Loading...
nl

Schuldgevoel na overlijden van een dierbare

MoonFlowertje
MoonFlowertje jul 2 '12
Schuldgevoel na het overlijden van een dierbare...

Een maatje van me, die 4 jaar geleden is overleden heeft me zeker 2 jaar van me leven bezig gehouden...
( Ik bedoel dan: Ik zat elke dag te piekeren over wat er gebeurd zou kunnen zijn )
Ik heb het verhaal voor mezelf opgeschreven, over hoe ik om de tuin geleid werd en hoe ik er weer uit gekomen ben!
Het staat helemaal door elkaar... want ik heb het in gedeeltes opgeschreven (soms met maanden ertussen)

* Mijn eigen gevoel en gedachten zeggen dat het een ongeluk was...
Hoe dan ook!
dit heb ik meteen al gevoeld! het was dus een tragisch ongeval, die hem het leven kostte!

Ik weet hoe hij hier was, wat ik raar vond, was dat ie me vlak voor dat hij hier kwam, op belde, om de weg te vragen?
Hij was hier al eerder geweest, (ik woon hier nog niet zo heel lang) en Herm is iemand, die als ie ergens geweest is( wel zelf rijden)
hij er zonder problemen nog een keer naar toe kan rijden, daarmee bedoel ik: Herm is niet iemand die wel eens verdwaald!
Hij heeft echt wel een kompas bij zich (vanbinnen)
Hij was die avond erg druk, zoals altijd... (ADHD type A) en hij vertelde me dat zijn vriendin zonder hem op vakantie was
gegaan met haar moeder! Dit was al een jaar eerder besproken en zolang had ie niet met haar...
Ik hoorde later van haar dat ze het wel geprobeerd hadden om hem erbij te boeken, maar het was helaas niet mogelijk!
Ook vertelde hij me dat hij probeerde te slapen maar dat lukte niet....( hem kennende voelde hij zich alleen,
en dat zijn vriendin op vakantie was ging aan hem vreten! het is de leegte die hem de eerste nacht al genekt heeft!)
Hij vertelde dat ie slaapmiddelen geslikt had, (Rohypnol) (Die hij van zijn moeder uit het medicijnkastje heeft gestolen!)
Ik vraag me af: Hoe kon ik zo stom zijn om hem te laten gaan?...Als ik had geweten, wat ik nu weet... had ik hem nooit laten gaan!
Maarja, dat is nu makkelijk gezegt, achteraf!
Anderhalf jaar eerder, had hij ook al een bijna dodelijk ongeluk gehad... hij had te veel gedronken op een vrijdagavond op zijn werk,
en werd aangereden in "het veld" (1 week in coma) dit was een waarschuwing voor hem,
waar hij uiteindelijk niet veel van opgestoken had! Drank en drugs waren continue aan de orde eigenlijk,
Het was gewoon moeilijk voor hem om er mee te stoppen!
Toch had ie eigenlijk alles weer mooi op de rails... een leuke vriendin, een nieuwe baan, ging weer naar school,
clean en dronk geen alcohol meer! Dat vertelde hij ook tegen me toen ie hier was!
Alleen zijn ouders hadden hem eruit gezet, en ik weet niet waarom, en ook al zeggen de ouders (later)
dat ze het al weer goed gepraat hadden, Wat dus niet waar was! vertelde de vriendin tegen me! en zelf wist ik het ook
Want hij heeft het nog verteld op zijn laatste avond voordat hij het leven liet!
Herm zat er nog vol mee! anders had ie het echt niet tegen me verteld!
Hij woonde nu bij zijn vriendin, (die ook nog bij haar vader en moeder woonde),
waar hij nog niet zo gek lang verkering mee had...
Op de eerste dag dat hun op vakantie waren, sloeg het noodlot toe!
Hij probeerde te gaan slapen... en dat lukte niet, dus dacht hij , hey, ik heb nog van die rohypnol pillen!
hij nam er 1, maar na 5 minuten dacht hij... ik neem er nog 1 want het werkt niet!
maar nog 5 minuten later nam hij er er nog 2 tegelijk na een minuut of 10 merkte hij er nog
steeds niets van, dus nam de laatste 2 ook maar ... (heeft ie me zelf nog verteld, en geduld heeft hij gewoon niet)
na nog een kwartier te hebben liggen draaien, bedacht hij zich dat het gewoon niet werkte die pillen...
dus besloot hij weg te gaan, een beetje rondtoeren...
want het vreette behoorlijk aan hem, dat zijn vriendin op vakantie was , en dat hij alleen moest slapen...
hij kon het gewoon niet!
Hij was bij zijn neef geweest in Culemborg en toen SMSde hij mij...
Of het goed was dat ie ff langs kwam...
ik Smsde terug: eigenlijk wilde we net gaan slapen... maar hij bleef aandringen... dus ik gaf toe...
naja kom dan maar ff dan, maar niet zo lang want we willen slapen! Na 3 kwartier belde hij op:
Ik weet niet meer waar ik naar toe moet rijden, ik ben nu op de westerooijensestraat, of
laan van Westeroijen, ik weet niet meer precies waar hij was, maar ik heb hem de weg uitgelegt en 5 minuten later
was hij dan toch eindelijk hier!
We vonden het wel raar dat Herm de weg niet wist hier naar toe, hij was hier al 2 x eerder geweest!
maar misschien omdat als hij hier kwam, deed hij dat meestal overdags, overal is wel een excuus voor te vinden toch?
en nu was het bijna 12 uur snachts? Maar goed, hij was er!
Toen hij hier was vertelde hij ( heel druk) dat zijn vriendin op vakantie was en dat ie het huis uit gezet was,
dat zijn moeder niet goed bij haar hoofd was,
dat ze zelfs de politie gebeld had voor hem, dat ie van de drugs af was, en weer een baan had,
omgeschoold werd, nu bij zijn vriendin in woonde
(ik had Herm eigenlijk al een tijdje niet gezien omdat ik relatieproblemen had met mijn ex in Culemborg,
een nieuwe vriend in Tiel vond, en dus verhuist ben)
In die tijd verbleef Herm ook in Tiel, in een afkick- huis, van waaruit hij mij 2 x heeft bezocht...
de laatste 1,5 maand had ik niets meer van hem vernomen tot hij mij smsde
of hij langs mocht komen om een uur of 11 's avonds, op een zaterdag geloof ik...
Ook vertelde Herm me dat hij die slaappillen op had, die niet werkte!
zoals hij was gekomen, zo ging hij ook weer... ik vroeg hem nog wel of het verstandig was om te gaan rijden?
Maargoed... Herm kennende, hou je hem toch niet tegen... ik vroeg nog wel: wat ga je nou doen dan?
en hij verklaarde dat hij een beetje rond zou gaan toeren,
misschien dat er ergens nog wat te doen was...
Pas de woensdag erna kwam ik erachter dat Herm dood was!
eerder had ik in de krant gelezen dat er een onbekende dode man gevonden was in een sloot aan de
Groenestraat in Asch, maar ik had dit nooit aan Herm gelinkt... wat zou Herm nou in Asch moeten? (een piepklein dorpje tussen Tiel en Culemborg in)
Ik zag in de krant z'n overlijdensbericht, Herm W*,
ik begon meteen te huilen... en zei tegen me vriend; Herm is dood!
nee joh zei die! ik zei: kijk dan!
en liet hem het overlijdensbericht zien! mijn vriend heeft me getroost toen...
ik had nog naar de condoleance toe gekunnen, maar ik kon het niet!
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Het is allemaal (nog steeds ) verwarrend...
Vooral omdat ik met de ouders heb gepraat ongeveer een half jaar later,
Daar werd alles waar ik in geloofde, eventjes in een uurtje tijd, overhoop gegooid!
het enige wat ik zijn ouders heb kunnen vertellen, wat zo nog niet wisten, was dat Herm,
Rhohypnol geslikt had (6 stuks) zijn moeder zei meteen: ik was er 6 kwijt!
Ook vertelde ze dat hij wel vaker medicijn had gestolen van haar,
Volgens mij Morphine? maar zeker weten doe ik dat niet...
toen moest zijn maag worden leeggepomd...

wat mij vooral heel erg in de war maakte, was dat ze vertelde, dat ze bij een "medium"geweest zijn...
Die hun het 1 en ander heeft verteld, over wat er precies gebeurt was...
Hij zou als laatst nog in Culemborg geweest zijn... naar een verjaardag, ( van JvS)
waar B en JP ook waren... Het was een Medium die deze " vrienden" bij hun naam wist te noemen!?
Hier gingen bij mij al belletjes rinkelen want ik voelde: het klopt niet, een medium noemt geen namen!
hij zou daar een soort van slaapmiddel of klein flesje drugs (ghb) gedronken, terwijl hij dit eigenlijk niet wou?
daarna zou hij, in zo'n toestand zijn geraakt, dat ze hem ergens naar toe gebracht hadden, in zijn auto...
en nog een auto...
dit zou ongeveer 2 uur nadat Herm hier weggegaan is, zijn gebeurt!?
Hij zou het bos zijn ingelopen, en daar zo in paniek geraakt zijn, dat hij zijn vriendin op belde, die
op vakantie in spanje was...
hij vertelde dat hij niet wist waar die was... hij zag alleen maar bomen, en riet, slootjes enzo...
de vriendin had tegen zijn ouders gezegt dat herm helemaal in paniek was, het was donker, zag de auto niet meer
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||

Hier klopte dus helemaal niets van ! ^^
Ik ken mijn eigen versie, en inmiddels heb ik zijn vriendin ook gesproken, die ik nog niet kende!
Ja... ik heb het tot op de bodem uitgezocht, omdat ik wist dat er iets niet klopte!
De enige vraag die over bleef was: Waarom logen de ouders van Herm erover
Naja het antwoord is me nu ook wel duidelijk! > Het is een schuldgevoel! Want als Herm nog thuis had mogen komen
... Dan was het niet gebeurt! ?
... Zo vertelde de vriendin van hem ook dat ze zich schuldig voelde omdat als ze nou niet op vakantie was gegaan...
dan was het vast niet gebeurd!
...Zo voelde ik me ook schuldig! ... Als ik nou meteen 112 gebeld had of als ik had geweten wat Rhohypnol was dan had ik hem nooit laten gaan!

Het is gewoon een ongeluk, ...6 van die slaappillen opeten, is eigenlijk zelfmoord,
wat ik denk is, dat Herm de werking van rohypnol een beetje onderschat heeft...
Van binnen was hij gewoon een soort tornado, van angst en eenzaamheid...
Hij is gewoon stiekem weggegaan, daar! zonder iets te zeggen!om uit te kunnen razen...
Hij was alleen met haar vader thuis, de vader wist ook niet beter, dan dat Herm boven was!
Hij is gewoon een manier gaan zoeken, om de angst, en eenzaamheid niet te hoeven voelen... afleiding, dus!
op de dag dat zijn moeder zo radeloos was, dat ze de politie gebeld heeft!
en die hebben hem met zijn spullen weg geleid, (onder begeleiding)
want in 1ste instantie kreeg hij niet eens zijn spullen mee...
en omdat de politie zoiets had van, "hier hebben we geen zin in" hebben ze zijn moeder rustig gehouden,
zodat Herm zijn spullen kon pakken...
volgens mij was dit de laatste keer dat hij contact had met zijn ouders, ruim 2 weken voor zijn dood. en dit weet ik,
omdat herm het me zelf nog vertelde... Toen hij de kans had, pakte hij dus meteen die pillen mee uit het medicijnkastje die normaal
altijd op slot zat!
De avond dat hij hier was! Hij wist zich gewoon geen raad!
Hij was eerst bij zijn neef is geweest, nog voordat hij die pillen nam,
zijn neef gaf hem namelijk coke... kijk als je weet wat coke doet met het lichaam... ik snap nu wel dat die pillen niet werkte!

Zijn vriendin mist hem nog nog elke dag! en ze zal altijd van hem blijven houden...
Ja, echt een leuke meid wink
Waarom ik zo graag met haar wilde spreken was, omdat zij degene is met wie Herm nog 2 x gebeld had,
nadat ie hier om een uur of 12 s nachts is weggegaan, omdat hij wilde gaan toeren... Dit hoorde ik van de Politie!
1ste keer om een uur of 2 en later nog een keer om een uur of 3 ? De tijden weet ik niet meer zo zeker!
de eerste keer dat hij belde, belde hij vanuit de auto... en zoals zij vertelde, zei hij dat hij ergens was,
waar alleen maar weilanden waren, en bomen, heel veel bomen, een soort bos,
Hij wilde daar ff gaan kijken, maar zijn vriendin zei: blijf nou maar in de auto!
maar dit wilde hij niet! Zijn vriendin werd een beetje boos, en vroeg hem, of hij gedronken had?
of had hij weer drugs gebruikt?!... Hij beweerde stellig van niet... en ging toch de auto uit,
volgens mij heeft zijn vriendin toen heel boos, opgehangen...
waarschijnlijk, is hij toen gaan lopen in het gebied waar hij het over had, tegen zijn vriendin...
in het donker... ( volgens mij staan er maar weinig lataarnpaals daar) in dat gebied helemaal niet!
hij liep daar dus s'nachts in het donker, rond... zeer waarschijnlijk heeft hij zijn mobiel gebruikt als zaklamp (schermpje)
overal krakende takken, de takken (boomtoppen) tegen elkaar aan,
wat een heel eng geluid maakt! Vooral als ik me voorstel hoe dat dan is s'nachts, het is gewoon eng
Het was oktober, dus het was ook al koud... hij liep daar in zijn bloesje...
Ik ben er nu zelf al 3 keer geweest, overdags uiteraard!
Maar ik kan me heel goed voorstellen, dat als het donker is, en je loopt daar,
dat je van de 10 stappen je er zeker 2 verstapt, en 1 keer struikeld...
overal liggen daar dode takken, en staan ook dode bomen die niet dikker zijn dat 10cm,
maar wel lang zijn, ik schat zo'n meter of 5- 6, het zijn echt heel veel bomen!
Overal steken takken uit, als je er tegenaan komt breken ze af!
Er zijn wel paden hoor, maar in het donker zie je deze niet! en zeker niet in Oktober... als er allemaal bladeren liggen!
Als je daar loopt en je loopt niet op het pad, krijg je verschrikkelijke nare gevoelens...
(Door mijn verdriet over hem en de ontelbare geluiden, en de grimmige sfeer daarzo )
Toen hij daar met zijn vriendin belde, het laatste gesprek... kon zij er geen touw meer aan vast knopen...
Hij kraamde op een gegeven moment alleen nog maar wartaal uit,
Ik geloof dat ze elkaar 20 minuten aan de lijn hebben gehad... waar telkens stiltes vielen,
Ineens viel de verbinding weg!
Zijn vriendin wist dus ok niets, ik haal uit haar verhaal tenminste niet, dat zijn neef en hij nog coke gebruikten,
Wat ie later wel tegen mij gezegt had!
wel had hij verteld dat ie bij zijn neef geweest was,
Maar over drugs geen woord! Ook vertelde hij niet dat hij rohypnol op had (6)
en ook niet dat hij hier geweest was...
---------------------------------------
De ouders van herm hadden tegen me gezegt, dat zijn vriendin nog jong was (10 jaar jonger dan hem)
en verder wilde met leven, zodoende kon ik beter geen contact met haar opnemen!
Hier kon ik me wel wat bij voorstellen eigenlijk, maar mijn gevoel ging er helaas niet mee in!
en dat bleek ook toen ik het aan zijn vriendin vroeg...
naja, dit was dus ook onzin...
waarom verzinnen ze zulke dingen?

waarom vertellen zijn ouders dat het weer goed was tussen hun, terwijl als dat waar zou zijn geweest,
had hij wel die 2weken terug gegaan naar zijn ouders!
dus dit klopt gewoon niet!
dat hele verhaal van de helderziende ? moet ik het serieus nemen? ofwat
---
ik heb dus van de ouders van hem een hele goede duidelijke foto gekregen...
Zijn laatste pasfoto,die hij nodig had om zijn id-kaart te verlengen...
uitvergroot op ansichtkaart formaat
Met de foto die ik gekregen heb, ben ik naar een paar mensen geweest, die zich voordoen als medium shocked
dit was in september 2008, bijna een jaar na het ongeval...
omdat ik er zelf gewoon niet uitkwam... en ik persé wil weten wat er gebeurt is, die nacht!
Ik ben immers de laatste die hem in levende lijfe gezien heeft! en het gevoel dat er iets niet klopte nadat ik zijn
ouders gesproken had...
Bij het eerste medium (Miranda) kreeg ik te horen dat hij een zeer geliefd persoon was!
( ja dat klopt, op zijn condoleance meer dan 250man zegt genoeg)
Ze bleef maar zeggen dat ik hem moest loslaten! maar ik denk nu in juli 2011 dat ik het een plekje wil geven,
maar loslaten?/ nee!
wat dat betreft ben ik net als Herm zelf eigenlijk...
Herm zou nu niet verder kunnen, omdat ik aan hem blijf denken.... ( onzin, natuurlijk)
ook vertelde ze dat er zware straffen op zouden staan , als hij contact met mij zou maken
hier was ik het absoluut niet mee eens! vanuit mijn eigen gave: weten, weet ik gewoon dat het niet klopt!
dus ben daarna meteen naar een ander medium gegaan (Hanny)
zodra ze de foto vast had, in in ging voelen op de foto van herm, reageerde ze nogal heftig
Mijn vraag was: Wat is er gebeurt nadat hij hier wegging?
Ze kreeg overal kippevelen was duidelijk zichtbaar uit haar doen...
en het eerste wat ze zei was: drugs!
Veel drugs gebruikt.... dit deed hij al een lange tijd, en daardoor bedroog hij mensen,
het zou om een afrekening gaan... in dat circuit, hij was mensen geld schuldig!
Hij zou zijn verdronken zijn ( dit klopt!)
En hij wou nog ff zeggen dat ie een hekel had aan buitenlanders ( Ja dit klopt ook)
Het deed pijn toen ze vertelde dat Herm helemaal geen lievertje was, want tegen mij was hij altijd aardig,
Tegen mij hoefde Herm niet te liegen, en dus deed hij dat ook niet!
Maar ik kan me wel voorstellen dat zijn ouders daar anders over dachten!
Ach, de dingen een beetje overdrijven doen we allemaal... Dat was juist hetgene wat zo grappig was aan hem
Ik kon altijd ontzettend met hem lachen! wink
En nog steeds als ik aan hem denk, denk ik aan de grappen die die maakte...
Gelukkig heb ik het kunnen afsluiten, nu!
Ik denk nu terug aan hem met een glimlach op mijn gezicht wink

Maar door het schuldgevoel kun je aardig van de wijs raken, dat is echt ontzettend moeilijk!

Inmiddels heb ik hem mogen zien! 1x 10 sec.
Zijn aura is goud/geel en een beetje indigo/groen
De betekenis van deze kleuren weet ik niet?
Ik heb er 10sec. naar gekeken, en zag hem langzaam duidelijker worden, ik glimlachte naar hem...
weet je dat ik ervan baalde dat ik met mijn encaustische was-kunst bezig was, en de strijkbout in mijn handen had
die ik moest neerzetten... ik moest daarbij ook ff kijken waar ik hem neerzette!
Toen ik weer keek naast me, was hij weg!
Naja... weg...
Ik zag hem niet meer!
Ik moet toegeven dat zijn dood me ontzettend veel inzicht heeft gegeven over het hiernamaals...
Over, hoe emoties een blokkade kunnen vormen en hoe sterk eigenlijk gedachte-kracht is!
En hoe je eigenlijk om de tuin geleid word door zog. mediums die het allemaal beter weten!
In Rijswijk zat ik met de foto van hem tegenover iemand, die tegen me zei: Ik ben Helderziend, toen ik zei dat het niet klopte
En daar moest ik het mee doen!
Denk maar niet dat ik betaald heb wink
Want het klopte gewoon niet... helemaal niet tongue

groetjes Moonflowertje
Delen:
Spud
Spud jul 8 '12
Moonflowertje,

Je zei dat je ervan baalde dat je geen enkele reactie gekregen hebt op jou betoog.
Ik heb het nu gelezen, maar ik weet ook niet zoveel te zeggen hoor omdat in je verhaal niet echt naar voren komt wat je eigenlijk nu wil zeggen.

Het is een heftig verhaal, dat wel, wat bij mij beelden oproept van verloren vrienden. Maar ben je nu boos op jezelf? De mediums wie jou niet de gewenste info gegeven hebben die jij allang aanvoelde? De familie van je vriend? Dat je je verhaal kwijt wil snap ik goed, want het is te bizar voor woorden, maar wat wilde je nu precies zeggen of welke reactie hoopte je eigenlijk op?
Je zegt wel dat je het een plekje gegeven hebt, maar ik krijg bij het lezen het gevoel dat je ver van je eigen gevoel afstaat, want nergens spreekt een waar gevoel van jou uit jou beleving, enkel jou onderzochten feiten maar.
Ik vind dat je jezelf daarin te kort doet en dat je best eens stil mag staan bij het feit hoe je het zelf allemaal beleeft.

Misschien niet de gewenste reactie die je misschien verwachtte of naar op zoek was. Maar dan heb je er toch eentje en ik hoop dat je er iets aan hebt. wink
MoonFlowertje
MoonFlowertje jul 9 '12
het zijn allemaal stukjes inzicht...

Wat ik eerst voor mezelf haarscherp op een rijtje had staan...
(een tragisch ongeval)
Werd nadat ik met de ouders (die ik na zijn dood pas leerde kennen) van hem gepraat had, in een klap van de tafel geschoven!

Laat ik voorop zetten dat ik niemand beschuldig van zijn dood!
Hij is zelf degene geweest die telkens weer over de streep ging... Elke keer ging hij weer een stukje verder...
Achteraf gezien heeft hij waarschuwing na waarschuwing gehad, maar hij ging steeds een stukje verder
hij had adhd-a de ergste soort van adhd! daarbij experimenteerde hij met drugs, alcohol en de medicijnen van zijn moeder...

Ze voelde zich schuldig omdat ze er niet waren voor hem, toen hij hun nodig had!
Zijn moeder had hem de deur gewezen, en er moest politie bij aan te pas komen omdat hij graag zijn spullen wilde hebben...
^^- dit was het laatste contact tussen hem en zijn ouders!
Toen hij zijn laatste avond nog ff hier was, vertelde hij het nog!
Hij kon er gewoon met zijn hoofd niet bij dat ze de politie hadden gebeld voor hem...

het zat hem erg hoog, dat merkte ik aan hem

De moeder van hem verwijt zichzelf dat als ze er wel voor hem geweest was, dat hij misschien zou leven ...
Dit gevoel kan ze gewoon niet verkroppen! Dus heeft ze er een hele nare draai aan gegeven naar de buitenwereld toe,
Kijk en ik snap wel dat het moeilijk is om je schuldig te voelen over de dood van je eigen kind!
Toch weet ik dat het eigenlijk een kwestie van tijd was...
Wat ik heb ervaren is dat zijn ouders zichzelf in een goed daglicht hebben gezet, door een verhaaltje de wereld in te blazen
wat niet waar was! Vooral zijn moeder heeft het ontzettend moeilijk!
Tegen mij vertelde ze dat het was uitgepraat...
Het zou weer goed gepraat zijn tussen hem en zijn ouders!
Hun kwamen met een hele andere theorie, ... hij zou nog naar vrienden van hem, en ook van mij zijn gegaan...
Hier hebben ze hem een drankje gegeven waardoor hij waarschijnlijk helemaal is doorgedraaid!
Ze zouden hem naar de plaats waar hij uiteindelijk gevonden is toe hebben gebracht, waar ze hem voor dood hebben achtergelaten...
Dit hadden ze van een of ander medium gehoord?

Omdat ik verder ook niet wist hoe of wat er gebeurt was, en ik zo stom was om er vanuit te gaan dat zijn ouders niet zouden liegen over zoiets...
Had ik zoiets als, naja het lijkt me onwaarschijnlijk, maar waar niets zeker is, is alles mogelijk...
Ik heb toen gezegd tegen zijn ouders dat zijn vriendin me het antwoord zou gaan vertellen!
(ik kende haar nog niet!) dus ik wou wel contact met haar om haar versie te horen...
De ouders vertelde me dat ze nog jong was, en graag verder wilde in het leven, zodoende wil ze er niet mee geconfronteerd worden...
ergens kon ik daar wel in komen, maar voelde wel dat het niet klopte!
2 jaar lang liep ik te dolen en liep telkens weer vast op het stukje wat alleen zijn vriendin me kon vertellen!
Zodoende heb ik contact gezocht met haar!
Daar kwam dus een heel ander verhaal uit!
Het was helemaal niet goed gepraat! En ze mist hem nog iedere dag!
Ze voelde zich schuldig omdat als ze niet op vakantie gegaan was, was dit nooit gebeurt!
Toch wist ze heel goed dat dit een rare gedachte was, want zo kan iedereen wel iets bedenken om de schuld op te schuiven
Ik baalde er een beetje van dat op het moment dat hij tegen me vertelde dat hij 6 van die sterke slaappillen had genomen
ik niet had ingegrepen ! Als ik wist wat ik nu weet, had ik hem nooit laten gaan!
Maarja, dat is achteraf....

Uiteindelijk waren zijn vriendin en ik het erover eens dat hij zelf te ver gegaan is....
Niemand heeft hem gezegt dat hij die pillen moest slikken!
Hiervoor is hij zelf verantwoordelijk!
Het is rot dat hij er een dure prijs voor moest betalen, het koste hem zijn leven!

Wat ik nu nog over gehouden heb, is dat ik op mijn eigen intuïtie had moeten vertrouwen...
En me niet moet laten lijden door emoties...
En dat is een zware les, die telkens weer de kop op steekt
Vanuit mijn bewustzijn weet ik het echt allemaal! Alleen ik trek me het verdriet van anderen ook heel erg aan!
vooral als het om onrecht gaat!
Dit zit waarschijnlijk veel dieper dan ik besef...

Ook hiervoor weet ik de weg wink

Bedankt voor jou reactie Spud,
Ik zie in dat het verhaal veel te lang is, soms haarscherp, en soms heel vaag...
Daar kan niemand wat mee, zelfs ikzelf niet!
haha, vandaar dat het angstvallig-stil bleef
Dit lijkt nog stiller omdat het nog steeds rattelt in mijn hoofd...
Toen ik het net terug las, merkte ik aan mezelf dat ik mijn adem zit in te houden...

De boodschap die ik wilde vertellen is gewoon; als er een dierbare komt te overlijden, in een situatie als deze
hoef je je niet schuldig te voelen!
Het is goed om een stapje terug te doen, omdat het te dicht bij staat...
Dit was echt een voorbeeld waar ik het van een afstandje moest bekijken, om het vanuit "iets" voort is gekomen
Wat veel groter is dan waar ik met mijn gezonde verstand bij kan...
Helaas nam ik een te grote stap en bekeek het vanaf een te grote afstand, waardoor ik de "simpele" waarheid niet zag!
Gelukkig heb ik dit uiteindelijk in gezien... en ben me bewust van de kansen die hij gehad heeft in zijn leven...
De herinneringen die ik aan hem heb, maken me weer aan het lachen... (als vanouds ) tongue
want het was me er eentje hoor tongue


Ook het feit dat de manier van chaos die ik tussen de regels door overbreng, eigenlijk precies bij hem passen...
Spud
Spud jul 12 '12
Hé Moonflowertje,

Dit klinkt veel beter en is ook veel duidelijker! Nou snap ik tenminste wat je bedoelde. wink

Wat ik nog wel even als feedback mee wil geven, omdat dat bij mij heel sterk naar boven komt tijdens het lezen. Hou je ook rekening met de beleving en interpretatie van mensen? Want iets wat als liegen bij een ander overkomt, kan voor degene werkelijk de waarheid zijn.
Je schrijft namelijk dat die ouders gelogen hebben over hoe het werkelijk gegaan is, maar jij kent de 2 ervarings verhalen. Van de zoon en van de ouders en trekt jou conclusies daar weer uit.
Misschien is er wel een gesprek geweest tussen beiden, waarbij de moeder dacht dat het uitgesproken was, terwijl jou vriend het totaal anders beleefde.

Ik zie dat zo vaak om me heen, en da´s zo´n ontzettend rotte voor de interpretatie van je eigen gevoel omdat er dan behoorlijk veel ruis op zit. Zulke situaties geven mij dan achteraf wanneer ik de inzichten geef, duidelijkheid waarom ik mijn gevoel niet volgde en daar niet op kon vertrouwen. Want dat gaat ook niet, omdat je het niet zuiver door krijgt denk ik. (dit laatste is een gooi in de lucht)
MoonFlowertje
MoonFlowertje jul 13 '12
Het zou inderdaad kunnen, wat jij daar schrijft!
Dat het voor hun uitgesproken, en weer goed was...
Alleen mijn hele gevoel zegt: neee!!
-Anders was hij wel bij zijn ouders gaan slapen
-en zijn vriendin met wie ik later gesproken had, heeft ook gezegd
dat hij niet meer naar huis gegaan is nadat hij onder politiebegeleiding zijn spullen mocht pakken...
(de politie heeft de moeder moeten kalmeren, zodat hij zijn spullen kon pakken )


Het plaatje was in eerste instantie scherp
Omdat de politie me gebeld had met de vraag of ik contact
wou opnemen met zijn ouders, die graag mijn versie van het verhaal wou horen, heb ik gezegd: ja natuurlijk!
Toen ik hun versie hoorde van het verhaal, veranderde mijn plaatje totaal!
Pas 2 jaar later, toen ik met de vriendin van hem sprak voor het eerst... bleek mijn eerste plaatje toch wel goed te zijn geweest!
Nu is het plaatje weer haarscherp...
En verschilt niet van het eerste plaatje wat ik meteen al had...
Het is een tragisch ongeluk!
(door de rohypnol was hij totaal van de kaart)
Zo heeft het kunnen gebeuren dat hij in de sloot viel en nooit meer op heeft kunnen staan...
Spud
Spud jul 14 '12
Wat ik dan weer bij jou schrijven denk.
Je zegt dat je vriend aan de drugs was en je zegt dat zijn ouders zeggen dat het uitgesproken was.
Maar moeder heeft wel de politie ingeschakeld toen hij zijn spullen kwam halen.

Kan het dan niet zo zijn, dat het inderdaad uitgesproken is geweest?
Maar moeders inmiddels ook ervaring heeft met haar zoon als die onder invloed is endus uit voorzorgsmaatregel de politie ingeschakeld heeft?
Dat het daardoor is dat moeder van mening is dat het uitgesproken is, maar zoon zich zo besodemieterd heeft gevoeld door zijn moeder, dat deze van mening was dat het nog niet uitgesproken was?

Ik denk dit, omdat ik zelf ontzettend veel ruzie met mijn moeder heb gehad en dat zat in de non-verbale communicatie. We dachten iets uitgesproken te hebben, maar dan reageerde mijn moeder weer op zo´n manier dat ik vanzelfsprekend aannam dat het niet uitgesproken was. Ik had borderline en mijn moeder probeerde zich daarin te beschermen, waardoor er juist meer verwijdering plaatsvond omdat we juist dat wederzijdse onbegrip niet ter sprake brachten.
Zo ben ik 2 jaar niet thuis geweest, puur omdat ik na een ruzie aangenomen had dat ik niet meer welkom was. Omdat zij had gezegd: “Daar is het gat van deur, en nu moet je gaan”
Maar dat was voor dat moment, zodat ik af zou koelen en dat we tot een gesprek zouden komen.
In die 2 jaar, heb ik het zeer moeilijk gehad, maar hoe moeilijk ook, noway dat ik nog naar mijn moeder zou gaan.

Kan zoiets niet gespeelt hebben met jou vriend en zijn ouders?
En waarom wil jij de onderste steen boven hebben over wie de waarheid spreekt?
Is dat, omdat je er ziek van bent dat je je gevoel niet gevolgd hebt en je hebt af laten leiden? (wat ik zo´n situatie heel herkenbaar zou vinden)
Of dat je nog steeds niet helemaal zeker bent of het feit dat het een ongeval is geweest?

Als je het er niet meer over wil hebben mag je dat zeggen hoor, want anders zal ik er toch steeds mijn vraagtekens bij zetten. Niet om je te pesten ofzo, maar steeds weer bij het lezen van jou denken, krijg ik het gevoel dat er nog iets is wat eronder ligt. Bij jou en niet bij je vriend.
Daardoor ga ik dan meedenken, omdat ik denk dat ik je ermee help. Maar wie weet misschien voel ik dat dan weer verkeerd en help ik je enkel van het kastje naar muur en dat is niet de bedoeling.

Groetjes,
Spud
MoonFlowertje
MoonFlowertje sep 5 '12
ja... Spud, ik had naar mijn gevoel moeten luisteren...
en niet naar wat zijn ouders tegen me verteld hebben!

groetjes moonflowertje wink

Social Services

Delen:

Netwerk

carina
Helderziende magda
Angela
Ies
Annemarie
Roy
Patske
xXBertDeZienerOpenaarDesDerdeOogXx69x420
Nouki