Als ik ziek wordt (wat niet vaak het geval is ,hoogstens een buikgriep in het jaar) ben ik altijd heel filosofisch aan het denken over de wereld en de mensen daarna. De laatste keer dat ik ziek was maakte ik iets vrij ongewoons mee. Ik lag in bed en opeens was het alsof de kamer voor mijn ogen veranderde. In plaats van in mijn eigen
kamer te liggen lag ik in een bed in een kamer die me heel middeleeuws voorkwam. Ik wist ook dat ik een vrouw was met zwart lang lichtkrullend haar. Ik was ziek en ik had ook het gevoel dat mijn moedertaal niet Nederlands maar Engels was. Op een pebaald moment kwam er een vrouw binnen met middeleeuwse kleren waarbij ik het gevoel had datze mijn moeder was die mij iets te drinken aanbood. Hoe meer ik er van dronk hoe slechter ik mij ging voelen. Ik voelde ook dat ik getrouwd was en dat ik een kind had en dat ik ook niet bepaald vriendelijk was tegenover mijn moeder. Op het laatste had ik het gevoel alsof mijn eigen moeder mij aan het vergiftigen was waarbij ik terug kwam in de realiteit. Nu komt zeggen dat ik dit met tussenpozen zag . Soms zag ik een deel en dan verdween het weer. Nu vroeg ik mij af of dit gewoon een soort van combinatie met mijn levendige fantasie en ziek zijn was of dat dit een soort visioen van een vorig leven was? Ik moet wel zeggen dat als ik ziek was nog nooit zoiets heb meegemaakt en dat ik het beeld niet zelf hzb opgeroepen,het overviel me gewoon.
Liefs
Niels