces van ommekeer. Nee niet persoonlijk Julien, maar ik kijk wel hoofdschuddend om me heen af en toe. Toch doet het mij zeer als ik zie dat er straatkinderen rond lopen, die nog maar nauwelijks kunnen lopen en waar amper iemand naar omkijkt........

Ook mij lijkt het beter de tijd te besteden aan die paar mensen die wel binnen het bereik zijn en dan is er toch ook nog de eigen loutering waar we hier nog niet mee klaar zijn, toch?

Thomas

ik ben niet de persoon van binnen die dingen maar laat terwijl ik weet dat ze niet kloppen, ik sta er zelfs om bekend dat ik mijn mond open doet en ook dingen gaat doen en al en dat ik mijn best doet om dingen te veranderen.
en ik geef zelf niet op.
maarja wat ik ook vaak weet waarom mensen niets doen, is angst. ze geloven er niet in zeggen ze, maar in werkelijkheid weten ze wel anders,
ik heb iemand weleens kwa genezing met magie en al wat wonden genezen in rap tempo en toch geloven ze me niet zeggen ze, maar zeg ik dan zal ik een vloekje uitproberen voor de grap zeg ik dat dan, zeggen ze van nou jos toch liever niet, is niet echt zo goed voor ons,
dan zeg ik van maar jullie geloven toch niet in magie en dan houden ze hun mond bij mij komt dat over dat ze het wel geloven maar gewoon bang zijn.
en sommige mensen willen er niets mee te maken hebben omdat diegene gewoonweg net zoals mijn oma een simpel leven willen leiden en geen gedoe, ze weet het wel en al maar ze doet er niets mee ze wilt gewoon leven zoals ze nu leefd.

Lijkt me niet slim, zo´n vloekje. Wat je uitzend krijg je dubbel en dwars terug. Stuur liefde en mededogen, dat werkt veel beter. Voor jou en ook voor de ander, je zult verast staan.

Inderdaad, wat feileacan zegt is waar. Stuur liefde en dan krijg je liefde terug. Stuur je een vloek, krijg je een vloek terug.

Leven in deze wereld waarin succes/carrière en persoonlijk gewin als doel gepropageerd wordt, laat bij velen veel vragen achter. Het is mij opgevallen dat mensen die maatschappelijk heel wat “berijkt” hebben (met een lange ij), nog zeggen na jaren, dat er “iets” mist. Ze hebben alles wat hun hartje begeert. Geld, 3 huizen waarvan 2 met zwembad, tig buitenland vakanties…….
Innerlijke stilte? Slechts een enkeling komt tot bewustzijn dat hetgeen er mist te maken heeft met een geluksgevoel dat beklijft. Dat het niet het streven naar bezit, macht en andere tastbare rijkdom is, daar komen regelmatig mensen achter nadat ze hun hele leven gegeven hebben aan deze zaken.

Onze regeringen propageren innerlijke vrede en stilte niet. Een maatschappij waarbij (naaste)liefde tussen mensen en een vredig hart voorop staan, levert de staat amper geld op en zou op deze manier al snel teloor gaan. Mensen die doen wat echt goed voelt, zullen niet zo materieel streverig zijn en meer tijd besteden aan zaken als rustige momenten met anderen of in de natuur.
Vooral in deze tijd waarin de gevoeligheid van (jonge)mensen steeds meer toeneemt, er nagedacht moet worden over een studierichting om mee te kunnen in deze illusie, zijn er ook steeds meer mensen die zich afvragen van “wil ik dit wel?”

Thomas

Heb je al gehoord van die school waar meditatie lessen gaan worden gegeven Thomas? Lijkt me een hele goede wending, hopelijk gaan meer scholen volgen.

Door het herkennen van de aard van je geest zal er in de grond van je wezen een besef ontstaan dat je kijk op de wereld volledig zal veranderen. Het zal een natuurlijk, spontaan verlangen in je doen groeien om je in te zetten voor alle wezens, tezamen met een direct weten hoe je dit het beste kunt doen.




DORSTEN NAAR WIJSHEID



Een jongeman ging op een dag naar een wijze en vroeg, "meester, wat moet ik doen om wijs te worden?" De wijze verwaardigde zich niet te antwoorden. De jongeman herhaalde zijn vraag nog enkele keren, maar zonder resultaat keerde hij huiswaarts. De volgende dag kwam hij nogmaals met dezelfde vraag, en opnieuw kreeg hij geen antwoord. De derde dag kwam hij weer terug, nog steeds dezelfde vraag herhalend, "meester, wat moet ik doen om wijs te worden?"



Uiteindelijk draaide de wijze zich om en ging naar een nabij gelegen rivier. Hij gebood de jongeman hem te volgen, terwijl hij het water in ging. Toen hij diep genoeg was nam de wijze de jongen bij de schouders, en hield hem onder water, hoezeer deze ook tegenspartelde om zich te bevrijden. Na een tijdje liet hij hem los. Toen de jongeman terug op adem was vroeg de wijze:



"Mijn zoon, wat verlangde je het meest toen je onder water was?"

De jongen antwoordde zonder aarzeling, "lucht, lucht! Ik wilde lucht!"



"Wou je niet liever rijkdom, plezier, macht of liefde, mijn zoon? Was het niet een van deze dingen waar je aan dacht?" vroeg de wijze.



"Nee, meester! Ik wilde lucht en dacht enkel aan lucht", antwoordde hij spontaan.



"Zo", zei de wijze, "om wijs te worden moet je naar wijsheid verlangen met dezelfde intensiteit als je daarnet naar lucht snakte. Je moet ervoor vechten, met uitsluiting van elk ander levensdoel. Het moet je enige aspiratie zijn, zowel overdag als 's nachts. Als je met die vurigheid wijsheid zoekt, mijn zoon, zal je zeker wijs worden."



Dit is de eerste en belangrijkste vereiste waaraan de aspirant voor esoterische kennis moet voldoen: hij moet een onwankelbaar verlangen hebben, een brandende dorst naar kennis, een ijver die door niets te verslaan is. Maar het achterliggende motief van het zoeken naar esoterische kennis moet zijn, een brandend verlangen om de mensheid te dienen, zichzelf volledig ontziend om voor anderen te werken. Esoterische kennis die niet door dit motief gedreven wordt, is gevaarlijk.





~~~~~~

Zoeken naar Waarheid


Het is het hart, of beter de goddelijke vonk in het hart, dat resoneert met wat Waar is. Als dat het geval is en als je dat gevoel herkent, dan heb je een duidelijke aanwijzing gevonden op je zoektocht naar Waarheid. We zullen dit gevoel moeten vertrouwen en op waarde schatten, want het betekent het onderscheid tussen alleen maar nog weer een interessante gedachte en informatie die werkelijk met Waarheid resoneert, informatie die verbonden is met de ziel en met het Goddelijke.

Meestal wegen we de waarde van informatie af aan de hand van mentale en emotionele evaluaties, van alles wat we er van weten en ermee associëren. Dit is juist de voornaamste oorzaak dat we maar zelden in contact komen met de Levende Waarheid, aangezien we meestal juist leven voor onze emoties opinies en persoonlijke waarden. Hiermee moeten we genadeloos eerlijk zijn met onszelf. Iedere emotionele investering of gehechtheid en iedere mening of opvatting zal onze waarneming vertroebelen. Het zal het ons om de tuin leiden zodat we Waarheid niet meer kunnen herkennen.

Er bestaat Waarheid die we niet graag te horen krijgen omdat die een negatieve emotie in ons losmaakt, een afkeer. En omgekeerd bestaat er ook onwaarheid die we juist te graag horen. Beide gevoelens kunnen uiterst misleidend zijn.

Allereerst moeten we goed in contact zijn met ons diepste zielsverlangen naar Vrijheid en beseffen dat die Vrijheid alleen te bereiken valt via Waarheid. Dan zullen we meer geïnteresseerd zijn in wat Waar is dan in wat dat voor onszelf persoonlijk allemaal betekent. We zullen moeten ophouden het leven persoonlijk te nemen als we nieuwe informatie ontdekken, juist als die emoties bij ons losmaakt. We moeten dan eerst weer rustig worden en weer een objectief perspectief vinden. Meditatie kan hierbij een grote hulp zijn, maar genadeloos eerlijk zijn met onszelf is de ware sleutel.

Dat wordt het mogelijk om nauwkeurig en objectief te onderzoeken wat de informatie betekent voor onze ziel, en kunnen we dus erachter komen of er inderdaad die diepe resonantie is met de goddelijke vonk in het hart.

Als die resonantie er inderdaad blijkt te zijn, dan is de informatie belangrijk voor ons, ongeacht wat het betekent voor onze voorkeuren en afkeren, of voor uitgangspunten die we al hadden en waar we misschien wel zo sterk erg aan gehecht waren als aan ons dierbaarste innerlijke bezit.

We zullen het dan serieus moeten nemen! Soms kan dat heel wat moed vergen.

Als we dit allemaal doen, als we werkelijk genadeloos eerlijk met onszelf zijn en even de tijd nemen om de nieuwe informatie te ontdoen van onze emoties, verlangens, meningen waarden en andere gehechtheden, en als we dit een tijdlang tot een gewoonte maken, dan zullen we stukjes informatie vinden die nooit andere stukjes informatie tegenspreken die dezelfde resonantie teweeg brachten. Maar het kan wel degelijk andere informatie flink tegenspreken die we al verkregen hadden.

Dit proces leidt tot Weten, en uiteindelijk tot een diep vertrouwen, omdat iedere keer dat er op die manier nieuwe informatie wordt gevonden en dus de waarde ervan herkend, die informatie inderdaad Waar blijkt te zijn. Je Weet al dat het beeld dat ontstaat nooit wordt tegengesproken, en als je in een situatie komt waarin een nieuw stukje van de puzzel aangeboden wordt en dat hetzelfde gevoel in het hart oproept - dus het past - dan weet je al aardig zeker dat dit ook waarschijnlijk niet zal worden tegengesproken. Twijfels krijgen zo geen enkele kans als het innerlijke Weten zo steeds verder groeit.

Ook een wonderschoon aspect is het feit deze Waarheid altijd leeft in het moment, dat betekent dat het resoneert met wat er op dit moment relevant is. En dat in alle betekenissen, dus variërend van de huidige periode in de geschiedenis van de mensheid op Aarde, tot dit kleine moment dat jij hier en nu als individu ervaart, en alle niveaus daar tussen. Zelfs de diepste waarheid van gisteren kan tenslotte alweer totaal irrelevant zijn voor het moment van nu. Niemand weet ooit wat jij hier en nu nodig hebt om te horen, behalve de Levende Waarheid zelf.

Toch willen we in dit verband nogmaals op het belang van emotionele onthechting wijzen. Er zijn namelijk zo veel mensen die juist hun emoties koesteren maar het hun hart noemen. Zij zullen ook zeggen dat dit alles precies is wat ze doen, en ze geloven het werkelijk, maar juist die mensen kwamen in gedachten en waren de reden tot het schrijven van dit stukje...
Er zijn maar weinig mensen die de vereiste eerlijkheid kunnen opbrengen. De meesten zijn te zeer gehecht aan persoonlijke voorkeuren en noemen hun emoties daarom hun "hart". Ze zijn alleen maar gehecht aan een bepaald gevoel of een bepaalde opvatting, een mening, en ze proberen eigenlijk dat gevoel te beschermen of de opvatting te bevestigen met de informatie die ze tegenkomen. Dat is niet hetzelfde als het zoeken naar Waarheid.

De vereiste eerlijkheid houdt in dat je bereid moet zijn om de mogelijkheid - en vaak ook het feit - onder ogen te zien dat je jouw leven hebt gebaseerd op een grote leugen. Je hebt jarenlang een enorme vergissing gemaakt. Je was totaal onwetend en je bouwde je hele leven op die onwetendheid, terwijl je geloofde dat je juist goed geïnformeerd was. Dit toegeven is niet makkelijk. De meeste mensen hebben daar niet de moed en niet de mentale kracht voor.

Daar komt nog bij dat er in de naburige bestaansvlakken wezens leven die veel profijt trekken van onze onwetendheid en begoocheling. Dit gebeurt vooral in de astrale en mentale vlakken, maar ook in andere. Deze wezens zullen alles doen wat in hun vermogen ligt om ons te weerhouden van het vinden van de Levende Waarheid. Deze wezens voeden ons waandenkbeelden en onware overtuigingen, en ze kunnen ons buitengewoon indrukwekkende ervaringen geven om hun uitgangspunten kracht bij te zetten. Zij voeden zich op hun beurt met de energie die wij aan die gedachten en overtuigingen geven, vooral als ze door ons geladen worden met emotie.


Weet dat ze altijd heel handig inspelen op onze emotionele behoeften en zwakheden, zoals bijvoorbeeld de behoefte aan contact met gelijkgestemde mensen, vertroosting en bevestiging. Deze wezens zullen zich zeer overtuigend voordoen als degene die we het liefst zouden zien, dus bijvoorbeeld als "Jezus", "buitenaardsen", "lichtwezens uit de hemel", "geascendeerde meesters" en ga maar door. Noem maar wat en zij laten je het wel zien! Meestal zijn zulke sterke ervaringen niet nodig, want we geven al energie aan opvattingen die we hebben, en de wezens die ervan profiteren worden zo al voorzien van hun voedsel.
Denk dus vooral niet dat dit iets is wat zelden voorkomt. Op dit moment is het hele astrale vlak zo vol als een uitverkocht voetbalstadion!

Dit laatste is een zeer uitgebreid onderwerp en de grootste oorzaak van de onwetendheid op Aarde - en het is de grootste valkuil voor mensen die Waarheid zoeken. Jammer genoeg is tegenwoordig de overgrote meerderheid van alle spiritualiteit hierdoor beïnvloed, ondanks alle goede bedoelingen.

Er bestaat absoluut geen enkele kans dat we de Levende Waarheid vinden zolang we niet goed begrijpen wat dit allemaal betekent en uit ervaring weten hoe het werkt en hoe we het vermijden kunnen. Eerst en vooral is een onvoorwaardelijke toewijding vereist aan wat Waar is.

Op de eerste plaats zullen we moeten toegeven dat we helemaal niets weten over Vrijheid en hoe die te "verkrijgen". We hebben een hoofd vol gedachten en meningen, en we laten ze de hele dag door horen, maar in de grond weten we er eigenlijk niets van. Vervolgens moeten we erkennen dat we helemaal niet in contact zijn met de Levende Waarheid, de goddelijke wijsheid zelf.


Dit toegeven is "arm zijn van geest" en dit is de eerste voorwaarde. We zullen de Levende Waarheid nooit kunnen ontvangen zolang we geloven dat we hem al hebben.

We zullen heel eerlijk moeten zijn met het feit dat we geen enkele aanwijzing hebben. We verlangen wel diep van binnen naar ons werkelijke Thuis, maar we hebben eigenlijk geen idee hoe we daar kunnen komen.
Dit is de ware nederigheid, de "ootmoed" die vereist is om een permanent contact teweeg te kunnen brengen met de Levende Waarheid.

Ik voel me aangesproken

Mijn ouders (voornamelijk mijn vader) hebben best veel geld, hebben 3 huizen, 4 computers.. 4x per jaar op vakantie! blablabla
en zijn ze gelukkig?? NEEE!

Nu wilt mijn pa mij overtuigen dat ik MOET gaan werken en studeren zodat ik later veel geld kan verdienen, zodat ik gelukkig wordt volgens hem.

Ik heb al zovaak tegen hem gezegt: 'Ik hoef niet veel geld te hebben om gelukkig te zien, ik wil liever iets leuks in mijn leven doen en gelukkig zijn (en andere mensen helpen zodat ze gelukkig zijn), dan veel geld hebben en misschien een niet leuke baan hebben!' maarjah dat wilt hij dus niet geloven.. helaas

best irritant van zulke ouders

Tja ik kan niet anders dan je gelijk geven Wendy. Geld maakt ook niet gelukkig. Het gaat echt om innerlijke vrede. Ook ik ben rijk geweest en reed in de dikste en duurste BMW rond en ging 6x per jaar op vakantie. Nu leef ik een eenvoudig bestaan en besteed meer aandacht aan de binnenkant........

Kun jij je ouders (in)laten zien dat het voor jou anders is?
Er is nog een ongelijke wisselwerking tussen jou en je ouders, ergens heb je ze ook nog nodig, echter dit blijft niet zo. En zonder dat jouw ouders het door hebben, legden ze zelf het fundament voor een anders denkende dochter!!!
Zij hebben jou niet overtuigd dat hun levenswijze "je van het" is.......

Thomas

Jah, weet je wat het is.. communiceren tussen mij en mijn ouders gaat zo moeilijk!!

als ik iets wil zeggen hoe ik ergens over denk, en hun denken er anders over dan lopen ze weg of luisteren ze niet eens.. dan zeggen ze niks terug.. zo stom, want dan weten ze nog niet wat ik ergens van vind

Ik denk dat ik ook snel het huis uit ben, want nu moet ik dingen van hun gaan doen wat ik helemaal nit wil..
Ik wil juist naar Turkije en daar gaan werken voor een paar maanden, omdat ik wil weten hoe het echte leven daar is!! maar als ik daarover wil praten zeggen ze alleen: Nee, dat gebeurd nite.. en ze hebben niet eens argumenten.. dus dan weet ik ook niet waarom ik niet mag!!

En als ik dan ergens om moet janken, zeggen ze dat ik dit nep doe en dat ik niet zo zielig moet doen! Maar luisteren naar mijn verhaal dat doen ze niet!

van die dingetjes

Nog een paar jaar of korter..............

Heb je je ouders wel eens geschreven?

Ik moet wel zeggen dat ik jouw bijdrage het toonbeeld vindt van wat ik bedoel in dit topic...........

Jah, heb ik een keertje gedaan.. alleen toen verklaarde ze mij voor gek!! haha

ze denken echt heel anders over het leven als dat ik erover denk..!

Want wat is leven en wat is dood? hun hebben het antwoord daar niet op, en voor mij is het veel duidelijker wat het is.

daarom denk ik dat ze zo anders denken

@ wendy :dit lijkt me een moeilijke situatie, en ik kan jou standpunt volledig begrijpen. Zeker omdat je ook al bij je ouders ziet dat hun manier van leven niet werkelijk gelukkig maakt maar dat dit het heersende beeld van geluk is. Ik snap dat het voor jou als vrije geest erg problematisch kan zijn om met je ouders te communiceren over jou gevoelens, ideeen en idealen. Toch hoop ik voor je dat je kan doorzetten en dat er een dag komt waarop je ouders inzien dat dit voor jou de beste weg is, misschien niet nu maar ooit zullen ze het zien.

Zelf heb is het ook tot mij doorgedrongen dat mijn leven zoveel rijker is door te kunnen geven en ontvangen. Ik kan me nu haast niet meer voorstellen om iets anders te doen dan mensen te helpen, te geven. Misschien nog niet grote schaal maar mijn wens is wel dat ik iets kan bijdragen aan het geluk van mijn medemens.

Nou Debiorah, wat die laatste zin betreft; ik vind je daar heel sterk in........

Thomas

Jah, ik hoop ook dat ze dat snel inzien, en willen inzien.

Voor de meeste mensen is leven in deze wereld vandaag, vooral ook de ogen sluiten voor alle misstanden die er in deze zelfde wereld zijn. Daarbij vergeten we dat de wereld die we nu zien kunnen, een afspiegeling is van ons zelf. ALLES wat er in de wereld gebeurd hebben wij in ons zelf zitten. Dat veel van die aspecten nu niet in ons aan de orde komen, is omdat ze niet getriggerd worden. En toch; onze ogen sluiten voor wat er in de wereld gebeurd is tevens de ogen sluiten voor onszelf. We zeggen dat we er niets aan kunnen doen en er toch zelf maar het beste ervan moeten maken. Wat het beste is, blijft voor velen vaag, al is er bij een groeiend aantal mensen het besef, dat wat er nu in de wereld speelt niet langer zo kan doorgaan. Er is ook nooit eerder in het bestaan van onze planeet een periode geweest, dat wij alles wat er leeft - en op zo ongeveer alle plekken hier, via media, enz. – konden weten. Voor hen die oog hebben voor de misstanden en misbruik van planeet en al het leven op de planeet, kan het benauwende gevoelens en andere effecten hebben. En velen sluiten hun ogen omdat ze er een diep en benauwend bij gevoel krijgen en denken er niets aan te kunnen doen.

“De wereld dat ben jij”. Wat je ziet, herkend, aangrijpt/raakt, beseft, enz. dat ben je zelf. Alle zaken die wij rond ons heen zien, zijn elementen die wij bij ons dragen, al is het niet zo dat die er nu en op dit moment zo in ons dagelijks leven uitkomen. Onze omstandigheden zijn voor de meeste onder ons ook anders. Maar alle zaken die wij zien, kunnen in ons getriggerd worden zodra de externe omstandigheden wijzigen (oorlog, rampen, epidemieën, verlies, enz.) dan worden er stukken in ons aangesproken die nu niet zichtbaar zijn in ons, sterker nog we veroordelen ze……………….

De wereld kennen staat gelijk aan onszelf kennen. We begrijpen niet wat er in de wereld gebeurd omdat we onszelf amper ver-staan. Onze gevoelens begrijpen, onze motieven, onze schaduw kant en onze liefdevolle kant. Zijn we bereid onszelf te kennen, dan kennen we de wereld waarin we leven en begrijpen we wat we kunnen doen en laten.

Als je dan beseft dat de wereld stuk loopt op zelfzucht (de schaduwkant van het ego), kunnen we dan nog zelfzuchtig zijn?

Thomas

5 9 ‘07