Als ik je foto bekijk wordt je gezicht roze. Een frisse jeugdige kleur als van een baby maar ook kwetsbaar, zoals verbranden van je huid. Heb jij zo’n kwetsbare huid?
Ik merk dat ik mijn lippen samenknijp als van een soort walging ergens van; iets niet willen zien omdat het niet bij je past en je er vies van bent. Vind jij iets heel akelig om iedere dag aan te zien maar waar je toch min of meer gedwongen wordt mee om te gaan. Is er iets wat je vreselijk dwars zit en waar je over zou moeten praten maar wat je niet kan en niet wilt omdat het erover praten niet bij je past? Kind wat ben jij kwetsbaar en wat hou jij je kranig staande. Maar toch, begint het langzaam door te dringen bij je. Je begint langzaam te praten en niet alleen over alledaagse dingen, want dat gaat je goed af, maar over wat er echt speelt in je leventje. Voorzichtig, dat wel. Maar het is al heel knap dat je het overweegt en dat je het gaat doen. Voor jou knap en belangrijk.
In mijn mond lijkt het alsof het langzaam aan het ontploffen is, er gebeurt van alles in mijn mond. Dat vind ik heel apart omdat ik wel vaker krijg dat iemand zich uit zou moeten spreken en dan mijn keel dicht gaat zitten. Bij jou zit het dus duidelijk anders. Niet meer in je keel, alsof het opgekropt zit zonder dat je het door hebt maar jij hebt het duidelijk door en het is al naar boven geschoven. Eén keer je mond open en het komt eruit. Ik zie dan ook een soort vulkaan uit je mond komen, heel hevig maar ook heel mooi. Alleen uitkijken dat hetgeen eruit komt niet bij de verkeerde persoon terecht komt. Je kan ook buiten op de hei of op het strand, als er niemand is
, een middag flink los gaan en alles eruit gooien wat je dwars zit. Onlangs hoorde ik dat iemand de boosheid op had geschreven en dat blaadje ging verbranden. Ook goed, maar het moet eruit!
Het ligt op je tong, nee ik voel mijn gehemelte, dus boven de tong. Even kijken wat daar nu weer mee bedoeld wordt … Je kauwt erop, je bent aan het herkauwen, ik voel mijn hart nu ook. Het is niet goed voor je. Wel goed er niet alles gelijk uit te gooien maar nu is het teveel en kan het verkeerd terecht komen. Dan heb je zoveel zelfbeheersing gehad, complimenten daarvoor!, maar kan het nog verkeerd vallen.
Rechteroog, links op de foto weet hoe het zit. Wijs, heel wijs, wereldwijs bedoel ik daarmee. En berustend, ze heeft zich erbij neergelegd. Niet dat ze het leuk vindt maar ze heeft zich berust in wat gebeurd is.
Linkeroog, rechts op de foto daar krijg ik weer die mond en lippen. Het verdriet ook. Je lacht maar ik voel heel veel verdriet (nu moet ik oppassen zuiver te blijven, wat ik je ook al in dat privé-bericht schreef is dat moeilijk als je dingen weet, althans, voor mij is het moeilijk omdat ik geen ervaren reader ben. Die zou zuiver kunnen blijven. Ik probeer het natuurlijk wel!!!)
Toch blijf ik dat verdriet zien, die kwetsbaarheid, toen ik begon al van je huid, wat waarschijnlijk niet slaat op de beschermingsfactor die je nodig hebt in de zon maar op het feit dat JIJ kwetsbaar ben.
Je lijkt sterk en zeker van jezelf en omdat je je niet kwetsbaar opstelt en niet uitspreekt wat je dwars zit zien mensen niet als iets je raakt. En dat gebeurt regelmatig, vooral omdat je heel gevoelig bent. Gevoelig voor stemmingen, gevoelens van anderen maar ook gevoelens van jezelf. Wat ga je daaraan doen? Goed beseffen dat je nu eenmaal zo bent en nu verder …. Aan je gevoeligheid kan je niets doen en dat hoeft ook niet want dat is alleen maar mooi. Wel kan je jezelf beschermen. Je kwetsbaarheid beschermen. Niet afschermen, geen muurtje eromheen maar beschermen. Niet naar mensen gaan waar je ongelukkig van wordt, niet jezelf bloot stellen aan energievretende mensen maar aan mensen waar je vrolijk en blij van wordt. Bescherm jezelf! Daar heb je nog iets te leren.
Denk ik
Hopelijk herken je er iets van en kan je er iets mee.
Groet, Sarah