Steeds opnieuw zag ik jou , in jou wereld
steeds opnieuw zag ik mij, in mijn wereld
Hoe groot was mijn verlangen,
dat deze werelden samen kwamen
Steeds opnieuw stak ik de brug over naar jou wereld
maar kon daar niet blijven
Steeds opnieuw stak jij de brug over naar mijn wereld
maar ook jij kon hier niet ZIJN
Steeds opnieuw keek ik naar de verschillen in onze werelden
en ging dan weer terug naar mijn eigen wereld
Verdrietig, teleurgesteld, angstig, en boos
en vernietigde de brug
om hem daarna met nieuwe moed
weer op te bouwen
Nu ben ik in jou wereld
en zie dat deze eender is als die van mij
Nu ben ik in mijn wereld
en zie dat er geen jou en mijn wereld is
Maar dat onze werelden
eindelijk zijn samengekomen
Ik zie de vele gebeurtenissen
die er ooit zijn geweest
en wil je daarvoor danken
omdat je hiermee
het diepe verlangen
van mijn hart hebt vervult
Niet langer ben jij in jou wereld
Niet langer ben ik in mijn wereld
NU Zijn we werkelijk eindelijk samen
in DE WERELD
Sterre
Samen ZIJN
Delen:
JulienMoorrees
mei 7 '07
Heel mooi gedicht. Het deed me herinneren aan een gedicht dat ik ooit heb geschreven:
De Rivier:
http://forumnl.merudi.net/cgi-bin/ultimatebb.cgi/topic/12/100.html
De Rivier:
http://forumnl.merudi.net/cgi-bin/ultimatebb.cgi/topic/12/100.html
sterre
mei 7 '07
Lieve Julien
Heb er geen woorden voor, het enige wat ik voel bij het lezen van je gedicht is slik, slik slik, omdat het zoveel herkenning geeft in mijn gevoel
veel liefs sterre
Heb er geen woorden voor, het enige wat ik voel bij het lezen van je gedicht is slik, slik slik, omdat het zoveel herkenning geeft in mijn gevoel
veel liefs sterre
sterre
mei 7 '07
Hallo Julien
Bestaat toeval dan?
Ik ben je in ieder geval dankbaar dat jij jou gevoel erin met me deelt. Het geeft me een gevoel van goh ik sta niet langer alleen hierin, een gevoel van eindelijk kan de "regenboogbrug" werkelijkheid worden
Is het ook "toevallig" dat jij dat gedicht schreef in dezelfde periode dat ik het gedicht van de geboorte van een engel schreef.
veel liefs sterre
Bestaat toeval dan?
Ik ben je in ieder geval dankbaar dat jij jou gevoel erin met me deelt. Het geeft me een gevoel van goh ik sta niet langer alleen hierin, een gevoel van eindelijk kan de "regenboogbrug" werkelijkheid wordenIs het ook "toevallig" dat jij dat gedicht schreef in dezelfde periode dat ik het gedicht van de geboorte van een engel schreef.
veel liefs sterre
JulienMoorrees
mei 7 '07
Ik schreef in dezezelfde periode ook over de geboorte van een Engel:
http://forumnl.merudi.net/cgi-bin/ultimatebb.cgi/topic/12/115.html
En ik schreef in dezezelfde periode iets later ook over vrij zijn:
http://forumnl.merudi.net/cgi-bin/ultimatebb.cgi/topic/12/123.html
Misschien heb jij op een bijzondere manier mijn ontwikkeling gevolgd?
http://forumnl.merudi.net/cgi-bin/ultimatebb.cgi/topic/12/115.html
En ik schreef in dezezelfde periode iets later ook over vrij zijn:
http://forumnl.merudi.net/cgi-bin/ultimatebb.cgi/topic/12/123.html
Misschien heb jij op een bijzondere manier mijn ontwikkeling gevolgd?
sterre
mei 7 '07
Of misschien volgen we gewoon beide de ontwikkelingen bij elkaar
Voor mij is de "nieuwe tijd" niet iets wat nog moet komen, maar wat er gewoon al is. Dat maakt ook dat ik dus de "oude tijd" zo vreemd vind en er vaak niets van begrijp.
Iedereen mag het eindelijk zien.
We zijn bevrijd van de stempels.
Niemand neemt ons het geluk meer af.
Het gewicht van de wereld dragen wij niet meer.
Dit stukje raakte me dus heel erg, want ik besef al te goed dat ik nog veel te vaak het gewicht van de oude wereld op me neem, en daardoor het gevoel heb vast te komen zitten in die wereld.
Maar dat bestaat alleen in mijn hoofd, niet in mijn hart, in mijn hart voel ik de vrijheid, de liefde voor al datgene wat is
liefs sterre
Voor mij is de "nieuwe tijd" niet iets wat nog moet komen, maar wat er gewoon al is. Dat maakt ook dat ik dus de "oude tijd" zo vreemd vind en er vaak niets van begrijp.
Iedereen mag het eindelijk zien.
We zijn bevrijd van de stempels.
Niemand neemt ons het geluk meer af.
Het gewicht van de wereld dragen wij niet meer.
Dit stukje raakte me dus heel erg, want ik besef al te goed dat ik nog veel te vaak het gewicht van de oude wereld op me neem, en daardoor het gevoel heb vast te komen zitten in die wereld.
Maar dat bestaat alleen in mijn hoofd, niet in mijn hart, in mijn hart voel ik de vrijheid, de liefde voor al datgene wat is
liefs sterre
JulienMoorrees
mei 8 '07
Ik weet niet wat we volgen, maar toen ik deze gedichten schreef was ik vooral met mezelf bezig. Deze gedichten hebben te maken met wat ik op dat moment voelde en ervaarde. Wie zal het zeggen, ik ben op dit moment niet zoveel met mezelf bezig.
Wel heb ik nog een paar gedichten die ik je niet wilt onthouden.
De struisvogel:
http://forumnl.merudi.net/cgi-bin/ultimatebb.cgi/topic/12/70.html
Flying forever:
http://forumnl.merudi.net/cgi-bin/ultimatebb.cgi/topic/12/49.html
En toepasselijk de spiegel:
http://forumnl.merudi.net/cgi-bin/ultimatebb.cgi/topic/12/73.html
Niet allemaal tegelijk lezen he
Wel heb ik nog een paar gedichten die ik je niet wilt onthouden.
De struisvogel:
http://forumnl.merudi.net/cgi-bin/ultimatebb.cgi/topic/12/70.html
Flying forever:
http://forumnl.merudi.net/cgi-bin/ultimatebb.cgi/topic/12/49.html
En toepasselijk de spiegel:
http://forumnl.merudi.net/cgi-bin/ultimatebb.cgi/topic/12/73.html
Niet allemaal tegelijk lezen he
sterre
mei 8 '07
hahahah dus wel, vind het heerlijk je gedichten te lezen, vind er zoveel herkenning in
De laatste maanden heb ik ook niet meer zoveel geschreven, omdat het gewone leven me in beslag nam, echter ben ik weer even in een periode beland dat ik wat meer met mezelf bezig ben, en vind het dan heerlijk om gewoon op zo'n manier te beschrijven wat ik voel
De laatste maanden heb ik ook niet meer zoveel geschreven, omdat het gewone leven me in beslag nam, echter ben ik weer even in een periode beland dat ik wat meer met mezelf bezig ben, en vind het dan heerlijk om gewoon op zo'n manier te beschrijven wat ik voel
sterre
mei 8 '07
hierbij nog 2 "oude" verhaaltjes van mij,
De dans van de duisternis en het licht
Er waren eens 2 kinderen
het ene had het uiterlijk van de dag
het andere kind het uiterlijk van de nacht.
ze waren onafgescheiden van elkaar,
nooit gebeurde er iets wat hun liefde voor elkaar kon doven.
toen de kinderen ouder werden, zei het kind met het uiterlijk van de nacht.
mijn liefde voor jou is zo groot,
dat ik al het negatieve van je ervaringen voor je zal dragen,
zodat jij vol plezier dat kan ervaren wat jij wilt.
en we noemen het de dans van duisternis en licht.
Eeuwenlang danste de kinderen hun dans als een geheel
tot de mens hun werkelijkheid betrad.
Ruw werden de kinderen uit elkaar gehaald
en door een dikke muur afgescheiden van elkaar
ontstond de wereld van dualiteit.
Niet langer konden de kinderen hun dans uitvoeren
daar de mens de muur steeds dikker en dikker maakte
De mens was lief voor het kind van de dag, en zag in haaralles wat het zelf wou zijn
Maar de mens had geen compassie met het kind van de nacht, en bestreed het uit alle macht.
eeuwenlang gaan er zo voorbij.
Opeens verscheen er een klein mensen kind
die zich niet af liet schrikken door het gewicht van de muur
en het bulderen van de andere mensen om zich heen
langzaam begon ze een gat te maken in de dikke muur
totdat er een opening verscheen waardoor ze heen kon.
Daar vond ze het kind van de nacht,
en bracht het door de opening naar zijn geliefde.
zodat de dans opnieuw kon beginnen,
en waar het mensenkind in werd opgenomen.
In de eeuwen daarna begonnen steeds meer mensenkinderen
aan het afbreken van de dikke muren,
en werden ze opgenomen in de liefde van de dans van het kind van de dag en het kind van de nacht.
Wat is het wat jou tegenhoud als mens deze muur verder mee af te breken,
en de dans te ervaren?
Het speelgoed en de poppenkast
Op een dag tijdens de dans van de kinderen, verscheen de Vader aan hun zijde
De kinderen stopte hun dans, en vertelde hun vader hun belevingen.
De Vader glimlachte, en de kinderen vroegen aan hem
Vader, hoe kunnen we onze dans verder uitbreiden?????
De Vader keek zijn kinderen aan
En zei hen: ik kan jullie nieuw speelgoed geven
Zodat de dans oneindig zal worden.
Wat voor speelgoed zal dat dan zijn vroegen de kinderen hem?
Het speelgoed zal eruit zien als jullie zelf,
Maar zal ook denken dat het jullie zijn.
Niet alleen zullen jullie je dans kunnen uitbreiden
Maar het speelgoed zal jullie dans spelen
In de poppenkast die ik er voor zal creëren<
En zo gebeurde het dat het eerste speelgoed ging spelen in de poppenkast.
En de kinderen konden ervaren wat hun dans werkelijk was.
Totdat ze op een dag, een van de stukken speelgoed
Huilend en alleen naast de poppenkast vonden.
De kinderen vroegen aan het speelgoed, waarom het zo huilde
En het speelgoed vertelde, dat ze niet langer meer in de kast wou spelen.
De kinderen namen het speelgoed op en namen het mee naar hun Vader.
De vader keek het speelgoed aan, en vroeg aan het speelgoed: wie ben je
Het speelgoed keek om haar heen en zei:
Toen ik net begon te spelen dacht ik, dat ik IK BEN was
Tijdens het spelen echter kwamen er zoveel dingen bij
Dat ik steeds meer ging vergeten wie ik was.
Maar ik werd zo moe van al die spelletjes
Zodat ik besloot niet langer meer te spelen.
En toen merkte ik dat ik me ineens buiten de poppenkast bevond.
Toen ik echter naar de andere keek, die zich nog in de poppenkast bevonden
Zag ik ook dat niets van wat ik dacht te zijn werkelijkheid was.
De vader keek het speelgoed lachend aan, en zei
Nu je de werkelijkheid hebt gevonden, zal je niet langer meer het speelgoed zijn,
Maar zal je als een van mijn kinderen deel uitmaken van de dans. Niet langer zal de kast je speelplaats zijn, maar in ieder deel van mijn koningrijk zal je je dans kunnen dansen
De dans van de duisternis en het licht
Er waren eens 2 kinderen
het ene had het uiterlijk van de dag
het andere kind het uiterlijk van de nacht.
ze waren onafgescheiden van elkaar,
nooit gebeurde er iets wat hun liefde voor elkaar kon doven.
toen de kinderen ouder werden, zei het kind met het uiterlijk van de nacht.
mijn liefde voor jou is zo groot,
dat ik al het negatieve van je ervaringen voor je zal dragen,
zodat jij vol plezier dat kan ervaren wat jij wilt.
en we noemen het de dans van duisternis en licht.
Eeuwenlang danste de kinderen hun dans als een geheel
tot de mens hun werkelijkheid betrad.
Ruw werden de kinderen uit elkaar gehaald
en door een dikke muur afgescheiden van elkaar
ontstond de wereld van dualiteit.
Niet langer konden de kinderen hun dans uitvoeren
daar de mens de muur steeds dikker en dikker maakte
De mens was lief voor het kind van de dag, en zag in haaralles wat het zelf wou zijn
Maar de mens had geen compassie met het kind van de nacht, en bestreed het uit alle macht.
eeuwenlang gaan er zo voorbij.
Opeens verscheen er een klein mensen kind
die zich niet af liet schrikken door het gewicht van de muur
en het bulderen van de andere mensen om zich heen
langzaam begon ze een gat te maken in de dikke muur
totdat er een opening verscheen waardoor ze heen kon.
Daar vond ze het kind van de nacht,
en bracht het door de opening naar zijn geliefde.
zodat de dans opnieuw kon beginnen,
en waar het mensenkind in werd opgenomen.
In de eeuwen daarna begonnen steeds meer mensenkinderen
aan het afbreken van de dikke muren,
en werden ze opgenomen in de liefde van de dans van het kind van de dag en het kind van de nacht.
Wat is het wat jou tegenhoud als mens deze muur verder mee af te breken,
en de dans te ervaren?
Het speelgoed en de poppenkast
Op een dag tijdens de dans van de kinderen, verscheen de Vader aan hun zijde
De kinderen stopte hun dans, en vertelde hun vader hun belevingen.
De Vader glimlachte, en de kinderen vroegen aan hem
Vader, hoe kunnen we onze dans verder uitbreiden?????
De Vader keek zijn kinderen aan
En zei hen: ik kan jullie nieuw speelgoed geven
Zodat de dans oneindig zal worden.
Wat voor speelgoed zal dat dan zijn vroegen de kinderen hem?
Het speelgoed zal eruit zien als jullie zelf,
Maar zal ook denken dat het jullie zijn.
Niet alleen zullen jullie je dans kunnen uitbreiden
Maar het speelgoed zal jullie dans spelen
In de poppenkast die ik er voor zal creëren<
En zo gebeurde het dat het eerste speelgoed ging spelen in de poppenkast.
En de kinderen konden ervaren wat hun dans werkelijk was.
Totdat ze op een dag, een van de stukken speelgoed
Huilend en alleen naast de poppenkast vonden.
De kinderen vroegen aan het speelgoed, waarom het zo huilde
En het speelgoed vertelde, dat ze niet langer meer in de kast wou spelen.
De kinderen namen het speelgoed op en namen het mee naar hun Vader.
De vader keek het speelgoed aan, en vroeg aan het speelgoed: wie ben je
Het speelgoed keek om haar heen en zei:
Toen ik net begon te spelen dacht ik, dat ik IK BEN was
Tijdens het spelen echter kwamen er zoveel dingen bij
Dat ik steeds meer ging vergeten wie ik was.
Maar ik werd zo moe van al die spelletjes
Zodat ik besloot niet langer meer te spelen.
En toen merkte ik dat ik me ineens buiten de poppenkast bevond.
Toen ik echter naar de andere keek, die zich nog in de poppenkast bevonden
Zag ik ook dat niets van wat ik dacht te zijn werkelijkheid was.
De vader keek het speelgoed lachend aan, en zei
Nu je de werkelijkheid hebt gevonden, zal je niet langer meer het speelgoed zijn,
Maar zal je als een van mijn kinderen deel uitmaken van de dans. Niet langer zal de kast je speelplaats zijn, maar in ieder deel van mijn koningrijk zal je je dans kunnen dansen
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
