Origineel van IkBen:
Je draait het om. Het gebeurt niet omdat het moet gebeuren, maar het moet zo zijn omdat het gebeurt. Als het was zoals jij zegt, was voorspellen heel wat minder ingewikkeld.
Dat klopt ook precies. Het is ook niet zo heel ingewikkeld om alles te voorspellen. Zoals de aartsengel Gabriel ooit al eens zei:
http://www.merudi.net/cgi-bin/cl/index.pl?page=/nl/gabriel/20_de%20toekomst.htm
Tijdens de oerknal is er één grote beweging in gang gezet die wordt bestuurd door het oorzaak en gevolgs principe. In theorie is het is mogelijk om deze beweging te voorspellen aangezien alles dit oorzaak en gevolgs principe volgt. Het lastige is alleen dat dit nooit goed voorspelbaar is, doordat er teveel factoren zijn die allemaal van invloed zijn op het geheel. Echter kan je wel dingen voorspellen door de grootste invloeden in je berekeningen mee te nemen. Dit is ook de reden waarom horoscopen een kern van waarheid in zich hebben: de grootste energie-beinvloeders (sterrenstelsels / planeten) zijn in deze berekeningen opgenomen.
Echter is er een groot misverstand dat horoscopen op microniveau kunnen worden gebruikt (dus door op 1 persoon te bekijken op 1 bepaalde dag) omdat dan ook alle micro-invloeden moeten worden meegenomen in de berekening. Het is alleen echter onmogelijk om alle micro beïnvloeders van het heelal op 1 willekeurig moment in de tijd te bepalen en dan daarmee verder te rekenen.
Ieder moment ontstaat ergens weer een nieuw initiatief die een nieuwe beweging op gang brengt, een nieuwe rimpeling in de vijver. Al die nieuwe initiatieven werken op elkaar in en beeïnvloeden elkaar en dat werkt als in de quantummechanica, at random.
Correctie, dit is als chaos. De waarneming van de locatie van een object, veranderd de daadwerkelijke locatie van het object, waardoor het waarschijnlijkheidsprincipe van kracht wordt. Als je de oorsprong van een object niet kent, en zijn baan niet weet, kun je onmogelijk zijn exacte locatie bepalen. Dat uit zich in random, maar is enkel en alleen de onwaarschijnlijkheid.
De veroorzaakte rimpelingen gaan net zolang door tot ze overlopen worden door anderen. De uitkomsten zijn onvoorspelbaar.
Enkel alleen als je niet alles kunt invullen. Er is dus wel degelijk een theoretische voorspelbaarheid mogelijk, deze is enkel alleen een voor ons onhaalbare berekening. De bereking zou zichzelf namelijk ook moeten bevatten, en alles om ons heen. In mijn ogen zou de oerknal het beste beginpunt zijn om de formule van oorzaak en gevolg in te vullen. Het was toen namelijk bekend waar alles ooit was, en welke formule het volgt.
Degene die het initiatief neemt doet dat weliswaar als gevolg van invloeden die op hem inwerken, maar de keuze om dat initiatief te nemen is een vrij te nemen beslissing. Jij ziet oorzaak en gevolg als een beweging die ooit begon en niet meer ophoudt, denk ik, maar zo werkt dat niet en daarvoor heb ik geen enkele natuurwet hoeven doorbreken.
Ik zie oorzaak en gevolg precies zoals Einstein hem al eens had bewezen. Waarom zou jij het anders zien?
Waarom zou dat moeten? Heeft iedereen om mij heen dan niet de vrije keus om dat wel of niet te doen, aanpassen? Kijk, dat het soms plezierig is als anderen dat doen, of in ieder geval gemakkelijk, dat snap ik. Maar ze hebben stuk voor stuk de ruimte om dat niet te doen, toch? Om te roepen, bekijk jij het lekker, je kunt de pot op. Niet alles gaat nu eenmaal zoals iemand het graag wil.
Dat impliceert weer een vrije wil. De enige plek waar een vrije wil zou kunnen zijn is buiten dit universum. Verklaar eens het principe van de vrije wil. Welk mechanisme in jou is in staat om zonder enige manier van oorzaak en gevoel iets tot gang te brengen in deze derde dimensionale omgeving?
Hoezo hoe het 'hoort'? Dat is een cultuurbepaalde norm. Maar buiten dat, moet hij dat dan weten? Is het voor hem niet ook veel leuker en spannender en grappiger en onderhoudender als het allemaal nou lekker eens NIET zo voorspelbaar is, zodat hij hartelijk kan lachen, bijvoorbeeld om cartoons, of doodziek worden, van zelfmoordaanslagen en kindermisbruik.
Wat heeft het voor zin om God aardse gevoelens toe te dichten? Welke functie geeft het god om iets leuker en spanneder te moeten meemaken?
Wanneer God alles is, is er totaal geen noodzaak voor God om in zichzelf te kijken. Het geven van menselijke eigenschappen aan god lijkt mij eerder een manier voor de mens om zichzelf belangrijker te vinden dan hij is in het grotere plaatje.
Vanuit gods oogpunt gezien zijn wij niets anders dan 1 enkele bacterie die leeft in een sterrenstelsel zo groot als een bloedcel in het lichaam van god genaamd universum.
Wat geeft je het idee dat wij zo bijzonder voor God zijn?