[op eigen risico lezen] het sterven proces

de ludieke waarheid over sterven, op bijna alle vlakken besproken.


Bron: Incripted

Het stervensproces begint op het moment
dat je tot het bewustzijn komt
dat je niet lang meer te leven hebt.
De vertrouwde wereld wordt steeds minder belangrijk.
Sterven wil zeggen dat je met je bewustzijn
van de fysieke in de fijnstoffelijke wereld ( het astrale ) overstapt.

Omdat de energie in het lichaam afneemt,
blijft het bewustzijn steeds minder aan het fysieke plakken.
Je wordt je steeds meer bewust van de die wereld die het fysieke te boven gaat.
Dit is ook de rede waarom mensen die als atheïst door het leven zijn gegaan
zich nu voor meer verfijndere zaken kunnen gaan interesseren.


Men zegt wel eens:
"De stervende klampt zich uit angst vast aan het geloof".
In werkelijkheid gaat het hier wel degelijk
om zuivere ervaringen van de stervende.
De terminale patiënt vindt het soms moeilijk om hierover te praten
omdat hij niet voor "zwever" wil worden aangezien.
(Hoewel; we kunnen nu beter spreken van een stervende
in plaats van een terminale patiënt)

Mensen die tot op hun dood
de spirituele kant van het leven blijven af-zweren
voelen zich bij hun overgang uit het aardse wegglijden
terwijl hier niets tegenover staat.
Dit uit zich vrijwel altijd in grote angst en een worsteling
om toch maar vooral hier op aarde te kunnen blijven.

Tijdens het sterven neemt de levens energie af,
je voelt je steeds zwakker worden.
Blokkades kunnen wegvallen
omdat je de energie niet meer kan opbrengen
om deze in stand te houden.
Zo kunnen soms jarenlange verdrongen zaken naar boven komen.
Er kan onderdrukte agressie naar boven komen,
onderdrukte seksualiteit, verdriet,
of een jarenlange verzwegen liefde voor een ander.
Maar het kan ook zijn dat verborgen talenten
of weggestopte ideeen komen opzetten.

Ieder mens maakt de nodige fouten in zijn of haar leven.
Als men het leven kan zien als een leerschool,
heeft men ook het recht om fouten te maken.
Maar het is wel belangrijk om ook van je fouten te leren,
om tot dieper inzicht te komen.
Komt men tot dieper inzicht en groter bewustzijn
dan komt men meer tot zichzelf;
tot datgene wat men in feite is.

Op een sterfbed kan een mens onnoemelijk veel leren.
Wat een stervende aan diepe inzichten opdoet in een paar uur tijd,
daar doet een ander soms jaren over.
Het is dan ook niet verstandig
om er met euthanasie vroegtijdig een einde aan te maken.
Bovendien kan men zich beter overgeven
aan de liefdevolle schittering van de schepping,
dan dat men opgaat in het eigen egoïstisch vernauwde bewustzijn.

Ieder mens, niemand uitgezonderd, is altijd
een beetje bang om over te gaan.
Het is normaal dat men zich afvraagt:
"Heb ik het wel goed gedaan
en wat gaat er nu met me gebeuren.
Maar wees gerust.
Veruit de meeste mensen zijn goede mensen
en men hoeft dan ook niet bang te zijn.
Bovendien: er zijn naast de negatieve zaken in iemand zijn leven
ook altijd zoveel goede zaken te benoemen.

Ieder mens wordt aan "de andere kant" ook liefdevol opgevangen,
mits men zich hiervoor kan open stellen.
Iemand die ervan overtuigd is dat er geen hiernamaals is,
zal na het sterven ook niet veel van het hiernamaals ervaren.
Men heeft dit eenvoudigweg buiten het bewustzijn gesloten.
Men komt dan in een soort sluimersfeer terecht.
Leef nu hier op aarde zo bewust mogelijk,
ook al is de tijd die je nog rest nog zo kort..
Overdenk van tijd tot tijd eens de grote levensvragen.
Ontwikkel je innerlijke wereld.
Je sterft overeenkomstig je bewustzijn
en je gaat daarna ook overeenkomstig je bewustzijn verder.

Je hoeft niet bang te zijn:
de meeste mensen komen huilend ter de wereld
en gaan er weer met een glimlach uit.