Bekeek vanavond verschillende foto's en zag zoveel en dacht en voelde. Ik dacht van meisje waarom vraag jij anderen jou te willen zien. Wat ik van jou kan zien weet je zelf ook, of dreigde je te vergeten,
Ja, ik kan mijzelf vaak ook gewoon niet goed zien, dat is ook zo!!!!. Een ander zie ik 100x scherper en over mijzelf kijk ik heen. Daarbij heeft mijn ego zijn niet altijd zichtbare heksenspel.
Bijna alle antwoorden heb ik in stilte verkregen!!!..Was het in de stilte niet echt stil, dan wist ik in elk geval dat er bij mij iets “lag”. Dat iets dat was meestal een vraag, een onweten of een angst.
De boodschap was telkens dezelfde; stellingname en keuze(s) maken en bij angst was er meestal al geen keuze meer!!!!!!.
In een moment dat er geen ruimte meer was om nog de angst te ontkennen of te verdringen en ik er middendoor moest kreeg ik wel op mijn heftigst te leren dat ik voor mijzelf op moest staan!!!!!
Waarom vraagt angst zo een groot offer aan, dat je hele lichaam pijn doet en dat je ego je aanpraat dat je sterft van ellende als je er doorheen gaat!!!!!!!!
Maar die stilte van binnen daarna!!!!!!.. die stilte!!!!!!!!
Zo mooi dat voor jezelf opstaan zo een fantastisch gevoel geeft en je er juist beter voor anderen kunt zijn!!!!!!
Ik had zo'n moment van een schreeuw