Fotolezen

Tja Mars, daar is het dan. Anders dan anders maar misschien kan je er iets mee!
Gelukkig zijn er flink wat nieuwe mensen op het forum die jouw foto zouden kunnen lezen dus een goeie reading zal je sowieso krijgen.
Het was ook leerzaam voor mij.(dank je wel dus dat je je foto geplaatst hebt en dat wij het mogen lezen) Ik zie dat ik i.i.g. nog moet leren door te vragen. Heel veel info maar ik vraag niet door ... jammer, achteraf kreeg ik niets.
Het is voor mij ook heel moeilijk jouw foto te lezen omdat het voor mij lastig is zuiver te blijven, ik weet toch teveel blijkbaar. Zou ik boven moeten staan, weet ik maar zover ben ik nog niet blijkbaar (weer een les ) In het begin was het vooral moeilijk, later vlogen de beelden voorbij)

Dit kwam er:

Ik kom er haast niet doorheen. Je hebt je goed afgesloten. Toch wil je je foto laten lezen dus erg tegenstrijdig. Worstel je in deze periode nogal met jezelf en weet je niet meerr wat je wilt (tja, lekker makkelijk na jouw Engelse zinnen te hebben gelezen.

Je gezicht zie ik steeds veranderen, heel snel. Minstens 1 verandering per seconde. Groot, klein, dik, dun, met en zonder haar, blond en bruin haar.
Je hebt al aardig wat levens erop zitten. Een oude ziel die niet begrijpt wat er nu eigenlijk van hem verwacht wordt, waar hij staat en wie hij is en waar hij naar toe gaat blijkbaar.

In je rechteroog, links op de foto zie ik ook verdriet, gespannen, lippen lijken losjes maar staan strak op elkaar. Gespannen.

Je lijkt aardig maar toch een kouwe kikker (sorry!!!)
Afstand genomen van zijn gevoel, van het gevoel naar de mensheid in het algemeen. Gevaarlijk, want het voelt niet goed voor je. Je hebt veel te bieden, dus waarom alleen.

Ik zie een gouden gloed om je heen maar ook veel rood. Een rode gloed wat voor mij wil zeggen dat er warmte en boosheid in je huist, afwisselend.
Waarom moet jou dit gebeuren, wat heb je fout gedaan.
Niets, heb je fout gedaan maar dit is even de periode waar je blijkbaar doorheen moet. Makkelijk gezegd, dat kan je tegen iedereen zeggen die een moeilijke periode heeft. Ik weet ook teveel van je om objectief te blijven en mijn gedachten stil te leggen. Ik krijg de natuur, maar dat komt door wat ik gelezen heb in eerdere berichten over jouw (ingesluimerde interesse voor) sjamantisme maar ook over jouw zinnen onder je foto.

Mijn lippen zwellen ook op en beginnen te tintelen. Wanneer komt die vriendin (ook dat heb ik ergens gelezen maar feit blijft dat ik mijn lippen voel dus het zal je hoog zitten. Ik zie echt een gouden laag om je heen, kan ook door combinatie foto en flits komen en schaduw. Never mind.

Verdriet in je ene oog en ik voel mijn lip nu trillen dus ingehouden verdriet. Ik zie water (emotie, maar ook rust en ontspannign, hangt er van af hoe jìj water zie!!!)en een steiger. Een boot, jullie lopen naar een boot. Een aangeklede bruid dus een huwelijksboot. Jij maakt de boot los en springt erin. De boot vaart weg, ver het water in. Je bent sterk, je hoofd draait steeds dezelfde kant op, terug, achterom. Niet achterom kijken, het leven gaat verder!

Ik zie Linda de Mol, blond, lachend, "ik hou van Holland" Nederlands meisje maar ook klein donker meisje, tenger maar wel uit Holland. Mijn keel begint te kriebelen en weer die lippen (wordt dit je vriendin vraag ik me nu af, ik weet het echt niet, krijg niets, sorry, misschien "verrassing" )

Je uitspreken gaat steeds makkelijker. Oppotten heeft geen zin merk je. Ervaring heeft je veel geleerd. Niet alleen de vele levens maar ook dit leven heeft het nodige gebracht. Ik zie je bij een afgrond staan balanceren. Je vliegt uiteindelijk de afgrond in en vliegt heerlijk door de ruimte en ziet de natuur en alles onder je met verbazing. Je wist niet dat de wereld zo mooi kon zijn en zo lekker om vrij te zijn en je niet druk te maken of je zou vallen of niet. Je bent niet neergestort maar veilig geland. In een bos en moederziel alleen. Ja, was eventjes leuk. Je red je wel maar nu verder want je hebt het wel gezien. Weer die lippen, wachten op de ware kan ik ook ergens vandaan hebben maar ik voel wat ik voel.

Je wordt uitgedaagd, bespeeld en vind het niet erg. Wordt er wel een beetje moe van. Hebt ook genoeg van dat bos, dat zeker mooi is, je bent goed terecht gekomen toen je naar beneden sprong, maar nu verder. Tuurlijk, je hebt je water en je hebt je rust. In de verte hoor je vrolijkheid, dat mis je. Geluid om je heen en gezelligheid, uitdaging.

Heel veel licht zie ik om je heen Ze zijn lekker met je bezig, je wordt klaar gestoomd. Mediumschap, werken met energie, zelf nog eerst iets op te lossen denk je maar dat valt wel mee. Je bent heel ver. Ik voel constante kleine speldenprikjes op mijn hoofd. De Engeltjes zijn goed met je bezig. Klaar met toneelspelen, schoonmaak is eigenlijk ook klaar. Je had even een mindere periode qua spirituele ontwikkeling in je pubertijd. Ik zie je met je arm voor je ogen op bed zeggen dat je het niet wilt.

Je bent moe maar niet echt natuurlijk hooguit moedeloos Schop onder je kont, kin vooruit en frisse wind erdoor. Frisse lucht inademen ook. Weer die boot . Open je ogen en laat het gevoel zijn werk doen. Je weet heel goed wat goed voor je is maar doe dat dan ook. Uitstellen doe je want dat is rustig. Teveel rust gehad. Tijd voor actie. Ik zie een ziekenhuis, verpleegster, heel lief voor kindjes, weer die alien, die zie ik steeds. Ben jij met aliens bezig?

Hopelijk kan je er iets mee, al is het maar een klein beetje. Het is anders dan anders ... misschien omdat ik het 'snachts las? Heel veel sterke!

Lieve groet, Sarah

Nog wat "plaatjes" die ik je niet wil onthouden:


https://fbcdn-sphotos-e-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/397_498981210121764_1809276448_n.jpg

en

https://fbcdn-sphotos-h-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/579744_486521834701035_1722387859_n.jpg

en, last but no least:

http://3.bp.blogspot.com/-4_W5b-Wm0tQ/UK...ne+like+you.jpg

De natuur in de reading zag ik echt bij je. De bomen, de wind, het water, het groen, de natuur. Toen ik het zag, dacht ik aan jouw stukje over sjamantisme. Ik zag en voelde het eerst en toen dacht ik het. Het hoort dus wèl bij jou. Dit wil ik nog even kwijt

Hi Sarah,

Hartelijk dank voor het lezen van mijn foto.

De regels onder de foto zijn een fragment van een gedicht van David Wagoner, wat zoveel zegt dat als je verdwaald bent in het bos, je de bomen moet vragen waar je bent, omdat zij niet verdwaald zijn. Was mijn manier om te vragen: “Wie wil mijn foto lezen en me vertellen welke kant ik opga?”

Het klopt dat ik al langere tijd worstel welke richting ik op zal gaan.

Ik zie mijn gezicht ook steeds veranderen op deze foto, maar ik krijg de gezichten niet echt scherp. Ik heb hier op dit forum al eens over geschreven (veranderende gezichten op foto’s, voor de spiegel of bij elkaar in de ogen kijken). Tot dusver wist ik dat - in mijn geval - het beelden waren van personen waar mensen aan dachten of die ‘er waren’, al dan niet overleden, of van vorige periodes in dit leven. Deze gezichten ken ik niet… Ik zag wel allemaal mannen.

Je zegt: “Een oude ziel die niet begrijpt wat er nu eigenlijk van hem verwacht wordt, waar hij staat en wie hij is en waar hij naartoe gaat blijkbaar.” Iemand vertelde me eens: “Toen jij aan dit leven begon, had je er echt zin je… je had je goed voorbereid en je voorgenomen om van pool naar pool de hele aarde over te trekken, maar het is anders gegaan dan je had verwacht; alsof je even vergeten was dat je ook ergens in een gezin gaat wonen en in een land leeft waaraan je verbonden bent.” Dus ja, ik weet misschien inderdaad niet zo goed wat er (van ‘hogerhand)’ van me verwacht wordt. Nog een beetje beter zoeken van binnen.

Verdriet en gespannenheid kloppen wel. Het is nu een jaar geleden dat mijn vriendin, waar ik mee zou gaan trouwen, voor mij volkomen onverwacht van het één op het andere moment uit mijn leven is verdwenen en dat heeft mijn gemoed weinig goeds gedaan. Dat verdriet wil ik achter me laten, maar ondanks ik door dit voorval uit het lood ben geslagen, zal ik haar altijd in mijn hart dragen. Een langdurig en zwaar proces. Ik herken dus ook je uitspraak: “Waarom moet mij dit gebeuren? Wat heb ik fout gedaan?” En dan vervolgens weer balen dat ik me zo laat vangen in een web van zelfmedelijden…

Misschien heb ik (hier) de uitstraling van een ‘kouwe kikker’, dat kan zeker kloppen. Een bescherming van gevoeligheid mogelijk. Van binnen is het allesbehalve koeltjes. Werk aan de winkel, want het werk dat ik kom doen wil en kan niet in afzondering. Meer vanuit mijn hart gaan leven en minder vanuit mijn hoofd.

Sjamanisme komt wel steeds weer op mijn pad. Even een uitstapje. Ik heb onlangs door iemand gedurende twee uur mijn chakra’s laten lezen en er kwamen een aantal vorige levens voorbij:
- kok aan boord van een Noormannenschip;
- een Aziatische jongen die als raadgever/magiër de dorpelingen met enkele woorden bijstond;
- een jongen van acht jaar die als enige met de pest buiten de stadspoort werd gebracht, waar zijn eten werd gedumpt en stierf omdat de lust om dat eten in z’n eentje op te eten hem verging;
- een geestelijke man van 50, gekleed in het wit, die een leven heeft geleid van heel veel meditatie, studie, ver buiten alles, maar reëel over het leven, liefde en acceptatie;
- een ontdekkingsreiziger, de zeeën bevarend, bezig met wetenschappelijk onderzoek naar de horizon, of de aarde rond is of dat het ergens ophoudt; bevlogen omdat er geen grens is;
- een klerk, die met kleine lettertjes en getalletjes schema’s maakt en alles in kaart brengt (met als doel de veelheid van alle getallen samen te brengen naar een nulpunt).
In een vorige fotolezing van mij, op 18 mei 2012, kwamen er ook fantastische reacties, waaronder die van jou. Als ik die teruglees, zie ik ook weer dingen die ik daarvoor zie zag. Eén voorbeeld wil ik noemen. Marjanne zag een jongen van een jaar of acht, die riep 'vergeet me niet' (toch frappant als je enkele maanden later een gelijk verhaal hoort bij een chakrareading. Zij meldde ook het sjamanisme (hemel en aarde met elkaar verbinden, mensen in hun eigen kracht zetten; dat kan ik ook, als geen ander). Toch ben ik daar verre van actief mee, maar weet wel dat ik me rot schrok toen ik daarover las: schrik van herkenning. Ik verbind het nog sterk met oude, wijze mannen (vaak), die met bijv. ayahuasca-thee rituelen uitvoeren. Ik ben meer van de woorden, jongleren met ideeën, graven naar de essentie, ontregelen en opnieuw verbinden en energetisch behandelen, maar gewoon op mijn eigen manier. Maar ook daar zit je goed, Sarah. Mediumschap, werken met energie. Klinkt prima, maar of dat nog gaat gebeuren…? Ik heb toch wel ‘last’ van mijn rationele vorming en hinkel daardoor vaak op twee gedachten. Bovendien ken ik vele mensen die hier uitstekend in bedreven zijn en ik zal nooit een ‘tweederangs’ medium willen zijn; als, dan ook goed (ik weet al weer hoeveel commentaar ik hierop zal krijgen, hahaha). Wat ik wel weet ik dat mijn derde oog veel meer openstaat… maar dan liggen andere chakra’s weer in onbalans…

En dan: wanneer komt die vriendin?! Wachten op de ware. Spannend. Ja, dat houdt me ook bezig, maar ik zie ook wel in dat ik daar eerst ruimte voor moet creëren en zoals je terecht zei moet stoppen met achterom/terug kijken. Je ziet water, een steiger, een huwelijksboot en een aangeklede bruid dus een huwelijksboot. Ik moet toch wel even terugdenken aan mijn ex (oeps, kijk ik toch weer achterom… hardleers als ik ben), omdat wij samen aan watersport deden en ik haar ook op het water (in New York) ten huwelijk heb gevraagd. Ook hebben we gesproken om samen weg te varen na onze huwelijksvoltrekking (die er dus nooit is gekomen), omdat we ons ook eerder op het water (in Beijing) (beter) hebben leren kennen. Om Linda de Mol moest ik wel glimlachen. Helaas is zij in 2005 al gestopt met haar programma ‘Love Letters’. Het kleine, donkere Nederlandse meisje herken ik niet. Was zij donker van haar of van huid (of beide)?

Oppotten heeft geen zin. Ik balanceer bij een afgrond (daar sta ik dan met m’n hoogtevrees) en vlieg de afgrond in, terwijl ik de schoonheid van de natuur in vrijheid aanschouw. Ik land in een bos, moederziel alleen, maar met water en rust en wil toch weer verder trekken de gezelligheid tegemoet. Ik vind het een prachtig beeld en het past me als een jas. Ik krijg meteen weer zin om te gaan reizen!

Moedeloos herken ik wel bij tijd en wijle, omdat ik graag mijn energie wil richten en nog erg zoek naar wie, wat, hoe, waar. Concrete richting. Samenwerken. “Je weet heel goed wat goed voor je is maar doe dat dan ook.” De schop onder m’n kont voelt altijd als een welkom cadeautje (denk er verder niets bij, hahaha). Ik vind het altijd fijn als mensen iets stevigs kunnen aanzetten, d.w.z. niet voor effectbejag, maar uit passie en gedrevenheid.

De verpleegster kan ik nu niet plaatsen. Met aliens ben ik niet bezig.

Grappig dat je een spreuk van Rumi aanhaalt. De teksten van Rumi (1207-1273) geven me altijd wel een goed gevoel. De tweede uitspraak (sometimes in the middle of nowhere, you find yourself) voelt erg van toepassing en om de derde moest ik erg lachen van herkenning.

Ik vond het een prima reading. Heel erg bedankt Sarah!

Mars

Hoi Mars,

Dank je wel voor je zeer uitgebreide reactie! Wat bijzonder dat je dingen herkent!

Toen ik de veranderende gezichten zag was het steeds jouw gezicht! JOUW gezicht, jouw ogen maar steeds wisselend, dus jouw gezicht met blond/bruin haar, smal gezicht/gezet gezicht maar wel steeds dezelfde ogen. Die bleven ook op dezelfde plaats, het gezicht om de ogen heen veranderde. JIJ was het Heel bijzonder.

Het adres van die chakra-reader krijg ik graag van je. Klinkt heel bijzonder en zeker de moeite waard.

Linda heeft nu het programma "ik hou van Holland" Dat gaf mij aan dat het om een Nederlands meisje/vrouw gaat. Ze was klein, tenger, had bruin stijl haar en een blanke huid (kan Spaans of Indonenisch o.i.d. door zitten). Ik vertrouw op jouw gevoel en jouw wijsheid dat je nu niet alleen naar brunettes gaat kijken en de blonde, roodharige en donkere dames uitsluit! Natuurlijk kan ze ook een ander beroep dan verpleegster/arts/onderwijzer hebben. Maar dat weet je wel.

Wat je tijdens je reactie zelf ook opmerkte was dat je nog teveel omkijkt. Dat kreeg ik ook. lIk zag ook steeds jouw hoofd omdraaien en terug geduwd worden ... inderdaad, hardleers maar ach ... het zat diep en het is pas 1 jaar geleden! Logisch!
Teken dat je heel veel gevoel in je hebt en het koude kikker imago niet juist is. Maar dat weet je zelf ook blijkbaar. Gelukkig!

Nogmaals, ontzettend bedankt voor je reactie!

Lieve groet, Sarah

Mars,

Ik zie dat er al verschillende reacties zijn gegeven op jouw foto, had de behoefte om ook te reageren. Ik lees nooit wat daarvoor al is gezegd, dus wellicht lees je in mijn lezing dubbele dingen:

Als ik naar jou foto kijk, komt er gelijk een beeld omhoog: ik zie en voel een druk op jouw hart en voel daarbij ook veel verdriet zitten dat nog mag loskomen. Het is als het ware alsof er een splitsing is geweest in dat gebied; alsof jij vanuit je hart in tweeen bent gesplitst. Ik plaats dat eigenlijk in licht van het verhaal van Lemurie, tenminste dat is wat ik in jou herken. Miss kun je het verhaal eens lezen en kijken of dat ook met jouw resoneert. Een andere manier dat voor mij deuren heeft geopend, is de muziek van Duitse muziekkant Andre Holte: voornamelijk het stuk Lemurian Homecoming. Zie deze link: http://www.anders-holte.com/lhc_soundclips.html.

Wat mij ook omhoog komt is het gevoel dat jij al een hele lange reis achter de rug hebt, waarin ervaringen zich zijn gaan opstapelen, ervaringen/pijn/gebeurtenissen die jij nog niet verwerkt en ontladen hebt. Het woord ontladen komt wel steeds terug als ik naar jouw foto kijk. Ik zie letterlijk een plaatje waarin jij op een trilplaat mag gaan staan, om al die dingen los te trillen die nog energetisch vastzitten in jouw systeem.

Daarmee bedoel ik natuurlijk geen letterlijke trilplaat, maar daarmee bedoel ik dat je uitgenodigd wordt om de reis met jezelf vanbinnen aan te gaan; dat kan door ademwerk, door regressietherapie of lichaamswerk of dat wat bij jouw past.

Ik heb zelf veel goede ervaringen bij de Merudi Praktijk (Utrecht) en Ananta (soest), omdat ik bij deze therapeuten de Eigen Verantwoordelijkheid centraal staat en Ikzelf in de Ervaring ga en Zelf aan het werk ben. Je werkt op 3 niveaus, namelijk je Hoofd, Je emoties/gevoel, en het lichaam. Door die 3 dingen samen te pakken kom je daadwerkelijk bij de oorzaak uit en kun je de oorzaak van een issue ontwortelen en gelijk uitwerken.

Verder heb ik bij jou het gevoel dat er een verlangen is daadwerkelijk thuis te komen in jezelf, in jouw lichaam. En dat het tijd is om verloren delen op te halen en weer te integreren.

Tot slot, ik het het gevoel dat je jouw innerlijk vuur (derde chakra) binnen houdt en niet volledig laat branden. Kom naar buiten!

Dit was mijn lezing voor jou.
Grtjs,
L’arbe de vie

Dankjewel dat je mijn foto hebt gelezen l'arbe de vie en welkom terug op het forum! 'De levensboom', mooie nickname!

Verdriet in mijn hart dat nog mag loskomen (alsof er een splitsing is geweest, in tweeën bent gesplitst). Dat klopt. Misschien heb je ondertussen in mijn reactie op Sarah gelezen dat ik nogal een bizarre ‘scheiding’ achter de rug heb. Ik ben daar zo verbouwereerd van geweest, dat ik misschien het echte verdriet nog niet helemaal heb kunnen toelaten. Hoewel ik weet dat je geen tijdspad op rouw kan zetten (want het is voor mij een jaar van rouwverwerking geweest), heb ik tegen mezelf gezegd dat een jaar een mooie tijd is. Dat jaar is nu bijna voorbij en dan wil ik weer eens gaan genieten.

Ik heb boeken gelezen over Lemurië (te beginnen met de versie van Helena Blavatsky). Ook op deze site wordt gesproken over kennis m.b.t. Lemurië, maar die versie is weer anders dan elders. De wildste en meest uiteenlopende verhalen gaan rond en – hoewel ik altijd opensta voor andersdenkenden – dan steekt mijn kritische blik ook de kop op. Dus Lemurië en alles wat daaraan wordt toegedicht ligt bij mij op de stapel ‘ik weet het niet’. Ik heb de muziek geluisterd, dank voor het toezenden, maar ook dat is (nog) niet direct mijn ‘cup of tea’. Helaas.

Onverwerkte, opstapelde ervaringen/pijn/gebeurtenissen in dit of andere levens loslaten door bewuste ademhaling, meditatie, regressietherapie of (emotioneel) lichaamswerk. De eerste twee pas ik toe, al geef ik toe dat het er nog wel eens bij inschiet. Ik weet het e.e.a. van vorige levens en ik ken mijn familiegeschiedenis van de afgelopen 100 jaar, maar of ik nu nog regressietherapie zou willen geloof ik niet. Om eerlijk te zijn, ik ben vooral een doe-het-zelver wat betreft spirituele ontwikkeling. Niet dat ik zeg dat cursussen en handreikingen/spiegels van anderen niet kunnen helpen, maar het kan ook een weg zijn om ‘de waarheid’ buiten jezelf te zoeken (je noemde zelf ook het belang van eigen verantwoordelijkheid). De voorstellen die je doet liggen i.i.g. in de lijn van mijn interesse. Emotioneel lichaamswerk spreekt me op zich wel aan (heb er dit jaar over nagedacht), maar ben toch nog niet echt actief op zoek gegaan. Ik zie wel in dat mijn mind sterk is en dat emotioneel lichaamswerk goed voor mij zou zijn. Misschien ga ik hier ooit wat actiever mee aan de slag… het zou zeker goed zijn, maar ik moet het mezelf nog gunnen…

Thuiskomen in mijn lichaam. Verloren delen integreren. Je hebt helemaal gelijk. Je opmerking over een onbalans in de derde chakra (onderontwikkeld: slachtoffermentaliteit) had ik in een PM van iemand anders n.a.v. deze foto ook al gehoord. Werk aan de winkel!

Hartelijk dank voor je reading. Een strakke diagnose. Dat heb je vaker gedaan

Super. Groet,

Mars

Hoi Mars,

Ik lees je reactie over dat je een doe het zelver bent . Heel mooi om te zien hoe je je eigen proces instapt. Heb je er ooit al eens over nagedacht om een lemurië stralenkaart te gaan gebruiken, om contact te maken met dit deel in jezelf?

Hoi Mars,

Als eerste heb ik je gekeken naar je uiterlijk. Je bent een kritisch iemand, een nadenker. Daarnaast heb je een bepaalde trots. Iemand die zichzelf kan vergelijken met een ander, en zich daardoor kan onderscheiden van de "gemiddelde" mens. Je kan het belangrijk vinden hoe je over komt, wil soms opvallen en bewonderd worden om wat hij doet en wie hij is. Put je jezelf wel eens uit, neem je teveel hooi op je vork omdat je eigenlijke en pad bewandelt wat niet helemaal bij je past?

Krijg moeilijk contact met je, je sluit je teveel af naar mijn idee. Waarom een stoere houding? Lekker doen zoals je zelf bent, maakt het leven al een stuk gemakkelijker.

Je bezit kracht. Wat kun je ermee doen? Teveel mannelijke energie die gestuurd moet worden met wijsheid en mededogen. Innerlijke wijsheid komt naar boven door kijken in jezelf en verdriet te uiten wat er in je zit. Daar heb je nog wat moeite mee, je hebt het idee dat zwakte tonen een soort van afgang is. En dit kun je niet altijd in je woordenboek vinden.

Komt het beeld wat je van jezelf hebt overeen met de werkelijkheid. Zijn de dromen die in je zitten en het ideaalbeeld wat je hebt van de wereld vereenzelvigd met je karakter, of zit er speling tussen het uiten van en het zijn zoals het momenteel is. Transformeren is denk ik voor jou een belangrijke issue, waarin je jezelf ook kan geven, zoals je bent.

Welke richting op? Je bent iemand van de natuur, er moet spanning en een soort van ruigheid in zitten. Daarnaast ben je sociaal sterk en kun je heel begripvol overkomen en zijn.

Zakelijk ben je sterk, en mensen kunnen altijd een beroep op je doen, je brengt de zaken helder over en ook tot een goed einde.

Misschien kun je de drang naar avontuur combineren met het in de praktijk brengen van contacten van mensen die hierin verblijven waarin jij je hart kan ophalen, en het vertalen naar de dromen die je in jezelf hebt zitten zoals je het wil laten zien. Ik zie beelden van woestijnen en steppen, fotografie, wilde dieren en mannen die hiermee werken. Dakar, reizen.

Tot zover! Hoor graag wat je ervan vindt!

Groetjes,
Cirr

Dankjewel voor je compliment;D

Jaa idd, alles begint met toelaten en accepteren, dan loslaten en de tijd geven om dat gevoel zich uit te laten drukken (vaak lichamelijk). Dat is inderdaad nogal een proces. Het jezelf gunnen (hart) is daarbij dan wel belangrijk.

Lemurie: Ja eigenlijk zou je de energie via een kosmische stralensessies eens kunnen uitproberen, want dan zit je gelijk in de energie van Lemurie. Daar ontkom je dan niet aan. Vanuit mijn ervaring kan ik zeggen dat ik daar wel echt veel aan heb gehad. Bleven maar kwartjes vallen. Maar voor ieder zo z’n ding zeg ik altijd maar.

Regressie: er is wel een verschil tussen ‘weten over vorige levens’ of daadwerkelijk ‘die vorige levens beleefd hebben’ tijdens een sessie, want daar gaat het om bij Regessiewerk, zoals ik het bij Ananta (Opleidingen/Begeleiding, Soest)geleerd heb; je kunt vanaf een afstand kijken, maar als je het niet beleefd en ‘de overtuiging, de emotie, de lichaamservaring’ niet samenpakt, dan verandert er energetisch niets en blijf je met de blokkades rondlopen.

‘de waarheid buiten jezelf zoeken’, die snap ik niet helemaal; want door bv lichaamswerk, ademwerk, regressie, ga je juist helemaal naar binnen in jezelf, je komt dan juist bij jouw onderbewust lagen/jouw innerlijke waarheid, omdat jezelf aan het werk bent (en dus niet de therapeut of degene tegenover je jouw verteld wat er met jou is) Miss begrijp ik jou nu ook verkeerd:-P

Is wel grappig, want ik herken wel wat je zegt: 'doe het zelven'. Dat zei ik vroeger ook altijd. Maar nu voel ik toch wel echt dat ik bij bepaalde stukken niet zelf bij kan, omdat daar laagjes opzitten; bv 'schaamte, schuld, angst’ om er maar een paar te noemen.

Gunfactor, dat gaat ook om het Hart, de 4de chakra (Lemurie energie); jezelf iets gunnen, jezelf lief genoeg vinden om iets naar je toe te trekken.

Jaa klopt, derde chakra is het centrum waar jouw Macht/Onmacht stukken zitten, met als demon van het derde Charka Schuld/(onschuld). Als jij het hebt over slachtoffer-stukken, daar staat altijd een daderstuk in jezelf tegenover. Is een mooi proces om uit te werken, om vanuit compassie naar die delen te kijken en die te integreren.

Haha, ja klopt, wist een jaar geleden niet eens dat ik het kon, fotolezen. Vind het nog steeds wel beetje spannend hoor, ben altijd benieuws of de boodschap overkomt en of die aansluit. Anyways, you are welcome ;-)

Grtjs,
L’arbe de vie

Hoi Mars,

een tijdje geleden alweer dat je deze foto plaatste. Ik ben een tijd afwezig geweest op dit forum vandaar dat ik nu pas o.a. jouw foto en vraag zie.
Je schreef het zelf ergens al en ik had bijna meteen al een gevoel van 'een liefdevolle schop onder je .... heb je nodig'
Je leeft, je werkt, je doet genoeg maar waar blijft je essentie? Ik krijg de neiging om te krabben ... heb je jeuk of jeukende uitslag? Voor mijn gevoel reageert jouw huid erg op stress en omgevingsfactoren. Jij kan letterlijke jeuk krijgen van mensen aan wiens gedrag jij je irriteert.
Ik hoor de boodschap: 'Ga een vuur aansteken' wat inhoudt dat je symbolisch voorwerpen uit de natuur verbrand die staan voor oude emoties, gevoelens en situaties die je los wil laten.
Een simpel sjamanistisch ritueel maar oh zo effectief. Een opgeblazen gevoel..je zit zo giga vol met wetenschap en inzichten over jezelf, alleen is de brug naar de praktijk nog zoek. Prachtige theorieën heb je maar zijn die toepasbaar?

Nog even over jouw opmerking m.b.t. mediums: er zijn honderden kappers, hebben ze allemaal dezelfde techniek en talenten? Er zijn honderden bakkers, is 1 bakker hetzelfde in het bakken van brood?
M.a.w. elk medium is uniek en als je handelt vanuit zuiverheid en passie voor het werken met mensen ga dan aan de slag!!!
Al eens gedacht aan het solliciteren als freelancerbij een spirituele bellijn? Ga eens solliciteren, je hebt niets te verliezen. Ik heb dit werk gedaan en ga het weer oppakken zodra ik daar weer de ruimte voor heb.
Ga wat DOEN!!! Het zal je blij maken en je zult zien dat er weer nieuwe deuren voor je worden geopend.

Groetjes, Marjanne

Hi Marjanne,

Wat leuk dat je weer terug bent! En super dat je ook bij deze foto weer een duit in het zakje doet. Dank voor je lezing. Ik reageer binnenkort in pb (net als bij enkele overige lezingen).

Liefs,

Mars