Voor Het Morgendlicht (een sprookje)

Lang geleden in een land hier ver vandaan leefde eens een koning die regeerde over een groot en machtig rijk. Hij was zeer geliefd bij zijn volk en om deze liefde te versterken meed hij elke vorm van oorlog.

Maar ondanks alles was de Koning diep in zijn hart ongelukkig. Waarom vraag je je af ? Hij hield niet van de leegte die ontstond na het heengaan van zijn vrouw. Zij had haar eigen dochter niet mogen groot zien worden.Iedere dag miste hij haar meer en de pijn in zijn hart werd met de dag groter. Vroeger stortte hij zich volledig op het regeren van zijn rijk om de pijn niet te voelen maar als hij s'avonds bij zijn dochter was herkende hij zijn geliefde vrouw in haar en welde de tranen in zijn ogen op. " Papa waarom huil je?" vroeg ze dan aan haar vader," mijn meisje ik mis je mama."

De jaren verstreken en terwijl de Koning met de jaren ouder werd werd zijn dochter met de dag ouder en mooier. Iedereen in het rijk kende haar en iedereen noemde haar Kaleo naar de allereerste koningin op deze wereld. Deze naam was niet mis gekozen want net als zij bezat Kaleo over grote wijsheid en schoonheid. Het oude hart van de koning had had nood aan rust en hoewel hij angst had dat het verdriet groter zou worden gaf hij er toch aan toe .

Hij maakte bekend dat zijn dochter nog niet getrouwd en hij zocht een man aan wie hij de heerschappij met een gerust hart kon toevertrouwen. Van overal kwamen mannen van rijk tot arm op de uitnodiging naar de koning om hun kans te wagen bij de mooie Kaleo. Maar zij wees de een na de andere af . Kaleo geloofde in liefde op het eerste gezicht maar bij geen enkel van deze mannen voelde ze nog niet eens een sprankeltje verliefdheid. Een week ging voorbij en nog steeds was er geen troonsopvolger langs gekomen die Kaleo waardig achtte.

Dit stemde de koning woedend en in een vlaag van woede verbande hij zijn eigen dochter naar een hoge toren midden in het woud waar geen deur was ,alleen een groot raam.

Daar zat Kaleo nu treurig omdat ze niet alleen de ware liefde niet had gevonden maar ook haar vader had boos gemaakt van wie ze zo hield. Dagen huilde ze aan slapen dacht ze niet meer.

Ten einde raad viel ze toch al snikkend in slaap en ze droomde. Ze zag zichzelf in de torenkamer en als ze naar buiten keek zag ze het maanlicht in haar torenkamertje vallen. Op de vensterbank zag ze een kleine nachtegaal die zijn lied begon te zingen voor haar. Het lied van de nachtegaal ontroerde Kaleo en even vergat ze haar verdriet. Op dat eigenste moment veranderde de nachtegaal in een prachtige man . Kaleo keek naar hem en toen voelde ze eindelijk het gevoel waarnaar ze al die tijd had gezocht. Ze had haar ware liefde gevonden. Maar mooie dromen duren mooit lang ,ook nu werd Kaleo wakker.

Tranen stroomde weer uit haar ogen nu ze wist dat haar ware liefde enkel een droom was. Op momenten dat de hoop diep de grond is ingeboord gebeuren de meest wonderlijke dingen.

Want al snel vloog er een nachtegaal de kamer binnen en zong zijn lied voor Kaleo. Kaleo herrinerde het lied uit haar droom en verwonderd keek ze toe hoe de nachtegaal in dezelfde man veranderde als uit haar droom. Hij sprak :" Liefste Kaleo wil jij met mij meegaan?" " Ja met heel mijn hart ja." Nooit heeft iemand nog iets van Kaleo gehoord.

Toen de koning naar haar torenkamer ging vond hij de kamer leeg alleen het gerucht deed door het rijk te ronde dat in de nacht dat Kaleo verdween een grijze en een witte nachtegaal over het rijk vlogen en samen het mooiste lied ooit gehoord zongen.