Pas 29 jaar en Burnout nummer 8....Levensroeping?

....... Jah.... ze noemen het niet voor niets "het licht zien"....... in jouw geval wel HEEL toepasselijk he! (zie je andere post... waar ik op gereageerd heb).

Ik heb het gevoel dat je een heel goede keuze gemaakt hebt. Met je hart dit keer en niet met je hoofd.

Gefeliciteerd! Heel dapper en moedig om je baan op te geven. En prachtig dat je met dieren gaat werken!> Heel veel succes!.

Knuff Duiffie

Wat vooral belangrijk is, is: Doen wat je zelf het liefst wil doen...
Ga lekker de natuur in, trek erop uit...
Het wordt elke dag iets beter weer
Probeer je hooffie leeg te maken...
te ontspannen...

Het is algemeen bekent dat stress de mens ziek maakt...
En dat kan van alles zijn...
Ik heb een tijdje het gevoel gehad, dat mijn strot werd dicht geknepen, door een onzichtbare hand...
Ik heb een bloedtest gehad, en een echo van mijn schildklier laten maken...
de uitslag van de bloedtest was: mijn schildklier werkte wel iets
sneller, maar niet zo snel dat het problemen zou opleveren...
Mijn schildklier zag er goed uit, op de echo...

De dokter heeft me toen uitgelegd dat alles wat ik psychisch te verwerken heb (stress en spanning)
slaat als het ware op mijn keel (schildklier)
Het zit tussen mijn oren, dus!
Toen hij in de computer keek naar mijn medische dossier, bleek dat ik een hoop "spannings" klachten heb gehad...
( Hartritme stoornissen, blackouts, buiten adem, prikhanden spanningshoofdpijn en spannings- astma, kramp in mijn long - toppen gejaagd ,
Hij wilde me toen op yoga hebben, om te leren ademen

vandaag de dag, is het Chronische hyperventilatie
Toen ik met een klachten- lijst kwam bij een andere dokter wist hij het meteen...

en het is moeilijk om er vanaf te komen
ik moet wel zeggen, dat nu ik weet wat het is, ik het wel iets minder heb, maar het wel iets wat elke dag aanwezig is

groetjes moonflowertje

Ik kan eigenlijk alleen maar zeggen: Gefeliciteerd! Wat mooi dat je voor je zelf kiest en niet meer leeft voor anderen!

Dit is nu weer een aanvulling op het complete verhaal waarom ik iedere keer een burnout krijg.
De oorzaak is mijn broertje.
Hij is letterlik 1 jaar en 10 dagen jonger dan ik.
Nu is hij dus 28 jaar.

Vanavond hebben we pas sins een jaar weer kunnen praten omdat ik telkens enorm boos op hem was door alles wat er in het ouderlijk huis gebeurde.
En nu snap ik waarom hij altijd zo deed.
Hij leeft van stress en creérde en gaos in huis omdat hij dat fijn vond.
Het enige wat ik en mijn vader wilde was rust in het huis.
Maar mijn broertje voerde iedere dag de gaos op en hield het extreem hoog.
Dit was de ideale voedingsbodem en reden voor Burnout 1 tm 6 inclusief wat zelfmoordpogingen..een drugsverslaving en alcoholprobleem.

Nou heeft hij zelf ineens alles voor zijn kiezen gekregen doordat hij op zichzelf ging wonen.
Nu moet hij EN veel werken EN het huishouden bij hemzelf doen.
En hij ziet nu in dat het veel werk is.

Tijdens het gesprek leek het ook alsof iemand in mijn hoofd mee zat te praten.
Op een of andere manier bleef ik daardoor er rustig bij.
Ik kreeg woorden in mijn hoofd die voledig klopte...alsof er advies via mij aan mijn broertje gegeven moest worden.
''Dat hij van zijn verleden moet leren en de lessen ervan moet gebruiken voor zijn toekomst.'....dat is wat ik hoorde...en heb verteld als advies.
Dat was heel appart.

Mijn vader is 2 jaar geleden overleden en vanaf dat moment moesten we het ouderlijk huis uit.
(Er is geen moeder in het spel)

Tja...hoe meer ik praat met de mensen waarmee ik kan en moet praten..hoe meer ik begrijp...en weet dat het niet allemaal mijn schuld was.

Tja..maar als dit karma moet zijn...moet ik in mijn vorige leven wel enorm slecht zijn geweest .....

Lieve Ilona,

De woorden die je in je hoofd kreeg dat zijn je gidsen. Dat is hun manier om met jouw te praten. ......... Door wat je zelf mee gemaakt hebt leer je, dat zijn je levenslessen.
Iedereen hier op aarde wordt geboren met een van tevoren afgesproken les pakket zeg maar.... je moet het zo zien dat je ziel op aarde naar school gaat, de ziel kiest welke lessen daar geleerd kunnen worden. En tja dat zou je karma kunnen noemen. Er zijn volgens mij vele namen voor. Het gaat erom dat je ervan leert.

Heel simpel, als je al 3 keer met je hoofd tegen de muur gelopen ben, is het wellicht eens handig om te kijken of je ook op een andere manier aan de andere kant van die muur kan komen.

En als je positief denkt ........ gebeuren er ook positive dingen. (die misschien soms de vermomming van iets negatiefs hebben)

Ik wil wel zeggen dat je heel erg goed bezig bent hoor meissie!. Luister vooral naar die woorden die zomaar bij je op komen. Schrijf het op!..... stel ze vragen. Daar leer je van.

Succes meissie

Hoi Ilona...

Toen ik jou verhaal net las, moest ik een beetje lachen
Omdat ik het helemaal (h)erken wat je zegt...
Vaak zit ik hier ook als een puntmuts (wijsneus) iemand anders goede raad te geven...
En dat is uiteraard ook mijn gids, die het wel ff zal vertellen

Toch denk ik dat je er verstandig aan doet om jou broertje te accepteren zoals hij is...
Hij kan het ook niet helpen dat hij is, zoals hij is!
Vooral als het gaat om AD(H)D lijkt het vaak alsof hij er alles aan doet om de aandacht naar hem toe te trekken...
en of dat nou positief is of negatief... dat maakt niet uit...
zolang hij maar aandacht krijgt!
sommige gaan echt heel ver!

Om eerlijk te zijn, is het niet alleen voor hem een les hoor!
Het is net zo goed een les voor jou... ( wel een hele zware)
Het is echt iets waar je van zal leren dat, zodra je gaat proberen om iemand te veranderen, gaat het fout...
Want nu je niet meer elke dag met hem samen onder 1 dak moet leven... is de spanning tussen jullie al een stuk minder, toch?

Jou broertje is gewoon het extreme voorbeeld, die jou tot pure wanhoop dreef...
Waarschijnlijk heb je elke dag wel te maken met zulke mensen om je heen, waarvan jij denkt: mens doe normaal, neem je medicijnen... laat me met rust!
maar zo werkt het helaas niet...
Mensen kun je niet veranderen, hooguit misschien een klein beetje inzicht geven...
Het enige wat je kan proberen te veranderen, is misschien jou kijk op bepaalde dingen!
Probeer te begrijpen waarom iemand is, zoals hij is...
Het kan aangeboren zijn... ( het zit in de genen)
Of aangeleerd( door wel of geen opvoeding)
Het kan komen door emoties? zoals verdriet, gemis, pijn
misschien door angst
Er is altijd wel een reden te bedenken...
Als je je hiervan bewust wordt, dan kun je het ook voor jezelf accepteren...
en als je daarbij ook nog eens kan bedenken dat de dingen die mensen doen, ze maken tot wie ze zijn (hoe extreem het ook is)
Ieder mens is uniek...
En hoe ieder mens vecht tegen de obstakels in zijn of haar leven
dat vormt het karma...


Volgens mij kunnen jullie dit nu wel inzien ( achteraf)
en dat is de 1ste stap naar een betere band...
als je niet meer elke dag geconfronteerd wordt met zijn aanwezigheid, merk je ook dat je misschien iets meer rust zal hebben!
vaak gaat het dan beter als jullie weer eens samen zijn...

Dit schrijf ik niet om rot te doen hoor
Het is meer iets wat ik zelf heb ondervonden...

groetjes moonflowertje

Prachtig verwoord Moonflowertje!.

Wat een mooie les heb je van je broertje gekregen! Hij heeft je heel duidelijk het verschil laten zien en ervaren hoe het is om voor jezelf te kiezen. Er zit een balans in, en die ben je nu aan het vinden!

Ik vind het ook wel appart.
Want nu snap ik pas wat het is om sterk in je schoenen te staan.
Maar de schoenen zijn nog nieuw en ik durf ze niet goed aan te trekken en ze in te lopen....dat inlopen zal ook wel even duren.
Ik had eerder een topic geplaatst over een paardenmiddel om mezelf te kunnen aarden...maar ik kon het toen gewoon nog niet.

In een andere droom van me kwam naar voren dat ik veeeeel sterker in mijn schoenen sta dan dat ik zelf denk.

En ik wil Moonflower bedanken voor de wijze raad die je regelmatig gegeven heb.
Nu snap ik het pas....maar beter laat dan nooit.
Ik misde nog stomweg teveel informatie.

Nu ik de informatie heb, snap ik het allemaal en kan beginnen met verwerken.
Het is niet makkelijk en ik moet nog over veel hindernissen heen, maar ik kom er wel overheen.

Hee..lol...tot nu toe ben ik er nog steeds :-)
Het is nu tijd voor mezelf.
Natuurlijk wikkel ik alle oude zaken op een nette manier af.
Maar het is nu mijn tijd.
Voor mij en mijn hond..en mijn gevoel.

Het is nog elke dag een worsteling.....maar het moet toch ooit wel eens makkelijker gaan?

Zeker wel Ilona, Zeker wel!

Probeer de dingen gewoon te accepteren zoals dat ze komen...
Meestal is het zo, dat als je de dingen kunt accepteren, dat het een stuk makkelijker word, allemaal!

Heb je toevallig hobby's? Zelf doe ik schilderen...
Tijdens het schilderen zet in mijn hele leven op een rijtje...
(krijg ik inzicht)
misschien zou jij ook iets kunnen creëren?
Vaak als het dan ook nog lukt, en je het echt leuk vind, krijg je op de 1 of andere manier een soort van zelfvertrouwen en plezier in je leven...
en wat je uitstraalt, dat zul je ook aantrekken

groetjes moonflowertje

Hoi Ilona,

Wat mooi om te lezen wat je allemaal aan het leren bent en mee hebt gemaakt. Een hele moedige beslissing om je werk zo op te zeggen.

Je verhaal klinkt me heel bekend in de oren aangezien ikzelf ook tegen mijn baas heb moeten zeggen dat ik het er niet leuk vond en er ook niet hoefde te blijven werken. Eerlijkheid duurt het langst zeggen ze wel eens. Maar dat innerlijk van je dat ik ook belangrijk en als alle lichamelijke klachten je erop wijzen dat een andere weg een prettigere weg voor je is. Dan is de beslissing goed!

Ik denk zeker dat het wel eens makkelijker gaat. Zeker wat moonflower schijft: probeer het creeren. Schilder, teken zie de mooie dingen die jij wilt zien.
Veel succes en plezier met de nieuwe schoenen die je hebt aangetrokken.
Bedankt voor het schrijven van je verhaal, ik vond het erg spannend om te volgen.

Liefs
Novi

Phoe..nu pas voel ik de vermoeidheid van alle stress.
De opvang met de honden moet even een paar maanden wachten.
Ik heb nu eerst even de tijd nodig om weer op adem te komen.

Eerst alles stresfactoren thuis wegwerken..(de beruchte achterstallige administratie...wat echt een berg werk is omdat ik ook diverse formulieren moet invullen)
De tuin opruimen zodat het er uit komt te zien als leuke tuin.
En nog een paar dingen.

Ik heb 5 dagen helemaal niks kunnen doen.
Moe..moe en nogmaals moe.
Zelfs mijn hond uitlaten was teveel.
Maar ik heb gelukkig een tuin waar ze haar behoefte kan doen.

Vandaag sins lange tijd weer een lange wandeling kunnen doen.
Wat andere dingen kunnen doen om de tuin op te ruimen.

Als ik zo door blijf gaan met mijn omgeving op te ruimen...komt er meer ruimte in mijn hoofd vrij om uiteindelijk te gaan werken met honden.

Het gaat allemaal niet zo makkeijk..maar ik vind al jullie reacities enorm lief.
Echt een hart onder de riem.

Ik luister nu ook meer naar mijn innerlijke ik..(gids, beschermer..welke naam je het ook wilt geven)...en vaak krijg ik inderdaad vage tips waar je nog alle kanten mee op kunt.
Maar ik hoor het....luister..en probeer juist te handelen naar mijn gevoel.
Het voelt goed.

Goed bezig! Blijf vertrouwen op "het voelt goed" en blijf daar trouw aan .

Ilona...
Die tips zijn nu misschien nog vaag, vaak is het (bij mij dan)
dat je achteraf ineens alles haarscherp ziet...
Dit ben je nu aan het trainen...

misschien kan je jou gids vragen of hij wat duidelijker kan zijn?
niet alles zo cryptisch

(mijn gids zegt nu: Ja we zullen alles ff voorkauwen... )
hmmz

sommige dingen krijg je van te voren door, om je erop voor te bereiden!
dingen gebeuren toch!
omdat het zo moet zijn...
Omdat het jou sterker zal maken...

Zelf vind ik dat ook best KL@#~
ik denk iedereen wel...

Dingen die goed voelen... Houd die in je hart...
Dingen die minder waren, bevatten eigenlijk ook goede dingen
zorg dat je niet blijft hangen in het negatieve
Probeer het goede te behouden

groetjes moonflowertje

Hoi Ilona, ik hoop dat het goed gaat. Blijf in ieder geval vertrouwen op je gevoel.
Groetjes Novi

Herkennen meer mensen dit...dat als ze niet doen wat hun hart ze ingeeft en hun gevoel laat voelen...er zware lichamelijke klachten kunnen onstaan?

Ja, heb ook een reeks zware klachten ten gevolge van stress, teveel doen wat anderen vinden dat normaal is om te doen en ook stress doordat ik daardoor zelfs al niet meer weet wat mijn hart of gevoel wil ... Alleszins moedige keuze, de moed erin houden wat er ook gebeurt, ik kan me voorstellen dat je je opgelucht voelt! Succes.

Hihi...heel grappig en ik heb inderdaad gevraagd aan mijn gids(sen) om minder criptys te zijn.
Ik krijg een hoop comentaar te horen wat ik niet in woorden kan omschrijven.
Allemaal lichaamsgeluiden ...maar ze zijn het er niet mee eens.
Maar het werkt wel.

Natuurlijk kunnen ze me niet mijn leven voor me bepalen.
Dat doe ik zelf.
Maar ik reageer nogal instiktief als het op honden aankomt...en dat gaat altijd 100% goed,
(Zelfs als honden me laten weten dat ze echt niks met me te maken willen hebben omdat ze het terein van hun baas verdedigen)
Ik kan hun lichaamstaal zo makkelijk lezen...(maar heeft me ook veel training gekost).

Ook als het op mensen aankomst kan ik hun lichaamstaal makkelijk lezen.
Stijve nek??? Gelijk gezien.
Stress?? Gelijk gezien in lichaamstaal...maar niet in gedachten.
Maakt mij niet uit.
Lichaamstaal verteld me enorm veel.

Lichaams-taal is de universele taal die iedereen op de wereld kent... grappig dat het een taal is die niet eens uit onze spraakorgaan voort komt...
Het is een onbewuste manier van gebarentaal

@Wolfke:
Herkennen meer mensen dit...dat als ze niet doen wat hun hart ze ingeeft en hun gevoel laat voelen...er zware lichamelijke klachten kunnen onstaan?

Ja, heb ook een reeks zware klachten ten gevolge van stress, teveel doen wat anderen vinden dat normaal is om te doen en ook stress doordat ik daardoor zelfs al niet meer weet wat mijn hart of gevoel wil ... Alleszins moedige keuze, de moed erin houden wat er ook gebeurt, ik kan me voorstellen dat je je opgelucht voelt! Succes.

Ik heb Chronische hyperventilatie doordat ik "bepaalde" dingen die ik "weet" van mensen niet kan uiten...
Ik wil een ander geen verdriet doen of zijn masker afdoen...
Omdat ik ook nog eens hyper gevoelig ben voor de emoties van een ander... of terwijl: Ik voel het zelfde verdriet als de gene die tegenover me zit...
Misschien is het om mezelf te beschermen? maar Ik wil geen verdriet voelen of ruzie maken met iemand, omdat ik nooit geleerd heb, hoe je hiermee om moet gaan...
Ik krop het gewoon op... tot zo'n persoon me uit de tent lokt natuurlijk... dan is ineens de emmer vol... en die gooi ik dan vaak zeker 3kwart leeg
Waardoor er nog meer verwarring komt, omdat het niet word begrepen dat ik hun al die tijd spaar...
En ik krijg hun niet aan het verstand dat ik alleen mezelf spaar... vanuit mijn gevoel heb ik het idee dat ik geen verdriet van anderen er bij kan hebben, dus houd ik "wijselijk" mijn mond...
Misschien is het angst... Ik weet niet precies waarom ik mensen altijd probeer te sparen?
Wat ik wel weet is als ik anderen spaar, ik uiteindelijk toch met andermans narigheid in de clinch kom te liggen...

Regressie/ reïncarnatie therapie zou misschien een uitkomst zijn... Om er achter te komen waar de schoen wringt, zegmaar...

Chronische hyperventilatie neemt allerlei klachten mee
slapende handen/ armen ... je kent het gevoel vast wel dat je voet slaapt soms... dat gevoel heb ik in mijn armen...
Hartkloppingen, overslaan
Telkens "blackouts" bij het opstaan of enige inspanning
Spierverkrampingen in het gezicht en in mijn linker hand
continue een gejaagd gevoel hebben

Momenteel zit ik in een vicieuze cirkel...
Ik heb geen werk, geen inkomen... wil werken om toch een inkomen te hebben, maar: de klachten die ik hierboven beschrijf, maken dit onmogelijk... ik moet elke dag maar weer afwachten of ik met prikkelende/slapende handen wakker word...
ik kan dingen niet goed voelen door dit gevoel, krijg mijn sokken en schoenen niet eens aan
Toch zal ik moeten werken om de therapie te kunnen bekostigen...
want het ziekenfonds betaald dit niet( basispakket)
Ik zal het duurste pakket moeten nemen, zodat dit kan worden vergoed... maar uiteindelijk is het duurder dan het particulier in behandeling gaan...
Ik krijg er alleen maar meer stress van...
Vooral omdat de dokter gezegt heeft dat het helemaal geen kwaad kan! ik vind dit een beetje onzin... want het trekt mijn zelfvertrouwen naar beneden... en mensen zonder zelfvertrouwen worden onzeker en gaan bepaalde situaties uit de weg...
Pffff
waarom is het allemaal zo krom geregeld hier...

groetjes moonflowertje

Hoi Ilona, ik lees zo je verhaal over je levensweg en ik zie dat je een saturnusreturn aan het verwerken bent.
Nu vraag je je misschien af, heu, wat is dat? nou, de komende jaren komt saturnus weer op de plek waar die ook stond toen je geboren werd, kortom je bent dan 1 saturnusjaar oud.
Precies zoals je al beschrijft, ook al voelt het voor jou ontzettend vernietigend allemaal, ben je nu aan het terugblikken op je leven en bent aan het bekijken wat je er aan kan veranderen, en dat gaat in jou geval erg krachtig zoals we kunnen lezen, omdat vanaf in 1983 saturnus in het begin van dat jaar eerst retrograat in de schorpioen liep t/m 6 mei, deze toen weer even in de weegschaal kwam om vervolgens op 24 augustus vol de schorpioen in te gaan.

ik kan me zo voorstellen dat alles niet wetende dat het voor jou een soort hel moet zijn, je voelt je misschien erg onbegrepen, ik zie hier wel lieve mensen die graag willen dat het goed met jou gaat, en ik denk er ook zo over.
De lichaamsgeluiden zei je, en dat je gidsen het er niet mee eens zijn, misschien is dat Saturnus, die ze gids noemen, en die staat dan voor plicht en verantwoordelijkheid.

Ik zag ook dat je het misschien niet altijd in jezelf hebt gezocht, maar daar ligt wel de sleutel.
Als je wil geef ik je meer informatie over je gesternte om te kijken wat het beste bij je past, ik kan dat doen dmv geboortedatum tijd en plek, en je mag dat best in een PM doen, of hier als je het niet erg vindt dat ook anderen dat lezen.
Veel succes alvast