oma

Hoi iedereen,

Mijn oma was een lieve oma.Ze leeft inmiddels niet meer ze was 65 jaar dat ze overleed aan een tweede hersenbloeding.Ze heeft een moeilijk leven gehad ze werd geslagen door mij opa en heeft alle hoeken van de kamer gezien ze is nooit bij hem weggegaan omdat ze bang van hem was.Ik zag me oma regelmatig we woonde niet bij elkaar in de buurt ik woon in brabant en me oma woonde in groningen.Om de zoveel weken gingen wij altijd naar groningen voor een weekend of op speciale gelegenheden.

Ze was lief en aardig maakte nooit geen ruzie en als er ruzie was probeerde zij het altijd te sussen door er in weze niet meer over te hebben.Met ruzie bedoelde ik als me opa ruzie had met iemand dan probeerde zij het te sussen.
Ik ken haar niet anders dat ze altijd aan het schoonmaken was deed alles voor iedereen ze rende van hot naar her.Me oma had ook nooit geen rust ze moest altijd bezig zijn,ze dronk haar thee kokend heet op want als hij koud was dan was het niet lekker meer.Koken kon ze als de beste.Ze was een graag geziende vrouw.


Ik heb mij oma niet meer gezien tot vier jaar voor dat ze overleed.Me vader en me opa hebben ruzie gekregen en daarna zijn we nooit meer daar geweest.Ik vond het toen heel erg ik was toen nog jong iets van 14 a 15 jaar ik was de dupe van de ruzie.Toen mij oma de eerste hersenbloeding kreeg wilde ik heel graag naar haar toe maar me vader wilde het niet omdat je te ver was en vanwege de ruzie leek hem het niet verstandig om te gaan.Wat had ik al vijftien jarige te vertellen.


Toen mij oma de tweede hersenbloeding kreeg heeft ze nog maar een paar uur geleefd en is toen overleden.We hebben het via via gehoord dat ze overleden was.Ja ik wilde ook naar de begrafenis maar ik mocht niet achteraf van ik toch voor niks gekomen want ze hebben me oma een dag eerder begraven dan in de overlijdens advertentie stond.Wat mij heel zeer doet en nog steeds waarom ik niet bij de overlijdensadvertentie stond ik was toch ook haar kleinkind.


Ik heb jaren later nog met mij tante gesproken en die zij oma had graag gezien dat je ooit een keer gekomen was.Maar ja ik zei tegen haar dat ik niet mocht en het was een hele reis voor een vijftien jarige voor iemand die op het plattenland woont.Maar dat was volgens haar geen excusses.
Me tante heb me ook verteld dat me oma gezegd heb wie me levend niet wil zien dan bij de dood ook niet dat heeft me heel erg aangegrepen ik weet niet of dat voor mij telt of voor me ouders.


Ik ben nu een paar keer bij haar graf geweest en heb daar een paar keer met gemende gevoelens gestaan met de gedachte van ach je wat doe ik hier met die uitspraak in me achterhoofd.


Na de loop der jaren zie ik veel overeenkomsten met me oma.Ik hou van poetsen zit geen vijf minuten stil me thee drink ik kokend heet de soep ook ik hou ook niet van ruzie en als ik mot heb met iemand probeer ik er niet meer over te praten als het uitgepraat is.Sommige mensen zeggen weleens tegen mij van nou ik moet jou nog eens kwaad zien worden.Iemand zei een tijd geleden tegen mij van joh je lijk veel op je oma ik vond dat een compliment.


Dit verhaal is naar aanleiding van iemand in de stoel en het heb me veel moeite gekost om dit erop te zetten heb veel tranen gelaten tijdens het verhaal te typen.


Liefs moira