2001-10-17 Heilige Geometrie en Universum

Ok, ik ben al een tijdje niet meer hier geweest, maar ondertussen is er wel weer veel gebeurd. Mijn zielsreizen zijn tot vandaag privé geweest, maar de reis van vandaag mag of moet ik delen.
Het gaat om de chaos deze tijd, en de onzekerheid waar we allemaal mee te kampen hebben.
Ik ook, nu ik me aan de zelfkant van de maatschappij bevind en alles om me heen in zie storten.

De zaal waar ik het over heb in deze verwijst naar de zaal uit vorige reizen:
http://nlforum.merudi.net/ubbthreads.php/topics/110194/11_01_2011_Reizen_met_Ra.html#Post110194
Het is een zaal waar ik mij vroeger als kind terugtrok, aan de voeten van Metatron op zijn troon. In de zaal bevindt zich een kring van symbolen die ik nooit echt goed kon zien, tot vandaag. De kring van symbolen is tot leven gekomen en zeer levend en stelt de vervolmaking van de heilige geometrie voor.

Elke dag ga ik een uurtje liggen voor een meditatie of ontspanningsoefening. Vandaag echter werd dat uurtje 5 uur. Ik ben weg geweest, totaal van de planeet, letterlijk en figuurlijk.

Het begon met een schok vanuit mijn ruggengraat; alsof even de Atlaswervel op zijn plaats kwam en er een Universum vanuit mijn middenrif openbarstte. Een ervaring die ik ooit eerder heb meegemaakt na een zelfmoordpoging. Sommigen noemden het een Kundalini ervaring. Het is mij om het even, ik heb er geen andere woorden voor dan een ‘tijdsreis’.

Ik word meegenomen door de explosie van mijn middenrif en als in een film bezoek ik elke plek weer uit mijn eerdere reizen. ‘Update’, hoor ik.
Ik sta even stil bij mijn reis waarin ik een lotus bad neem bij een Hindoe godin met 8 armen en benen; de ultieme schoonmaak voordat ik verder mocht naar het domein van Germain en door hem en Jezus mijn laatste chakra reinigen/initiaties kreeg.
In die reis heb ik letterlijk mijn ‘afvallige’ kleding en bagage moeten achterlaten, ben ik in het lotus bad gestapt en kwam ik gepurificeerd weer boven.
Daarna heb ik van Germain de 7e, 8e en 9e chakra initiatie gehad en van Jezus de 10e, 11e en 12e.
Bij elke chakra hoort een dimensie, en voor ons als ‘mens’ zijn de 1e 12 dimensies vooralsnog van belang. Dit hangt samen met de 12 DNA strengen.
Er zijn nog meer dimensies en chakra’s, maar die doen nu even niet ter zake.

Vanaf dit punt staat de tijd even stil, en bevind ik me met Jezus en Germain in een witte, steriele ruimte. Er lijkt zich een doek te ontvouwen met toekomstbeelden. Er wordt niets gezegd, maar ik voel dat ik mag kiezen welk toekomstbeeld ik wil zien.
Het is lastig, want de toekomst spreidt zich uit als een spinnenweb, waarbij elke uitkomst mogelijk is. Ik besef dan, dat de toekomst niet vaststaat en tijd niet bestaat.
Ik sta op een kruispunt met miljoenen mogelijkheden die zich op dit moment ontvouwen. Die de toekomst KUNNEN zijn, maar het nog niet zijn. Een paradox an sich!
Het is een vreemde gewaarwording en ik weet niet wat ik moet kiezen. Maar mijn Overziel heeft mijn vragen van de afgelopen maanden gehoord en laat automatisch mijn aandeel zien in mijn toekomst.
Mijn vragen zijn o.a. afkomstig geweest vanuit mijn Ego, en mijn Overziel is sneller in verbanden leggen dan ik.
Alweer laat mijn Overziel het onnut zien van mijn Ego. Het Ego is slechts een klein deeltje van de gehele werkelijkheid, het Ego zorgt juist voor beperking van deze werkelijkheid. Het Ego maakt je wereld klein. Het Ego maakt je klein.
Het Ego is te beïnvloeden door buitenaf.
Desalniettemin bezorgt dat Ego jou ook jouw ultieme plekje in deze werkelijkheid, waar je Overziel van leren mag.
Zonder dit Ego zou je niet kunnen bestaan in deze 3e dimensie, zonder dit stukje programmeercode zou je niet kunnen ervaren in deze 3e dimensie.
Via dit Ego leert je Overziel, ervaart je Overziel.
Je Overziel is als het ware een supercomputer die meerdere zielen en ego’s tegelijkertijd kan indexeren, analyseren en ontleden, in meerdere dimensies. Je bestaat als het ware uit 12 stukjes oerziel, die tezamen 1 Ego vormen. Dat Ego en die 12 stukjes zielen manifesteren zich in deze derde dimensie als 1 lichaam; jij.
Mijn Overziel overziet beter dan ik, en weet beter dan ik wat mijn Ego in deze wereld aan toegevoegde waarde heeft. Het Ego mag dan wel een klein deel zijn in deze werkelijkheid, maar met die 12 stukjes zielen met als Overziel die als een paraplu over mijn andere deeltjes hangt, is dat kleine stukje Ego wel degelijk een heel belangrijk deel (werkelijkheid) van het geheel, het AL.
Enerzijds klein, anderzijds groot. Het is maar vanuit welk opzicht je dit bekijkt. In mijn ogen is het alweer een paradox.
Het is alsof er per stukje oerziel en ego een boek wordt geschreven. Jij bestaat uit 12 stukjes oerziel (in deze realiteit/dimensie!!!), in 12 dimensies, met in elke dimensie een ego/lichaam, met over al die dimensies 1 Overziel.
Njah. Hier moet vast een formule voor kunnen bestaan om dan het aantal boeken per ‘individu’ per dimensie uit te kunnen rekenen.
Op een kruispunt van tijd-toekomst zie je dus al die boeken per individu per dimensie voorbijkomen. Net als ik zag, en waar mijn Overziel uiteindelijk een keuze maakte.

Mijn Overziel koos door mijn Ego de vloer van de Zaal van Metatron. De vloer met een kring van symbolen die ik tot op heden nooit goed heb kunnen zien. In eerdere reizen was deze kring van symbolen statisch, onbeweeglijk.
Nu echter bevind ik mij in het middelpunt van deze kring en bewegen de symbolen in gouden golven en schijven; de kring leeft en beweegt in wit-gouden draden, schijven, spiralen.
Ik bevind me op de grond in deze kring, gekleed in doorschijnende stof. De hele zaal is doorschijnend en straalt wit en goud uit. Mijn kleed is wit met aan de randen gouden sterretjes; zelfs mijn kleed beweegt.
Om mij heen schieten spiralen, vlakken, geometrische vormen uit de vloer. Uiteindelijk om 1 geheel te gaan vormen.
Ik besef dat ik me in het middelpunt van onze creatie bevindt. De baarmoeder van ons Universum. We zijn al die tijd uit de toon geweest. Ons hele Universum is uit de toon geweest. Wat hier gebeurt, nu en direct onder mijn voeten, is het bouwen van de balans. Terugkomen in de toon. Een universeel geijkte toon. Wij zijn aan het shiften; ons hele universum is aan het shiften om in de goede toon te komen.
Wat ik onder mij zie is de vervolmaking van een geboorte, de vervolmaking van de geometrie. Wij zijn nog maar een foetus in de baarmoeder van het Universum. Een foetus die op het punt staat geboren te worden en bijna ‘baby’ genoemd mag worden.
De Maya kalender heeft het goed; het is een einde maar tevens ook weer een nieuw begin. We staan aan de rand van een geboorte, een geboorte van een nieuw begin.
En daarmee het einde van een oud ‘zijn’: net als bij een geboorte is de voedingsbodem, de moederkoek, uitgeput en dient deze voor het begin van een nieuw leven.

Ik zie mijn oude ‘zijn’ en mijn nieuwe ‘zijn’ in 1 beeld. Ik zie het oude, wat vrucht heeft gedragen, wat gediend heeft voor het nieuwe, de geboorte.
Niets gaat ooit heen, maar alles dient voor het nieuwe.
Er staat ons een nieuw tijdperk te wachten, waarin elk individu, in elke dimensie een grote rol speelt. Een nieuw tijdperk waarin het oude losgelaten wordt.
Ik zie de snaren van alle instrumenten bijeen komen, alsof het weefgetouw der tijden eindelijk haar keuze heeft gemaakt en 1 sterk touw weet te weven.
Waar eerder chaos aanwezig was in dit weefgetouw is nu eenheid. Er is maar 1 toon.
In deze dimensie dan ☺ Want elke dimensie heeft zijn eigen toon.
Samen weven we de toon der geometrie. 1 muziekstuk met verschillende tonen.
We gaan shiften naar perfectie, we gaan het ultieme muziekstuk vormen, waarbij geen sluiers meer bestaan. In ieder geval 12 dimensies gaan 1 worden.
Wij veranderen naar de perfectie, naar harmonie, naar 1 geheel waarin alles samenkomt.
Van vernietiging is geen sprake, het is echter en alleen maar een verandering.

Er worden mij nog meer privé beelden getoond, beelden die alleen voor mij van betekenis zijn en mij een nieuw vertrouwen geven. Alles is zoals het is en een ieder is nu op de plek waar hij of zij wezen moet.

Uiteindelijk word ik wakker, word ik terug gezogen in mijn middenrif, die eruit ziet of aanvoelt als een zwart gat in het Universum.
Hunab’ Ku! Hoor ik.
Het zwarte gat/creatie/baarmoeder van het universum. Wij zijn allemaal een tijdsreiziger, we hebben allemaal een reispoort in ons; wij ZIJN de tijd waarbij tijd niet bestaat!
Ieder van ons heeft de mogelijkheid om tijd te creëren, om te ZIJN wanneer we willen ZIJN. Wij zijn ons bestaan.
In ons zit het Universum, in ons zit de creatie.
Rest mij nog de vraag vanuit het Universum bezien:
Wat wil jij creëren; waaruit of waarin wil jij bestaan?