In de 13e eeuw ontstond in het gebied van het vroegere Oost-Romeinse Rijk de gebeds- en medidatiebeweging van het Hesychasme, die in de 14e eeuw tot een theologische controverse zou leiden. Een van de gebruikte gebedsvormen van de beweging bestond uit het navelstaren terwijl men een gebed sprak. Volgens de Hesychastische navelstaarders zouden zij tijdens hun meditatie het Taborlicht zien, de Goddelijke energie.
De belangrijke navelstaarder Gregorius Palamas bereikte tijdens twee synodes in 1341 en in 1351 de erkenning van de beweging door de Griekse Orthodoxie. Dit veroorzaakte een heftige controverse, waarop Barlaam van Calabrië als grootste tegenstander van de navelstaarderij naar Italië vertrok en toetrad tot de Rooms-katholieke Kerk. Hij werd er later bisschop. Barlaam en zijn volgelingen werden in 1351 door de Grieks-orthodoxe Kerk geëxcommuniceerd.
De Barlaamieten kregen in hun afwijzing van het navelstaren steun van de scholastiek. Een van de twistpunten was dat Palamas en zijn navelstaarders werkelijk beweerden in direct contact met God te staan. Het "zien van God" werd daarnaast afhankelijk gemaakt van de juiste medidatietechniek, een stelling die de betekenis van genade marginaliseert.
De discussie rond de navelstaarderij werd in het westen en door de scholastiek als ketterij gezien. Het zou teveel op de gelovige persoon zelf gericht zijn, te weinig op Christus. Er zijn parallellen met meer recente newage-verschijnselen van zelfverwerkelijking.
Navelstaren is ook een uitdrukking in de Nederlandse taal. Er wordt dan 'voortdurend in gedachten met jezelf bezig zijn' mee bedoeld.
Waarom kom ik hierop.
Laatst las ik in het boek de geometrie van de schepping dat het Boedhha was die dit zijn leerlingen leerde.
Dit kan ik nergens online terug vinden ,maar wel bovenstaande quote.
Waarom houd mij dit bezig nou dat is best wel op een grappige manier gestart.
Als ik mijn dochter naar bed breng ga ik altijd douchen.
Mijn dochter gaat standaard plassen op de wc in de douche als ik de kraan dichtdraai en me ga afdrogen.
Ze staart dan altijd naar mijn buik.
Dus vroeg ik laatst waarom ze altijd naar mijn buik keek.
Nou verklaarde ze:"er komen lichtjes uit dat gaatje in je buik (ze bedoelde mijn navel
"Ze vind het zo mooi dat ze naar mijn navel blijft staren.
Toen las ik ineens dit in het boek en ik dacht: Dus ze waren zo gek nog niet vroeger toen ze gingen navelstaren?
Wat is jullie ervaring hierin?
Of hebben jullie er weleens over gehoord?
