Wie wilt mijn foto lezen?
Delen:
Sarah_
nov 23 '13
Wat heb je lang moeten wachten … story of your life …. Lang wachten hoort bij jou blijkbaar. Vind je niet leuk maar inmiddels weet je niet beter. Geeft ook niet, beter even wachten dan gelijk met iets in zee gaan waar je eigenlijk niet klaar voor bent en wat niet bij je past. Geduld is eigenlijk niet iets wat bij je past en toch ben je daar vaak tegen aan gebotst. Manipuleren is niet jouw ding hoewel het wel in je op kwam maar dat is logisch want je bent mens. Hoef je jezelf ook niet kwalijk te nemen want je weet dat je het deed of wilde doen en je trok zelf je conclusies en nam de goede beslissing. Altijd! Niet twijfelen want het was goed en het zal goed uitpakken.
Als ik je foto’s zie verbaas ik me. Twee gezichten. Het uitdagende open meisje en het meisje dat zich verschuilt en een muurtje om zich heen heeft om mensen niet te dicht bij te krijgen. Benj e zo vaak gekwetst? De foto zonder bril is eigenlijk ook niet zo open als het eruit ziet. Je ogen staan vragend en een tikkeltje uitdagend in de zin van “kom maar op met je commentaar en je streken, ik heb het allemaal gehad en gezien en ik kan het aan”. Mooi zo! Goed zo! En dat kan je ook! Twijfel daar dan ook niet aan. Eén keer een ezel gebeurt iedereen wel eens maar was het echt zo stom? Nee, jij was niet stom maar het zegt meer i ets over die ander. Jij bent er goed mee om gegaan en gaat er goed mee om. Zaak is nu om nu jezelf te begrijpen en te beseffen dat je beresterk bent en de wereld echt aan kan! Nee, de wereld is teveel en hoeft ook niet. Niet de wereld maar sommige mensen! Je pikt ze er nu zo uit en het zal je niet meer gebeuren. Relax! Neem rust, kijk waar je rustig en blij van wordt! Praten, je wordt rustig van praten hoor ik. Schrijven, meer schijven. Van je af schrijven. Kinderboeken. Jouw ervaring en kijk op het leven opschrijven.
Ik zie een kitten. Heb jij iets met poezen of heb jij een kitten?
Mijn keel blijft kriebelen en mijn linker mondhoek gaat naar beneden. Je zal je toch moeten uitspreken en je weigert helemaal sip te worden blijkbaar maar ergens zit toch die stampvoetende Mel. Ach … je duwt er een lolly in, in die mondhoek … nee, een pen. Dan dient dat sippe nog ergens toe , die sombere/verdrietige Mel. Je accepteert het dus niet somber te zijn. Mooie eigenschap maar aan de andere kant kan je ook even proberen het wel te accepteren zodat je het los kan laten. Stil staan bij je gevoel, goed ernaar kijken en erachter komen wat er nu precies gebeurd is en waar je staat.
Mijn lippen gaan nu gespannen op elkaar staan. Wil je niet stil staan bij jouw gevoel? Heb je daar een geduld voor want je wilt door en het heeft lang genoeg geduurd allemaal? Ja, dat is ook zo maar als je zo doorgaat moet je het meezeulen en als je het goed bekijkt en vooral goed jouw gevoel bekijkt dan kan je het echt achter je laten en doorgaan … in looppas …
Hopelijk kan je hier iets mee en herken je dit. Oh wacht, toekomst wordt hier gezegd … Is dat je vraag? Ligt eraan wat je gaat doen. Goed analyseren wat gebeurd is en waarom jij altijd op een bepaalde manier reageert en welk effect dat heeft op jouw omgeving. Doorgaan met wat goed voelt en vooral jezelf accepteren zoals je bent!!!! Als anderen in jouw omgeving dat niet doen dan is het misschien zaak een andere omgeving te zoeken.
Ontwikkel je hobby. Ik zie een pen en potlood. Tekenen, schrijven.
Je hoeft je niet te verstoppen of toneel te spelen maar gewoon jezelf weer vinden, accepteren, Je doet het nooit goed genoeg voor iedereen en dat hoeft ook niet je doel te zijn. Wat goed voelt is goed en als jij je goed voelt om te feesten of constant te zingen of nooit iets te zeggen (ik zeg maar iets !) dan is dat gewoon zo. Niet iedereen is hetzelfde, gelukkig niet! Accepteer jezelf.
Excuses als ik er helemaal naast zit! Ik wilde jouw foto lezen maar lig hier gewoon op de bank deze reading te doen. Normaal als ik een foto lees zit ik rechtop achter de tafel. (hoort dat bij jou om gewoon te doen waar je op dat moment behoefte aan hebt, of zou je dat juist moeten doen???)
Nou ja, ik heb het dus op deze manier gedaan en hoop echt dat je er iets van herkent. Je hebt er lang genoeg op moeten wachten, toch?
Groet, Sarah
Als ik je foto’s zie verbaas ik me. Twee gezichten. Het uitdagende open meisje en het meisje dat zich verschuilt en een muurtje om zich heen heeft om mensen niet te dicht bij te krijgen. Benj e zo vaak gekwetst? De foto zonder bril is eigenlijk ook niet zo open als het eruit ziet. Je ogen staan vragend en een tikkeltje uitdagend in de zin van “kom maar op met je commentaar en je streken, ik heb het allemaal gehad en gezien en ik kan het aan”. Mooi zo! Goed zo! En dat kan je ook! Twijfel daar dan ook niet aan. Eén keer een ezel gebeurt iedereen wel eens maar was het echt zo stom? Nee, jij was niet stom maar het zegt meer i ets over die ander. Jij bent er goed mee om gegaan en gaat er goed mee om. Zaak is nu om nu jezelf te begrijpen en te beseffen dat je beresterk bent en de wereld echt aan kan! Nee, de wereld is teveel en hoeft ook niet. Niet de wereld maar sommige mensen! Je pikt ze er nu zo uit en het zal je niet meer gebeuren. Relax! Neem rust, kijk waar je rustig en blij van wordt! Praten, je wordt rustig van praten hoor ik. Schrijven, meer schijven. Van je af schrijven. Kinderboeken. Jouw ervaring en kijk op het leven opschrijven.
Ik zie een kitten. Heb jij iets met poezen of heb jij een kitten?
Mijn keel blijft kriebelen en mijn linker mondhoek gaat naar beneden. Je zal je toch moeten uitspreken en je weigert helemaal sip te worden blijkbaar maar ergens zit toch die stampvoetende Mel. Ach … je duwt er een lolly in, in die mondhoek … nee, een pen. Dan dient dat sippe nog ergens toe , die sombere/verdrietige Mel. Je accepteert het dus niet somber te zijn. Mooie eigenschap maar aan de andere kant kan je ook even proberen het wel te accepteren zodat je het los kan laten. Stil staan bij je gevoel, goed ernaar kijken en erachter komen wat er nu precies gebeurd is en waar je staat.
Mijn lippen gaan nu gespannen op elkaar staan. Wil je niet stil staan bij jouw gevoel? Heb je daar een geduld voor want je wilt door en het heeft lang genoeg geduurd allemaal? Ja, dat is ook zo maar als je zo doorgaat moet je het meezeulen en als je het goed bekijkt en vooral goed jouw gevoel bekijkt dan kan je het echt achter je laten en doorgaan … in looppas …
Hopelijk kan je hier iets mee en herken je dit. Oh wacht, toekomst wordt hier gezegd … Is dat je vraag? Ligt eraan wat je gaat doen. Goed analyseren wat gebeurd is en waarom jij altijd op een bepaalde manier reageert en welk effect dat heeft op jouw omgeving. Doorgaan met wat goed voelt en vooral jezelf accepteren zoals je bent!!!! Als anderen in jouw omgeving dat niet doen dan is het misschien zaak een andere omgeving te zoeken.
Ontwikkel je hobby. Ik zie een pen en potlood. Tekenen, schrijven.
Je hoeft je niet te verstoppen of toneel te spelen maar gewoon jezelf weer vinden, accepteren, Je doet het nooit goed genoeg voor iedereen en dat hoeft ook niet je doel te zijn. Wat goed voelt is goed en als jij je goed voelt om te feesten of constant te zingen of nooit iets te zeggen (ik zeg maar iets !) dan is dat gewoon zo. Niet iedereen is hetzelfde, gelukkig niet! Accepteer jezelf.
Excuses als ik er helemaal naast zit! Ik wilde jouw foto lezen maar lig hier gewoon op de bank deze reading te doen. Normaal als ik een foto lees zit ik rechtop achter de tafel. (hoort dat bij jou om gewoon te doen waar je op dat moment behoefte aan hebt, of zou je dat juist moeten doen???)
Nou ja, ik heb het dus op deze manier gedaan en hoop echt dat je er iets van herkent. Je hebt er lang genoeg op moeten wachten, toch?
Groet, Sarah
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
