Ziel, geest, ge-weten, zo van die dingen die buiten je lijken te liggen, maar alles over onze binnen wereld zeggen. Toch is het heel wat anders dan dat wat we in dit leven van anderen leerden en ons eigen hebben gemaakt. Sociaal maatschappelijk hebben we waarden meegekregen die onze innerlijke belevingswereld deels overschaduwt heeft. Het gevolg hiervan is dat wij in een zekere afscheiding van onszelf zijn gaan leven.
In die afscheiding is het niet langer goed mogelijk om in harmonie met het Zelf te blijven en volgt dualiteit als van zelf sprekend. Simpelweg omdat die afscheidingtoestand alleen maar te handhaven blijft zolang deze maar geprikkeld blijft met opvulling (sub-geluk). Daar kun je je van alles bij bedenken, als het maar een geluksprikkel bevat en allen hebben ze een ding gelijk; ze zijn aards gebonden en ze zijn dus tijdelijk van aard.
Opmerkelijk is, dat als je dieper naar ons bestaan durft te gaan kijken, - en alle sub-gelukjes worden aan de toets van duurzaamheid onderworpen " je ont-dekt dat je bezig bent met een eindeloze reeks prikkels aan elkaar te knopen om je maar “gevuld”van geluk te kunnen blijven voelen. Immers het stopzetten ervan leid tot onte-vredenheid.
Nee, onze maatschappij gaat ons zeker niet voor om ons hiervan bewust te maken. De mensen die aan het stuur van de massa staan, beseffen ook heel goed dat het dan einde consumptie maatschappij zal zijn, “geef het volk brood en spelen” in optima forma, want geen middel wordt ongemoeid gelaten. Dat het niet nemen van hun verantwoordelijkheid uiteindelijk de lont in de bom zal worden is simpelweg te herleiden naar het feit dat ook zij hun ziel hebben afgesloten voor en dieper kijken en hun leven ingericht met sub-geluk.
In het land der blinden is éénoog nog steeds koning!
Vanuit het in afgescheiden leven, ontstaan ook werkelijk ALLE problemen. We raken de voeling met ons innerlijke wezen kwijt en ge-weten wordt gekoppeld aan belangen; in de kast, uit de kast, net wanneer het uitkomt. Zo een speelbal van het ego en een dieper besef verdringend. Dat we de voeling met het bestaan verliezen word misschien niet eens gezien of geaccepteerd, of gebagatelliseerd als onbelangrijke bijkomstigheid. Of erger nog; gevoelens wegdrukken om maar voor-al wat harder te kunnen zijn en omdat het nodig zou zijn om in deze maatschappij uberhaubt te kunnen overleven.
Zouden wij meer vanuit onze ziel of hart gaan leven en wij zouden het een groter deel van ons leven gaan laten uitmaken is een logisch gevolg dat we problemen krijgen met het hele pulp-cultuurtje waarmee deze tijd verbonden is. Zaken als mededogen en edelmoedigheid, maar ook innerlijke vrede, die een diepe verbondenheid met ons ge-weten hebben en langs de snaren strijken van vragen over zingeving zijn niet tijdgebonden. Zij zijn niet onderhevig aan tijd of hoeveelheid. Zij bestaan in de volheid die het leven vanuit je ziel voortbrengt!!!!!!!
Thomas
14 2 07
Ziel, geest, ge-weten
Delen:
????
feb 15 '07
Het is het verlangen terug naar de eenheid van waar we gekomen zijn.
Maar in deze dualistische buitenwereld is alleen maar verdeeldheid en afgescheidenheid. De momenten van eenheid zijn maar kort, maar tijdens die momenten worden we er weer aan herinnerd dat we ooit een eenheid waren. En dit geeft dus het geluksgevoel wat maar tijdelijk is.
Dus als je echt blijvend gelukkig wilt zijn, dan is de enige optie om die van binnen te zoeken. De zoektocht naar eenheid ligt op de weg naar binnen.
Maar in deze dualistische buitenwereld is alleen maar verdeeldheid en afgescheidenheid. De momenten van eenheid zijn maar kort, maar tijdens die momenten worden we er weer aan herinnerd dat we ooit een eenheid waren. En dit geeft dus het geluksgevoel wat maar tijdelijk is.
Dus als je echt blijvend gelukkig wilt zijn, dan is de enige optie om die van binnen te zoeken. De zoektocht naar eenheid ligt op de weg naar binnen.
Thomas A
feb 15 '07
ja en dat is voor iedereen zo. Bijzonder dan dus ook dat zolang het het geluk buiten ons zoeken, we telkens weer met lege handen komen te staan.
Gaan we opweg naar binnen gaat er juist "een wereld voor ons open".
Thomas
Gaan we opweg naar binnen gaat er juist "een wereld voor ons open".
Thomas
Thomas A
feb 15 '07
Ga maar op pad naar binnen Dieneke. je zult er een prachtig iemand ontmoeten. Nee, alle "ja maars" zullen je er niet vanaf kunnen brengen. Je bent gewoon een heel mooi iemand en dat mag je zelf ook zien.
liefs
Thomas
liefs
Thomas
Anne
feb 15 '07
Dat is heel belangrijk om van jezelf te houden om jezelf te respecterem hoe je bent en precies te weten hoe je in elkaar steekt.
Ik vind dat daar je leven pas mee begint als je dat niet kan en niet voelt ik weet niet of je dan wel ooit tevreden met jezelf bent.
Ik vind dat iedereen dat zou moeten proberen om in zich zelf te kijken om erachter te komen hoe je bent. Dat is echt mooi.
Groetjess..aNNe
Ik vind dat daar je leven pas mee begint als je dat niet kan en niet voelt ik weet niet of je dan wel ooit tevreden met jezelf bent.
Ik vind dat iedereen dat zou moeten proberen om in zich zelf te kijken om erachter te komen hoe je bent. Dat is echt mooi.
Groetjess..aNNe
JulienMoorrees
feb 16 '07
Toch denk ik wel dat het ook afhankelijk is van je taak waarom je hier bent. Ik verlang absoluut niet terug naar de eenheid van waar we vandaan komen. Ik ben ook niet hier teruggekomen, om daarnaar te verlangen.
Als mensen nou toch eens ophielden met het streven naar singulariteit dan zou het proces een stuk sneller gaan. De mens is een groepsdier. De ziel is onderdeel van een zielengroep. Waarom dan toch die wens om ultiem van jezelf te houden?
Als mensen nou toch eens ophielden met het streven naar singulariteit dan zou het proces een stuk sneller gaan. De mens is een groepsdier. De ziel is onderdeel van een zielengroep. Waarom dan toch die wens om ultiem van jezelf te houden?
Thomas A
feb 16 '07
`Klopt Dinie, het is nog erger, we hebben dan zelfs de neiging onze eigen niet be-grepen pijn e.d. op de ander te projecteren of deze op zijn pijn af te rekenen. Daarom is liefde voor het zelf zo belangrijk, onze pijn verdwijnt ermee en kunnen dan LIEFDE ZIJN.............
Thomas
Thomas
????
feb 16 '07
Quote:
Origineel van NiMS:
Toch denk ik wel dat het ook afhankelijk is van je taak waarom je hier bent. Ik verlang absoluut niet terug naar de eenheid van waar we vandaan komen. Ik ben ook niet hier teruggekomen, om daarnaar te verlangen.
Als mensen nou toch eens ophielden met het streven naar singulariteit dan zou het proces een stuk sneller gaan. De mens is een groepsdier. De ziel is onderdeel van een zielengroep. Waarom dan toch die wens om ultiem van jezelf te houden?
Toch denk ik wel dat het ook afhankelijk is van je taak waarom je hier bent. Ik verlang absoluut niet terug naar de eenheid van waar we vandaan komen. Ik ben ook niet hier teruggekomen, om daarnaar te verlangen.
Als mensen nou toch eens ophielden met het streven naar singulariteit dan zou het proces een stuk sneller gaan. De mens is een groepsdier. De ziel is onderdeel van een zielengroep. Waarom dan toch die wens om ultiem van jezelf te houden?
JulienMoorrees
feb 17 '07
Tenzij je deze eenheid al hebt ervaren in je vorige levens, en deze kennis gebruikt om nu terug te komen en te laten weten dat het niet om eenheid draait. Het holisme (zoals ik begrepen heb, de ultieme vorm van eenheid) is in mijn ogen juist hetgeen ervoor zorgt dat er kracht verloren gaat. Het bundelen van krachten is vele malen sterker, waardoor de groep klaar is voor de overgang naar de nieuwe mensheid. In mijn ogen een gemeenschap die dankzij hun gekoppelde zielen, de combinatie van hun krachten gebruikt. Deze gekoppelde zielen gedragen zich als één, zonder individueen. Het ultiem loslaten van het Ego.
Goed, een inzicht in mijn visie over de toekomst. Ben benieuwd wat jullie ervan vinden.
Goed, een inzicht in mijn visie over de toekomst. Ben benieuwd wat jullie ervan vinden.
Thomas A
feb 17 '07
Her-innering en her-kenning dan dus NiMS. Wat de gebundelde energie doet zie je hier maar weer ook op dit forum. Het Ego kan er nog wel telkens tussen komen en manifsteert zich als een "tot hier en niet verder", nogal gemakkelijk te traceren dus en ook dat zie je hier, als de niet opgeloste pijn. Daar waar nog geen liefde is wordt er niet ver-ge-dragen. Het is dan dus zeker dat het ego in de verdere groei blokkeert.
Het loslaten van het ego is dus noodzaak om die diepe liefde te kunnen aangaan en dat in alle situaties.
Thomas
Het loslaten van het ego is dus noodzaak om die diepe liefde te kunnen aangaan en dat in alle situaties.
Thomas
Thomas A
feb 17 '07
Binnen deze opvatting leeft dus ook de wetenschap dat wij MET LIEFDE naar alles moeten kunnen kijken wat ons is overkomen. Dat wij degeen die ons vertrapten moeten kunnen be-grijpen om zelf een innerlijk vrij en liefdevol mens te mogen zijn.................
Thomas
Thomas
Anne
feb 17 '07
"tot hier en niet verder"
Dat is zeker niet goed dan zal je altijd stil blijven staan en geen stap verder komen.
Je moet dingen loskunnen laten en ze een plek geven waardoor je erop terug kan kijken zonder pijn te hoeven voelen omdat je dan weet dat je dat had moeten meemaken en daar heb je weer van geleerd om verder te kunnen gaan.
''Het loslaten van het ego is dus noodzaak om die diepe liefde te kunnen aangaan en dat in alle situaties.''
Dat ben ik met je eens thomas. Anders heb je alleen jezelf er mee. Dan maak je het voor jezelf te moeilijk.
Dat is zeker niet goed dan zal je altijd stil blijven staan en geen stap verder komen.
Je moet dingen loskunnen laten en ze een plek geven waardoor je erop terug kan kijken zonder pijn te hoeven voelen omdat je dan weet dat je dat had moeten meemaken en daar heb je weer van geleerd om verder te kunnen gaan.
''Het loslaten van het ego is dus noodzaak om die diepe liefde te kunnen aangaan en dat in alle situaties.''
Dat ben ik met je eens thomas. Anders heb je alleen jezelf er mee. Dan maak je het voor jezelf te moeilijk.
JulienMoorrees
feb 17 '07
Goed gezien Thomas en Anne. De "tot hier en niet verder"-grens van het ego zorgt er idd voor dat er stiltstand is in de geestelijke evolutie van die persoon.
Toch moeten ook de "tot hier en niet verder"-grenzen die niet afkomstig zijn van het ego niet worden vergeten. Ik doel hier bijvoorbeeld op de grenzen die je tegenkomt bij het verkennen van je eigen mogelijkheden die jouw ziel heeft. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de grens die het empathie-schap op dit moment voor je heeft.
Voel je heel veel pijn als je in de buurt bent van iemand anders, dan is dit een duidelijke spirituele grens, en niet zozeer een grens van je ego. Respecteer in dat geval de grens die je ziel je geeft, anders kun je jezelf kwaad doen. Ik zou dit bestempelen als de zielen-grens.
Hoewel je misschien zou denken, dat de ziel grensloos is, moet ik je helaas teleurstellen dat dit niet het geval is. Pas wanneer er een zielenkoppeling plaats vind, zal de ziel zijn grenzen vergroten, en er geen sprake meer zijn van een enkele ziel. De kracht uit een koppeling geeft je een kracht die je voelt tot in de kern van je wezen. Gebruik deze kracht met wijsheid en voorzichtigheid.
Mocht iemand ooit over een koppeling nadenken, deze kan alleen maar plaats vinden als er sprak is van onvoorwaardelijke liefde. Zodra er voorwaardelijke liefde in het spel is, is het ego weer actief en zal de koppeling niet tot in de kern voelbaar en bruikbaar zijn.
p.s. Mochten er nog vragen zijn, ik wordt graag geprikkeld om te antwoorden. Er begint weer iets te vormen bij mij van binnen, dat door dit gesprek gevoed wordt.
Toch moeten ook de "tot hier en niet verder"-grenzen die niet afkomstig zijn van het ego niet worden vergeten. Ik doel hier bijvoorbeeld op de grenzen die je tegenkomt bij het verkennen van je eigen mogelijkheden die jouw ziel heeft. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de grens die het empathie-schap op dit moment voor je heeft.
Voel je heel veel pijn als je in de buurt bent van iemand anders, dan is dit een duidelijke spirituele grens, en niet zozeer een grens van je ego. Respecteer in dat geval de grens die je ziel je geeft, anders kun je jezelf kwaad doen. Ik zou dit bestempelen als de zielen-grens.
Hoewel je misschien zou denken, dat de ziel grensloos is, moet ik je helaas teleurstellen dat dit niet het geval is. Pas wanneer er een zielenkoppeling plaats vind, zal de ziel zijn grenzen vergroten, en er geen sprake meer zijn van een enkele ziel. De kracht uit een koppeling geeft je een kracht die je voelt tot in de kern van je wezen. Gebruik deze kracht met wijsheid en voorzichtigheid.
Mocht iemand ooit over een koppeling nadenken, deze kan alleen maar plaats vinden als er sprak is van onvoorwaardelijke liefde. Zodra er voorwaardelijke liefde in het spel is, is het ego weer actief en zal de koppeling niet tot in de kern voelbaar en bruikbaar zijn.
p.s. Mochten er nog vragen zijn, ik wordt graag geprikkeld om te antwoorden. Er begint weer iets te vormen bij mij van binnen, dat door dit gesprek gevoed wordt.
Thomas A
feb 17 '07
NiMS, ik kan mij behoorlijk vinden in het geschrevene, met enkele uitzonderingen. Ik zie en voel erg veel aan van anderen. Het heeft mij jaren gekost dit te leren sturen. Mijzelf afschermen was de les die nodig was daar niet onder te gaan lijden, zonder te moeten vertrekken uit zelfbehoud.
Zeg eens eerlijk zou jij je partner/beste vriend laten vallen als de pijn die je ervaart je te veel wordt? Ik denk het niet NiMS. Ik ben er zeker van dat jij kost wat kost je grens zult gaan verleggen. Tuurlijk wordt er dan aan je vermogen getornd en zullen de eigen beperkingen je op je grondvesten doen schudden. Toch om dan door te zetten er te kunnen zijn voor de ander, zal het je in een diepere laag van het bestaan brengen en zelfs de spirituele grenzen opgeschoven worden.
Zo raar het ook moge klinken; als jij de opdracht voelt om die ander die er totaal doorheen zit te blijven steunen, kun je binnen de kortste keren “engelen” energie doorgeven en hoef je het al niet meer alleen te doen. Ja het ego kan een paar keer waarschuwen of je het wel trekken zal in beginsel, maar het is enkel de ANGST van alweer datzelfde ego die verstek zal willen laten gaan en daarmee verdere verdieping tegenhoud.
Ja ik kan oprecht zeggen dat ik uit mededogen een paar keer zwaar over mijn eigen grenzen ben gegaan. Vertwijfeling alom; enkel liefde (voor het het leven en voor mij) kwam daarvoor terug en toen wist ik pas dat ik niet alleen was en geholpen werd. Dit had ik nooit willen missen!!
De ziel “waarschuwt” heel anders dan het ego. Het ego waarschuwt al snel vanuit het kader van zelfbehoud, dit geheel in tegenstelling van de ziel die een sterk gevoel van mededogen kan genereren. Het is aan ons het onderscheid te kunnen maken en ook de keuze. De ego keus leid tot vervlakking (voorwaardelijk) en de ziele keus tot verdieping (onvoorwaardelijk).
Het klopt de ziel is niet grenzeloos; deze staat namelijk geen misbruik toe. Ontkom je niet aan misbruik (jeugd b.v.), dan ontwikkel je mogelijk een neg. ego als overleving, met alle gevolgen van dien. Zoals we weten hebben we er weer ik weet niet hoeveel tijd voor nodig om dat je (willen) leren zien en dan pas kunnen we dit langzaam gaan loslaten. Veel van deze “medereizigers” ontwikkelen zich spiritueel simpelweg omdat ze binnen de spiritualiteit hun antwoorden vinden!!!!!!!.
Een medereiziger
Zeg eens eerlijk zou jij je partner/beste vriend laten vallen als de pijn die je ervaart je te veel wordt? Ik denk het niet NiMS. Ik ben er zeker van dat jij kost wat kost je grens zult gaan verleggen. Tuurlijk wordt er dan aan je vermogen getornd en zullen de eigen beperkingen je op je grondvesten doen schudden. Toch om dan door te zetten er te kunnen zijn voor de ander, zal het je in een diepere laag van het bestaan brengen en zelfs de spirituele grenzen opgeschoven worden.
Zo raar het ook moge klinken; als jij de opdracht voelt om die ander die er totaal doorheen zit te blijven steunen, kun je binnen de kortste keren “engelen” energie doorgeven en hoef je het al niet meer alleen te doen. Ja het ego kan een paar keer waarschuwen of je het wel trekken zal in beginsel, maar het is enkel de ANGST van alweer datzelfde ego die verstek zal willen laten gaan en daarmee verdere verdieping tegenhoud.
Ja ik kan oprecht zeggen dat ik uit mededogen een paar keer zwaar over mijn eigen grenzen ben gegaan. Vertwijfeling alom; enkel liefde (voor het het leven en voor mij) kwam daarvoor terug en toen wist ik pas dat ik niet alleen was en geholpen werd. Dit had ik nooit willen missen!!
De ziel “waarschuwt” heel anders dan het ego. Het ego waarschuwt al snel vanuit het kader van zelfbehoud, dit geheel in tegenstelling van de ziel die een sterk gevoel van mededogen kan genereren. Het is aan ons het onderscheid te kunnen maken en ook de keuze. De ego keus leid tot vervlakking (voorwaardelijk) en de ziele keus tot verdieping (onvoorwaardelijk).
Het klopt de ziel is niet grenzeloos; deze staat namelijk geen misbruik toe. Ontkom je niet aan misbruik (jeugd b.v.), dan ontwikkel je mogelijk een neg. ego als overleving, met alle gevolgen van dien. Zoals we weten hebben we er weer ik weet niet hoeveel tijd voor nodig om dat je (willen) leren zien en dan pas kunnen we dit langzaam gaan loslaten. Veel van deze “medereizigers” ontwikkelen zich spiritueel simpelweg omdat ze binnen de spiritualiteit hun antwoorden vinden!!!!!!!.
Een medereiziger
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
