Ik had zitting in een tribunaal

Ik had vannacht zitting in een tribunaal, voor één dag. Op het Gemeentehuis kreeg ik een dagpasje, een dagmap en alle papieren die je nodig hebt voor zo'n baan, al was het voor één dag. Ik moest plaatsnemen op stoel 1 en ik liep de zaal in, maar liep deze ook weer uit, want ik wist niet welke stoel dat was, dus vroeg ik hulp waar ik moest gaan zitten. Ik was wat later dan de anderen, en daardoor stond er bij mij geen glas water. Wel kreeg ik lekkere rode vruchtenthee, net als mijn linkerbuurman, met wie ik af en toe wat woorden en opmerkingen wisselde, vooral om zijn praktische hulp te vragen als ik wat gemist had in het verhaal. Ook dronk ik per ongeluk van zijn thee, denkend dat het de mijne was.
Er waren zo'n acht tot tien mensen, 'cases' waarover ik uitspraak moest doen. De eerste twee had ik gemist, dus moest ik me inlezen in de papieren die ik gekregen had, de dossiers. Ik las wat nodig was, en wist dat ik niet meer hoefde te lezen dan wat ik 'toevallig' las. Ik had mijn oordeel klaar en twijfelde daar niet aan, ik was ook niet zenuwachtig, het voelde heel natuurlijk ook al was het maar voor een dag. In de pauze genoot ik aanzien van alle belangrijke mensen van het Gemeentehuis en ik dacht 'waarom zien jullie me nu pas, nu ik in functie ben, want ik was dit in wezen altijd al'. Ik moest oppassen dat mijn Ego niet te veel van het aanzien ging genieten, want dat zou mijn oordeel en uitspraak vertroebelen, dus ik hield afstand.
Ik moest naar de wc, en gebruikte het personeelstoilet want dat was het dichtstbij, en met het dagpasje had ik toegang. Achter de wc hingen toiletrollen op een horizontale rail. Toen ik klaarwas en opstond, zat daar poep aan gesmeerd, en ik wist niet of dat van mij was gekomen tijdens het opstaan, of van mensen voor mij. Het was ook een onhandige plaats om wc rollen op te hangen.
Ik had een paar lange snorharen links en rechts van mijn mondhoeken, en vroeg een paar anderen in de voorruimte van het toilet om deze voor mij te epileren, om een beetje netjes en normaal voor de dag te komen.
Wat me als gevoel vooral bijbleef van deze droom is hoe natuurlijk het voor me was om dit te doen, en dat ik er niet lang bij na hoefde te denken, maar gewoon wist hoe het zat en wat ik zou zeggen.