Richard, Wie kan me lezen?

Je schrijft dat je strubbelingen met jezelf hebt en het idee hebt dat je stagneert in je ontwikkeling. Niet leuk natuurlijk dat je met jezelf in de knoop ligt en daar mee bezig bent. Maar de keerzijde is wel dat je niet stil staat en nog steeds leert. Op emotioneel gebied. Of bedoel je iets anders?

Je foto heb ik niet gelezen. Morgen ga ik er voor zitten. Het komt goed !

Hallo Sarah, Leren doe ik altijd, Zoveel mogelijk.
Als ik zo vrij mag zijn, ik heb zelfs het idee dat " iets " me tegenhoud in een hoop dingen.Emotioneel leer ik veel en sta ik zeker niet stil, Bij de rest lijkt het te stagneren..

Groetjes Richard

Je foto heb ik gelezen. Ik ken je niet dus dit gaat puur om wat ik doorkrijg en voel als ik jouw foto zie. Niets persoonlijks ... Voorheen zou ik dit je privé sturen maar nu zet ik het hier. Waarom weet ik niet. Misschien om aan te geven dat ik het ook wel eens mis kan hebben, dat fouten maken mag? Toch denk ik dat ik het goed heb en dat je er iets mee kan. Je bent wijs genoeg en bereid te leren (zelf en aan anderen)

Ik hoop dat je beseft dat ik je absoluut niet wil kwetsen maar denk dat dit gezegd moet worden. Hopelijk krijg je nog een paar lezingen.

* * * * * * * *

Om je foto te lezen heb ik de omgeving eraf geknipt.

Nu trekken jouw ogen gelijk aandacht. Jouw linkeroog, rechts op de foto Kijkt me doordringend aan, een duidelijke roep om hulp maar ook afwijzing. Dubbel. Doordat je jezelf zo defensief opstelt kan het mensen afstoten je te helpen. Maar je wilt wel helpen en geholpen worden. Niemand heeft zin in de wind van voren te krijgen. Alleen mensen met onvoorwaardelijke liefde, zoals je ouders en de Liefde van gidsen en Engelen prikken hier doorheen. Veel aardse mensen niet, dus pas daarmee op als je echt geholpen wil worden. De wijsneus, de betweter op zijn plaats zetten, dat is wat velen doen en waar je mee te maken kan krijgen

Ik hoor ook een arrogante stem. Is er iemand die zo tegen je praat of was je dat zelf, vroeger? Midden in de pubertijd lijkt het wel, een dwarse puber, maar oh zo gevoelig. Ik merk dat ik ook met mijn handen voor mijn mond ga zitten, mijn mond dicht houdend. Dat is heel moeilijk bij jou. Is dat heel moeilijk voor jou of loop je constant tegen zulke mensen aan? (ik doe het namelijk niet voor niets) . Ik zie in dat oog verdriet maar ook een hardheid. Een hardheid naar de wereld maar vooral naar jezelf.

Je rechteroog, links op de foto is een ander verhaal. Deze straal verdriet en droefheid uit. Begrijpt er niets van, wat heb ik nou weer verkeerd gedaan, ik bedoel het goed … Ja, dat doe je ook, je intenties zijn geweldig en zuiver maar je staat jezelf in de weg. Mensen krijgen een wisselend beeld van je. De ene keer meelevend en zorgzaam en de andere keer een kort lontje en onbegrip. Natuurlijk krijg je er wel eens genoeg van om al die verhalen aan te horen en met oplossingen te komen. Je bent een mens, vergeet dat nooit. Een mens met goeie bedoelingen maar je bent geen heilige als het je nog allemaal zo raakt. Dat is wat je zou moeten leren, dat het niet jouw probleem is allemaal maar het probleem van anderen. Iedereen loopt zijn pad en je kan ernaast lopen en de weg wijzen maar ze zullen het zelf moeten lopen. Soms begrijp je niet waarom ze zo moeilijk doen, omdat jij allang ziet waar het fout zou kunnen gaan. Los laten! Heel moeilijk voor je op dit moment. Je moet echt leren los te laten, dan doet het je ook niet zoveel als ze niet naar je luisteren en als het fout gaat. Niet de meneer/vriend/kind/kennis zijn waarnaar ze moeten luisteren omdat hij zegt te weten hoe ze iets aan zouden moeten pakken. Dat weet je soms ook, maar je weet niet wat ze moeten leren dus eigenlijk doen ze het misschien best goed. Vallen en opstaan, je ziet ze gaan, wilt niet dat ze vallen maar besef dat ze daarvan leren.

Je stagneert jezelf. Je wilt hulp geven maar doordat je het te gedwongen wilt doen is het geen hulp meer en begrijpen de mensen je goeie intenties niet. En die zijn er absoluut! Leer ermee om te gaan. Ga erboven hangen en kijk. Zeg niets, kijk. Advies als ze erom vragen maar als ze er niets mee lijken te doen is het hun tijd nog niet om het wel te doen. Komt wel. Laat iedereen zijn eigen leven leven in zijn eigen tempo. Jouw tempo stagneert ze, ze denken dat ze het fout doen maar dat doen ze niet. Jij stagneert jezelf omdat je denkt dat je MOET helpen maar dat moet helemaal niet. Los laten ….
Je bent jong, je komt er wel!!!

* * * * * * ** * * * * * * *

Lieve groet, Sarah