Foto lezen

Hoi kirst,

Het eerste wat in me opkomt is de zin: ik wil iets vd grond krijgen, maar het lukt me niet. Ik zie je met alle macht en kracht trekken, maar dat waar je aan trekt, opent zich niet. In plaats van je uit te putten vanuit kracht, mag je een andere oplossing vinden. Ik weet niet precies waar het over gaat, want ik zie het in symbolentaal. Herken jij het van jezelf?

Ik krijg het gevoel bij je foto, alsof de dingen in je leven beetje moeizaam en zwaar gaan (werk miss?) dat het je veel energie kost. Het is of iets uit je verleden of het is nu actueel, dat kan ik nie plaatsen. Jij wel?

Verder lees ik creativiteit bij jou. Mag je meer laten zien of wellicht doe je dit al in je werk of in een hobby. Volgens mij word je er blij van:D

Ook heb ik het idee bij deze foto dat je jezelf wat kleiner houdt dan dat je bent. Ik heb het gevoel dat je meer jou mening mag geven, jezelf meer mag uiten, over wat jij vind, ziet, voelt. Volgens mij zie jij vaak door dingen heen, maar deel je dat niet uit angst dat jouw zienswijze afgekeurd of niet ontvangen wordt. Ik heb het idee dus dat je wat voorzichtig bent in wat je deelt.

Er komt ook iets geks omhoog. Ik moet ineens heel erg denken aan: een teveel aan suikers in je voeding. Ik zie het beeld dat er teveel suikers ingaan, en dat je lichaam dat allemaal moet verwerken, mr het nie fijn vindt. Kan het nie anders omschrijven dan dat. Miss meer je grens en je balans daarin vinden? Rare vraag Miss, maar heb je een bakkerij of iets met bakken?

Denk dat dit even de belangrijkste puntjes waren.

Grtjes,
L' arbre de vie

Hallo L' arbre de vie,

Dingen in het leven gaan inderdaad erg moeizaam, loop nu bij een psycholoog voor een ptss, dus dat klopt helemaal gaat gelukkig nu weer de goede kant op!

Verder ben ik zelf een best wel teruggetrokken en laat ik inderdaad niet vaak mijn mening horen, vind het moeilijk om over mijn gevoelens te praten. En vaak loopt het dan erg hoog op dan en dan komt alles in 1 keer, ik praat dan niet maar schrijf het op!

Enne suiker? Hmm zou het niet weten eigenlijk. Ben wel nu ruim 25 kg afgevallen in zeer korte periode puur door de stres. Ik heb niets met een bakker of iets dergelijks.

Dank je wel!

Groetjes kirst

Alsjeblief.

Over dat suiker, uhmm dan weet ik nie wat ik zag. 25kg is wel veel zeg.. Voel je je daar wel goed bij, lichamelijk gezien?

Je hebt een privéberichtje van me. Het knipperde vlaggetje links bovenaan aanklikken

Hopelijk herken je er iets aan en kan je er iets mee.

Wat ik zie is een moderne leuke jonge dame met prachtige blauwe ogen. Je kijkt waakzaam, op je hoede. Je lijkt bang en het huilen staat je nader dan het lachen. Je lippen staan samengeknepen. Je hoofd staat naar achter op de foto maar niet op een ontspannen manier, meer geforceerd. Alsof het wordt gedaan. Je bent de baas niet meer.

In je rechteroog, links op de foto, zie ik ook veel boosheid. Op je linkeroog, rechts op de foto juist veel verdriet; ingehouden verdriet.

Achter mijn rug voel ik een kou wat heel bijzonder is omdat ik daar altijd mijn gids voel en die voelt warm. Voel jij je (door iedereen) in de steek gelaten? Je staat er niet alleen voor, al heb je wel vaak het gevoel het allemaal alleen te moeten doen.

Het leven gaat niet van een leien dakje en jij weet daar alles van. Worden we sterker van zeggen ze maar jij merkt daar nog weinig van.

Ik krijg pijn in mijn maag, een ontzettende druk op mijn maag. Alsof alles naar beneden gedrukt wordt. Angst.

Ik voel ook een druk op mijn borstkas, nee hoger, bij mijn keel, nee tussen mijn keel en hart zeg maar halverwege. Je wilt praten maar het zit vast lijkt wel. Je moet ook praten want het benauwt je, maar je bent bang. Bang het weer los te maken, niet nog een keer.

Het zou fijn zijn als je wat steviger in je schoenen zou komen te staan. Redelijk zelfbewust weer zijn. Tijden geleden maar je probeert het. Uiterlijke schijn want binnenin is er in ieder geval niets meer van over.

Wat is er toch met mijn maag. Druk op mijn borst nu ook, ik krijg het heel benauwd en het voelt zwaar. Mag het ietsje meer zijn? Nee, dat mag niet want genoeg is genoeg, het benauwt je dus je moet ervan af. Gooi het eruit en gooi het er vanaf.

Ik moet huilen, jij moet huilen en dat is niet verkeerd. Niemand kan ooit teveel huilen. Zou tijd worden als je zou kunnen huilen want eruit moet het. Leve de lol, nu nog even niet, je hebt je lesje geleerd. Voor jou even geen lol meer. Andere lol, probeer andere lol. Ga eerst genieten van iets kleins. ga op tijd naar bed, neem een kop thee, een grote kop thee en neem daar een lekkere stroopwafel bij ofzo, de stroopwafel leg je eerst op de kop thee, zodat hij warm wordt en dan kleine hapjes. Geniet. Probeer de kleine dingen weer te zien. Ik zie een katje. Heb jij een kitten? Ze loopt constant om je heen te kroelen en aandacht te trekken.

Kindje, kindje .... je hebt de zon en de regen nodig om de regenboog te kunnen zien. Nu zwaar, regentijd ... lijkt geen eind aan te komen ... komt wel een eind aan, echt!

Sterkte! Je komt er echt!

Hoi Kirst...

wat ik heel duidelijk kan voelen is zoiets als de zenuwen...
de bibbers, Opgesloten in jezelf, blokkades
je bent een stil teruggetrokken persoon, maar van binnen schreeuw je om geholpen te worden...
Moeilijk....

vanaf dit moment besluit ik even naar wat de anderen geschreven te kijken, zie ik dat L árbe de vie vraagt of je in een bakkerij werkt... haha ik ruik ook broodjes bij het kijken naar jou foto?
s'morgens als ik heel vroeg(eigenlijk laat ) door de stad fiets ruik ik dat ook altijd... ik heb mezelf wijs gemaakt dat het de bakkers zijn die heel vroeg beginnen...
en dat kan heel goed, er zitten er zat!

vers warm brood ruik ik duidelijk

wat ik mis bij jou is een persoon met wie je kan lachen en huilen...
een soort hartsvriendin ?
Ben je iemand in je jeugd verloren toevallig, met wie je op 1 lijn lag? tegen wie je alles kon vertellen, enzo...
iets waardoor je het posttraumatisch stresssyndroom kreeg?

wat ik nog doorkrijg is praten!
praten is verwerken, zodra je de dingen hardop verteld, dan zie je de dingen in zoals ze zijn... je krijgt inzicht
en daar draait het allemaal om!

Regressie therapie zou je heel goed daarmee kunnen helpen...

Groetjes moonflowertje