[gedicht] Soulmate

Iedereen heeft altijd wel zo iemand nodig,
iemand om even bij tot rust te komen,
waarbij je je van niets iets moet aantrekken,
waarbij je gewoon lekker jezelf kan zijn.

Iemand die je volledig lijkt te begrijpen,
iemand die denkt, bijna net als jij.
Iemand waarmee je uren en uren kan praten,
iemand waarbij je je lekker kan laten gaan.

Een persoon die je reeds jaren kent,
waarmee je reeds jaren liefde en leed hebt gedeeld.
Iemand die je sterktes en zwaktes kent,
je van binnen en buiten kent ! van kop tot teen.

Maar soms komt die persoon heel plots je leven ingewandeld,
van de ene moment op de andere staat die persoon voor je neus.
Dan blijkt het iemand te zijn van wie je het nooit verwachtte
maar toch is het die juiste persoon op het juiste moment.

Iedereen heeft altijd wel zo iemand nodig,
iemand bij wie je je echt goed voelt ! zonder meer.
Iemand waarmee je een band hebt als met niemand anders,
iemand die uiteindelijk die soulmate blijkt te zijn.

Wie had dit ooit kunnen denken?
Wie heeft dit geregeld of is het voorbestemd?
Wie had gedacht dat ik je uiteindelijk toch zou vinden?
Wie had gedacht dat jij die soulmate zou zijn?