Spud is nieuwsgierig, maar weet niet of dit mag?

Jazeker mag dat. Als je het zelf maar bent . Stelf wel gericht je vragen, want dat helpt de lezer.

Cool!

Deze foto´s dateren van ongeveer een half jaar tot 3 maanden voor de scheiding van mijn ouders. Men heeft mij altijd voorgehouden, dat ik toen al heel erg overspannen was.
Ik heb nooit eerder foto´s van mezelf gezien, dus heb dat altijd aangenomen.
Maar deze foto´s zeggen me wat anders. Maar was ik toen al een goede toneelspeler dan?
(sorry voor de spikkels, maar het zijn omgezette dia´s)

p.s. en voelt iemand misschien of de personen achter de camera gewisseld zijn? Want bij de 2de foto herken ik wel een bepaalde blik van mij.

Ik weet niet of de personen gewisseld zijn. Kan ook dat iemand de kamer binnen gekomen is of dat er een soort pauze tussen zit, waar iemand ruzie gemaakt heeft. Je bent bang op de 2e foto.

Kan kloppen. Me afvragend wat nu weer? en proberend een vredes teken te maken met mijn handje?
Dankje Sarah, zie je nog meer?

Aan je ogen te zien is dat gebaar wel nodig

Maar ach, gebaren .... Deze kreeg ik gisteren https://www.facebook.com/photo.php?fbid=...e=1&theater

Je woont in Nederland toch? Nee, ik vind het meer zo'n gebaar van een net meisje, vingertjes omhoog als ze iets eten of drinken (ik probeerde het net en het is best moeilijk )

Ik zie niets meer. Een ander vast wel ....

Nee, ik woon in België
En voel me hier beter dan dat ik me ooit in Nederland heb gevoeld.

Aha, een Belgisch dametje dat verklaart dat vingertje als je eet en drinkt

Ben benieuwd naar de reacties op jouw foto's, leuk dat je die plaatst Spud!

Ben bang dat niemand behalve jij durft Sarah, ben ook wel heel erg gemeen en direct soms.

Dankjewel! Lef mens.

Wat ik bij jouw foto's ervaar, is dat ik een druk krijg op mijn borst; mijn hart wordt heel erg onrustig en ik voel me daar niet goed bij.

Ik zie ook een kindje met een erg sterke wil en die laat zien als ze ergens niet van gediend is. Ik vraag me wel af of daar goed op gereageerd wordt/of er naar geluisterd wordt.

Dit is wat in me opkomt. Op de vraag wie de foto's gemaakt heeft, twijfel ik. Krijg geen duidelijk antwoord.

Leuke vraag trouwens, een blikje terug in de tijd :-)

Kei leuk dat je bent gaan kijken L´arbre Vie. En het klopt wat je voelt en je vraag is helemaal super.

Want nee, daar is niet goed op gereageerd. Volwassen mensen konden maar moeilijk met mijn eigenwijsheid omgaan. Zelf denk ik dat ik toen al HSP was omdat ik alles benaderde op gevoel.
Gekke vraag tussendoor, je kent me ook van discussies hier, herken je mij op de foto daar ook niet in? Want dat zie ik dus bij mezelf wel.

Door al dat onbegrip en de confrontaties die ik daarmee had, ben ik uiteindelijk in mijn schulp gekropen. En werd wakker in 2007 toen ik me hier melde. Voor mijn gevoel dan hè. Wat ik hier hoorde was niet nieuw, maar had ik wel heel diep in mezelf verstopt en was het vergeten. Was dus steeds meer bewuster worden van de energie waarover ik beschik.

Ik zelf vond het wel super tof om mezelf eens in mijn basis te zien. De basis waaruit ik nog steeds vaak reageer op mensen maar flink aan twijfel soms. En met hulp hier en op andere plekken die basis stukje bij beetje terughaal.

Vond het dan ook erg tof, om mezelf te zien en dezelfde twinkeling in mijn ogen die ik nu ook vaak heb. Wanneer mensen mij een extra probleem aan willen praten omdat ik borderline kenmerkend gediagnostiseerd ben. Ik ben altijd blij geweest met een diagnose, zo kon ik werken aan kenmerken die ik niet leuk vond en andere wel. Maar de meest mooie was wel, HSP. Daar zitten namelijk geen lelijke kanten aan.

Met die foto´s wordt mijn tijdslijn aangevuld. En doorzie ik de waarheden en de onwaarheden die over mijn prille jeugd verteld zijn. Want op die foto´s zou ik al misbruikt zijn volgens mensen.
Mijn gevoel is, dat dat zo niet is. En ook nooit gebeurt. Mensen hebben mij wel opgepakt en geknuffeld tegen mijn zin in. Omdat ze me een zielig klein kind vonden, en een huilend kind pakt iedereen op om te troosten. Dat dat bij mij juist niet werkte kan niemand iets aan doen toch? Maar zit wel in mijn hoofd hoor, ik wil nooit geen baby vasthouden als deze geen nee kan zeggen. En ik vind het gewoon heel stom dat een pas geboren baby bij iedereen op de schoot moet zitten. Energie van iedereen op moet doen.

Leuk dus dat jullie eigenlijk allemaal wel zeggen, dat ik heel goed wist wat ik wilde.