Ik voel me getrokken worden naar zielenland dus ik besluit te gaan kijken. Is misschien ook wel een lekkere afleiding tegen de hoofdpijn.
Ik zie mezelf al liggen, lekker in het gras met het gezicht naar de hemel. Undrill ligt ook in het gras. We zwijgen maar het valt me op dat we aparte kleding dragen. Een wit bovenkleed wat een beetje lijkt op een jurk achtig iets en een grote bruin leren riem met allerlei keltische symbolen erop. Emuca heeft haar ogen gesloten en ik zie op haar voorhoofd een grote blauwe cirkel met daarop een zilvere, zodat het blauw een maansikkel vormt en het zilver een volle maan. Undrill heeft hetzelfde. Ik vraag Undrill waar het symbool voor is. Hij verteld me dat we bezig zijn met de voorbereidingen op het vollemaan ritueel van de 19e en tevens voor het begin van de lente, Ostara. Undrill wijst me erop dat ik die dagen op aarde de energie moet proberen te omschrijven en haar veranderingen. Dat ik het moet vieren!
Ik rol me op mijn buik en steun met mijn ellenbogen in het gras. Besluit te vragen naar de kleding en de voorbereidingen.. waarom we er nu al mee bezig zijn. Undrill komt ook overeind en grijnst. Zegt dat ik mee zal doen met zijn groep en dat ik het mag leiden. Ik roep meteen dat ik dat niet kan. ‘lul niet!’ grinnikt Undrill en hij steekt een madeliefje in mijn haar. ‘Je weet prima wat je moet doen!’
‘Ik ben geen druide!’
‘Geen bestaat niet, Emuca-lief’
Ik laat mezelf weer in het gras vallen en denk na over wat ik in hemelsnaam moet doen dan.. ach, wellicht gaat het vanzelf…
Wordt vervolgd...
Aanloop tot maan 19-3 en ostara 21-3
Delen:
Emuca
mrt 19 '11
De hele dag heb ik met Undrill voorbereidingen getroffen voor het maanfeest van vanavond en de feesten de dagen erop. Mijn haar zat perfect en de kleding lag klaar. Op aarde keek ik nog even naar de net opgekomen maan en genoot ik van haar schoonheid en haar zachte gevoelige kracht.. die als een warmte over mijn ruggengraat trok.
Karin sprak me aan op MSN en wilde graag op reis. Dat kwam mooi uit! Dan kon ze ook meedoen met het ritueel! Het was gewoon zo de bedoeling.
We verzamelde, Karin en haar Merlijn, Undrill en ik en we trokken naar de open plek in het bos, waar ook vele andere zielen verzamelde. Vele druiden van Undrill’s groep waren erbij, maar ook vele andere! De meeste van hen droegen mooie kleding speciaal voor rituelen en hadden vele symbolen op hun blote huid geschilderd. Heel veel maansymbolen. Karin was weer in het groen en had een prachtige jurk aan die heel natuurlijk leek.. Ook had ze haar heksenhoed op! Ik droeg een witte jurk met die schuine riem, die ik van de week al eerder had gedragen. Undrill droeg ook zo iets. Karin beschreef me als iemand met een gigantische glimlach en schitterende ogen. Ja, ik was gelukkig. Volmaakt. Ik voelde me heel erg fijn.
Op slag werd het donker en verscheen de maan aan de hemel. Ze was groots en werd omringt door duizenden sterren. We vormen met z’n allen een cirkel. Allen pakte wel elkaars handen vast en liet de energie stromen. Maanenergie was het.. heel gevoelig en stromend. Toen kwam er een hertje naar me toe, wat met z’n kop zachtjes tegen mijn kont duwde. Ik moest naar voren toe. (het hertje, hoorde ik later, is Undrill’s totemdier). Ik ging in het midden van de cirkel staan en de maan leek precies boven me te schijnen. Ik voelde me heel ontroerd en vond het zo fijn voelen. De aanwezigen bedolf me onder de bloemen en ik genoot ervan. Ze bedankte me op deze manier voor al mijn werk. Toen was het hertje terug. Ik moest het volgen naar de rand van de cirkel, waar een kom met water stond. Ik pakte de kom op en nam hem mee naar het midden van de cirkel. Aan de randen van de cirkel brandde nu ook kaarsjes om extra licht te geven in het maanlicht.
Ik stond in het midden met de kom in mijn handen en het maanlicht viel er precies in. Het licht reflecteerde op mij en Karin beschreef het of de maan en ik samensmolten. Zo voelde het voor mij ook. ‘Kind van de maan’ noemde ze het.
Toen rende ik naar Undrill en gaf hem een knuffel. Daarna rende ik terug naar het midden en pakte ik de kom, die ik langzaam weer naar de rand van de cirkel droeg. Ik stopte bij elke ziel terwijl ik de cirkel rondliep en bij iedereen doopte ik mijn vingers in het door de maan gewijde water en zegende ik iedereen door een maansikkel te tekenen op hun voorhoofd. Karin en Merlijn knuffelde me toen ik iedereen gehad had. Maar het was nog niet klaar. Opnieuw liep ik naar het midden en ik zette de kom op de grond. Zelf ging ik op mijn knieen voor de kom zitten. Er was een prachtige stilte en even kon je de maan zo dichtbij voelen alsof ze onder ons was.
Toen kwamen Carrie, Raidar, Cialaar, Jorine en Michael erbij. Een voor een kwamen ze bij me (ook Michael) om ook diezelfde blessing te krijgen. Het was heel fijn om te doen.
Vervolgens was het tijd voor muziek. Undrill speelde harp en ik de fluit. Ook was er viool en speelde Carrie op de tamboerijn. Er werd gelachen en gedanst. We dansten in patronen die op een soort volksdans leken en de muziek deed keltisch aan. Het was heerlijk. Ook het eten wat er was.
Nu is het bijna middernacht aardse tijd en zijn er nog steeds zielen aan het dansen. Ik zit bij het kampvuur met ‘ons groepje’ en we genieten na van deze mooie avond. Moge nog vele mooie dagen volgen.
Karin sprak me aan op MSN en wilde graag op reis. Dat kwam mooi uit! Dan kon ze ook meedoen met het ritueel! Het was gewoon zo de bedoeling.
We verzamelde, Karin en haar Merlijn, Undrill en ik en we trokken naar de open plek in het bos, waar ook vele andere zielen verzamelde. Vele druiden van Undrill’s groep waren erbij, maar ook vele andere! De meeste van hen droegen mooie kleding speciaal voor rituelen en hadden vele symbolen op hun blote huid geschilderd. Heel veel maansymbolen. Karin was weer in het groen en had een prachtige jurk aan die heel natuurlijk leek.. Ook had ze haar heksenhoed op! Ik droeg een witte jurk met die schuine riem, die ik van de week al eerder had gedragen. Undrill droeg ook zo iets. Karin beschreef me als iemand met een gigantische glimlach en schitterende ogen. Ja, ik was gelukkig. Volmaakt. Ik voelde me heel erg fijn.
Op slag werd het donker en verscheen de maan aan de hemel. Ze was groots en werd omringt door duizenden sterren. We vormen met z’n allen een cirkel. Allen pakte wel elkaars handen vast en liet de energie stromen. Maanenergie was het.. heel gevoelig en stromend. Toen kwam er een hertje naar me toe, wat met z’n kop zachtjes tegen mijn kont duwde. Ik moest naar voren toe. (het hertje, hoorde ik later, is Undrill’s totemdier). Ik ging in het midden van de cirkel staan en de maan leek precies boven me te schijnen. Ik voelde me heel ontroerd en vond het zo fijn voelen. De aanwezigen bedolf me onder de bloemen en ik genoot ervan. Ze bedankte me op deze manier voor al mijn werk. Toen was het hertje terug. Ik moest het volgen naar de rand van de cirkel, waar een kom met water stond. Ik pakte de kom op en nam hem mee naar het midden van de cirkel. Aan de randen van de cirkel brandde nu ook kaarsjes om extra licht te geven in het maanlicht.
Ik stond in het midden met de kom in mijn handen en het maanlicht viel er precies in. Het licht reflecteerde op mij en Karin beschreef het of de maan en ik samensmolten. Zo voelde het voor mij ook. ‘Kind van de maan’ noemde ze het.
Toen rende ik naar Undrill en gaf hem een knuffel. Daarna rende ik terug naar het midden en pakte ik de kom, die ik langzaam weer naar de rand van de cirkel droeg. Ik stopte bij elke ziel terwijl ik de cirkel rondliep en bij iedereen doopte ik mijn vingers in het door de maan gewijde water en zegende ik iedereen door een maansikkel te tekenen op hun voorhoofd. Karin en Merlijn knuffelde me toen ik iedereen gehad had. Maar het was nog niet klaar. Opnieuw liep ik naar het midden en ik zette de kom op de grond. Zelf ging ik op mijn knieen voor de kom zitten. Er was een prachtige stilte en even kon je de maan zo dichtbij voelen alsof ze onder ons was.
Toen kwamen Carrie, Raidar, Cialaar, Jorine en Michael erbij. Een voor een kwamen ze bij me (ook Michael) om ook diezelfde blessing te krijgen. Het was heel fijn om te doen.
Vervolgens was het tijd voor muziek. Undrill speelde harp en ik de fluit. Ook was er viool en speelde Carrie op de tamboerijn. Er werd gelachen en gedanst. We dansten in patronen die op een soort volksdans leken en de muziek deed keltisch aan. Het was heerlijk. Ook het eten wat er was.
Nu is het bijna middernacht aardse tijd en zijn er nog steeds zielen aan het dansen. Ik zit bij het kampvuur met ‘ons groepje’ en we genieten na van deze mooie avond. Moge nog vele mooie dagen volgen.
Cialara
mrt 20 '11
Ik moest errug lachen toen Michael ons allemaal stuk voor stuk even over zijn schouder gooide :D:D mafkees af en toe wel hoor 
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
