Hai allemaal,
Ik wil ook ff mijn verhaal kwijt en ik zal daarom vanaf het begin beginnen.
Mijn moeder is op mijn 12de overleden aan een hersenbloeding.
Ik heb gehoord hoe ze van de trap is gevallen en gezien hoe ze bewusteloos op grond lag.
In het ziekenhuis konden ze weinig voor haar doen.De kans dat ze uit coma zou komen was klein en al ze er wel uit zou komen zou ze waarschijnlijk geen normaal leven hebben.Toen is er besloten om de beademing stop te zetten.
Mijn zus heeft besloten om voor mij te zorgen.Maar het ging niet echt goed tussen ons en toen heeft mijn zus besloten dat ik het huis uit moest.Ik was 17.
Heb 3 maanden bij mijn tante en oom gewoond in Rotterdam,want ik woonde toen in Gouda.Ik moest alles achterlaten in Gouda.
Na die 3 maanden heb ik een maand in een crisis opvang in Gouda gezeten.Daarna heb ik begeleid wonen gedaan en daarna heb ik kamertraining gedaan.
Vanuit daar moest ik op mezelf(19) en heb net optijd een kamer in Rotterdam gevonden,maar het was een moeilijke tijd.Kon niet naar school,had geen werk.Had alleen studiefinanciering maar daar kon ik niet mee door gaan,want ik ging immers niet naar school.De tijd dat ik kamertraining heb gedaan was ik depressief geworden.
Kon haast niet rond komen en kwam ook nog een deurwaarder,omdat ik de rekening van school niet had betaald.
Gelukkig had ik werk gevonden.
Nu gaat het al een stuk beter.Ik woon samen met mij vriend en heb eindelijk een beetje rust.
Alleen ben ik daardoor er achter gekomen dat ik de dood van mijn moeder nooit heb verwerkt,omdat ik er de tijd niet voor kreeg.
Ik kan ook moeilijk dingen loslaten,het blijft in mijn hoofd zitten.
Ik wil nu alsnog de dood van mijn moeder verwerken en hopelijk heb ik dan mijn rust.
Ik werk op het moment ook niet,omdat ik mezelf de rust wil geven om het te verwerken.
Had altijd gedacht dat ik het had verwerkt,maar niet dus.
Ik wou het even kwijt.
Greetzzz