Over vertrouwen, loslaten en engelen (echt mooi)

Hallo allemaal,

Hieronder een prachtige ervaring van mijn zus.
Ik vind dit werkelijk mooi en bevestigend.

Groeten Brastijn


Aangezien ik allergisch ben voor katten, was ik genoodzaakt om voor mijn kat, Moppie, een ander baasje te zoeken.
Ik bracht haar op een donderdag tijdelijk naar een pension.
Eenmaal thuis liepen de emoties hoog op.
Ik was erg verdrietig, voelde me heel erg schuldig naar haar.
Kan ik haar loslaten? En hoe ga ik dat doen?

Ik informeerde bij vrienden en kennissen of zij misschien iemand kenden die haar op konden nemen.
De volgende dag belde ik naar het pension hoe het met Moppie ging.
Ze vertelden me dat het goed met haar ging.

’s Avonds riep ik alle Engelen aan, speciaal de dierenengelen, en vroeg hen om haar te helpen naar een nieuw en liefdevol onderkomen.
De hele nacht bijna niet geslapen te hebben door verdriet, belde ik naar het dierenasiel en legde
mijn verhaal voor.
Er bleek een lange wachttijd te zijn, maar als ik een verklaring van mijn huisarts zou overleggen zouden ze bekijken hoe we dit zouden gaan oplossen.

In het weekend meerdere malen mijn Engelenkaarten geraadpleegd en ze wezen allemaal op “LOSLATEN”.

Het weekend ging voorbij en ik belde maandagochtend de huisarts om voor dinsdagmiddag een afspraak te maken.
Maandagavond hetzelfde ritueel, alle Engelen weer aangeroepen, ik heb gesmeekt om hulp.
Dinsdagochtend heb ik me even afgezonderd en me afgestemd op de Engelen.
Ze toonden me drie grote kaartenbakken met namen en adressen en waren druk zoekende naar de juiste plek voor Moppie.
Ik vroeg hen hoe lang het zou kunnen duren voor er een geschikt baasje was gevonden.
Ze vertelden me dat ik vertrouwen moest hebben en dat er heel snel iemand zich zou melden,
uit onverwachte hoek.
Daarbij werd verteld dat ze over twee dagen (donderdag) een nieuw onderkomen zou hebben.
Ik reageerde dankbaar maar moest het eerst zien en dan geloven (sorry Engelen).

Die dag had ik ’s middags een afspraak met mijn huisarts.
’s Ochtends ben ik eerst naar een kerkje in Elten gereden en heb ik 3 kaarsjes opgestoken en de Engelen gevraagd om me te helpen loslaten.

’s Middags bij de huisarts vertelde ik haar de komst van mijn reden en vroeg haar om een verklaring waarop stond dat ik allergisch ben voor katten, zodat ik daarmee naar het asiel kon gaan.
Ik had mijn verhaal nog niet eens afgemaakt, toen ze me in de rede viel en letterlijk zei:

“ik wil jouw kat, ik ben al heel lang van plan om een kat uit het asiel te halen, maar het komt er maar niet van en nu kom jij met dit verhaal, wanneer kan ik Moppie ophalen?”

Mijn mond viel open van verbazing dat kun je je wel voorstellen.
Ik ben in een roes naar huis gereden en het pension gebeld.
Omdat ik de volgende dag (woensdag) moest gaan werken, spraken we af dat ze donderdag(2 DAGEN) Moppie zou ophalen bij het pension.

Ik ben nog even naar haar terug gegaan met een foto van Moppie en ze was meteen verliefd.
Ik heb met tranen in mijn ogen de Engelen bedankt.

Op woensdag werd het thema “LOSLATEN” mij nog even duidelijk gemaakt. Mijn kies viel letterlijk uit mijn mond op het bord op tafel.

Eenmaal donderdag vroeg ik de Engelen of ze daar echt op de juiste plaats zou zijn.
De Engelen vertelden me dat Moppie zelf dat gezin had uitgekozen.
Ik vroeg dan ook een teken in de vorm van een veer of vlinder, dat zou voor mij “DE BEVESTIGING”
zijn (even over vertrouwen, ik heb de Engelen verteld dat ik hen vertrouw maar dat het soms moeilijk is, de informatie die je doorkrijgt, is het informatie van jullie, of zijn het je eigen gedachten).
Ik vertelde hardop tegen de Engelen of ze mij onderweg naar het pension een veer of vlinder wilden tonen.
Wat denk je, zie ik onderweg een grote afbeelding van een mooie gekleurde vlinder.

Je kunt je voorstellen dat ik het niet droog heb gehouden in de auto.
Eenmaal bij het pension aangekomen heb ik afscheid genomen van Moppie en haar overdragen aan haar nieuwe baasje.

Ik wens Moppie en haar nieuwe gezin heel veel liefde en vreugde met elkaar.