Ilona38 deed mij wel aan iets denken na wat ik mee gemaakt heb laatst over een ban geven op een overledene.:
Ik maakte onlangs het volgende ee:
De vader (H) van mijn vriendin(F) is vorig jaar januari overleden.
Aan de gevolgen van alcohol verslaving.
In zijn leven draaide het alleen maar om hem.
Als H happy is is het goed.
Dan kan alles ,want H is happy.
Dus alles draaide om H vond H.
In de tijd dat hij in coma lag heb ik contact met hem gehad(zijn ziel dus) en hij wilde dat ik zijn dochter zei dat hij van haar hield.
Ik heb hem toen medegedeeld dat hij ervoor moest zorgen uit zijn coma te komen en het zelf moest zeggen tegen haar.
Ik vond dat ze dat wel verdient had na de slechte jeugd die hij haar bezorgt had.
Hij kwam inderdaad uit zijn coma ,maar bij bewustzijn was het weer H-tijd.
Alles draaide weer om H dus excuses naar F:ho maar.
Nu leeft hij niet meer.
Vlak na zijn dood ontmoete ik hem in paniek.
Wat was er gebeurd en waar moest hij heen en ineens zorgen om zijn dochter.
Ik heb hem na het hiernamaals geholpen.
Na verloop van tijd was hij er weer.
Heel speels.
Ik zei tegen F dat hij veel weg heeft van een leprechaun waarop ze zei dat ze niet raar zou vinden als hij er 1 zou zijn.
Toch profileert hij zich nog steeds als H.
De mens H.
Het lijkt of hij niet wil beseffen dat hij dood is.
En hij bezoekt zijn dochter en F merkt het ook.
Ik merk hem ook.
Maar dan bemoeid hij zich met me.
Big time.
Gek wordt ik van hem.
Ik heb het F weleens verteld en ze herkent helemaal haar vader.
Vandaag overschreed hij de grens.
Vanmorgen wordt ik wakker door mijn man(ook F dus ik hou het op mijn man) hij wilde scheren en het apparaat ging ineens uit..moppperde de mopperde de mopper.
"papa wat gebeurd er mijn lichtje gaat uit."
Hup ik wakker..klaar wakker.
Stroom ligt eraf.
Mijn man weer naar beneden stop weer omzetten.
PATS er weer uit.
"nou dan ga ik ontbijten" hoor ik hem zeggen.
Ik vraag hoe laat het is .
"7uur20." is zijn antwoord.
Hihi hij komt uit Drenthe en niet gewent om te zeggen dat het tien voor half acht is.
ach ik snap hem ,maar dat betekend dat ik er ook rap uit moet.
Dochterlief moet naar school.
Nou ik kreeg uiteindelijk de stroom er weer op.
Dochterlief op school en wie bezoekt me als ik alleen ben juist H.
Hij deelde mee dat hij de stroom storing had veroorzaakt in de hoop dat ik me zou verslapen.
Want A wilde niet naar school vandaag en hij vond dat dat best kon.
Ik was pissig.
Hoe had hij het lef.
Bemoeien met mijn opvoeding(ik wist dat ze niet wilde ,maar die laatste schooldag gaat ze gewoon punt)
en dan er ook nog voor zorgen dat ik me niet alleen versliep ,maar ook manlief.
Zijn 1e werkweek bij de nieuwe werkgever te laat komen dat staat goed.
Echt zo'n typische onverantwoordelijke actie van H.
Zoals altijd ook in zijn leven.
Ik heb hem gezegd niet te bemoeien met de opvoeding die ik haar geef.
Hij wilde alleen maar helpen omdat hij het in zijn leven verkloot had.
Ik zei hem dat hij zich dan nog niet te bemoeien had met mijn opvoeding.
Dat als hij nog eens iets flikt ik hem het huis uit zal gooien en hem voor goed zal weigeren.
Ik dacht duidelijk te zijn geweest ,maar nee hoor hij is nog hardleers.
Vanavond liep hij mijn lappie in de war te sturen.
Ik dacht eerst:"hè wat doet dat ding nou weer."
toen besefte ik dat hij eraan zat.
Ik werd zo kwaad dat hij door deze energie naar achteren werd geslingerd.
Ik stuurde hem mijn huis uit en hij tuimelde zo verder het huis uit.
Hij was nog geen seconde buiten of er stond een engel voor mijn neus.
Hij keek H heel verbaast na en vroeg me waarom ik dat nou deed.
Ik was boos:"omdat hij me steeds weer dwars zit.Breng hem maar naar de hemel en laat hem niet meer mijn huis binnen komen."
Nou de engel deed het direct en nam H mee.
Nu denk ik wat heb ik dan nog uit te werken met hem.?
Ik heb hem in zijn leven ,maar 1x gezien.
Dus kennen is teveel gezegd.
Hij was op de verjaardag van zijn dochter en ik ook.
Verder heb ik hem nooit gezien.
Was mijn aak dus echt hem helpen naar het hiernamaals of nog iets anders?
Waarom duikt hij steeds weer op terwijl ik hem al eens weg gestuurd heb.
Zelfs geholpen toen hij de weg niet wist na zijn dood.
Waarom zoekt hij mij steeds op?
vader vriendin.
Delen:
MoonFlowertje
jul 8 '12
In jou verhaal lees ik (tussen de regels door) dat deze man
ontzettend veel aandacht nodig heeft (misschien zelfs ad(h)d )
De hele wereld moet voor hem buigen
Het kan hem eigenlijk niet schelen op wat voor manier hij die aandacht krijgt... (boos, blij, angstig, verdrietig)
aandacht=aandacht
nadat hij is heen gegaan is dit gewoon niet veranderd
Andere mensen zien of merken niets van zijn aanwezigheid!
Jij wel...
Dus als hij aandacht wil, komt ie naar jou!
Het is nu meer een soort van plaaggeest
Die 0 besef heeft van wat hij doet!?
Tenminste zo zie ik het...
groetjes moonflowertje
ontzettend veel aandacht nodig heeft (misschien zelfs ad(h)d )
De hele wereld moet voor hem buigen
Het kan hem eigenlijk niet schelen op wat voor manier hij die aandacht krijgt... (boos, blij, angstig, verdrietig)
aandacht=aandacht
nadat hij is heen gegaan is dit gewoon niet veranderd
Andere mensen zien of merken niets van zijn aanwezigheid!
Jij wel...
Dus als hij aandacht wil, komt ie naar jou!
Het is nu meer een soort van plaaggeest
Die 0 besef heeft van wat hij doet!?
Tenminste zo zie ik het...
groetjes moonflowertje
Ariel
jul 8 '12
Nou zo zie ik het dus ook.
In zijn leven was dit al zo hoor.
En als je hem dan de rug toe keerde was hij ineens heel zielig.
Als ik de verhalen van F hoorde.
Ja en dan gaf ze hem weer een kans.
Ik snap haar wel het is toch je vader ,maar ja het hielp hem niet.
Toen hij nog leefde zei ik al tegen haar dat eigenlijk de beste remedie voor hem was hem te negeren ,maar ja makkelijker gezegd dan gedaan.
Ik val F ook niet lastig met hoe hij zich gedraagt dat is gewoon oude wonden open trekken.
Het voordeel is dat ik weet dat ik sterker ben en hulp van de engelen heb om hem weg te houden.
Ik heb hem sinds dit voorval ook niet meer in huis gezien.
Laat hem eerst maar eens even wakker worden en laten inzien dat hij niet meer leeft en hier niks meer te zoeken heeft.
In zijn leven was dit al zo hoor.
En als je hem dan de rug toe keerde was hij ineens heel zielig.
Als ik de verhalen van F hoorde.
Ja en dan gaf ze hem weer een kans.
Ik snap haar wel het is toch je vader ,maar ja het hielp hem niet.
Toen hij nog leefde zei ik al tegen haar dat eigenlijk de beste remedie voor hem was hem te negeren ,maar ja makkelijker gezegd dan gedaan.
Ik val F ook niet lastig met hoe hij zich gedraagt dat is gewoon oude wonden open trekken.
Het voordeel is dat ik weet dat ik sterker ben en hulp van de engelen heb om hem weg te houden.
Ik heb hem sinds dit voorval ook niet meer in huis gezien.
Laat hem eerst maar eens even wakker worden en laten inzien dat hij niet meer leeft en hier niks meer te zoeken heeft.
JulienMoorrees
jul 8 '12
Als hij zoveel om aandacht vraagt en hij dit blijkbaar via jou kan krijgen, krijg ik zelf meteen de vraag: "Hoe zit het met de aandacht voor jezelf?" Heb jij alle aandacht voor jezelf en durf jij wat meer egoistisch in het leven te staan? Want het oordeel dat je hebt op heb, over hoe hij omgaat met zijn kinderen, is iets wat je van jezelf misschien nog niet hebt gezien?
Hoe zit het met jouw vader en jouzelf? Is dat misschien herkenbaar en deel je misschien het gemis?
Hoe zit het met jouw vader en jouzelf? Is dat misschien herkenbaar en deel je misschien het gemis?
Ariel
jul 8 '12
Mijn vader was ook niet perfekt en behoorlijk depressief wat hij zelf pas sinds een maand inziet terwijl hij het al 25 jaar is.
Hij nam wel zijn verantwoordelijkheid voor zijn kinderen en liep er niet voor weg.
Wat wel F haar vader deed.
Mijn vaders reacties als hij boos werd waren wel soms over de top ,maar verder dan een tik gin ghet niet.
O zijn preken waren irritant ,maar ik realiseerde me al heel vlot dat hij overspannen was en op die manier reageerde ik ook.
Laat hem maar uitrazen en zeg ja en amen dan ben je er het snelst van af.
Een vriendin zei ooit eens dat ik psychisch mishandeld ben ,maar ik zie het meer als klein gehouden.
Mijn beide ouders hebben een enorm ego en wat zij zeggen is ook het juiste en het maakt niet uit dat ik 36 ben je hebt niet tegen hen in te gaan.
Hebben ze de pech dat ik dat toch wel doe ,want ik respekteer mijzelf.
Mijn zus begint nu steeds meer te begrijpen waarom ik deed/doe zoals ik deed/doe.
En vindt eigenlijk dat ze het zelf ook veel eerder had moeten doen.
Ik heb veel moeite gehad met mijn vaders gedrag maar ook begrip ervoor gehad.
Ik zie het zeker ook niet on vergelijking met mijn vader.
Het is mijn taak hier om overledenen naar het hiernamaals te begeleiden ,maar ja deze man is heel standvastig in zijn aandacht zoekerijen.
Exact als in zijn leven.
F en ik zijn zo close dat we als zusjes zijn dus het is niet zo heel apart dat die man mij opzoekt.
Close met zijn dochter en ik kan hem waarnemen.
Hij nam wel zijn verantwoordelijkheid voor zijn kinderen en liep er niet voor weg.
Wat wel F haar vader deed.
Mijn vaders reacties als hij boos werd waren wel soms over de top ,maar verder dan een tik gin ghet niet.
O zijn preken waren irritant ,maar ik realiseerde me al heel vlot dat hij overspannen was en op die manier reageerde ik ook.
Laat hem maar uitrazen en zeg ja en amen dan ben je er het snelst van af.
Een vriendin zei ooit eens dat ik psychisch mishandeld ben ,maar ik zie het meer als klein gehouden.
Mijn beide ouders hebben een enorm ego en wat zij zeggen is ook het juiste en het maakt niet uit dat ik 36 ben je hebt niet tegen hen in te gaan.
Hebben ze de pech dat ik dat toch wel doe ,want ik respekteer mijzelf.
Mijn zus begint nu steeds meer te begrijpen waarom ik deed/doe zoals ik deed/doe.
En vindt eigenlijk dat ze het zelf ook veel eerder had moeten doen.
Ik heb veel moeite gehad met mijn vaders gedrag maar ook begrip ervoor gehad.
Ik zie het zeker ook niet on vergelijking met mijn vader.
Het is mijn taak hier om overledenen naar het hiernamaals te begeleiden ,maar ja deze man is heel standvastig in zijn aandacht zoekerijen.
Exact als in zijn leven.
F en ik zijn zo close dat we als zusjes zijn dus het is niet zo heel apart dat die man mij opzoekt.
Close met zijn dochter en ik kan hem waarnemen.
JulienMoorrees
jul 13 '12
Deze zin valt mij op: "Een vriendin zei ooit eens dat ik psychisch mishandeld ben ,maar ik zie het meer als klein gehouden."
Het voelt voor mij alsof je dit deel met je vader nog niet hebt uitgewerkt. Want je kan er zeker begrip voor hebben, maar heb je ooit wel contact gemaakt met het verlangen van het innerlijk kind? Ik voel namelijk nog innerlijke kinderen bij je, waar je mee mag werken.
Het voelt voor mij alsof je dit deel met je vader nog niet hebt uitgewerkt. Want je kan er zeker begrip voor hebben, maar heb je ooit wel contact gemaakt met het verlangen van het innerlijk kind? Ik voel namelijk nog innerlijke kinderen bij je, waar je mee mag werken.
MoonFlowertje
sep 9 '12
Iets waar ik me ook in kan vinden... ik noem het "onderdrukt"
Toch kan ik wel contact maken met het meisje wat in mij zit...
Maar waarschijnlijk op de verkeerde manier...
Ik probeer haar te beschermen... omdat ik me schaam voor dat dit meisje eigenlijk nooit de aandacht kreeg die ze had willen hebben
integendeel...
Ik snap nu wat de therapeute bedoelde met dit poppetje in een poppetje
Ze had ook nog een pinguïn versie haha
groetjes Moonflowertje
Toch kan ik wel contact maken met het meisje wat in mij zit...
Maar waarschijnlijk op de verkeerde manier...
Ik probeer haar te beschermen... omdat ik me schaam voor dat dit meisje eigenlijk nooit de aandacht kreeg die ze had willen hebben
integendeel...
Ik snap nu wat de therapeute bedoelde met dit poppetje in een poppetje
Ze had ook nog een pinguïn versie haha
groetjes Moonflowertje
Ariel
nov 15 '13
Origineel bericht van: JulienMoorrees
Deze zin valt mij op: "Een vriendin zei ooit eens dat ik psychisch mishandeld ben ,maar ik zie het meer als klein gehouden."
Het voelt voor mij alsof je dit deel met je vader nog niet hebt uitgewerkt. Want je kan er zeker begrip voor hebben, maar heb je ooit wel contact gemaakt met het verlangen van het innerlijk kind? Ik voel namelijk nog innerlijke kinderen bij je, waar je mee mag werken.
Het voelt voor mij alsof je dit deel met je vader nog niet hebt uitgewerkt. Want je kan er zeker begrip voor hebben, maar heb je ooit wel contact gemaakt met het verlangen van het innerlijk kind? Ik voel namelijk nog innerlijke kinderen bij je, waar je mee mag werken.
Jeetje wat is het lang geleden dat ik hier ben gewesst.
En inmiddels is er veeeeeeel gebeurd vooral wat betreft ouders.
Afgelopen januari mailde mijn vader mij en wat hij schreef was de druppel.
Hij mailde me om mij te vertellen dat hij het fout vond dat ik niet meer naar de kerk ga.
En wat moet er van mijn dochter worden nu ze niet meer leert over God.
En de dingen die ik op Facebook plaatste waren echt niet goed.
Ik plaats alleen dingen over liefde en het accepteren van elkaar meer niet.
Als dat al niet meer mag.
Ik heb mijn ouders toen ook resoluut van Facebook vriendelijst verwijderd.
Ik bepaal zelf wat ik erop zet.
En zo was ik dus niet opgevoed en etc etc etc.
Ik weet het niet eens meer uit mijn hoofd.
Dit stond er zeker wel in.
Ik heb hem gereageerd dat ik het weleens fijn zou vinden dat hij leert dat ik een volwassen vrouw ben van 36(wat ik in januari nog was.) en dat ik mijn eigen beslissingen kan nemen
Dat ik wel weet hoe zij denken over het geloof ,maar dat ik anders denk.
Ik heb mijn oom die de boel aangevlakkert heeft ook verwijderd uit de lijst.
Hij mailde mij eerst en toen hij geen voet aan de grond kon zetten bij mij is hij naar zijn zussie gegaan om te vertellen wat haar dochter allemaal deed.
Toen zijn mijn ouders mijn FB gaan checken.
Ik heb mijn profiel gezet op dat ik niet zomaar te vinden ben door mijn naam in te typen.
Ik heb na die mailing expres geen contact meer gezocht.
Ze komen maar naar mij.
En ik heb een half jaar moeten wachten tot mijn moeder op de stoep stond.
In de tussen tijd waren ze allebij jarig geweest en ik ben niet geweest daar.
Mijn moeder in april en mijn vader begin mei en ze kwam vlak voor mijn verjaardag in juni op visite.
Ik heb weinig bereikt ermee kan ik je zeggen ,want weer de verwijten naar mij toe en niet mij willen begirjpen.
Voor haar doen was dit wel een enorm zoenoffer ,want meestal is zij degene met de lange adem:iedereen moet naar haar komen.
Dus ik was al voor bereid dat het lang kon duren.
Sinds dat gesprek heb ik hun 2x gezien.
Op mijn verjaardag en bij mijn schoonzus.
Ze vond het heel raar dat ik de hele familie in de steek liet.
Wat ik niet deed ,want ik nam geen contact op met hun.
Ok met mijn zus had ik woorden gehad ,want ik mocht geen contact hebben met haar ex terwijl hij en ik al vrienden waren voor ze verkering kregen.
We zijn jeugdvrienden.
Ik ga niet met hem naar bed.
En ze maakte er zo'n drama van dat ze mij niet wilde spreken.
Nou goed dan niet.
Dus ik liet haar niet in de steek ;ik voldeed aan haar verzoek geen contact op te nemen.
Dat heb ik mijn moeder ook gezegd.
Met mijn broer had ik gewoon contact nog.
De rest van de familie zijn allemaal ooms en tantes waar ik weinig mee heb ,omdat ze allemaal zo oud zijn ik geen binding meer mee heb.
Is het raar?
Nee toch?
Ik kan mij geen enkele oom of tante van mijn ouders herinneren dat we hen opzochten of wat dus waarom moet ik het van mijn moeder wel bij mijn ooms en tantes?
Omdat het haar broers en zussen zijn en zij er wel binding mee heeft.
Dus heb ik er ook binding mee heel simpel in haar hoofd.
Ik heb nu alleen hoognodig contact met ze meer niet.
Meer wil ik ook niet.
Ze leren maar eens hun eigen verantwoording te nemen ipv die op mij te duwen.
MoonFlowertje
nov 17 '13
jeetje, wat een gedoe, zeg!
Eigenlijk alleen maar omdat je jezelf wil zijn...
Zonder regeltjes kun je prima voor jezelf zorgen.
Dat is juist goed!
Ja, en buigen doen ze niet! (De trots) hun bevestiging is de bijbel...
Ik herken het wel een beetje wat je schrijft^^
Mijn moeder heeft ook van die kuren als het ware
Gelukkig gaat ze niet naar de kerk, maar ze weet precies wat er in de bijbel staat!
Als kind al ging ik er tegenin, ik voelde gewoon dat het niet klopte...
"Het geloof is een stok om op te leunen, en niet om mee te slaan!"
Er is mij wel duidelijk geworden, dat er wel degelijk "iets" is, alleen ik wil het geen God noemen...
Voor mij is God een personage uit de bijbel, die allerlei regels heeft bedacht waar je je strikt aan moet houden...
Terwijl ik zoiets heb van: Leef! ...Volg je hart
Maak je leven, leefbaar...
Er zijn natuurlijk wel wetten, waaraan je je moet houden! Alleen die wetten zijn universeel, denk aan de wetten van de Kosmos...
(Sommige dingen kun je gewoon niet maken, dierenleed en kindermisbruik, kan gewoon echt niet! En je geweten wat meteen in opspraak komt,
als je dreigt verkeerd te gaan, bijvoorbeeld bij stelen of roddelen)
Maar dit staat nergens op papier!
Het is het geweten wat gaat spreken, als je daar niet naar luistert krijg je me toch een pens gezeik over je heen
achteraf denk je dan ook nog: had ik nu maar naar mijn gevoel geluisterd
Ieder persoon is anders, geloofd iets anders, en heeft andere interesses, met uiteindelijk een eigen doel op de Aarde.
uiteindelijk blijf je toch wie je bent, en draag je een steentje bij aan het grote geheel...
Iedereen heeft zijn eigen unieke taak, en maakt zijn eigen mis-stappen... Iemand die nooit fouten maakt, heeft hier niets te zoeken op Aarde,
vind ik!
Ik zie het als een enorme puzzel, waarin elk stukje (persoon) zijn eigen plaats heeft... het is belangrijk dat dit stukje zo helder en
duidelijk mogelijk is... dit kan alleen als je begrijpt wat je dagelijks meemaakt, en waarom je het meemaakt... (inzicht en bewustzijn)
Vaak komt dat pas als het al achter de rug is, dat je terug denkt aan een moeilijke tijd, en beseft hoe het zit...
Ook dit is goed, het gaat erom dat je het inziet, wanneer maakt niet uit... sommige zien het nooit in, en hebben ik-weet-niet-hoeveel levens
nodig om in te zien waar het "fout" gaat... vaak is het door je angsten niet durven overwinnen, en de trots aan de kant kunnen zetten,
of vastgeroest zitten aan de bijbel...
Ik geloof wel in een schepper en een 'onzichtbare' onuitputtelijke energie bron, waarvan tegen me gezegd wordt dat de dingen die ik
doorkrijg uit de verkeerde bron komen...
Voor mij is er maar 1 bron... en daarbij maakt het echt niet uit wat je geloofd... De bron staat boven een God, Allah, of Buddha...
Wij als mensen zijn te klein om het in een woord te kunnen bevatten...
Het gene wat wij kunnen zien, zien we niet door te kijken! er komt veel meer bij kijken...
er zijn inderdaad mensen die achter de schermen kunnen kijken,
maar dit is alleen maar zichtbaar door een sterke band met jezelf, het hogere zelf, de gids...
De gids is zowel hier, als in het hiernumaals... hij kan de dingen laten zien, (in een (dag)droom, in een visioen, soms ligt het
in je herinnering, terwijl je er niet geweest bent, of in de symbolen die je ziet, en aan elkaar linkt)
Maar ook door je gedachte-kanaal geeft de gids info, (denk aan gedachten die jij zelf niet kan bedenken) toch is het er wel!
daarbij weet je dat het klopt! je voelt het ook...
Iedereen heeft het, zijn hele leven... door vallen en opstaan kom je je dichterbij... "Schade en schande maakt je wijs"...
Zoals iemand hier een keertje zei: Spiritueel groeien gaat niet zonder shit, (Holy shit)
Het is de bedoeling dat je, je eigen pad bewandelt, je eigen weg volgt...
Uiteindelijk komen alle wegen uit op die ene weg die we allemaal bewandelen...
De weg naar huis
(Dit is pas na het leven )
Wat ik wil zeggen, Ariel, is:
Je doet het helemaal niet verkeerd!
(Ik haal dit uit je foto)
Dit is de shit waarover ik hier boven schrijf...
uiteindelijk maakt het je sterker en wijzer!
Ik zie het verdriet, en je onmacht
toch zie ik het kind in jou ook! (de onschuldigheid en nieuwsgierigheid)
En dat is belangrijk!
als je het kind in jezelf verliest, raak je alles kwijt...
(matroesjka, poppetje in een poppetje in een poppetje)
we hebben dat allemaal... maar dat kleinste poppetje, daar moeten we naar luisteren! dat is het zelf, het kind in je...
Als je deze negeert, krijg je allemaal nare, vage klachten...
Die zich uiten in je lichaam...
(ik weet daar alles van)
Jij bent geen persoon die anderen zwart maakt, of op-zettelijk pijn doet!
Je kent die ellende wel, en weet hoe het voelt!
Het is jammer dat het zo moet
Maar ik weet dat het niet aan jou ligt
Je kan je alleen maar neerleggen bij het feit dat je ouders anders denken, als hun dat ook doen...
Water bij de wijn doen... inleveren, aanpassen enz...
Je bent wie je bent, natuurlijk kan je dat veranderden...
Maar uiteindelijk blijf je toch jezelf...
Als je ouders ook datzelfde zouden doen, komt het best goed!
Liefde is ook elkaar in de waarde laten, dit heeft niets met de bijbel te maken...
Meer met het leven!
Maargoed, ik weet dat de trots bijna net zo sterk kan zijn als liefde
(vandaar dat er zoveel oorlog is (heilige oorlog) )
Ze weten het allemaal beter, terwijl je dit pas echt kan weten, na het leven
Daar wordt pas duidelijk hoe het zit)
Mensen die naar de kerk gaan, en die een ander dwingen om ook datzelfde te geloven, zijn hun leven lang bezig met een plek
veroveren voor na het leven...
Terwijl het leven zelf, het belangrijke deel is...
Je bent niet voor niets op de aarde!
groetjes Moonflowertje
Eigenlijk alleen maar omdat je jezelf wil zijn...
Zonder regeltjes kun je prima voor jezelf zorgen.
Dat is juist goed!
Ja, en buigen doen ze niet! (De trots) hun bevestiging is de bijbel...
Ik herken het wel een beetje wat je schrijft^^
Mijn moeder heeft ook van die kuren als het ware
Gelukkig gaat ze niet naar de kerk, maar ze weet precies wat er in de bijbel staat!
Als kind al ging ik er tegenin, ik voelde gewoon dat het niet klopte...
"Het geloof is een stok om op te leunen, en niet om mee te slaan!"
Er is mij wel duidelijk geworden, dat er wel degelijk "iets" is, alleen ik wil het geen God noemen...
Voor mij is God een personage uit de bijbel, die allerlei regels heeft bedacht waar je je strikt aan moet houden...
Terwijl ik zoiets heb van: Leef! ...Volg je hart
Maak je leven, leefbaar...
Er zijn natuurlijk wel wetten, waaraan je je moet houden! Alleen die wetten zijn universeel, denk aan de wetten van de Kosmos...
(Sommige dingen kun je gewoon niet maken, dierenleed en kindermisbruik, kan gewoon echt niet! En je geweten wat meteen in opspraak komt,
als je dreigt verkeerd te gaan, bijvoorbeeld bij stelen of roddelen)
Maar dit staat nergens op papier!
Het is het geweten wat gaat spreken, als je daar niet naar luistert krijg je me toch een pens gezeik over je heen
achteraf denk je dan ook nog: had ik nu maar naar mijn gevoel geluisterd
Ieder persoon is anders, geloofd iets anders, en heeft andere interesses, met uiteindelijk een eigen doel op de Aarde.
uiteindelijk blijf je toch wie je bent, en draag je een steentje bij aan het grote geheel...
Iedereen heeft zijn eigen unieke taak, en maakt zijn eigen mis-stappen... Iemand die nooit fouten maakt, heeft hier niets te zoeken op Aarde,
vind ik!
Ik zie het als een enorme puzzel, waarin elk stukje (persoon) zijn eigen plaats heeft... het is belangrijk dat dit stukje zo helder en
duidelijk mogelijk is... dit kan alleen als je begrijpt wat je dagelijks meemaakt, en waarom je het meemaakt... (inzicht en bewustzijn)
Vaak komt dat pas als het al achter de rug is, dat je terug denkt aan een moeilijke tijd, en beseft hoe het zit...
Ook dit is goed, het gaat erom dat je het inziet, wanneer maakt niet uit... sommige zien het nooit in, en hebben ik-weet-niet-hoeveel levens
nodig om in te zien waar het "fout" gaat... vaak is het door je angsten niet durven overwinnen, en de trots aan de kant kunnen zetten,
of vastgeroest zitten aan de bijbel...
Ik geloof wel in een schepper en een 'onzichtbare' onuitputtelijke energie bron, waarvan tegen me gezegd wordt dat de dingen die ik
doorkrijg uit de verkeerde bron komen...
Voor mij is er maar 1 bron... en daarbij maakt het echt niet uit wat je geloofd... De bron staat boven een God, Allah, of Buddha...
Wij als mensen zijn te klein om het in een woord te kunnen bevatten...
Het gene wat wij kunnen zien, zien we niet door te kijken! er komt veel meer bij kijken...
er zijn inderdaad mensen die achter de schermen kunnen kijken,
maar dit is alleen maar zichtbaar door een sterke band met jezelf, het hogere zelf, de gids...
De gids is zowel hier, als in het hiernumaals... hij kan de dingen laten zien, (in een (dag)droom, in een visioen, soms ligt het
in je herinnering, terwijl je er niet geweest bent, of in de symbolen die je ziet, en aan elkaar linkt)
Maar ook door je gedachte-kanaal geeft de gids info, (denk aan gedachten die jij zelf niet kan bedenken) toch is het er wel!
daarbij weet je dat het klopt! je voelt het ook...
Iedereen heeft het, zijn hele leven... door vallen en opstaan kom je je dichterbij... "Schade en schande maakt je wijs"...
Zoals iemand hier een keertje zei: Spiritueel groeien gaat niet zonder shit, (Holy shit)
Het is de bedoeling dat je, je eigen pad bewandelt, je eigen weg volgt...
Uiteindelijk komen alle wegen uit op die ene weg die we allemaal bewandelen...
De weg naar huis
(Dit is pas na het leven )
Wat ik wil zeggen, Ariel, is:
Je doet het helemaal niet verkeerd!
(Ik haal dit uit je foto)
Dit is de shit waarover ik hier boven schrijf...
uiteindelijk maakt het je sterker en wijzer!
Ik zie het verdriet, en je onmacht
toch zie ik het kind in jou ook! (de onschuldigheid en nieuwsgierigheid)
En dat is belangrijk!
als je het kind in jezelf verliest, raak je alles kwijt...
(matroesjka, poppetje in een poppetje in een poppetje)
we hebben dat allemaal... maar dat kleinste poppetje, daar moeten we naar luisteren! dat is het zelf, het kind in je...
Als je deze negeert, krijg je allemaal nare, vage klachten...
Die zich uiten in je lichaam...
(ik weet daar alles van
)Jij bent geen persoon die anderen zwart maakt, of op-zettelijk pijn doet!
Je kent die ellende wel, en weet hoe het voelt!
Het is jammer dat het zo moet
Maar ik weet dat het niet aan jou ligt
Je kan je alleen maar neerleggen bij het feit dat je ouders anders denken, als hun dat ook doen...
Water bij de wijn doen... inleveren, aanpassen enz...
Je bent wie je bent, natuurlijk kan je dat veranderden...
Maar uiteindelijk blijf je toch jezelf...
Als je ouders ook datzelfde zouden doen, komt het best goed!
Liefde is ook elkaar in de waarde laten, dit heeft niets met de bijbel te maken...
Meer met het leven!
Maargoed, ik weet dat de trots bijna net zo sterk kan zijn als liefde
(vandaar dat er zoveel oorlog is (heilige oorlog) )
Ze weten het allemaal beter, terwijl je dit pas echt kan weten, na het leven
Daar wordt pas duidelijk hoe het zit)
Mensen die naar de kerk gaan, en die een ander dwingen om ook datzelfde te geloven, zijn hun leven lang bezig met een plek
veroveren voor na het leven...
Terwijl het leven zelf, het belangrijke deel is...
Je bent niet voor niets op de aarde!
groetjes Moonflowertje
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
