Ik ben er,ook mede door dat Cialara het orakel voor mij gelegd heeft,en taro bepaalde dingen heeft gezien in mijn foto,achter gekomen ..
dat mijn mama mij eigenlijk nooit knuffels heeft gegeven,en ook de woorden "ik hou van je ",nooit gezegd heeft..
ze was heel intelligent,en wist enorm veel,sprak diverse tale,was een rekenwonder,kon veel van homeopathie,kruiden,geschiedenis,psychologie,en was altijd een "retraite" oord voor veel mensen .
ze was zeer correct,had haar huis altijd netjes,alles had een vaste plaats, en ze was ook altijd tot in de puntjes verzorgt..
alleen kon ze dit meisje,ikke dus,niet knuffelen,en troosten.
ze zei altijd"jij loopt niet in 7 sloten tegelijk".
"Jij komt er wel".
etc etc..
nou..
ik ben dus wel degelijk in 7 sloten tegelijk gelopen,met alle schade vandien..
heb me als kind altijd een "freak" gevoeld,tussen mijn joegre mooie,lieve blonde zusje,die de benjamin was,en mijn oudere broer ,die zeer praktisch was en is,en al snel succesvol was in zijn carriere..
ik was ,en ben,de dromer..het zwevertje,de spijbelaar;het kind wat altijd alleen weg ging,zitten aan het water,naar de maan kijken,etc.
ik keek enorm op naar mijn mama,dacht dat zij perfect was.
maar ben ,als grote puber ,ook eens heel boos geweest op haar.
omdat ze anderen altijd voortrok,en er voor mij niet was/kon zijn .
ze had altijd wel een goede uitleg,en we hebben uuuuren aan de keuken tafel gezeten, praten praten praten...over waarom ik spijbelde..etc etc..
en ik maar luisteren..zij aan de ene kant van de tafel,ik aan de andere kant..
"veilig" op afstand ,dus....van haar..voor haar veiligheid.besef ik me nu.
ik hunkerde gewoonnaar een mama die me knuffelde...die gewoon was..en lief,zacht,gevoelig ,en dat kon uiten .
zij kon dat niet.
ik keek naar mama's die wel zo waren ,en miste dat thuis.
die mama's die lachten en dansten en knuffelden met hun kids..
en ,juist ik ,die Zo gevoelig is,had niet zo een mama.
wel een correcte..absoluut..en ze nam me uit eten,etc..was leuk..maar het bleef altijd op afstand..
ik moest me "groot" gedragen ..
bijna volwassen.
vreemd;.
gisteren kwam dat allemaal naar boven opeens.
met enorm veel tranen ..
ook omdat Taro zei,dat ze er spijt van heeft..en mijn verdriet ziet nu
dat brak iets LOs in mij,wat diep verscholen is geweest ,jaren lang..
Toen ze overleed,was het alsof ikzelf ook "dood" ging.
ik had haar nog zoveel willen vragen ..het hoe en waarom..
toendertijd had Gordon dat liedje.."Kon ik maar even bij je zijn"..
hart verscheurend was dat!;.
en ,Nu..zit ik in een "relatie"..waarbij mijn vriend eigenlijk hetzelfde heeft meegemaakt met zijn pa...en daardoor van zijn gevoel is verstoken vaaak...
en ..dus..mij geen liefde kan geven ..geen fysieke warmte..
ok..ik kan praten met hem;.gisteren ook..me uiten .huilen ..
maar ...de knuff bleef weg.....leegte ..
hij zegt..pop..je moet dat in jezelf zoeken ,werk met je lichaam;
maar weet je ..als ik alleen ben ,dan voel ik me eigenlijk wel ok..blij enzo.
licht..
maar als ik bij hem ben ..en dingen wilt DELEN;...dan ontbreekt er iets..
nu zegt hij,dan moeten we maar apart gaan wonen ;.
hij wilt zelf niet aan dat laatste stukje in zichzelf beginnen ,en schuift het allemaal op mij alleen..
terwijl hij de eerste is,na die agressieve relatie,waarbij ik mijn hart kan openen ..
en dan juist hij;..kan het niet..
hij zegt dat er wel degelijk liefde is ..
maar dat ik blijkbaar iets andrs verwacht dan hij .
hij vind onze spirituele groei belangrijker..
maar ja;.
ben ik nu gek? of spoort dat niet van zijn kant? ..hoe kunnen we nu tot op de kern ons samen ontwikkelen ,als hij zelf niet echt open durft te komen .
ik zei;.ja ,maar pas als je hart helemaal open is,ook als mens,dan kan je verlichting bereiken ;..
anders ontbreekt er altjid en stuk..
enfin..
zal wel aan mij liggen ,dat ik ..dom..mijn hart totaal open ..bij iemand die dat Net niet helemaal kan .;naar mij toe;.
waarschijnlijk omdat hij het niet naar zichzelf kan nog..
want ik voel hem aan ..
hij wilt "samen"..maar als ik te dicht bij kom ,dan begint hij te filosoferen etc etc....hoog spiritueel;.maar weet je ..daar kan ik niet altijd wat mee begrijp je ;.
wil het live ervaren ..en eerlijk,heb ik in 30 jaar tijd genoeg kennis vergaart...
en die kennis wilt compleet geleefd worden nu;.
het is aan hem..net zoals het aan mijn mama lag..om open te komen ..
toch?
enfin;.wilde dit delen ..
als iemand advies heeft of iets wilt zeggen ..welkom;.
ook als het minder leuke dingen zijn ;.
en ja ..
ik weet van eigen liefde..
op mezelf blij zijn met het leven ,en de dingen doen die ik graag doe;.
dat is ok..
maar samen met iemand zou ook wel s leuk zijn ..
eigenlijk;..
liefs x x x
mijn jeugd,en de gevolgen vandien..
Delen:
Serenity
aug 31 '11
Jaaaa lieve Tatora, ik heb het ook maar iets anders maar ik leef met je mee, en inderdaad iemand die je aanvoelt en ook zo goed mogelijk aanvoelt en daarmee aanvoelt wat je nodig hebt op alle vlakken zal heel fijn zijn dat heb ik ook!
Kan je niet met hem knuffelen en dan over dingen beginnen die je dwars zitten maar ook de dingen die je juist fijn vind en wat je zo leuk vind aan hem misschien is dat een idee?
Zo blijven knuffels misschien wel lieflijk en vertrouwd en niet van: ojee een knuf zal zal wel weer wat op haar hart hebben, denk ik hoor en wil niet zeggen dat het zo is! ^^
Kan je niet met hem knuffelen en dan over dingen beginnen die je dwars zitten maar ook de dingen die je juist fijn vind en wat je zo leuk vind aan hem misschien is dat een idee?
Zo blijven knuffels misschien wel lieflijk en vertrouwd en niet van: ojee een knuf zal zal wel weer wat op haar hart hebben, denk ik hoor en wil niet zeggen dat het zo is! ^^
Duifje
aug 31 '11
Ohh Tatora,
wat herkenbaar jouw verhaal!. Kreeg er kippenvel van.
NIet dat het bij mij exact hetzelfde was hoor maar de strekking van het verhaal. Die knuffel, puur om de knuffel ..... DIE is heel herkenbaar.
Mijn advies: Trek die levensjas uit, laat die enorme hoeveelheid liefde die je in je hebt door jouw hart heen naar buiten stralen dan ga je zeker weten liefde terug krijgen. Echt het werkt.
Zend iedereen die jouw niet met liefde benaderd, gewoon liefde.
Daar draait het om. Je was als kind anders, omdat jij iedereen en alles met liefde benaderde. Dit werdt niet zo begrepen dus wat doe je dan als kind/puber, dan ga je je gedrag aanpassen aan de normen en waarden en gedrageingen van een ander. En zo trok je dus die beschermende levensjas aan. Die mag nu uit. Liefde is overal. En als je behoefte hebt aan een knuffel, vraag er gewoon om!. Wat jij bij mensen voelt is niet altijd dat hun dat ook voelen. Dus het kan heel goed zijn dat je partner niet aanvoelt dat jij behoefte hebt aan die knuf. Gewoon om vragen. Dat je gewoon even een knuffel nodig hebt. En dan krijg je hem vast.
Jullie zijn je samen spiritueel aan het ontwikkelen. Dat is prachtig, maar ook lastig, omdat je nooit gelijk oploopt, ieder heeft zijn/haar eigen lessen. En die kunnen soms enorm met elkaar botsen. Als jij diep in je hart (ziel) kijkt dan weet je vanzelf of dit echt de juiste partner voor je is. En als hij jouw nu die liefde niet kan geven die jij nodig hebt dan ligt dat inderdaad (sorrie) aan jouw. JIJ hebt die behoefte, terwijl hij dat niet zo voelt op die manier. Daarnaast is hij natuurlijk een kerel, en die zijn nou eenmaal anders als een vrouw, ze bekijken, en benaderen dingen op een heel andere manier.
Ik geef je in iedergeval een dikke digitale knuffel!. HUGGG.
Ik hoop dat je wat kan met mijn woorden.
Liefs, Duiffie
wat herkenbaar jouw verhaal!. Kreeg er kippenvel van.
NIet dat het bij mij exact hetzelfde was hoor maar de strekking van het verhaal. Die knuffel, puur om de knuffel ..... DIE is heel herkenbaar.
Mijn advies: Trek die levensjas uit, laat die enorme hoeveelheid liefde die je in je hebt door jouw hart heen naar buiten stralen dan ga je zeker weten liefde terug krijgen. Echt het werkt.
Zend iedereen die jouw niet met liefde benaderd, gewoon liefde.
Daar draait het om. Je was als kind anders, omdat jij iedereen en alles met liefde benaderde. Dit werdt niet zo begrepen dus wat doe je dan als kind/puber, dan ga je je gedrag aanpassen aan de normen en waarden en gedrageingen van een ander. En zo trok je dus die beschermende levensjas aan. Die mag nu uit. Liefde is overal. En als je behoefte hebt aan een knuffel, vraag er gewoon om!. Wat jij bij mensen voelt is niet altijd dat hun dat ook voelen. Dus het kan heel goed zijn dat je partner niet aanvoelt dat jij behoefte hebt aan die knuf. Gewoon om vragen. Dat je gewoon even een knuffel nodig hebt. En dan krijg je hem vast.
Jullie zijn je samen spiritueel aan het ontwikkelen. Dat is prachtig, maar ook lastig, omdat je nooit gelijk oploopt, ieder heeft zijn/haar eigen lessen. En die kunnen soms enorm met elkaar botsen. Als jij diep in je hart (ziel) kijkt dan weet je vanzelf of dit echt de juiste partner voor je is. En als hij jouw nu die liefde niet kan geven die jij nodig hebt dan ligt dat inderdaad (sorrie) aan jouw. JIJ hebt die behoefte, terwijl hij dat niet zo voelt op die manier. Daarnaast is hij natuurlijk een kerel, en die zijn nou eenmaal anders als een vrouw, ze bekijken, en benaderen dingen op een heel andere manier.
Ik geef je in iedergeval een dikke digitale knuffel!. HUGGG.
Ik hoop dat je wat kan met mijn woorden.
Liefs, Duiffie
Serenity
aug 31 '11
Hoi Duifje ik zelf heb ook heel wat aan je woorden, wat fijn dat we op deze manier allemaal een stuk wijzer ervan worden en wat fijn dat er zulke fora's zijn! ^^
-X-
-X-
Tatora
aug 31 '11
Origineel bericht van: Duifje
Ohh Tatora,
wat herkenbaar jouw verhaal!. Kreeg er kippenvel van.
NIet dat het bij mij exact hetzelfde was hoor maar de strekking van het verhaal. Die knuffel, puur om de knuffel ..... DIE is heel herkenbaar.
Mijn advies: Trek die levensjas uit, laat die enorme hoeveelheid liefde die je in je hebt door jouw hart heen naar buiten stralen dan ga je zeker weten liefde terug krijgen. Echt het werkt.
Zend iedereen die jouw niet met liefde benaderd, gewoon liefde.
Daar draait het om. Je was als kind anders, omdat jij iedereen en alles met liefde benaderde. Dit werdt niet zo begrepen dus wat doe je dan als kind/puber, dan ga je je gedrag aanpassen aan de normen en waarden en gedrageingen van een ander. En zo trok je dus die beschermende levensjas aan. Die mag nu uit. Liefde is overal. En als je behoefte hebt aan een knuffel, vraag er gewoon om!. Wat jij bij mensen voelt is niet altijd dat hun dat ook voelen. Dus het kan heel goed zijn dat je partner niet aanvoelt dat jij behoefte hebt aan die knuf. Gewoon om vragen. Dat je gewoon even een knuffel nodig hebt. En dan krijg je hem vast.
Jullie zijn je samen spiritueel aan het ontwikkelen. Dat is prachtig, maar ook lastig, omdat je nooit gelijk oploopt, ieder heeft zijn/haar eigen lessen. En die kunnen soms enorm met elkaar botsen. Als jij diep in je hart (ziel) kijkt dan weet je vanzelf of dit echt de juiste partner voor je is. En als hij jouw nu die liefde niet kan geven die jij nodig hebt dan ligt dat inderdaad (sorrie) aan jouw. JIJ hebt die behoefte, terwijl hij dat niet zo voelt op die manier. Daarnaast is hij natuurlijk een kerel, en die zijn nou eenmaal anders als een vrouw, ze bekijken, en benaderen dingen op een heel andere manier.
Ik geef je in iedergeval een dikke digitale knuffel!. HUGGG.
Ik hoop dat je wat kan met mijn woorden.
Liefs, Duiffie
wat herkenbaar jouw verhaal!. Kreeg er kippenvel van.
NIet dat het bij mij exact hetzelfde was hoor maar de strekking van het verhaal. Die knuffel, puur om de knuffel ..... DIE is heel herkenbaar.
Mijn advies: Trek die levensjas uit, laat die enorme hoeveelheid liefde die je in je hebt door jouw hart heen naar buiten stralen dan ga je zeker weten liefde terug krijgen. Echt het werkt.
Zend iedereen die jouw niet met liefde benaderd, gewoon liefde.
Daar draait het om. Je was als kind anders, omdat jij iedereen en alles met liefde benaderde. Dit werdt niet zo begrepen dus wat doe je dan als kind/puber, dan ga je je gedrag aanpassen aan de normen en waarden en gedrageingen van een ander. En zo trok je dus die beschermende levensjas aan. Die mag nu uit. Liefde is overal. En als je behoefte hebt aan een knuffel, vraag er gewoon om!. Wat jij bij mensen voelt is niet altijd dat hun dat ook voelen. Dus het kan heel goed zijn dat je partner niet aanvoelt dat jij behoefte hebt aan die knuf. Gewoon om vragen. Dat je gewoon even een knuffel nodig hebt. En dan krijg je hem vast.
Jullie zijn je samen spiritueel aan het ontwikkelen. Dat is prachtig, maar ook lastig, omdat je nooit gelijk oploopt, ieder heeft zijn/haar eigen lessen. En die kunnen soms enorm met elkaar botsen. Als jij diep in je hart (ziel) kijkt dan weet je vanzelf of dit echt de juiste partner voor je is. En als hij jouw nu die liefde niet kan geven die jij nodig hebt dan ligt dat inderdaad (sorrie) aan jouw. JIJ hebt die behoefte, terwijl hij dat niet zo voelt op die manier. Daarnaast is hij natuurlijk een kerel, en die zijn nou eenmaal anders als een vrouw, ze bekijken, en benaderen dingen op een heel andere manier.
Ik geef je in iedergeval een dikke digitale knuffel!. HUGGG.
Ik hoop dat je wat kan met mijn woorden.
Liefs, Duiffie
hey hey Duiffie..
ja het klopt allemaal wat je zegt! dank je knufffs X
maar..in het begin van ons samen zijn knuffede we elkaar elke keer als we na een dag afscheid namen heel lang..zo maar..tegen elkaar ,dicht tegen elkaar..
en nu dus niet meer..
hij zegt dat hij daar geen behoefte meer aan heeft,en dat het voor hem niet zo belangrijk is,en ja...ik vraag om een knuff soms..
ook zomaar,als ik me goed voel,dan gaf ik hem een dikke knuff,omte delen..maar gaandweg voelde ik,dat IK een knuff gaf..maar dat ik evengoed een pop een knuff had kunnen egven ..er kwam geen warmte terug,niks..
terwijl dat in het begin gewoon gelijkwaardig was,de energie.
enfin..wou dat even zeggen ..
veel liefs X knuffie
Serenity
aug 31 '11
Oef ik herken dit, ik ben namelijk ook een knuffelaar.
Bij mijn ex knuffel ik niet meer zolang maar meer platonisch met een bepaalde afstand, denk ik.
Bij mijn ex knuffel ik niet meer zolang maar meer platonisch met een bepaalde afstand, denk ik.
Tatora
aug 31 '11
Origineel bericht van: ~ Miri ~
Jaaaa lieve Tatora, ik heb het ook maar iets anders maar ik leef met je mee, en inderdaad iemand die je aanvoelt en ook zo goed mogelijk aanvoelt en daarmee aanvoelt wat je nodig hebt op alle vlakken zal heel fijn zijn dat heb ik ook!
Kan je niet met hem knuffelen en dan over dingen beginnen die je dwars zitten maar ook de dingen die je juist fijn vind en wat je zo leuk vind aan hem misschien is dat een idee?
Zo blijven knuffels misschien wel lieflijk en vertrouwd en niet van: ojee een knuf zal zal wel weer wat op haar hart hebben, denk ik hoor en wil niet zeggen dat het zo is! ^^
Kan je niet met hem knuffelen en dan over dingen beginnen die je dwars zitten maar ook de dingen die je juist fijn vind en wat je zo leuk vind aan hem misschien is dat een idee?
Zo blijven knuffels misschien wel lieflijk en vertrouwd en niet van: ojee een knuf zal zal wel weer wat op haar hart hebben, denk ik hoor en wil niet zeggen dat het zo is! ^^
hey lieve Miri..
ja..ik geef ..ofwel Gaf ook knuffeltjes aan hem,ook gewoon zomaar als ik me happy voelde,en dan gaat dat normaal gezien bij mij spontaan..
heerlijk vind ik dat ,hihihih!
lieverd....we zitten nooit in "knuffel" houding..oko niet als we een film kijken ofzo..altijd ruimte tussen ons;.
en .ja ;.lijkt op zeuren ..maar in het begin dat we elkaar konden ..lagen we wel ns lekker samen op de bank,dicht tegen elkaar aan ..
sinds meer dan anderhalf jaar is dat niet meer zo..
dus het is ook vandaar,dat ik die knuffels mis..en ze ook steeds minder durf te geven,ze komen niet binnen bij hem,en ik voel dat hij er zich zelfs ongemakklijk bij voelt..
en dat is, vanuit "het begin dat het wel ging" heel vervelend.
hij zegt er geen behoefte "meer" aan te hebben nu..
en dat ik het dien om te zetten ,en er boven uit dien te stijgen ..en met de ziele stralen moet werken ,en aan mijn eigen liefde...is prachtig natuurlijk;
maar zoiets "gewoons "..als een knuffel..pfff....moet daar zo moeilijk over gedaan worden .?en trouwens ..mijn andere vrienden knuffelen gewoon,spontaan en open ,en vrijh van "moeilijke " gedachten daaromtrent..
sorry,maar hij maakt het een zwaar punt ,door het te ontwijken,en dan vind hij het raar ,en jammer dat ik elke avond boven op mijn kamer zit,en mijn ding doe;.en dat ik niet"gezellig" beneden kom;.
waarom,vroeg ik hem? voor te praten over onze spiritele ontwikkelingen,over de booschappen,etc?..ieder aan een andere kant van de tafel..
of om een film te zien,die ik eigenlijk niet echt leuk vind,en onrustig van word,en waarbij we beide ver uiteen zitten ;.
dan ben ik liever boven .
we slapen apart..zijn keuze..niet de mijne..
ik ben dus boven gaan slapen .voor mijn rust,en om niet steeds het gevoel te hebben van "op het spek " gebonden te worden,zonder er van te mogen happen ..
heb me nu daar dus op ingesteld..
gister vroeg hij opeens of ik beneden kwam slapen ..
UH?..zei ik..tja;..daar moet ik ff over slapen ,kan da ni zo van hoppa,knop weer om draaien ..
duss..ja ;.
en toch heeft hij het over samen blijven wonen ,voor de spirituele groei(die er eerst zeer zeker wel was hoor!,en op diep nivo,en met verwerkingen van vele zaken,absoluut!,en ook met zachtheid,en begrip voor elkaars HSPer zijn)maar..de laatste tijd..denk ik..is er nog groei?..want het laatste stukje blijft weg..maar hij kan/wilt dat niet zien nog..
hij weet dat ik hem leuk vind,van hem houd, en ik gef complimenten ,over zijn muziek,zijn uiterlijk,etc..anfin..
het blijft een oeverloos verhaal..
ik ben wel HEEEEEL blij dat ik het kan delen hier...echt enorm blij!!!
jullie zijn allemaal schatten!!
dikke lieve knufffs X
Serenity
aug 31 '11
Misschien zit je op dit moment in een sleur.... en dat het verliefd zijn op een laag pitje staat bij hem.
Of hij vond de knuffels altijd al vervelend en te lang en probeert hij nu een verandering daarin te brengen maar goed ik kan wel speculeren hierover maar uit eindelijk liggen de antwoorden in jezelf alhoewel het even van je afschrijven via een forum ook wel eens heerlijk verfrissend kan zijn! ^^
Of hij vond de knuffels altijd al vervelend en te lang en probeert hij nu een verandering daarin te brengen maar goed ik kan wel speculeren hierover maar uit eindelijk liggen de antwoorden in jezelf alhoewel het even van je afschrijven via een forum ook wel eens heerlijk verfrissend kan zijn! ^^
Duifje
aug 31 '11
Ik snap je helemaal hoor!.
Maar doordat jullie je allebei aan het ontwikkelen zijn, veranderd de energie. En ik gok dat het bij het proces van hem hoort dat hij zich even afzijdig houd. Het kan zijn dat hij op energetish niveau even onzeker voelt ten opzichte van jouw.
Het heeft te maken met angsten. Om hem te verliezen, angst om niet te krijgen wat je graag wilt. Je bent je aan het ontwikkelen en daarom komen oude angsten weer naar boven in een mildere vorm, aan jouw de taak om daar van te leren. (hetzelfde geld uiteraard voor hem)
Misschien werkt het als je het loslaat. Dat je loslaat dat je behoefte hebt aan die knuffel. Kan maarzo zijn dat je juist dan die knuffels gaat krijgen.
Ik las vandaag een verhaal over Mohamet Ali (die boxer) die kon enorm goed boxen, en was heel gefocust op wat hij deed. HIj ging niet voor de overwinning (het winnen van het spelletje) maar hij ging voor de overwinning van zichzelf, om nog beter te presteren en daarmee liet hij de "overwinning van het spel" los. Daardoor berijkte hij al die overwinningen (van het spel) ..... Poeh ....... ik heb gelijk maar even de stoute schoenen aan getrokken en het mijn hubbie gevraagd (ik krijg dus als een poos ook geen knuffels etc meer) ... wat hij me duidelijk maakte was:
Hij ontwikkeld zich spiritueel, na dat jaren weg gestopt te hebben komen nu ineens alle gevoelens boven, hij voelt weer hij leeft weer. En is bang voor die gevoelens, weet niet goed wat hij er mee aan moet. Hij pikt emoties op. Maar door zijn angst sluit hij zich af. Want hij wil zich niet zo voelen als hij zich vroeger voelde, en is bang om de ander pijn te doen.
Maargoed dat is wat mijn wederhelft zei. Misschien dat jullie er ook wat mee kunnen.
Knuff Duiffie
Maar doordat jullie je allebei aan het ontwikkelen zijn, veranderd de energie. En ik gok dat het bij het proces van hem hoort dat hij zich even afzijdig houd. Het kan zijn dat hij op energetish niveau even onzeker voelt ten opzichte van jouw.
Het heeft te maken met angsten. Om hem te verliezen, angst om niet te krijgen wat je graag wilt. Je bent je aan het ontwikkelen en daarom komen oude angsten weer naar boven in een mildere vorm, aan jouw de taak om daar van te leren. (hetzelfde geld uiteraard voor hem)
Misschien werkt het als je het loslaat. Dat je loslaat dat je behoefte hebt aan die knuffel. Kan maarzo zijn dat je juist dan die knuffels gaat krijgen.
Ik las vandaag een verhaal over Mohamet Ali (die boxer) die kon enorm goed boxen, en was heel gefocust op wat hij deed. HIj ging niet voor de overwinning (het winnen van het spelletje) maar hij ging voor de overwinning van zichzelf, om nog beter te presteren en daarmee liet hij de "overwinning van het spel" los. Daardoor berijkte hij al die overwinningen (van het spel) ..... Poeh ....... ik heb gelijk maar even de stoute schoenen aan getrokken en het mijn hubbie gevraagd (ik krijg dus als een poos ook geen knuffels etc meer) ... wat hij me duidelijk maakte was:
Hij ontwikkeld zich spiritueel, na dat jaren weg gestopt te hebben komen nu ineens alle gevoelens boven, hij voelt weer hij leeft weer. En is bang voor die gevoelens, weet niet goed wat hij er mee aan moet. Hij pikt emoties op. Maar door zijn angst sluit hij zich af. Want hij wil zich niet zo voelen als hij zich vroeger voelde, en is bang om de ander pijn te doen.
Maargoed dat is wat mijn wederhelft zei. Misschien dat jullie er ook wat mee kunnen.
Knuff Duiffie
Tatora
aug 31 '11
Origineel bericht van: Duifje
Ik snap je helemaal hoor!.
Maar doordat jullie je allebei aan het ontwikkelen zijn, veranderd de energie. En ik gok dat het bij het proces van hem hoort dat hij zich even afzijdig houd. Het kan zijn dat hij op energetish niveau even onzeker voelt ten opzichte van jouw.
Het heeft te maken met angsten. Om hem te verliezen, angst om niet te krijgen wat je graag wilt. Je bent je aan het ontwikkelen en daarom komen oude angsten weer naar boven in een mildere vorm, aan jouw de taak om daar van te leren. (hetzelfde geld uiteraard voor hem)
Misschien werkt het als je het loslaat. Dat je loslaat dat je behoefte hebt aan die knuffel. Kan maarzo zijn dat je juist dan die knuffels gaat krijgen.
Ik las vandaag een verhaal over Mohamet Ali (die boxer) die kon enorm goed boxen, en was heel gefocust op wat hij deed. HIj ging niet voor de overwinning (het winnen van het spelletje) maar hij ging voor de overwinning van zichzelf, om nog beter te presteren en daarmee liet hij de "overwinning van het spel" los. Daardoor berijkte hij al die overwinningen (van het spel) ..... Poeh ....... ik heb gelijk maar even de stoute schoenen aan getrokken en het mijn hubbie gevraagd (ik krijg dus als een poos ook geen knuffels etc meer) ... wat hij me duidelijk maakte was:
Hij ontwikkeld zich spiritueel, na dat jaren weg gestopt te hebben komen nu ineens alle gevoelens boven, hij voelt weer hij leeft weer. En is bang voor die gevoelens, weet niet goed wat hij er mee aan moet. Hij pikt emoties op. Maar door zijn angst sluit hij zich af. Want hij wil zich niet zo voelen als hij zich vroeger voelde, en is bang om de ander pijn te doen.
Maargoed dat is wat mijn wederhelft zei. Misschien dat jullie er ook wat mee kunnen.
Knuff Duiffie
Maar doordat jullie je allebei aan het ontwikkelen zijn, veranderd de energie. En ik gok dat het bij het proces van hem hoort dat hij zich even afzijdig houd. Het kan zijn dat hij op energetish niveau even onzeker voelt ten opzichte van jouw.
Het heeft te maken met angsten. Om hem te verliezen, angst om niet te krijgen wat je graag wilt. Je bent je aan het ontwikkelen en daarom komen oude angsten weer naar boven in een mildere vorm, aan jouw de taak om daar van te leren. (hetzelfde geld uiteraard voor hem)
Misschien werkt het als je het loslaat. Dat je loslaat dat je behoefte hebt aan die knuffel. Kan maarzo zijn dat je juist dan die knuffels gaat krijgen.
Ik las vandaag een verhaal over Mohamet Ali (die boxer) die kon enorm goed boxen, en was heel gefocust op wat hij deed. HIj ging niet voor de overwinning (het winnen van het spelletje) maar hij ging voor de overwinning van zichzelf, om nog beter te presteren en daarmee liet hij de "overwinning van het spel" los. Daardoor berijkte hij al die overwinningen (van het spel) ..... Poeh ....... ik heb gelijk maar even de stoute schoenen aan getrokken en het mijn hubbie gevraagd (ik krijg dus als een poos ook geen knuffels etc meer) ... wat hij me duidelijk maakte was:
Hij ontwikkeld zich spiritueel, na dat jaren weg gestopt te hebben komen nu ineens alle gevoelens boven, hij voelt weer hij leeft weer. En is bang voor die gevoelens, weet niet goed wat hij er mee aan moet. Hij pikt emoties op. Maar door zijn angst sluit hij zich af. Want hij wil zich niet zo voelen als hij zich vroeger voelde, en is bang om de ander pijn te doen.
Maargoed dat is wat mijn wederhelft zei. Misschien dat jullie er ook wat mee kunnen.
Knuff Duiffie
hmmm..ja duiffie;.ik herken wel wat hier hoor;.zeker!
want ook hji heeft jarenlang moeten "vechten" tegen zijn angsten,en het steeds afgekeudr te voelen dor partners..en nu komt hij mij tegen ..compleet open!..
terwijl hij juist aan zijn chte ontwikkeling begint..
en er uuuure per dag mee bezig is;.schrijven,schrijven en nog ns..
en ja;.." ik heb dat gahd"..heb dat jaaaren gedaan..introspectie etc etc....
ben ook bijna 10 jaar naar een bewustzijn centrum geweest,waar we veel werkten met de chakra's,de drievoudige vlam,het eenheids bewustzijn,het neutrale hogere Zelf,het innerlijk kind,en het vooral ,buiten onze individuele groei,het SAMEN doen,een ziele groep bewust zijn ..
en daar was knuffelen normaal;.wederzijds..en spontaan..ook dansten we ..zongen we samen..spraken we ook over onze struikelblokken en hang ups,en ook over wat er Wel gewenst was door onze ziel..en dat we het samen dienden te doen..juist in deze tijd van verarming van gevoel..en liefde;.
vandaar dat het voor mij soms heel moeilijk is,om te begrijpen ,dat hij "nog met Die dingen" bezig is,..en eigenlijk op bepaald nivo "pas begint"..
begrijp je ?
veel liefs en warme knufffies X
Duifje
aug 31 '11
Ja ik begrijp je,
Niet dat ik die kerels begrijp hoor, maargoed dat is een vak apart zullen we maar zeggen he!.
Wel heel bijzonder dat ik juist vandaag dat boek gelezen heb en dat ik juist vandaag met mijn wederhelft er wel over ging praten.
Ik weet niet hoe het bij jouw zit maar ik wil alles begrijpen. Waarom iemand iets doet, wat ze erbij voelen, en waarom ze van jouw wel verwachten dat je er rekening mee houd, en waarom ze zelf geen (niet voldoende) rekening met jouw houden .....
Maar dat is weer een heel ander struikelblok... Ha ha. Moet nog een hoop leren.
Het is maar goed dat ik niet wist dat jij al die jaren al bezig bent met spiritualiteit, op dat gebied van het opzoeken en het uitvinden ben ik echt nog een baby. Als ik het geweten had had ik nooit zo open en "bijdehand" gereageerd. Dan had ik me "maar"duiffie gevoeld. In plaats van Heej daar is iemand die ik wellicht wat nuttigs te melden heb, die daar wat mee zou kunnen.
Das mijn onzekerheid. En dat is dan ook gelijk het mooie van hier. Maakt dus niet uit hoe lang je al bezig bent met spiritualiteit, je kan van iedereen wat leren.
Ik ben zo dankbaar dat ik deze site op mijn pad gekomen is.
Ik ga nu mijn bed opzoeken. Slaap lekker.
Dikke warme liefdevolle knuff Duiffie
Niet dat ik die kerels begrijp hoor, maargoed dat is een vak apart zullen we maar zeggen he!.
Wel heel bijzonder dat ik juist vandaag dat boek gelezen heb en dat ik juist vandaag met mijn wederhelft er wel over ging praten.
Ik weet niet hoe het bij jouw zit maar ik wil alles begrijpen. Waarom iemand iets doet, wat ze erbij voelen, en waarom ze van jouw wel verwachten dat je er rekening mee houd, en waarom ze zelf geen (niet voldoende) rekening met jouw houden .....
Maar dat is weer een heel ander struikelblok... Ha ha. Moet nog een hoop leren.
Het is maar goed dat ik niet wist dat jij al die jaren al bezig bent met spiritualiteit, op dat gebied van het opzoeken en het uitvinden ben ik echt nog een baby. Als ik het geweten had had ik nooit zo open en "bijdehand" gereageerd. Dan had ik me "maar"duiffie gevoeld. In plaats van Heej daar is iemand die ik wellicht wat nuttigs te melden heb, die daar wat mee zou kunnen.
Das mijn onzekerheid. En dat is dan ook gelijk het mooie van hier. Maakt dus niet uit hoe lang je al bezig bent met spiritualiteit, je kan van iedereen wat leren.
Ik ben zo dankbaar dat ik deze site op mijn pad gekomen is.
Ik ga nu mijn bed opzoeken. Slaap lekker.
Dikke warme liefdevolle knuff Duiffie
Tatora
aug 31 '11
Origineel bericht van: Duifje
Ja ik begrijp je,
Niet dat ik die kerels begrijp hoor, maargoed dat is een vak apart zullen we maar zeggen he!.
Wel heel bijzonder dat ik juist vandaag dat boek gelezen heb en dat ik juist vandaag met mijn wederhelft er wel over ging praten.
Ik weet niet hoe het bij jouw zit maar ik wil alles begrijpen. Waarom iemand iets doet, wat ze erbij voelen, en waarom ze van jouw wel verwachten dat je er rekening mee houd, en waarom ze zelf geen (niet voldoende) rekening met jouw houden .....
Maar dat is weer een heel ander struikelblok... Ha ha. Moet nog een hoop leren.
Het is maar goed dat ik niet wist dat jij al die jaren al bezig bent met spiritualiteit, op dat gebied van het opzoeken en het uitvinden ben ik echt nog een baby. Als ik het geweten had had ik nooit zo open en "bijdehand" gereageerd. Dan had ik me "maar"duiffie gevoeld. In plaats van Heej daar is iemand die ik wellicht wat nuttigs te melden heb, die daar wat mee zou kunnen.
Das mijn onzekerheid. En dat is dan ook gelijk het mooie van hier. Maakt dus niet uit hoe lang je al bezig bent met spiritualiteit, je kan van iedereen wat leren.
Ik ben zo dankbaar dat ik deze site op mijn pad gekomen is.
Ik ga nu mijn bed opzoeken. Slaap lekker.
Dikke warme liefdevolle knuff Duiffie
Niet dat ik die kerels begrijp hoor, maargoed dat is een vak apart zullen we maar zeggen he!.
Wel heel bijzonder dat ik juist vandaag dat boek gelezen heb en dat ik juist vandaag met mijn wederhelft er wel over ging praten.
Ik weet niet hoe het bij jouw zit maar ik wil alles begrijpen. Waarom iemand iets doet, wat ze erbij voelen, en waarom ze van jouw wel verwachten dat je er rekening mee houd, en waarom ze zelf geen (niet voldoende) rekening met jouw houden .....
Maar dat is weer een heel ander struikelblok... Ha ha. Moet nog een hoop leren.
Het is maar goed dat ik niet wist dat jij al die jaren al bezig bent met spiritualiteit, op dat gebied van het opzoeken en het uitvinden ben ik echt nog een baby. Als ik het geweten had had ik nooit zo open en "bijdehand" gereageerd. Dan had ik me "maar"duiffie gevoeld. In plaats van Heej daar is iemand die ik wellicht wat nuttigs te melden heb, die daar wat mee zou kunnen.
Das mijn onzekerheid. En dat is dan ook gelijk het mooie van hier. Maakt dus niet uit hoe lang je al bezig bent met spiritualiteit, je kan van iedereen wat leren.
Ik ben zo dankbaar dat ik deze site op mijn pad gekomen is.
Ik ga nu mijn bed opzoeken. Slaap lekker.
Dikke warme liefdevolle knuff Duiffie
slaap lekker duiffie
enne...
heeeeyy!
je adviezen zijn wel deleijk zeer waardevol!!
noooit aan twijfelen hoor lieverd!;.iedere dag leer ik meer bij,vooral hier!!..
en ,ja ook ik wil alles begrijpen,hihih;.
maar ja ..we komen er wel..
dikke lieve slaapwel knuff X liefs x
MoonFlowertje
aug 31 '11
Hey, Tatora...
graag wil ik eventjes tegen je zeggen dat ik jou verhaal ontzettend herken...
Ik moet er moeite voor doen om niet te gaan zitten huilen hierzo....
Mijn moeder heeft me ook nooit geknuffeld! me nooit getroost, of een kus gegeven, me nooit het gevoel gegeven dat ik veilig was... integendeel!
mijn zusje en ik moesten het altijd ontgelden... mijn eigen vader wilde me nooit zien, ik ken hem dus ook niet, nooit ontmoet! Mijn zusjes vader sloeg ons! en bleef zeker 10 jaar om het huis heenspoken, als ik mijn moeder mag geloven...mijn zusje en ik zijn altijd bang geweest, dat hij terug zou komen... de man die mijn moeder als laatste had, ( vader van mijn broertje die 12 jaar na mij werd geboren) was ernstig ziek (kanker)
en zag mijn zusje en mij als duivels... terwijl we zo lief mogenlijk probeerde te zijn! ook voor hem waren we bang, dus we durfde niet eens iets verkeerd te doen! toen ik 14 was overleed deze man...
precies wat je zegt over: niet in 7 sloten tegelijk lopen, zei ze ook, altijd! daardoor ben ik vandaag de dag nog steeds een beetje contact-gestoord...
Ik kan heel goed met iedereen opschieten, maar ze moeten gewoon niet aan me komen! geen arm om me heen slaan om me te troosten...
Met mijn vriend gaat het wel goed, gelukkig... Hij mag als enige wel dichtbij me komen! maar dit is anders vind ik...
Het heeft een lange tijd geduurd, maar godzijdank heb ik mezelf terug gevonden, en beseft dat ik mezelf eigenlijk nooit kwijt geweest ben... op jonge leeftijd had ik al contact met mijn gids, waar ik vandaag de dag nog steeds ontzettend veel van leer!
Mijn zusje heb ik helaas niet kunnen helpen... tja, ik heb haar in contact gebracht met een jongen die wel eens preekt in een christelijke gemeente, (waar ik zelf eigenlijk niets te zoeken heb) ze heeft nu borderline, net als mijn moeder... maar dankzij de kerk, heeft ze weer een doel in haar leven! daar ben ik blij om!
soms zie ik op de televisie dat een moeder haar zoon/dochter omhelst, ik zit altijd met de tranen in mijn ogen op zo'n moment!
Ondanks alles wat ik heb meegemaakt met mijn moeder, ben ik van haar blijven houden, mijn gids heeft altijd tegen me gezegt,: ze kan er niets aan doen!
toen ik 27 was, ben ik daar achter gekomen! ze raakte in een psychose... een soort van godsdienstwaanzin...
alles wat ze zei, had ze gelezen in de bijbel... en daar hield ze zich aan vast! mijn opa was net overleden, daar was ze mee aan het praten, en met mijn overleden stiefvader...
mijn oma heeft nooit kunnen verwerken dat mijn opa overleed, wat ze zelf vreselijk vind! Ze vertelde later tegen me, dat ze het zo erg vond, dat ze nooit heeft kunnen huilen, omdat mijn moeder haar helemaal opeiste! ( mijn moeder woond bij oma)
toen het weer een beetje rustig werd, pleegde mijn oom, zelfmoord! Mijn oom en oma hadden een hele sterke band, maar door mijn moeders jaloerzie (borderline), is dit kapot gegaan... toen mijn oom mijn oma nodig had, durfde hij niet aan te kloppen bij oma, omdat mijn moeder daar woonde...
mijn moeder is zich van geen kwaad bewust, uiteraard!
een tijdje geleden gaf ze me allemaal kado's en goud...
ik heb haar laten weten, dat dit nergens voor nodig is! want ik hou toch wel van haar! Toen zei ze letterlijk: Cindy, ik heb je nooit wat gegeven, je nooit verteld hoeveel ik van je hou...
nu wil ik gewoon wat terug doen! ik zei toen tegen haar: Mam, ik weet toch dat je altijd van me gehouden hebt, en ik hou ook van jou! alleen we zeggen het niet hardop... maar we voelen het wel, toch?
Maar ze blijft zich schuldig voelen!
dat kan ik voelen...
ik vroeg haar ook nog: Mam, als je het anders had kunnen doen?
Ja zei ze, dan had ik het zeer beslist anders gedaan!
nou dan zijn we er toch? inzicht, dat is het belangrijkste!
gelukkig leeft mijn moeder nog! en mijn oma ook!
mijn oma, is na de dood van mijn oom, ook paranormaal begaafd geworden, naja ze was het altijd al! maar ze zit nu in een enorme stroomversnelling!
Ik zeg altijd maar: door schade en schande word je wijs!
groetjes moonflowertje
graag wil ik eventjes tegen je zeggen dat ik jou verhaal ontzettend herken...
Ik moet er moeite voor doen om niet te gaan zitten huilen hierzo....
Mijn moeder heeft me ook nooit geknuffeld! me nooit getroost, of een kus gegeven, me nooit het gevoel gegeven dat ik veilig was... integendeel!
mijn zusje en ik moesten het altijd ontgelden... mijn eigen vader wilde me nooit zien, ik ken hem dus ook niet, nooit ontmoet! Mijn zusjes vader sloeg ons! en bleef zeker 10 jaar om het huis heenspoken, als ik mijn moeder mag geloven...mijn zusje en ik zijn altijd bang geweest, dat hij terug zou komen... de man die mijn moeder als laatste had, ( vader van mijn broertje die 12 jaar na mij werd geboren) was ernstig ziek (kanker)
en zag mijn zusje en mij als duivels... terwijl we zo lief mogenlijk probeerde te zijn! ook voor hem waren we bang, dus we durfde niet eens iets verkeerd te doen! toen ik 14 was overleed deze man...
precies wat je zegt over: niet in 7 sloten tegelijk lopen, zei ze ook, altijd! daardoor ben ik vandaag de dag nog steeds een beetje contact-gestoord...
Ik kan heel goed met iedereen opschieten, maar ze moeten gewoon niet aan me komen! geen arm om me heen slaan om me te troosten...
Met mijn vriend gaat het wel goed, gelukkig... Hij mag als enige wel dichtbij me komen! maar dit is anders vind ik...
Het heeft een lange tijd geduurd, maar godzijdank heb ik mezelf terug gevonden, en beseft dat ik mezelf eigenlijk nooit kwijt geweest ben... op jonge leeftijd had ik al contact met mijn gids, waar ik vandaag de dag nog steeds ontzettend veel van leer!
Mijn zusje heb ik helaas niet kunnen helpen... tja, ik heb haar in contact gebracht met een jongen die wel eens preekt in een christelijke gemeente, (waar ik zelf eigenlijk niets te zoeken heb) ze heeft nu borderline, net als mijn moeder... maar dankzij de kerk, heeft ze weer een doel in haar leven! daar ben ik blij om!
soms zie ik op de televisie dat een moeder haar zoon/dochter omhelst, ik zit altijd met de tranen in mijn ogen op zo'n moment!
Ondanks alles wat ik heb meegemaakt met mijn moeder, ben ik van haar blijven houden, mijn gids heeft altijd tegen me gezegt,: ze kan er niets aan doen!
toen ik 27 was, ben ik daar achter gekomen! ze raakte in een psychose... een soort van godsdienstwaanzin...
alles wat ze zei, had ze gelezen in de bijbel... en daar hield ze zich aan vast! mijn opa was net overleden, daar was ze mee aan het praten, en met mijn overleden stiefvader...
mijn oma heeft nooit kunnen verwerken dat mijn opa overleed, wat ze zelf vreselijk vind! Ze vertelde later tegen me, dat ze het zo erg vond, dat ze nooit heeft kunnen huilen, omdat mijn moeder haar helemaal opeiste! ( mijn moeder woond bij oma)
toen het weer een beetje rustig werd, pleegde mijn oom, zelfmoord! Mijn oom en oma hadden een hele sterke band, maar door mijn moeders jaloerzie (borderline), is dit kapot gegaan... toen mijn oom mijn oma nodig had, durfde hij niet aan te kloppen bij oma, omdat mijn moeder daar woonde...
mijn moeder is zich van geen kwaad bewust, uiteraard!
een tijdje geleden gaf ze me allemaal kado's en goud...
ik heb haar laten weten, dat dit nergens voor nodig is! want ik hou toch wel van haar! Toen zei ze letterlijk: Cindy, ik heb je nooit wat gegeven, je nooit verteld hoeveel ik van je hou...
nu wil ik gewoon wat terug doen! ik zei toen tegen haar: Mam, ik weet toch dat je altijd van me gehouden hebt, en ik hou ook van jou! alleen we zeggen het niet hardop... maar we voelen het wel, toch?
Maar ze blijft zich schuldig voelen!
dat kan ik voelen...
ik vroeg haar ook nog: Mam, als je het anders had kunnen doen?
Ja zei ze, dan had ik het zeer beslist anders gedaan!
nou dan zijn we er toch? inzicht, dat is het belangrijkste!
gelukkig leeft mijn moeder nog! en mijn oma ook!
mijn oma, is na de dood van mijn oom, ook paranormaal begaafd geworden, naja ze was het altijd al! maar ze zit nu in een enorme stroomversnelling!
Ik zeg altijd maar: door schade en schande word je wijs!
groetjes moonflowertje
Tatora
aug 31 '11
Origineel bericht van: MoonFlowertje
Hey, Tatora...
graag wil ik eventjes tegen je zeggen dat ik jou verhaal ontzettend herken...
Ik moet er moeite voor doen om niet te gaan zitten huilen hierzo....
Mijn moeder heeft me ook nooit geknuffeld! me nooit getroost, of een kus gegeven, me nooit het gevoel gegeven dat ik veilig was... integendeel!
mijn zusje en ik moesten het altijd ontgelden... mijn eigen vader wilde me nooit zien, ik ken hem dus ook niet, nooit ontmoet! Mijn zusjes vader sloeg ons! en bleef zeker 10 jaar om het huis heenspoken, als ik mijn moeder mag geloven...mijn zusje en ik zijn altijd bang geweest, dat hij terug zou komen... de man die mijn moeder als laatste had, ( vader van mijn broertje die 12 jaar na mij werd geboren) was ernstig ziek (kanker)
en zag mijn zusje en mij als duivels... terwijl we zo lief mogenlijk probeerde te zijn! ook voor hem waren we bang, dus we durfde niet eens iets verkeerd te doen! toen ik 14 was overleed deze man...
precies wat je zegt over: niet in 7 sloten tegelijk lopen, zei ze ook, altijd! daardoor ben ik vandaag de dag nog steeds een beetje contact-gestoord...
Ik kan heel goed met iedereen opschieten, maar ze moeten gewoon niet aan me komen! geen arm om me heen slaan om me te troosten...
Met mijn vriend gaat het wel goed, gelukkig... Hij mag als enige wel dichtbij me komen! maar dit is anders vind ik...
Het heeft een lange tijd geduurd, maar godzijdank heb ik mezelf terug gevonden, en beseft dat ik mezelf eigenlijk nooit kwijt geweest ben... op jonge leeftijd had ik al contact met mijn gids, waar ik vandaag de dag nog steeds ontzettend veel van leer!
Mijn zusje heb ik helaas niet kunnen helpen... tja, ik heb haar in contact gebracht met een jongen die wel eens preekt in een christelijke gemeente, (waar ik zelf eigenlijk niets te zoeken heb) ze heeft nu borderline, net als mijn moeder... maar dankzij de kerk, heeft ze weer een doel in haar leven! daar ben ik blij om!
soms zie ik op de televisie dat een moeder haar zoon/dochter omhelst, ik zit altijd met de tranen in mijn ogen op zo'n moment!
Ondanks alles wat ik heb meegemaakt met mijn moeder, ben ik van haar blijven houden, mijn gids heeft altijd tegen me gezegt,: ze kan er niets aan doen!
toen ik 27 was, ben ik daar achter gekomen! ze raakte in een psychose... een soort van godsdienstwaanzin...
alles wat ze zei, had ze gelezen in de bijbel... en daar hield ze zich aan vast! mijn opa was net overleden, daar was ze mee aan het praten, en met mijn overleden stiefvader...
mijn oma heeft nooit kunnen verwerken dat mijn opa overleed, wat ze zelf vreselijk vind! Ze vertelde later tegen me, dat ze het zo erg vond, dat ze nooit heeft kunnen huilen, omdat mijn moeder haar helemaal opeiste! ( mijn moeder woond bij oma)
toen het weer een beetje rustig werd, pleegde mijn oom, zelfmoord! Mijn oom en oma hadden een hele sterke band, maar door mijn moeders jaloerzie (borderline), is dit kapot gegaan... toen mijn oom mijn oma nodig had, durfde hij niet aan te kloppen bij oma, omdat mijn moeder daar woonde...
mijn moeder is zich van geen kwaad bewust, uiteraard!
een tijdje geleden gaf ze me allemaal kado's en goud...
ik heb haar laten weten, dat dit nergens voor nodig is! want ik hou toch wel van haar! Toen zei ze letterlijk: Cindy, ik heb je nooit wat gegeven, je nooit verteld hoeveel ik van je hou...
nu wil ik gewoon wat terug doen! ik zei toen tegen haar: Mam, ik weet toch dat je altijd van me gehouden hebt, en ik hou ook van jou! alleen we zeggen het niet hardop... maar we voelen het wel, toch?
Maar ze blijft zich schuldig voelen!
dat kan ik voelen...
ik vroeg haar ook nog: Mam, als je het anders had kunnen doen?
Ja zei ze, dan had ik het zeer beslist anders gedaan!
nou dan zijn we er toch? inzicht, dat is het belangrijkste!
gelukkig leeft mijn moeder nog! en mijn oma ook!
mijn oma, is na de dood van mijn oom, ook paranormaal begaafd geworden, naja ze was het altijd al! maar ze zit nu in een enorme stroomversnelling!
Ik zeg altijd maar: door schade en schande word je wijs!
groetjes moonflowertje
graag wil ik eventjes tegen je zeggen dat ik jou verhaal ontzettend herken...
Ik moet er moeite voor doen om niet te gaan zitten huilen hierzo....
Mijn moeder heeft me ook nooit geknuffeld! me nooit getroost, of een kus gegeven, me nooit het gevoel gegeven dat ik veilig was... integendeel!
mijn zusje en ik moesten het altijd ontgelden... mijn eigen vader wilde me nooit zien, ik ken hem dus ook niet, nooit ontmoet! Mijn zusjes vader sloeg ons! en bleef zeker 10 jaar om het huis heenspoken, als ik mijn moeder mag geloven...mijn zusje en ik zijn altijd bang geweest, dat hij terug zou komen... de man die mijn moeder als laatste had, ( vader van mijn broertje die 12 jaar na mij werd geboren) was ernstig ziek (kanker)
en zag mijn zusje en mij als duivels... terwijl we zo lief mogenlijk probeerde te zijn! ook voor hem waren we bang, dus we durfde niet eens iets verkeerd te doen! toen ik 14 was overleed deze man...
precies wat je zegt over: niet in 7 sloten tegelijk lopen, zei ze ook, altijd! daardoor ben ik vandaag de dag nog steeds een beetje contact-gestoord...
Ik kan heel goed met iedereen opschieten, maar ze moeten gewoon niet aan me komen! geen arm om me heen slaan om me te troosten...
Met mijn vriend gaat het wel goed, gelukkig... Hij mag als enige wel dichtbij me komen! maar dit is anders vind ik...
Het heeft een lange tijd geduurd, maar godzijdank heb ik mezelf terug gevonden, en beseft dat ik mezelf eigenlijk nooit kwijt geweest ben... op jonge leeftijd had ik al contact met mijn gids, waar ik vandaag de dag nog steeds ontzettend veel van leer!
Mijn zusje heb ik helaas niet kunnen helpen... tja, ik heb haar in contact gebracht met een jongen die wel eens preekt in een christelijke gemeente, (waar ik zelf eigenlijk niets te zoeken heb) ze heeft nu borderline, net als mijn moeder... maar dankzij de kerk, heeft ze weer een doel in haar leven! daar ben ik blij om!
soms zie ik op de televisie dat een moeder haar zoon/dochter omhelst, ik zit altijd met de tranen in mijn ogen op zo'n moment!
Ondanks alles wat ik heb meegemaakt met mijn moeder, ben ik van haar blijven houden, mijn gids heeft altijd tegen me gezegt,: ze kan er niets aan doen!
toen ik 27 was, ben ik daar achter gekomen! ze raakte in een psychose... een soort van godsdienstwaanzin...
alles wat ze zei, had ze gelezen in de bijbel... en daar hield ze zich aan vast! mijn opa was net overleden, daar was ze mee aan het praten, en met mijn overleden stiefvader...
mijn oma heeft nooit kunnen verwerken dat mijn opa overleed, wat ze zelf vreselijk vind! Ze vertelde later tegen me, dat ze het zo erg vond, dat ze nooit heeft kunnen huilen, omdat mijn moeder haar helemaal opeiste! ( mijn moeder woond bij oma)
toen het weer een beetje rustig werd, pleegde mijn oom, zelfmoord! Mijn oom en oma hadden een hele sterke band, maar door mijn moeders jaloerzie (borderline), is dit kapot gegaan... toen mijn oom mijn oma nodig had, durfde hij niet aan te kloppen bij oma, omdat mijn moeder daar woonde...
mijn moeder is zich van geen kwaad bewust, uiteraard!
een tijdje geleden gaf ze me allemaal kado's en goud...
ik heb haar laten weten, dat dit nergens voor nodig is! want ik hou toch wel van haar! Toen zei ze letterlijk: Cindy, ik heb je nooit wat gegeven, je nooit verteld hoeveel ik van je hou...
nu wil ik gewoon wat terug doen! ik zei toen tegen haar: Mam, ik weet toch dat je altijd van me gehouden hebt, en ik hou ook van jou! alleen we zeggen het niet hardop... maar we voelen het wel, toch?
Maar ze blijft zich schuldig voelen!
dat kan ik voelen...
ik vroeg haar ook nog: Mam, als je het anders had kunnen doen?
Ja zei ze, dan had ik het zeer beslist anders gedaan!
nou dan zijn we er toch? inzicht, dat is het belangrijkste!
gelukkig leeft mijn moeder nog! en mijn oma ook!
mijn oma, is na de dood van mijn oom, ook paranormaal begaafd geworden, naja ze was het altijd al! maar ze zit nu in een enorme stroomversnelling!
Ik zeg altijd maar: door schade en schande word je wijs!
groetjes moonflowertje
wauw ,meisje...
wat een verhaal zeg!
wat heb jij veel meegemaakt ook!wat erg voor en van je mama...juist degene die je dient te steunen!...
enorm!!..geslagen!..pff..wat een hel!..
ben er stil van ....
diiiikkke warme ziele sprankel knuffies;..
heb je verdiend wel...
wat goed,dat je het zo sterk kunt vertellen ook...en ik voel dat je er sterker bent uitgekomen...en dat je alles kunt overzien..je voelt rustig aan..dat dien ik nog sterker te maken..
tjonge..en dat je je gids zo duidelijk bij je voelt,dat zal ook wel een enorme steun geweest zijn.
ik voel mijn lichtfamilie ook dichtbij me,ik zie ze in de vorm van lichtbolletjes regelmatig..of"hoor" dat de elfjes me grappige dingetjes influisteren..hihi
ook fijn is het,dat je partner bij je staat..er is voor je,en dat je hem kunt binnelaten.
(wou dat mijn partner dat kon,want hij is de eerste sinds heeeeel lang naar wie ik mijn hartje openstelde)..
fijn dat je mama nog leeft,en je oma ook;.en dat je oma ook bewust is ..
een hele warme diepe knuff..dank je voor je schrijven,lieve engel!
X X X ben zo blij dat ik hier mijn hartje kan luchten ...tjonge
MoonFlowertje
sep 1 '11
bedankt
ach ja... in de afgelopen jaren, heb ik enorm veel nagedacht, over alles, ik ben iemand die alles met een lach verteld...
achter die lach, zit een hoop verdriet...
Maar... hier op Merudi heb ik al een hoop van me afgeschreven!
Het doet me goed!
ik loop inmiddels wel bij een psycholoog... die zei vorige keer nog tegen me, nadat hij mijn verhaal aangehoord had: vind je het gek dat je paranormaal begaafd bent geworden...
Ik wist heel duidelijk: Omdat mijn gids en ik al vanaf ik me kan herinneren in contact staan... zijn er maar weinig dingen die mij ontgaan, ik heb niet eens een naam voor mijn gids? maar dit is omdat ik het als een onderdeel van mij zie...
Het is er al mijn hele leven!
schrijf maar van je af... dat is wel goed...
en... je kan het altijd weer eens terug lezen! <--
is ook belangrijk...
Ik zeg het niet vaak... maar ook wil ik jou een liefdevolle warme knuffel teruggeven...
ik moest wel ff lachen net toen ik las van jou knuffel... sprankel ofzoiets
groetjes moonflowertje
sta open... dan gaat er een hele nieuwe wereld voor je open
durf te huilen... want hier moet je gewoon doorheen
laat de liefde stromen... en er zal niets meer in de weg staan op je pad!
En weet altijd: Je bent niet alleen...
^^ zegt mijn gids
Tatora
sep 1 '11
sta open... dan gaat er een hele nieuwe wereld voor je open
durf te huilen... want hier moet je gewoon doorheen
laat de liefde stromen... en er zal niets meer in de weg staan op je pad!
En weet altijd: Je bent niet alleen...
^^ zegt mijn gids wink
MoonFlowertje...dank je!
ja;..huilen doe ik,maar soms krijg ik dan opeens zo een benauwdheid..
en ,nu,dacht ik plots,ik dien te huilen uit bevrijdings tranen ,niet vanuit het missen van zijn "liefde"..
enne...volgens mij was je al "paranormaal begaafd" ..maar is de band sterker geworden ,juist door je ervaringen,omdat ze ,vanuit de Lichtwereld ons willen ondersteunen..
dat is wat ik ervaar..
als ik naar mijn innerlijke wereld ga;.dan is er alleen die zachte ,tintelende vreugde en geluk,van binnen .
nu dien ik dat "gewoon" los te zien van Kurt,zo heet mn "vriend".
en ,me inderdaad,de complete bevrijding te gunnen ..hahah..dat zijn Zijn woorden notabene!..gun jezelf de complete vrijheid Pop....ja ja ....dat betekend dan vrijwel zeker Los van hem;.
want...ik hoef niet te wachten op iemand ,die vast zit in zijn hart,hoef niet te blijven wachten tot dat stukje ontdooit is,en hij "klaar" is om mij liefde terug te geven...
voilà..dat is Nu even mijn realisatie..
mede door jullie Lieverds hier..die zo open delen met mij,wauwie..
dank je ..enne ;...nog een sprankel knuffie voor je ;.hihih
Liefs X
durf te huilen... want hier moet je gewoon doorheen
laat de liefde stromen... en er zal niets meer in de weg staan op je pad!
En weet altijd: Je bent niet alleen...
^^ zegt mijn gids wink
MoonFlowertje...dank je!
ja;..huilen doe ik,maar soms krijg ik dan opeens zo een benauwdheid..
en ,nu,dacht ik plots,ik dien te huilen uit bevrijdings tranen ,niet vanuit het missen van zijn "liefde"..
enne...volgens mij was je al "paranormaal begaafd" ..maar is de band sterker geworden ,juist door je ervaringen,omdat ze ,vanuit de Lichtwereld ons willen ondersteunen..
dat is wat ik ervaar..
als ik naar mijn innerlijke wereld ga;.dan is er alleen die zachte ,tintelende vreugde en geluk,van binnen .
nu dien ik dat "gewoon" los te zien van Kurt,zo heet mn "vriend".
en ,me inderdaad,de complete bevrijding te gunnen ..hahah..dat zijn Zijn woorden notabene!..gun jezelf de complete vrijheid Pop....ja ja ....dat betekend dan vrijwel zeker Los van hem;.
want...ik hoef niet te wachten op iemand ,die vast zit in zijn hart,hoef niet te blijven wachten tot dat stukje ontdooit is,en hij "klaar" is om mij liefde terug te geven...
voilà..dat is Nu even mijn realisatie..
mede door jullie Lieverds hier..die zo open delen met mij,wauwie..
dank je ..enne ;...nog een sprankel knuffie voor je ;.hihih
Liefs X
Sabkes
sep 1 '11
Hey lieve schat. Ik antwoord hier even met betrekking tot de relatie met je moeder. Want zoals ik hier kan lezen, moet je echt geheel terug naar de basis hoor. Al dat verdriet dat in je zit, zo herkenbaar allemaal. Ga eerst eens na hoe gelijklopend mss (hoeft niet zo te zijn, maar bij mij was het dat wel) jouw moeder haar kinderjaren waren met de jouwe. Daaruit kan je al heel wat lessen trekken. En ga daarna eens kijken naar je innerlijke gekwetste kind dat diep binnenin jezelf schreeuwt om gehoord en getroost te worden. Dat kindje zul je eerst moeten helen alvorens je alle blokkades kan weggnemen.
Een ding voel ik heel sterk aan, jou mama was een heel speciaal persoon en wees maar zeker dat ze heel trots op je was en he heel graag zag en nog ziet. Mijn moeder had na haar overlijden ook enorm veel spijt over bepaalde dingen uit mijn kindertijd. Gelukkig hebben we dat in het laaste jaar nog kunnen uitpraten.
Maar dat innerlijke gekwetste kind, ga daar eens naar toe.
Je kan al beginnen met een fotoalbum of één specieke foto te nemen van jezelf als kind. Een foto van het ogenblik dat je zo'n 4 jaar oud was of zo... mag ook een andere zijn. Neem dagelijks de tijd om even naar die foto te kijken. Bestudeer hem ook, merk alle details op. Stilletjesaan zal je merken dat er in de tijd daarna herinneringen komen bovenborrelen vanuit je onderbewuste. Die dingen gaan voelen, daar naar gaan kijken. Wees niet bang om dat kind te troosten.
Als je daar naar durft te kijken zal er zich een hele nieuwe wereld voor je openen.
Ook in je leven zoals het nu is.
Dikke knuffel
Een ding voel ik heel sterk aan, jou mama was een heel speciaal persoon en wees maar zeker dat ze heel trots op je was en he heel graag zag en nog ziet. Mijn moeder had na haar overlijden ook enorm veel spijt over bepaalde dingen uit mijn kindertijd. Gelukkig hebben we dat in het laaste jaar nog kunnen uitpraten.
Maar dat innerlijke gekwetste kind, ga daar eens naar toe.
Je kan al beginnen met een fotoalbum of één specieke foto te nemen van jezelf als kind. Een foto van het ogenblik dat je zo'n 4 jaar oud was of zo... mag ook een andere zijn. Neem dagelijks de tijd om even naar die foto te kijken. Bestudeer hem ook, merk alle details op. Stilletjesaan zal je merken dat er in de tijd daarna herinneringen komen bovenborrelen vanuit je onderbewuste. Die dingen gaan voelen, daar naar gaan kijken. Wees niet bang om dat kind te troosten.
Als je daar naar durft te kijken zal er zich een hele nieuwe wereld voor je openen.
Ook in je leven zoals het nu is.
Dikke knuffel
Tatora
sep 1 '11
Origineel bericht van: Sabkes
Hey lieve schat. Ik antwoord hier even met betrekking tot de relatie met je moeder. Want zoals ik hier kan lezen, moet je echt geheel terug naar de basis hoor. Al dat verdriet dat in je zit, zo herkenbaar allemaal. Ga eerst eens na hoe gelijklopend mss (hoeft niet zo te zijn, maar bij mij was het dat wel) jouw moeder haar kinderjaren waren met de jouwe. Daaruit kan je al heel wat lessen trekken. En ga daarna eens kijken naar je innerlijke gekwetste kind dat diep binnenin jezelf schreeuwt om gehoord en getroost te worden. Dat kindje zul je eerst moeten helen alvorens je alle blokkades kan weggnemen.
Een ding voel ik heel sterk aan, jou mama was een heel speciaal persoon en wees maar zeker dat ze heel trots op je was en he heel graag zag en nog ziet. Mijn moeder had na haar overlijden ook enorm veel spijt over bepaalde dingen uit mijn kindertijd. Gelukkig hebben we dat in het laaste jaar nog kunnen uitpraten.
Maar dat innerlijke gekwetste kind, ga daar eens naar toe.
Je kan al beginnen met een fotoalbum of één specieke foto te nemen van jezelf als kind. Een foto van het ogenblik dat je zo'n 4 jaar oud was of zo... mag ook een andere zijn. Neem dagelijks de tijd om even naar die foto te kijken. Bestudeer hem ook, merk alle details op. Stilletjesaan zal je merken dat er in de tijd daarna herinneringen komen bovenborrelen vanuit je onderbewuste. Die dingen gaan voelen, daar naar gaan kijken. Wees niet bang om dat kind te troosten.
Als je daar naar durft te kijken zal er zich een hele nieuwe wereld voor je openen.
Ook in je leven zoals het nu is.
Dikke knuffel
Een ding voel ik heel sterk aan, jou mama was een heel speciaal persoon en wees maar zeker dat ze heel trots op je was en he heel graag zag en nog ziet. Mijn moeder had na haar overlijden ook enorm veel spijt over bepaalde dingen uit mijn kindertijd. Gelukkig hebben we dat in het laaste jaar nog kunnen uitpraten.
Maar dat innerlijke gekwetste kind, ga daar eens naar toe.
Je kan al beginnen met een fotoalbum of één specieke foto te nemen van jezelf als kind. Een foto van het ogenblik dat je zo'n 4 jaar oud was of zo... mag ook een andere zijn. Neem dagelijks de tijd om even naar die foto te kijken. Bestudeer hem ook, merk alle details op. Stilletjesaan zal je merken dat er in de tijd daarna herinneringen komen bovenborrelen vanuit je onderbewuste. Die dingen gaan voelen, daar naar gaan kijken. Wees niet bang om dat kind te troosten.
Als je daar naar durft te kijken zal er zich een hele nieuwe wereld voor je openen.
Ook in je leven zoals het nu is.
Dikke knuffel
hey lieve sabkes
sorry voor late antwoord,maar ben nu pas terug thuis ,vandaar
ja..mijn moeder was/is ook een speciaal persoon,zeker!..
ze had veel kwaliteiten,en eigenlijk herinner ik me nu ,dat ze mij wel steunde met toen dat ik diverse religies ging ontdekken,en ze verdedigde me altijd naar de familie toe..respect voor een ieder was haar leuze.
en dat staat me wel bij,..
helaas heb ik geen kans gehad om met haar te praten vordat ze overleed;.
althans ,niet op diep nivo,..
we zijn,in het laatste jaar vanhaar leven op aarde,wel meer naar elkaar toe gegroeid..
dit ,doordat ik veel langs ging bij haar..ze was toen al behoorljk ziek,en ik werkte deeltjids...een week op en een week af..
ik deed toen hetzelfde werk als wat zij jaren gedaan had...namelijk bij de bewaking werken in een museum..
daar was ze wel blij mee ,geloof ik.
zij werkte jaren in het amsterdams historisch museum,en ik later in het stedelijk museum.
ook studerde ik in die tijd de bijbel heel serieus, en ik las haar regelmatig voor eruit..
dat waardeerde ze wel,geloof ik.
en ik liet haar gewoon rusten,ik zei niet dat ze haar bed uit Moest,wat mijn broer en nicht wel deden..
ik liet haar gewoon doen waar ze zelf zin in had..
ze was OP..ze kon niet meer..
ze had haar hele leven zo hard gevochten..bleek..
ook heb ik haar 1 keer huilend aangetroffen,op de grond in haar slaapkamer..ik kwam onverwachts binnen ...en zag haar...knieen opgetrokken,en eigenlijk heel klein en kwetsbaar..
dat raakte me erg !
ook verdedigde ze mij,toen mijn toenmalige man een beetje smalend deed over canada,waar ik met mijn eerste man had gewoond..
hij zei iets vervelends over hem,en toen zei mijn moeder; "stop ermee,want ze was wel gelukkig daar!".
normaal zou ze nooit zoiets zo maar zeggen..als het niet echt waar was..
dus,ja ..dat soort dingen herinner ik me nu ook opeens.
wel had ik graag met directe woorden,en daden gemerkt van haar dat ze van me hield,en trots was op me..
ze bleef zo op afstand..
ik weet eerlijk gezegd niet hoe haar jeugd was..ze heeft wel de oorlog meegemaakt,en is toen van huis weg geweest,naar het platte land,aangezien er in de stad geen eten meer was.
ze is daar toen zwaar ziek geweest.
"jeugdreuma"...of geelzucht...zoiets..daarvan heeft ze jaaaren later nog de gevolgen van ervaren ..waaronder haar hart...waarvoor ze geopereert moest worden..een nieuwe hartklep..
vanaf toen is het eigenlijk nooit meer helemaal goed gekomen ,en
vanaf eind jaren 80 ging het echt bergafwaarts..
ze moest op een moment helemaal stoppen met werken,en dat heeft de doorslag gegeven..
ze werd depressief..
zwaar depressief..
daarbij nog allerlei kwalen ,haar hart,ingzakte ruggewervels,lever cirrose(terwijl ze geen druppel dronk)etc etc..
ze werd steeds kwetsbaarder..fragieler..woog op laatst rond de 40 kilo nog maar..
enfin ,tot zover over mijn moeder...
er is mij verteld geweest door een zeer bertrouwbaar kanaal,die serieus werkt,en ook healings geeft,en meditaties,dat mijn moeder en ik in vorige levsn veel hebben meegemaakt samen,waarvoor ze in dit leven een poging heeft gedaan om het goed te maken...en er werdt gezegd dat ze word "beschermd"en geen er geen contact mogelijk was..dat deed "weer" pijn..tja....
ik heb zelf geen foto van mij van 4 jaar..ik heb wel een foto voor de gest van toen ik ongeveer 2 à 3 was..met een kinder baby reisbedje in armen,terwijl ik zwaai naar de fotograaf..ik had als kind een sterke verbinding met de lichtwereld,mijn familie,maar als ik daarover sprak werd het weg gewezen..ik kon bij niemand er mee terecht..heb me nooit echt Thuis gevoeld bij het gezin waar ik geboren ben in dit leven..
op mijn 5e ben ik sexueel misbruikt geweest door een buurjongen..
toen is er iets geknapt in mij..
ik mocht het van hem aan niemand vertellen...en deed dat dus ook braaf niet..
enfin..
van daaruit is de bal aan het rollen gegaan denk ik zo..heb lang me afgevraagd...Wat is die liefde hier op aarde??..ik begreep er niks van ..wist me geen houding te geven..ik ben ook als middelste thusi,de enigste die eignlijk steeds "teleurstellingen" meemaakte op liefdesvlak,met dominante mannen,waarvoor ik alles ded,maar waar geen warmte en troost van terug kwam..het draaide allemaal om hun...etc..
dat is zo n beetje wat er nu allemaal binnenkomt bij me..
veel liefs Sabkes
dikke knuffffs X dank je voor dit schrijven!!
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
