Je schreef het maanden geleden Moonflowertje, "oh nee, niet weer jezus"
Ik lees het nu pas en haal er wel een stukje herkenning uit. Mensen die over god of jezus begonnen verloren altijd heel rap mijn interesse en aandacht in gesprek.
Enerzijds omdat ik altijd het gevoel kreeg dat ze me wilde overtuigen van hun geloof en dat ze me hun geloof een soort van op wilde leggen. Anderzijds omdat ik een weerstand heb om direct in 1 enkele persoon of in dit geval 2 personen te geloven, waarvan de woorden die ze eeuwen geleden zeiden, herschreven en herschreven en herschreven zijn, best knap als je dat voor elkaar krijgt, maar ik geloof er heilig in dat er dan wel behoorlijk veel van de context van je woorden verloren gaat. Omdat de herschrijver, jou woorden of in dit geval de woorden van god en jezus, met zijn of haar interpretatie en bril opnieuw heeft vertaald maar ook nog eens rekening moest houden met de modernisatie van de maatschappij.
En dan nog iets waarom ik weerstand tegen geloof heb in een personage, omdat ik om me heen op de wereld zie dat dat meestal de aanstichter is van oorlogen, haat en nijd tussen mensen en verdeeldheid veroorzaakt.
Want die mensen die in hun god geloven of hij nu god heet of Allah, de 2 bekende voor mij maar er zullen er vast nog meer zijn. Kunnen zich er niet bij neerleggen dat een ander iets anders aanhangt of simpelweg niet geloven in hetgeen wat zij geloven. Ze dringen hun geloof op aan elkaar door in mijn ogen gevaarlijke spelletjes te spelen.
Daarmee wil ik niet zeggen, dat het allemaal slecht is om in mensen te geloven die volledig achter hun geloof staan. Che guevara en Ghandi bijvoorbeeld, zij brachten ook veranderingen teweeg, en mensen keken naar hun op. Ze hebben opstand veroorzaakt, geen oorlog. Of misschien oorlog, omdat mensen eindelijk voor zichzelf opkwamen.
Maar dat vind ik toch anders dan het volgen van woorden van iemand die misschien eeuwen geleden ooit bestaan heeft en waar zoveel boeken over geschreven en herschreven zijn over wat deze zeiden.
Ik bedoel, Jezus heeft misschien echt wel over het water gelopen. Wie kan bewijzen dat het niet zo is? Maar zou het misschien ook een uitdrukking kunnen zijn geweest? Zoals wij weleens vlinders in de buik voelen voor iets en dat er echt geen vlinders in onze buik zitten. Of 7 kleuren stront scheten om uit te kunnen drukken hoe bang we waren om iets te ondernemen. Gaan ze eeuwen na ons nu werkelijk denken dat we dat letterlijk deden?
En nee, ik ben niet zo wijs om dit zelf te bedenken. Dit inzicht heb ik gekregen door een godsdienstles heel lang geleden op school. De juf was gelovig maar kwam een andersdenkende gelovige tegen. Zij was van mening dat jezus niet over het water kon lopen, terwijl mijn klasgenoot intens geloofde dat het wel waar was. En doordat hij daar eerlijk uiting aan gaf, dat hij het niet met haar eens was, kreeg hij straf.
Dat is het moment voor mij geweest, om dat geloof terzijde te leggen en lekker mijn eigen geloof te zoeken.
En jeps ik geloof in iets, maar heb de behoefte niet zo om dit op te leggen in mijn omgeving. Wel vind ik het belangrijk dat ze me vrij laten in wat ik wil geloven en me niet hun gedachtes op willen leggen waarin zij geloven. Vind het best interessant om te horen wat ze geloven, vind het ook leuk als ze zonder veroordelingen naar mijn geloof willen luisteren.
Om terug te komen op de titel van je topic. Ik zie de veranderingen wel in mijn omgeving, in tegenstelling tot de tijd dat spiritueel bezig zijn gek gevonden werd, merk ik nu steeds vaker, dat alhoewel mensen er niet in willen geloven, ze wel nieuwsgierig worden en hun aandacht er wat langer bij willen houden. Ze beginnen iets te accepteren, wat ik niet in woorden kan vatten.
Ik zie de veranderingen van 21 december dus met veel nieuwsgierigheid tegemoet.
En besef ik me nu terwijl ik zit te schrijven, eigenlijk is het wel bijzonder dat deze voorspellingen mensen over heel de wereld raken, dat het hun bezig houdt. Of ze nu geloven in een god, of spiritualiteit, deze uitspraken treffen ons allemaal en houdt ons bezig. En voor mij zegt dat genoeg, wij mensen zijn aan het denken gezet.
En als mensen gaan denken, veranderd er iets.
Misschien niet precies naar iedereen zijn of haar wens, maar dat hoort erbij, we zijn immers allemaal onszelf met ons eigen rugzakje en onze eigen bril die we dragen om de wereld te zien.
waarom zijn mensen zo?)
)
