Vanavond voor het eerst op dit forum terecht gekomen. Ik was op zoek naar info over 'gevoelige kinderen' en kwam via nieuwetijdskinderen op de website van Merundi.
Ik ben zo zoekende, het is verschrikkelijk. Ik kan ook echt een epistel schrijven maar dat is ook weer niet de bedoeling. Het gaat voornamelijk over mij en mijn kinderen. Waren mijn kinderen er niet geweest, was ik nooit in het proces gekomen waar ik nu in zit. En als ik dan lees dat kinderen hun ouders uitkiezen dan worstel ik zo met de vraag: wat moet ik van mijn kinderen leren?
Maar ook: is het wel de bedoeling dat ik zo met deze vraag worstel? Denk ik niet te veel na? Hoewel ik zelf het idee heb dat ik (bijna) alle beslissingen intiutief neem, zit ik zo in mijn hoofd, in mijn gedachten. Alles afwegen. Doe ik het wel goed? Mijn gevoel zegt namelijk: ik doe het niet goed. En dat heeft met name betrekking op mijn oudste kind.
Zelf heb ik bedacht: mijn oudste moet van alles, mijn middelste hoeft helemaal niets en mijn jongste mag zijn wie ze is. Maar goed, ìk treed mijn kinderen met deze instelling tegemoet en dus gaan zij er naar handelen en zijn.
Mijn middelste is geboren met een schedelafwijking en dit is gecorrigeerd toen hij 1 jaar oud was. Hij is vanaf zijn geboorte ons zorgenkindje geweest. Hij wordt in september 4 en al die tijd vragen wij ons af, wat is er met hem aan de hand.
Nu blijkt hij cognitief helemaal 'gemiddeld' te zijn dus houdt de hulpverlening grotendeels op. Maar het ligt niet op het cognitieve vlak. De laatste tijd realiseer ik mij dat hij erg gevoelig is. Er hoeft maar 1 zandkorreltje in zijn sandaal te zitten, het strand oplopen is een probleem, terug met zijn voeten in het gras, ook een probleem. Zo realiseerde ik mij dat hij dat ook heeft met geluid of met licht. En is dat de reden waarom hij geen initiatief toont in het dagelijk leven, is het daarom dat hij vanaf zijn geboorte geen exploratie drang heeft getoont? Werd hij toen al overprikkeld?? Allemaal vragen.
Dat ik nu hier terecht ben gekomen, maakt het voor mij nog complexer. Er wordt een nieuwe dimensie toegevoegd aan mijn vragen....
Ik zal de komende tijd nog vaak hier en op de site zijn om te kijken of dit de weg naar een aantal antwoorden is. Voor vanavond is het al weer genoeg. Ik moet snel naar bed want qua energie houdt het niet over bij mij. Daar moet ik ook nog wat aan doen.
Als iemand een wijze raad voor mij heeft......
Grunie: Mijn verhaal
Delen:
JulienMoorrees
jul 22 '07
Hoi Grunie, heel bedankt voor je verhaal. Tijdens het lezen vallen mij een aantal dingen op. Waarom behandel jij je drie kinderen anders ten opzichte van elkaar? Zouden ze niet allemaal gewoon zichzelf mogen zijn? Als je merkt dat 1 van je kinderen overgevoelig is, vraag hem of hij er ook echt last van heeft. Het feit dat hij zich anders gedraagt dan de rest, wil niet meteen zeggen dat er wat mis met hem is. Iedereen beleeft de wereld op zijn eigen manier. Dat betekent dus ook dat jouw manier dus ook niet direct meteen die van hun is.
Het allerbelangrijkste vind ik het gevoel dat ik bij jouw krijg. Hoeveel tijd neem je om jezelf te helpen? Je zegt dat je energie niet over houdt, dus je bent duidelijk niet in balans. Als jij namelijk in balans bent, heb je meer rust, en zal deze rust zich ook overstralen op jouw kinderen. Probeer je energie dus eens te richten op jezelf.
En eigenlijk nog belangrijker
Let eens goed op alle dingen die goed gaan in plaats van wat er allemaal mis gaat. Wees je bewust dat je kinderen het juist wel heel goed doen met alle invloeden die zij meemaken en ervaren. Focus je op positieve energie ipv negatieve. Je zal merken dat het een stuk minder vermoeiend is.
Van fouten moet je leren, niet koste wat het kost ze voorkomen.
Het allerbelangrijkste vind ik het gevoel dat ik bij jouw krijg. Hoeveel tijd neem je om jezelf te helpen? Je zegt dat je energie niet over houdt, dus je bent duidelijk niet in balans. Als jij namelijk in balans bent, heb je meer rust, en zal deze rust zich ook overstralen op jouw kinderen. Probeer je energie dus eens te richten op jezelf.
En eigenlijk nog belangrijker
Let eens goed op alle dingen die goed gaan in plaats van wat er allemaal mis gaat. Wees je bewust dat je kinderen het juist wel heel goed doen met alle invloeden die zij meemaken en ervaren. Focus je op positieve energie ipv negatieve. Je zal merken dat het een stuk minder vermoeiend is. Van fouten moet je leren, niet koste wat het kost ze voorkomen.
Grunie
jul 23 '07
Dank je wel voor je snelle reactie. Tja waarom behandel ik mijn kinderen anders??? Nog een vraag! Ik worstel er mee omdat ik tot nu toe niet in staan ben het om te buigen en omdat ik zie dat ik vooral mijn oudste dochter te kort doe.
Met mijn middelste kind is niets mis hoor. Hij is anders en ik denk dat ik probeer hem zo veel mogelijk te beschermen tegen de huidige 'systemen'. Want als je niet mee kunt draaien in het huidige systeem van school etc. dan krijg je het moeilijk. En hij is zo kwetsbaar.
En ja, ik ben niet in balans. Het gaat al veel beter dan dat het was hoor. Een aantal jaren geleden ben ik bij een acupuncturiste terecht gekomen en zij helpt mij hierbij. Daarbij heb ik toch wel het idee dat ik heel veel tijd voor mijzelf neem (relatief natuurlijk want met 3 kleine kinderen...).
En ook dat ik eens moet kijken naar alle dingen die goed gaan, ik weet het, ik weet het.... Ik ben het me allemaal wel bewust.
Fijn hoor je reactie, en de laatste zin is ook zo waar. Dank je wel.
Met mijn middelste kind is niets mis hoor. Hij is anders en ik denk dat ik probeer hem zo veel mogelijk te beschermen tegen de huidige 'systemen'. Want als je niet mee kunt draaien in het huidige systeem van school etc. dan krijg je het moeilijk. En hij is zo kwetsbaar.
En ja, ik ben niet in balans. Het gaat al veel beter dan dat het was hoor. Een aantal jaren geleden ben ik bij een acupuncturiste terecht gekomen en zij helpt mij hierbij. Daarbij heb ik toch wel het idee dat ik heel veel tijd voor mijzelf neem (relatief natuurlijk want met 3 kleine kinderen...).
En ook dat ik eens moet kijken naar alle dingen die goed gaan, ik weet het, ik weet het.... Ik ben het me allemaal wel bewust.
Fijn hoor je reactie, en de laatste zin is ook zo waar. Dank je wel.
admin
jul 23 '07
Ik ben het niet helemaal met je eens Nims, Natuurlijk maakt een moeder verschil in manier van opvoeden tussen haar kinderen. ieder kind is anders en heeft daardoor ook een andere gebruiksaanwijzing.
Verschil in opvoeding betekent geen verschil in liefde. het ene kind moet anders aangepakt dan een ander.
De oudste veel laten doen, ja dat gebeurde mij ook, hij is toch ouder en verstandiger en moet het goede voorbeeld geven....ik kwam er gaandeweg achter dat je op deze manier een kind zijn jeugd tekort doet, het is niet erg om fouten te maken, het wordt pas erg als je er niet van leert zoals Nims ook al zei.
En moeder zijn moet je ook leren en je raakt niet uitgeleerd qua opvoeden denk ik wel eens.
Verschil in opvoeding betekent geen verschil in liefde. het ene kind moet anders aangepakt dan een ander.
De oudste veel laten doen, ja dat gebeurde mij ook, hij is toch ouder en verstandiger en moet het goede voorbeeld geven....ik kwam er gaandeweg achter dat je op deze manier een kind zijn jeugd tekort doet, het is niet erg om fouten te maken, het wordt pas erg als je er niet van leert zoals Nims ook al zei.
En moeder zijn moet je ook leren en je raakt niet uitgeleerd qua opvoeden denk ik wel eens.
JulienMoorrees
jul 23 '07
Je hoeft het ook niet met mij eens te zijn hoor 
. Het is enkel het gevoel dat ik bij grunie kreeg en daarop reageerde. Uiteraard zal het bij jou anders zijn karin, tenslotte heb je ook andere kinderen . Maar bij Grunie denk ik dat ze, hun wat meer los zou mogen laten.
. Het is enkel het gevoel dat ik bij grunie kreeg en daarop reageerde. Uiteraard zal het bij jou anders zijn karin, tenslotte heb je ook andere kinderen . Maar bij Grunie denk ik dat ze, hun wat meer los zou mogen laten.
LPChip
jul 24 '07
Dat jij veel mag leren van je kinderen is me duidelijk.
Zie dit niet als een opgave, maar als een stukje extra. Het gaat vanzelf, omdat jouw kinderen jou wel zullen sturen door verhalen en ervaringen te delen.
Laat ze zijn wie ze zelf zijn. Ik snap ook dat je jouw middelste kind wil beschermen, en dit is tot op zekere hoogte goed. Ik kan hier uit ervaring over praten. Let wel op dat je het niet overdrijft, want dit zal het moeilijker maken om volwassener te worden. Hij is nu nog 4, en heeft nu deze beschreming nodig. Maar geef hem wel de ruimte zodra hij er aantoe is. Oh, en dat hij zo gevoelig is, is verklaarbaar, maar daar kom je vanzelf achter.
Zie dit niet als een opgave, maar als een stukje extra. Het gaat vanzelf, omdat jouw kinderen jou wel zullen sturen door verhalen en ervaringen te delen.
Laat ze zijn wie ze zelf zijn. Ik snap ook dat je jouw middelste kind wil beschermen, en dit is tot op zekere hoogte goed. Ik kan hier uit ervaring over praten. Let wel op dat je het niet overdrijft, want dit zal het moeilijker maken om volwassener te worden. Hij is nu nog 4, en heeft nu deze beschreming nodig. Maar geef hem wel de ruimte zodra hij er aantoe is. Oh, en dat hij zo gevoelig is, is verklaarbaar, maar daar kom je vanzelf achter.
Grunie
jul 25 '07
Dank jullie wel. Het doet me al zo veel goeds om alleen al hier op de website en het forum te zijn en alle verhalen en berichten van andere mensen te lezen. En emoties komen, zit ik nu (alweer) met tranen in mijn ogen te typen..... Ik laat maar komen wat er komt.
Mee
jul 25 '07
de kinderen hebben jou uit gekozen. Jij moet je lessen leren,zij geven je een andere kijk op de dingen.Je krijgt niet meer dan je aan kan.Kijk door hun ogen,
mause
jul 25 '07
hoi grunie,
namens mij welkom hier en bedankt voor het delen van je verhaal.
ik hoop dat je hier de informatie vind die je zoekt.
namens mij welkom hier en bedankt voor het delen van je verhaal.
ik hoop dat je hier de informatie vind die je zoekt.
Debiorah
jul 25 '07
Heel dapper om je verhaal te plaatsen en bedankt voor het delen. Zeker ook voor jou hoop ik dat merudi je kan helpen op je pad. Ik begrijp dat je met veel vragen zit en hoop dat deze beantwoord zullen worden al zal dat waarschijnlijk nog wat tijd nodig hebben. Ik wens je veel hoop en geduld toe!
Angeleye
aug 9 '07
hai Grunie
Na het lezen van je verhaal , kan ik je vragen goed begrijpen .
Het is ook niet makkelijk opvoeden. ook omdat we een bepaald beeld hebben over opvoeden .
Als we dat los kunnen laten, dat beeld, zal het een stuk makkelijker gaan .
het klopt kids kiezen hun ouders uit , het mooie daar van is , is dat ze de zuiverste spiegels zijn voor hun ouders .
Als je goed na ze kijkt zie je vaak dat geen waar je zelf aan zou kunnen werken .Als je dat doet dan zie je dat het automatisch bij hun ook veranderd , heel mooi om te zien .
en ja eigenlijk is opvoeden er naast lopen , je kids hun beslissingen laten nemen , je mening geven als ze erom vragen , gaat mis er zijn .als je hun stuurt vanuit jouw ervaringen dan gaan ze het leven leiden van jou, vanuit jouw angsten en ideeen.
Het mooiste is hun eigen weg te laten lopen met het vertrouwen dat je er bent voor hun.... altijd....
een mooi voorbeeld daarin in is :
een moeder loopt met haar kind op een hobbelig bospad ,in de verte ziet ze een hele grote steen , en denkt ohhh jee , ze zet het op een lopen en met al haar kracht duwt ze de steen aan de kant .Haar kind komt eraan en voor de steen slaat het rechts af , een weg die de moeder niet heeft gezien omdat het zich te druk maakte om wat er zou kunnen gebeuren .
zo zie je heb vertrouwen in de beslissingen die je kind maken en het pad dat ze zullen lopen .En besef ze zijn er voor jou en jou voor hun.
wens je veel sterkte
Lieve groet Angeleye
Na het lezen van je verhaal , kan ik je vragen goed begrijpen .
Het is ook niet makkelijk opvoeden. ook omdat we een bepaald beeld hebben over opvoeden .
Als we dat los kunnen laten, dat beeld, zal het een stuk makkelijker gaan .
het klopt kids kiezen hun ouders uit , het mooie daar van is , is dat ze de zuiverste spiegels zijn voor hun ouders .
Als je goed na ze kijkt zie je vaak dat geen waar je zelf aan zou kunnen werken .Als je dat doet dan zie je dat het automatisch bij hun ook veranderd , heel mooi om te zien .
en ja eigenlijk is opvoeden er naast lopen , je kids hun beslissingen laten nemen , je mening geven als ze erom vragen , gaat mis er zijn .als je hun stuurt vanuit jouw ervaringen dan gaan ze het leven leiden van jou, vanuit jouw angsten en ideeen.
Het mooiste is hun eigen weg te laten lopen met het vertrouwen dat je er bent voor hun.... altijd....
een mooi voorbeeld daarin in is :
een moeder loopt met haar kind op een hobbelig bospad ,in de verte ziet ze een hele grote steen , en denkt ohhh jee , ze zet het op een lopen en met al haar kracht duwt ze de steen aan de kant .Haar kind komt eraan en voor de steen slaat het rechts af , een weg die de moeder niet heeft gezien omdat het zich te druk maakte om wat er zou kunnen gebeuren .
zo zie je heb vertrouwen in de beslissingen die je kind maken en het pad dat ze zullen lopen .En besef ze zijn er voor jou en jou voor hun.
wens je veel sterkte
Lieve groet Angeleye
Mee
aug 9 '07
Grunie, ik heb je verhaal zitten nogmaals zitten lezen.
De dingen die je noemt, het overprikkelende, irritatie van schoenen,licht en geluid, doet mij in andere richting denken.
Ik heb wat ervaring met autisme, adhd, pddnos en al het andere, er zijn raakvlakken met wat je noemt. Het hoeft niet zo te zijn.
Het is bekend dat kinderen pas bij 4 jr, vaak nog ouder, dit pas herkenbaar word.
Schrik hier niet van, het is alleen bedoelt al insteek om ook die kant is op te kijken.
Wat ik uit ervaring weet is dat het niet te genezen is, maar als je weet wat het is, weet je er ook mee om te gaan.
Dat is goed voor het kind en voor de moeder.
Ik weet dat het voor dit soort kinderen moeilijk is om in het systeem mee te draaien. Dat je hen beschermd is niet meer dan logisch. Maar ik begrijp ook dat je met vragen zit en graag duidelijk wil. Daarom, mijn reactie.
Je kind heeft gewoon een andere gebruiksaanwijzing, is alleen ff zoeken naar de juiste.
De dingen die je noemt, het overprikkelende, irritatie van schoenen,licht en geluid, doet mij in andere richting denken.
Ik heb wat ervaring met autisme, adhd, pddnos en al het andere, er zijn raakvlakken met wat je noemt. Het hoeft niet zo te zijn.
Het is bekend dat kinderen pas bij 4 jr, vaak nog ouder, dit pas herkenbaar word.
Schrik hier niet van, het is alleen bedoelt al insteek om ook die kant is op te kijken.
Wat ik uit ervaring weet is dat het niet te genezen is, maar als je weet wat het is, weet je er ook mee om te gaan.
Dat is goed voor het kind en voor de moeder.
Ik weet dat het voor dit soort kinderen moeilijk is om in het systeem mee te draaien. Dat je hen beschermd is niet meer dan logisch. Maar ik begrijp ook dat je met vragen zit en graag duidelijk wil. Daarom, mijn reactie.
Je kind heeft gewoon een andere gebruiksaanwijzing, is alleen ff zoeken naar de juiste.
Debiorah
aug 9 '07
Mee, ik dacht in dezelfde richting omdat ik ook ervaring heb met deze kinderen. Ik geloof er alleen niet in dat het niet te genezen is. Hoewel het in sommige gevallen fysiek gezien niet mogelijk als er sprake is van hersenbeschadigingen. Ik draai op dit moment mee in een programma met een autistisch jongentje en de resultaten zijn verbluffend. HEt is gebaseerd op de Son-rise methode, een mooi boek hierover: Verbroken Stilte - B.N.Kaufman. Maar het kan ook zijn dat het kindje hoogsensitief is. Dat vertoont raakvlakken met autisme. Zelf ben ik ook hoogsensitief en daardoor prikkelbaarder en gevoeliger. Gelukkig heb ik een manier gevonden om hiermee om te gaan. Een aantal boeken over hoogsensitiviteit. Hoogsensitiviteit als kracht - Carolina Bont, Hoog sensitieve personen - Ted Zeff
Mee
aug 9 '07
Ik ken de son rise methode. Die is alleen op toepassing voor autisme volgens Kanner.
Er zijn zeer verschillende vormen van autisme, die allemaal hun eigen benadering hebben.
De son rise methode is bedoelt voor autisten, zoals je zit in de film Rainman.Maar er zijn er zoveel meer.
En ik ben het absoluut niet met je eens dat autisme volledig te genezen is. Het is deels genetisch bepaald, deels andere oorzaken. Er zijn wel heel veel mogelijkheden om de leefsituatie te verbeteren en goed te leren omgaan met de handicap. Ook is het in lichte vorm en zwaardere vormen aanwezig.
en hoogsensetief,ik ben er niet van overtuigd dat het bestaat en vooral niet onder dit soort kinderen.
Er zijn hele logische wetenschappelijke verklaringen voor.
Dus ik zou die kant niet opgaan. Denk dat het meer slecht doet dan goed.
Maar wat ik denk wat Grunie nodig heeft is info. Dat ze weet welke weg ze moet nemen met haar kinderen.
Mijn advies zou zijn, ga naar de huisdokter en vraag een verwijsbrief naar een goede kinderarts. Hoe eerder duidelijk is wat er aan de hand is, des te eerder kan de juiste begeleiding geven worden. Als er niets aan de hand is, dan is het oke.
Maar een moeder weet instinctief, of er wat is met haar kind of kinderen.
En sterkte wensen dat zal haar steunen, maar info en advies zal haar en haar kinderen echt helpen.
Er zijn zeer verschillende vormen van autisme, die allemaal hun eigen benadering hebben.
De son rise methode is bedoelt voor autisten, zoals je zit in de film Rainman.Maar er zijn er zoveel meer.
En ik ben het absoluut niet met je eens dat autisme volledig te genezen is. Het is deels genetisch bepaald, deels andere oorzaken. Er zijn wel heel veel mogelijkheden om de leefsituatie te verbeteren en goed te leren omgaan met de handicap. Ook is het in lichte vorm en zwaardere vormen aanwezig.
en hoogsensetief,ik ben er niet van overtuigd dat het bestaat en vooral niet onder dit soort kinderen.
Er zijn hele logische wetenschappelijke verklaringen voor.
Dus ik zou die kant niet opgaan. Denk dat het meer slecht doet dan goed.
Maar wat ik denk wat Grunie nodig heeft is info. Dat ze weet welke weg ze moet nemen met haar kinderen.
Mijn advies zou zijn, ga naar de huisdokter en vraag een verwijsbrief naar een goede kinderarts. Hoe eerder duidelijk is wat er aan de hand is, des te eerder kan de juiste begeleiding geven worden. Als er niets aan de hand is, dan is het oke.
Maar een moeder weet instinctief, of er wat is met haar kind of kinderen.
En sterkte wensen dat zal haar steunen, maar info en advies zal haar en haar kinderen echt helpen.
Thomas A
aug 9 '07
De kennis over autisme staat anno 2007 nog in de kinderschoenen. Men weet er eigenlijk nog maar heel weinig over dit fenomeen.
Zelf heb ik er een heel afwijkend idee over, namelijk dat kinderen al voor de geboorte weerstand hebben tegen dit leven op aarde. Ik heb hier enige jaren geleden al veelvuldig met diverse autisme verenigingen over gecorrespondeerd, met verschillende reacties overigens...........
Zelf heb ik er een heel afwijkend idee over, namelijk dat kinderen al voor de geboorte weerstand hebben tegen dit leven op aarde. Ik heb hier enige jaren geleden al veelvuldig met diverse autisme verenigingen over gecorrespondeerd, met verschillende reacties overigens...........
Debiorah
aug 9 '07
Ik ken het Thomas ook ik heb afwijkende ideeen over autisme en veel van de andere stempels die kinderen vandaag de dag krijgen. Ik vind het sowieso al opvallend dat al deze stempels gekenmerkt worden door zogenaamd onaangepast gedrag. Ik ben het er niet mee eens dat dokters altijd het antwoord hebben. Want dokters gaan er vaak vanuit dat er lichamelijk iets mis is met deze kinderen waardoor men vaak vervalt in medicijngebruik als Ritalin. Een ding weet ik zeker ik wil mijn kind ookal zou deze niet functioneren volgens de maatstaaf van de maatschappij niet volstoppen met chemische aan drugs gerelateerde troep.
Mee
aug 9 '07
Ben het niet met je eens Thomas, autisme is wel degelijk de kinderschoenen ontgroeit. Het is wetenschappelijke aangetoond dat het voor een deel genetisch bepaald is. Ook zijn er veel oorzaken aangetoond wat autisme of een vorm daar van kan bewerkstelligen.
en kinderen met autisme, weerstand tegen het leven. Ik denk dat zij juist minder weerstand hebben dan wij "normale mensen" Zij hebben net zo goed emoties, als wij. De vertaling daarvan, ligt alleen heel anders.
en kinderen met autisme, weerstand tegen het leven. Ik denk dat zij juist minder weerstand hebben dan wij "normale mensen" Zij hebben net zo goed emoties, als wij. De vertaling daarvan, ligt alleen heel anders.
Mee
aug 9 '07
je kan met een kind met autisme ook heel ver komen zonder het vol te stoppen met ritalin. Dat is de makkelijkste weg, zeker voor de ouders verzorgers.
Maar de natuur heeft veel te bieden, in samenwerking met de wetenschap, kom je heel ver.
Maar de natuur heeft veel te bieden, in samenwerking met de wetenschap, kom je heel ver.
Thomas A
aug 9 '07
Je hoeft het niet met mij eens te zijn Mee. ook niet met het idee dat ik koester dat alle zielen die naar de aarde komen alles al bij zich dragen om hier te kunnen overleven. helaas leren wij geconditioneerde ouders hen veel van deze waardevolle zaken af, voorgegaan door de maatschappij; "hoe het hoort".
De maatschappij is ziek; niet de kinderen die wij in onze schoot krijgen.
Dat er wetenschappelijk aangetoont is dat er een erfelijkheidsfactor in deze bestaat is mij ook bekend. Ik heb er veel over gelezen en een aantal autisten om mij heen die mij op dit spoor van zoeken zette. Mij zegt dit helemaal niets, de hele wetenschap zegt mij helemaal niets. Sowieso ontleen ik het meeste wat ik in dit leven heb be-grepen aan gevoelens en intuitie. Daarnaast maakt de wetenschap mij net iets teveel fouten................
Debiorah; ik vind mij helemaal in jouw stelling.
thomas
De maatschappij is ziek; niet de kinderen die wij in onze schoot krijgen.
Dat er wetenschappelijk aangetoont is dat er een erfelijkheidsfactor in deze bestaat is mij ook bekend. Ik heb er veel over gelezen en een aantal autisten om mij heen die mij op dit spoor van zoeken zette. Mij zegt dit helemaal niets, de hele wetenschap zegt mij helemaal niets. Sowieso ontleen ik het meeste wat ik in dit leven heb be-grepen aan gevoelens en intuitie. Daarnaast maakt de wetenschap mij net iets teveel fouten................
Debiorah; ik vind mij helemaal in jouw stelling.
thomas
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
