fotolezen

Iets grotere staat er op het fotoalbum:

Mijn vraag om even mijn foto te lezen is niet zomaar. Ik moet een belangrijke beslissing nemen en raak er maar niet uit. Daarnaast heeft mijn jongste momenteel wat problemen. Vermoedelijk gevolg van scheiding. Ik probeer te helpen maar bots op een muur. Misschien pak ik het verkeerd aan (heb zelf scheiding al goed verwerkt maar toch blijft er steeds iets hangen). U ziet ... ik heb heel wat vragen en hoop op advies of tips of een teken of ik wel of niet goed bezig ben.

Ik zie aan je gezicht je onzekerheid!
Er is een soort vrijheid die je hebt opgebouwd dat je niet graag wil opgeven, maar omwille van je eventuele beslissing - die je ook enorm graag wenst te nemen) denk je dat die vrijheid in het gedrang komt en wordt je onzeker.

Die gedachten berusten op een oud stukje verleden..

Enerzijds is de vrijheid die je nu hebt, een gevoel!
want uiteindelijk zijn we mensen altijd vrij, alleen wanneer we ons in gevoel laten vastnemen en ketenen.
Doordat je iets hebt meegemaakt waardoor je terug aangewezen werd op jezelf, ben je ook dichter naar jezelf gaan groeien.

Je hebt jezelf meer toegelaten in jouw eigen leven. Dit denk je weer te verliezen, en ziet het als verlies van vrijzijn in wie je bent!
Het punt is, dat er prachtige lessen zitten in de volgende beslissing die je maakt, welke beslissing je ook maakt.. het is altijd goed, omdat het situatie's zijn die jou naar inzichten over jezelf brengen! Wees niet ongerust!

Tinne

Mijn verleden kan ik blijkbaar moeilijk loslaten (om het in het kort te zeggen ... na jarenlange twijfel is mijn ex vertrokken maar nu kan hij blijkbaar de scheiding niet officieel regelen en er wordt niet meer over gepraat ... de reden weet ik niet maar zo blijft alles vast zitten , ook in mezelf). Ik heb mijn leven goed herpakt en goed onder controle. Maar binnenin zit er iets dat niet goed voelt. En zolang dat er is zal ik beslissingen uitstellen. Beslissingen zoals nieuwe relatie bvb. Ik heb soms het gevoel alsof ik een onafgewerkt hoofdstuk afsluit en dat voelt niet goed.

Wat ik nu persoonlijk niet begrijp is waarom je je ex nog zo'n grote rol laat spelen in de beslissingen van jouw eigen leven, naar de toekomst toe..
Het is een vorm van afhankelijkheid, lieve Lea! Wil hij de echtscheiding niet officieel regelen? Doe jij dat dan maar.. anders kun je nog lang wachten.
Het gevoel van een onafgewerkt hoofdstuk kan daarmee weggehaalt worden.
Omdat het dan stappen zijn, die jij onderneemt, in jouw leven, voor jou toekomst.. en wil iemand nie mee doen, het zij zo! Ga zelf verder, wacht niet!
Ik denk dat nieuwe relatie's ook niets met beslissingen te maken heeft, Liefde overkomt je.. liefde kan je niet besluiten te laten gebeuren! Als je de liefde weer ontmoet.. en het voelt zo juist, hoef je je nergens in tegen te houden!

Dit is mijn persoonlijk gevoel dat ik nu schrijf!

Ik zie een zachte, gevoelige en intelligente vrouw die zichzelf graag in dienst stelt van anderen.

Je houdt van lekker eten en gezelligheid in huis, leefbaar maar wel opgeruimd en overzichtelijk. Je hebt oog voor detail dat is iets positiefs, maar ook wel eens lastig omdat jouw perfectionisme je soms in de weg staat. Je hebt een bijzonder goed geheugen, kunt dingen vaak letterlijk terughalen. Ik zie je ook lezen, al vind je er niet vaak de tijd voor, je doet dit heel graag, boekenkasten vol die lekker naar boeken ruiken

Je let soms teveel op anderen, bent bezig hun leven te begrijpen en analyseren, je wilt weten wat iemand beweegt en hoe dingen werken en in elkaar zitten. Maar nu is het tijd je eigen leven onder de loep te nemen, die aandacht meer naar jezelf te verleggen. Probeer zo eerlijk mogelijk in de spiegel te kijken naar je aardigheden en onaardigheden, zonder jezelf daarbij te veroordelen, want je kunt diep van binnen ook heel zwart wit zijn. Wees daar niet bang voor, gebruik dat positief door consequent en duidelijk naar de kinderen te zijn, en eerder grenzen aan te geven, het geeft ze sturing en houvast. Wees niet bang voor je eigen pit, je bent beide, liefdevol en krachtig, zet dat in balans, en weet: van duidelijk zijn (zonder al te veel extra emoties) krijgen ze niets negatiefs, eerder houvast, een bewustzijn van anderen.

Je bent een toegewijde moeder, bent vrolijk, creatief en origineel, niets is je te gek alles is bespreekbaar, daarom vind je het ook moeilijk grenzen te stellen, omdat je na wat weerstand mensen op een of andere manier altijd wel weer begrijpt in hun gedrag en keuzes. Bij die weerstand stap je dus over je eigen grenzen heen. Dat maakt dat je vaak voor een dilemma staat omdat je dan te laat ontdekt dat dingen niet lopen zoals je graag had gewild dat ze lopen. Op het moment dat je irritatie of weerstand voelt is het al noodzakelijk om voor jezelf even niet te reageren en afstand te nemen, er eventueel later op terug te komen.

Verder hoor ik prachtige cello muziek en zie ik dans met een groepje. Met kinderen werken op een expressieve manier is iets wat echt bij je past. Samen groeien in gelijkwaardigheid naast elkaar.

Mensen stimuleren en bewegen, letterlijk, maar ook symbolisch is iets waar je voor leeft. Je eigen lessen haal je daar ook altijd wel uit omdat je heel goed in staat bent naar jezelf te kijken. Legt de lat enorm hoog.

Sta ook anderen toe dat te doen en wees niet bang voor kritiek of afwijzing, iedereen heeft zo zijn beleving van de dingen, dat wil niet zeggen dat het overeen zou moeten stemmen. Niet alles hoeft in het midden te liggen

Je jongste is hoog gevoelig en van binnen onzeker, mag wat weerbaarder leren zijn op een constructieve manier. Weerbaarheidstraining zou heel goed doen, want het lijkt alsof je kind goed voor zichzelf opkomt omdat er gesputterd wordt, maar er schuilt meer angst en onzekerheid in. Belangrijk is aan het echte zelfvertrouwen van binnen te werken.

Om de laatste vraag te beantwoorden: Je bent altijd goed bezig, als je de dingen doet zoals ze passen bij je eigen gevoel en je eigen innerlijke waarde en overtuiging en daarbij ook oog te hebben voor de ander, voor zover dat kan. Soms draai je dat om, ga je van de ander uit. Ecter, je kunt niet iedereen tevreden stellen en ook niet meer doen als je best.

Tinne , waarom ik beslissing aan ex over laat ? Om gelijk te halen. Klinkt belachelijk en is dom en ik zal er niks mee bereiken behalve een soort 'zie je wel ?'.
Wat liefde betreft ... je hebt gelijk ... ik moet daar niet over piekeren en een rationele beslissing afwegen ... ik moet doen wat mijn gevoel zegt ! Bedankt.
Petra ,
ik herken heel wat uit uw lezing. Vooral wat relatie met mijn eigen kinderen betreft. Ik probeer soms teveel meer een vriendin te zijn dan een moeder ... Moet vooral zorgen dat ik mezelf niet verlies.
De jongste is inderdaad heel gevoelig en momenteel heel angstig. Durft niet meer alleen te slapen , licht moet aan , ... Komt inderdaad wel op voor zichzelf , zal zich niet laten doen maar vanbinnenin zit er iets dat niet goed is ... Ik probeer nu eerst om haar elke avond tot rust te laten komen want het is vooral naar de avond toe dat ze gespannen raakt (zelfs de poes wordt ingeschakeld ...).
Ik zal jullie lezingen in gedachten houden ...
Bedankt !

Opvoeden is ook steeds weer het wiel uitvinden, helemaal met hoog gevoelige kinderen omdat alles allemaal net wat intenser ervaren wordt en reacties sterker zijn. Als je dan als ouder daarbij zelf ook gevoelig bent (en die indruk heb ik bij u), dan sta je soms voor een raadsel

Het is in ieder geval belangrijk zelf een koers uit te zetten, ermee aan de slag te aan en uw eigen gevoeligheid een plek te geven en werkbaar te maken, zodat uw kind voelt, 'mama weet wat ze doet'. Dat is belangrijk voor haar (emotionele) basisveiligheid en bovendien zal ze in die aanpak uw voorbeeld volgen, welke aanpak u ook kiest.

Hier kunt u meer info over hoog sensitiviteit (hsp) vinden.
http://www.hooggevoelig.nl/drupal6/

Er zijn ook steeds meer eerstelijns psychologen die gespecialiseerd zijn in omgaan met hsp. Dat kan nooit kwaad ook niet voor je kind, iedereen zou op zijn tijd eens de reflectie van een goede psycholoog kunnen gebruiken, het geeft weer eens een andere invalshoek, een frisse kijk en meestal ook wel wat nuttige handvatten voor jezelf.

Petra

P.s. de reactie op uw 'ex' is heel begrijpelijk maar ik denk dat uiteindelijk duidelijkheid wel nodig is. Wat zegt u tegen de kinderen dat er aan de hand is?

graag gedaan, lieve Lea!

Petra , bedankt voor de link. Zal dit weekend eens veel lezen , denk ik ! Ze is inderdaad heel gevoelig , zelfs ook op fysische prikkels (geluid , voedsel , ... nadeel in klas want ze hoort de juf maar ook alles om zich heen). Ze ziet ook soms dingen die er niet zijn (waarvan ik denk dat ze er niet zijn). De kinderen weten niet dat er niks geregeld is voor de scheiding. Indien ze dat zouden weten zouden ze misschien denken dat het terug zal goedkomen. Tinne, je hebt gelijk ... de bevrediging zal niet opwegen tegen het gepieker die ik nu heb.
De kinderen zijn (al zeg ik het zelf) wel intelligent , stellen heel wat in vraag , maken zich ook zorgen over hun toekomst bij de papa. Ik kan ze alleen duidelijkheid en zekerheid geven over hun situatie bij mij. De jongste zei gisteren "ik zou in papa's hoofd willen kruipen om te zien wat hij denkt en zal doen". Zo'n gevoel had ik vroeger ook. Maar zoiets kan niet en nu moeten ze leren leven met vraagtekens.

Petra , ik heb dus veel gelezen dit weekend. Heb er zelfs bij zitten huilen. Zoveel zaken die ik herken bij mijn jongste.ook veel bijgeleerd over haar gedrag. Veel zaken zijn me nu duidelijker geworden. Ik zal er in de toekomst zeker rekening mee houden.
Bedankt !

Ik kom niet zo heel vaak online, vandaar dat ik nu je berichtje pas lees, excuses daarvoor. Maar heel graag gedaan en een bezoekje aan de psycholoog betekend echt niet dat er iets mis met je is, het kan juist heel verhelderend zijn. Het is een beetje als een ontdekkingsreis in jezelf. Kinderen zouden wat mij betreft standaard zulke gesprekken op school mogen krijgen,
omdat het diepgang en aandacht geeft voor wat een kind voelt, kan en wil.
Liefs, petra