Ik ben me nog steeds aan het ontwikkelen, daarmee bedoel ik eigenlijk dat ik zaken die me in de weg staan om me gelukkig en vrij te voelen aan het aanpakken ben.
Zodoende dat ik hier kom voor een kaartlegging omdat ik merk dat ik in het stukje me binden aan mensen wat betreft een relatie aangaan, nog heel wat te leren heb. Maar een beetje blind aan het zoeken ben, waar ik dan mee moet beginnen in mezelf.
Ik hoop via een kaartlegging te weten te komen, waar ik het meeste aandacht aan moet geven.
Ik merk aan mezelf dat ik het wel prima vind zo alleen, maar da´s een beetje TE, want mijn vrienden reclameren dat ik soms behoorlijk in mijn eigen wereldje zit. Enerzijds mag dat wel van mezelf, zij zijn immers niet spiritueel bezig en op dat gebiedt kan ik bij hun mijn ei niet kwijt, maar ik vind het ook belangrijk om met beide voeten gewoon in de maatschappij te staan en dat doe ik geloof ik nog steeds niet echt.
Ik zou dan ook graag willen ontdekken waarom ik dat nog steeds doe en hoe ik het kan aanpakken om het anders te doen.
Kaartlegging voor Spud
Delen:
Tammie
jul 15 '12
Hoi spud
ben jij bang voor wat mensen van jou vinden of denken? Jij vielt je anders dan andere. Niet echt gezien door andere. Je leeft eigenlijk meer in het spirituele wereldje dan in het hier en nu. Misschien ben j zelfs wel bang voor de mensen op aarde. Je mist iets hier op aarde en je bent al zo lang op zoek maar kan het niet vinden . Treed meer naar buiten en durf jezelf te laten zien! In de toekomst zal er veel gaan veranderen en zeker gevoelsmatig. Je gaat het beter begrijpen allemaal! Heb nog geduld,de dingen lopen zoals het moet lopen. Blijf dicht bij jezelf maar vergeet niet te leven want je bent hier nu toch!:)
Heb jij je al verdiept in het nieuwetijdskind enzo? Dat zou veel kunnen verklaren denk ik.
Veel liefs Tammie
ben jij bang voor wat mensen van jou vinden of denken? Jij vielt je anders dan andere. Niet echt gezien door andere. Je leeft eigenlijk meer in het spirituele wereldje dan in het hier en nu. Misschien ben j zelfs wel bang voor de mensen op aarde. Je mist iets hier op aarde en je bent al zo lang op zoek maar kan het niet vinden . Treed meer naar buiten en durf jezelf te laten zien! In de toekomst zal er veel gaan veranderen en zeker gevoelsmatig. Je gaat het beter begrijpen allemaal! Heb nog geduld,de dingen lopen zoals het moet lopen. Blijf dicht bij jezelf maar vergeet niet te leven want je bent hier nu toch!:)
Heb jij je al verdiept in het nieuwetijdskind enzo? Dat zou veel kunnen verklaren denk ik.
Veel liefs Tammie
Spud
jul 16 '12
Dankjewel Tammie,
En ja, klopt wel wat je zegt. Soms kan ik ineens bang zijn voor mensen. Maar inmiddels niet meer omdat ze iets over me kunnen denken of wat ze denken, ben daar wel lang bang voor geweest dat klopt.
Ben er zelf eigenlijk nog steeds verbaasd over, hoe ik over die angst heen gekomen ben, enkel maar steeds verder geloven in de feiten dat mensen toch wel denken en als ze het over jou hebben dan rust een ander is.
Dat gedeelte staat mezelf dus niet meer zo in de weg. Maar en dat moet ik toegeven, als ik iemand belangrijk vind, staat me dat nog wel in de weg en dan belangrijk in de zin, van daar kan ik iets van leren en hoe maak ik daar contact mee, zoals de doorsnee mens dat doet?
Men zegt dat ik een nieuwetijdskind ben, maar wat ik erover gelezen heb, kan ik mezelf daar niet echt in vinden.
Wat het zoekende van mij betreft, en de onheelheid, weit ik aan een bioresonantiesessie, waarin gebleke is, dat ik van een tweeling ben, een broer. En dat ik daar sterk naar op zoek was.
Mijn invulling daarvan is, dat ik deze gevonden heb en weer terug dood heb moeten laten gaan. Te vinden in het draadje, "Kan iemand tijdens de dood ook afgewezen worden?"
Toen we elkaar ontmoette hadden we zo sterk het broer en zus gevoel en zo noemde we elkaar ook. Dat verklaard volgens mij ook veel waarom ik het allemaal zo begreep toen hij ging, en waarom ik nog steeds verdedigend en boos kan worden, omdat de cosmos hem niet los wil laten. Dat is allemaal mijn aanname hoor, en dat hoeft niet speciaal waar te zijn. Maar daardoor snap ik wel en kan ik wel verklaren waarom ik zoveel vrede heb met zijn afscheidt en zoveel moeite met de manieren waarop er nog steeds getrokken wordt.
Ik merk en voel dat ik me vreemd gedraag in deze wereld, dat ik het doe veroordeel ik niet meer in mezelf, maar daardoor ben ik mezelf wel bewust geraakt, dat ik me dus niet gedraag zoals het over het algemeen zou horen en dat ik in het leven dus heel wat misloop. Daardoor trek ik eigenlijk altijd twijfel over wat ik voel en denk, en vraag regelmatig feedback of mijn gedachtes nu zo raar zijn bij een situatie. Daarna ga ik eigenlijk pas reageren.
Ik ben een zwever is altijd gezegd en ik denk ondanks dat ik mijn best doe te landen, ik een angst uit de weg moet ruimen die ik nog steeds niet gezien heb.
En ja, klopt wel wat je zegt. Soms kan ik ineens bang zijn voor mensen. Maar inmiddels niet meer omdat ze iets over me kunnen denken of wat ze denken, ben daar wel lang bang voor geweest dat klopt.
Ben er zelf eigenlijk nog steeds verbaasd over, hoe ik over die angst heen gekomen ben, enkel maar steeds verder geloven in de feiten dat mensen toch wel denken en als ze het over jou hebben dan rust een ander is.
Dat gedeelte staat mezelf dus niet meer zo in de weg. Maar en dat moet ik toegeven, als ik iemand belangrijk vind, staat me dat nog wel in de weg en dan belangrijk in de zin, van daar kan ik iets van leren en hoe maak ik daar contact mee, zoals de doorsnee mens dat doet?
Men zegt dat ik een nieuwetijdskind ben, maar wat ik erover gelezen heb, kan ik mezelf daar niet echt in vinden.
Wat het zoekende van mij betreft, en de onheelheid, weit ik aan een bioresonantiesessie, waarin gebleke is, dat ik van een tweeling ben, een broer. En dat ik daar sterk naar op zoek was.
Mijn invulling daarvan is, dat ik deze gevonden heb en weer terug dood heb moeten laten gaan. Te vinden in het draadje, "Kan iemand tijdens de dood ook afgewezen worden?"
Toen we elkaar ontmoette hadden we zo sterk het broer en zus gevoel en zo noemde we elkaar ook. Dat verklaard volgens mij ook veel waarom ik het allemaal zo begreep toen hij ging, en waarom ik nog steeds verdedigend en boos kan worden, omdat de cosmos hem niet los wil laten. Dat is allemaal mijn aanname hoor, en dat hoeft niet speciaal waar te zijn. Maar daardoor snap ik wel en kan ik wel verklaren waarom ik zoveel vrede heb met zijn afscheidt en zoveel moeite met de manieren waarop er nog steeds getrokken wordt.
Ik merk en voel dat ik me vreemd gedraag in deze wereld, dat ik het doe veroordeel ik niet meer in mezelf, maar daardoor ben ik mezelf wel bewust geraakt, dat ik me dus niet gedraag zoals het over het algemeen zou horen en dat ik in het leven dus heel wat misloop. Daardoor trek ik eigenlijk altijd twijfel over wat ik voel en denk, en vraag regelmatig feedback of mijn gedachtes nu zo raar zijn bij een situatie. Daarna ga ik eigenlijk pas reageren.
Ik ben een zwever is altijd gezegd en ik denk ondanks dat ik mijn best doe te landen, ik een angst uit de weg moet ruimen die ik nog steeds niet gezien heb.
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
