Idiote titel maar voor het moment niet echt inspiratie dervoor...
Haastig rende hij door de lange brede gangen van het kasteel, de grote herdershond rende angstig naast hem. Ze jankte zachtjes. ”rustig maar meisje' kalmeerde hij haar. Hoefgetrappel kwam dichter en dichter bij en hij besefte dat rennen geen zin had. Op het einde van de gang waar de donkere nacht zichtbaar was door het raam, lichtte een bliksemflits de gang enkele seconden akelig op, daarna was enkel het schemerlicht van de toortsen in gouden houders nog zichtbaar, de fluweelrode mat in het midden van de gang leek nog zwaarder en mistroostiger dan ooit, Het stenen ridder beeld waar hij langs stond gaf een moedige indruk. ”jij hebt makkelijk moedig zijn!.' Dacht hij bitter. Hij rechtte zijn schouders en draaide zich zo trots mogelijk om. Wetende dat het slechts uiterlijke schijn was waar de heer zo doorheen zou kijken. Een zwarte onheilspellende hengst kwam steeds korter. Het harnas op zijn hoofd deed hem lijken op een duivelspaard, zijn hoeven roffelden over de stenen vloer en het geluid weerkaatste tegen de holle grijze bakstenen die zo typisch waren voor dit oude kasteel. Die enkele seconden leken eeuwen te duren.
”Kom dan, kom me dan halen!' Schreeuwde hij woest. De trouwe herdershond keek angstig omhoog naar haar baas en legde zich aan zijn voeten met haar oren plat in haar nek en haar hoofd in het zware tapijt gedrukt. De schittering van de lans verscheen in zijn ooghoeken vastgehouden door een krachtige hand verborgen in een leren handschoen, de donkere heer met het zware harnas waarover een diepzwarte keep hing zijn gezicht was verborgen door de helm die hij droeg, Zelfs zijn ogen waren niet zichtbaar.
”Durf je me niet eens aan te kijken?' Vroeg hij uitdagend terwijl hij de zenuwen die door zijn lijf gierde onder controle probeerde te houden, neen het waren geen zenuwen, het was angst, pure angst!
”Doe niet zo stoer William!' bulderde de zware stem. De grote hengst steigerde een paar meter voor hem terwijl de heer zijn vizier omhoog klikte. Twee rode ogen werden zichtbaar en hij nam de lans nog steviger in zijn handen. William spreidde zijn armen naar achter en stak zijn borst naar voor. Het paard maakte een woeste sprong naar voren en de lans drong door het lijf van de moedige ridder. De prachtig afgewerkte blauwe kleding kreeg meteen een dieprode kleur. Hij hapte naar adem terwijl hij op zijn knieën viel. Graaide wanhopig met zijn armen in het rond en viel op zijn zij. De hond kermde angstig terwijl ze een zijgang invluchtte. Ze sloeg rechts af en rende als een gek terug naar de ruimte die naast het portaal lag, net als elke ruimte waren ook in deze ruimte veel ramen gelegen in diepe nissen, de ramen hadden een spitse boog en waren in vier vlakken verdeeld. In de ruimte stond in de hoek het dichtste bij het portaal een plant, in een rechte hoek stonden banken. De hond kroop dicht bij de plantenbak.
”Rustig maar Myra' suste William.
De hond spitste haar oren en zag de enigszins doorzichtige verschijning van haar baas. ”Ik moet me haasten' fluisterde hij. Ze werden opgeschrikt door een dringend en hard geklop op de deur. De heer wandelde statig naar de deur en opende deze, zijn zwarte duivelspaard was in rook opgegaan!
”Waar is hij?' Kraakte een demonische stem
”vermoord mijn heer!' hij wierp een blik door de gang naar de plek waar het lijk lag.
”Stervend' bulderde de onzichtbare figuur. ”Ik voel zijn aanwezigheid nog! Hij gaat naar Catharina!' riep hij woest.
”Hij zal zich moeten haasten heer!U weet dat de doden altijd word teruggeroepen naar de plek waar hij vermoord is!Catharina komt zelden in deze gangen.' Antwoordde hij vals.
”Goed gedaan Lord kerian!' beloonde hij de heer.
”Komop!' Siste hij naar de hond terwijl hij de gang overstak en samen met de hond een ruime kamer binnen ging.
Een zwartharige slanke jonge vrouw in zwartpaars floeren kleed stond voor haar kast en duwde een voor een de kledingstukken op zij. De rok was dieppaars terwijl het bovenstuk van het kleed donkerzwart was, afgewerkt met een gouden randje. De paarse pofmouwen gingen over in zwarte nauw aansluitende langere mouwen die eindigde in een punt gericht naar haar middelvinger.
”Catharina?'
”William?!!' Geschrokken draaide ze zich om en deed een stap achteruit waardoor ze in de kast belandde.
”Catharina, ik heb niet veel tijd!De heer, mijn leven!'
”Oh William nee!' ze wandelde naar hem toe en probeerde haar hand op zijn wang te leggen, merkte dat ze geen vlees raakte maar hield haar hand zo dat het leek alsof hij tegen zijn wang lag. Hij sloot zijn ogen en stelde zich voor hoe deze aanraking zou voelen.
”Catharina, ik ben vermoord in de gangen van dit kasteel, daar zal ik weldra, als al het leven uit mijn lichaam gegleden is, naar toe geroepen worden!Zorg goed voor Myra, voor Raidar!Wreek je niet op de heer, het zal niet lukken, hij wordt te fel beschermt!'
”Dat weet ik!Myra is veilig en Raidar zal mijn paard worden, hij zal niet meer in de hitte van de strijd komen!Dat beloof ik!'
”Ik moet gaan nu Catharina, ik houd van je!'
”Ik ook van jou!' haar stem stierf weg en de gedaante vervaagde tot hij volledig weg was. De herdershond huilde hartverscheurend terwijl het licht van de volle maan door het hoge venster viel!..
[Kortverh.]Ridderdood?
Delen:
JulienMoorrees
mrt 26 '07
Er was eens ......
en ze leefden nog lang en gelukkig.
Je weet hoe alle sprookjes eindigen kath
.
en ze leefden nog lang en gelukkig.
Je weet hoe alle sprookjes eindigen kath
.
Ayasha
mrt 26 '07
ik vrees dat deze wel es anders zou kunnen eindigen NiMS Niet alle sprookjes zijn ook daadwerkelijk sprookjes.
Niet alle sprookjes zijn ook daadwerkelijk sprookjes.
JulienMoorrees
mrt 26 '07
Hoogmoed komt voor de val.
Dit is een les van het vorige leven dat hier gespeeld heeft.
Dit is een les van het vorige leven dat hier gespeeld heeft.
Ayasha
mrt 26 '07
hoogmoed hoogmoed...Niets met hoogmoed te maken
jo; de een zijn dood is de ander zijn brood...
jo; de een zijn dood is de ander zijn brood...
JulienMoorrees
mrt 27 '07
Hoogmoed:
-"”Kom dan, kom me dan halen!' " ,
-"”Durf je me niet eens aan te kijken?' "
-- "Doe niet zo stoer William!"
-"”Kom dan, kom me dan halen!' " ,
-"”Durf je me niet eens aan te kijken?' "
-- "Doe niet zo stoer William!"
Ayasha
mrt 27 '07
NiMS dat is geen hoogmoed, dat is trots. Als er tì³ch geen onkomen aan is, dan liefst op zo een manier Zou ik zelf ook doen. En tenzij je mij hoogmoedig wil noemen... 
Zou ik zelf ook doen. En tenzij je mij hoogmoedig wil noemen...
JulienMoorrees
mrt 27 '07
Iemand uitdagen en denken dat je daadwerkelijk kunt winnen terwijl je onmogelijk kunt winnen, dat is hoogmoed. Dat was het gevoel dat ik kreeg bij het lezen van je droom. Als jij dat niet zo ervaart dan is dat natuurlijk zo. Het is tenslotte jouw droom en jouw verhaal .
.
Ayasha
mrt 27 '07
ho, hij daagt niet uit omdat hij denkt dat hij wel kan winnen terwijl het onmogelijk is. Hij daagt uit om trots te sterven Om te 'tonen' dat hij niet bang is voor hetgeen dat de heer hem aan gaat doen. Beetje uitdagen en boos maken dus vlak voor hij zijn slag slaat. Als hij dacht dat hij kon winnen was hij toch niet in het midden van da gang blijven stilstaan wachtend tot de heer goed kon mikken om hem dood te maken? Dan zou mijn keuze (als ik zo'n overmoed had) de heer aanvliegen zijn. Denk dat je daar meer mee bereikt
Om te 'tonen' dat hij niet bang is voor hetgeen dat de heer hem aan gaat doen. Beetje uitdagen en boos maken dus vlak voor hij zijn slag slaat. Als hij dacht dat hij kon winnen was hij toch niet in het midden van da gang blijven stilstaan wachtend tot de heer goed kon mikken om hem dood te maken? Dan zou mijn keuze (als ik zo'n overmoed had) de heer aanvliegen zijn. Denk dat je daar meer mee bereikt
JulienMoorrees
mrt 27 '07
Ok dan snap ik wat ik moet lezen . Bedankt voor de uitleg . Is weer een stukje verduidelijking .
. Bedankt voor de uitleg . Is weer een stukje verduidelijking .Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
