Hallo iedereen die dit leest.
Ik voel me rot eenzaam en verdrietig. Ik mis mijn kinderen verschrikkelijk nu vooral ze helemaal niet meer naar huis mogen. Normaal mochten 2 van mijn 4 jongens om de 14 dagen naar huis toe. En dat is plotseling stop gezet. Hun lijden eronder ik en mijn maatje lijden eronder. Het is zelfs al zo erg dat ik tegenwoordig elke avond aan het bier zit om maar te vergeten want de pijn is echt niet te harden. Ik weet niet meer wat ik moet doen ik moet het accepteren maar ik kan het niet nu niet en nooit. Weet je wat ik stom vindt ik heb 2 voorspellingen uit laten komen van twee vrienden en in mijn eigen voorspelling geloof ik niet. Ik zal het uitleggen mijn vriendin is er met mijn maatje vandoor gegaan tenminste ze heeft hem gezoend terwijl ze getrouwd is ik heb haar dat vergeven omdat ik verliefd ben op dat maatje ( hij weet dit ) ik heb ook voorspeld dat haar man haar dit zou vergeven maar dat het tijd ging kosten na een hoop drama is hij idd gelukkig bij haar terug. Mijn andere vriendin heeft al een tijdje haar zus niet meer gezien en dat deed haar heel veel verdriet ik kreeg door in mijn hoofd dat het goed ging komen en waarempel op de dag dat zij 16 jaar werd belt ze haar op. Ze hebben echt jaren geen contact gehad. Nu krijg ik door dat mijn kinderen thuis komen over ongeveer een jaar en dat het goed komt met die jongen ( mijn maatje ) maar waarom geloof ik wel de voorspellingen van die ander en niet van mijzelf. Hij is voor ons en voor zichzelf afgekickt en ik heb wel zoveel respect voor die jongen. Ik heb vannacht gedroomd dat hij een ander meisje zat te zoenen en dat ik wegliep ik ging op de vlucht voor mijn gevoel. Maar affijn ik ga 2007 in ieder geval gebruiken om te knokken ik heb zelfs al een afspraak gemaakt bij een psygoloog voor mijn verleden en mijn leven op de rails te krijgen. Maatschappelijkwerk doet hier ook aan mee dus dat komt helemaal goed.
Nou Groetjes Bedankt dat ik het ff kwijt kon
Dikke Kus Dieneke