27-01-2011: De Test en Boodschap van Ra
Na mijn laatste ervaring met Ra en Michaël van 19-01-2011 heb ik weer rust.
Bepaalde inzichten hebben zich lichamelijk geuit, en ik voelde me echt gesloopt. Maar er is ook erg veel opluchting en rust nu voor mij heel veel puzzelstukjes op hun plaats zijn gevallen. Ik heb ook het gevoel alsof mijn energetisch lichaam nu wat meer in balans is, meer geheeld is. Het heeft heel wat voeten in aarde gehad, want ik voelde me echt door het slijk der aarde gesleurd. Het voelt nu aan, alsof alles zich ‘gezet’ heeft en ik van hieruit nu verder kan.
Maar er heeft zich ook een energieklamper aan mij vast gezet, wat me heel veel energie gekost heeft. Ze zijn goed in verwarring zaaien en je energetisch veld verstoren. Ze worden ook steeds sterker naarmate jij meer groeit. Ook niet verwonderlijk overigens, want alles hoort in balans te zijn, nietwaar? Ze zijn er en houden je in de gaten. Bij het minste geringste slaan ze toe en pakken je op jouw zwakste momenten. Je wordt sterker, je straalt steeds meer licht uit, en dat gaat niet onopgemerkt aan hen en de hogere dimensies voorbij. Ja, je wordt er haast paranoïde van, zou je zeggen, maar ook dat ‘willen’ ze graag, want ze teren op jouw angsten. Ik weet de meeste lichamelijke pijnen aan mijn spirituele ontwikkeling, en stond er niet bij stil dat het wellicht ook van iets anders kon komen. Tot ik de vrijdag daarop zó kapot was en voelde dat er iets niet helemaal oké was binnen mijn energetisch veld. Ik ben mijn Keltische kruis weer gaan dragen en een bergkristal. Ik heb mijn zonnevlecht afgesloten en heb de kracht van de honing calciet aangewend (die Ra mij gegeven heeft). Deze steen zorgde voor een beschermingsveld om me heen, zodat de entiteit weinig grip had op me. Ik was zo vreselijk moe dat ik niet eens energie over had om me met die entiteit bezig te houden.
Zaterdag voelde ik me weer enigszins goed, en ben ik ingegaan op een uitnodiging van collega-therapeut en mijn aardse mentor Frits, om als representant mee te doen aan een familieopstelling op zondag.
Oh boy, was me dat wat!
Een kleine uitleg:
Familieopstellingen kende ik nog niet, wel organisatieopstellingen vanuit het management, dus ik was wel benieuwd naar deze insteek.
Bij familieopstellingen gaat men er vanuit dat er een bepaald energieveld wordt gecreëerd binnen een familie, inclusief de generaties ervoor. Deze energie moet in balans gehouden worden en wordt generatie op generatie doorgegeven.
Het kan uiteindelijk zo zijn dat jij als mens in het NU ergens tegenaan loopt, wat iets is van heel vroeger en wat voor jou de energiebalans verstoord. Iets wat jezelf niet ziet of kunt zien, maar wel een blokkade veroorzaakt of een bepaald gedragspatroon.
Dan kun je dus een familieopstelling aanvragen; daarbij worden andere mensen aangewezen om belangrijke familieleden te representeren.
Door de representanten een plek te geven in een ruimte (door de aanvrager), wordt het energieveld uit die familie opgewekt en begint deze energie te stromen.
Er kunnen hierdoor behoorlijk heftige zaken naar boven komen voor degene die de opstelling heeft aangevraagd...
En dan moet je ook nog Frits en mij erbij hebben, lol...
Binnen deze methodiek gaat men er vanuit dat de energie binnen de familieopstelling doorwerkt binnen de familie, en dat de balans daarmee weer 'geheeld' wordt als het ware.
Het was heel bijzonder dit alles mee te maken, maar hell! HEFTIG!
Je stapt als het ware in het energieveld van de persoon die je representeert, en je bent dan ook echt die persoon.
1 opstelling duurt zo'n 2 uur, en we hebben er 3 gedaan.... ben zoet geweest van 10 tot 17. Drie is me echt teveel! Maar goed, het was wel reuze interessant
En bijzonder om eens meegemaakt te hebben.
Ik voel me echt op mijn plaats binnen deze methodiek, binnen dit werk, alsof het op mijn lijf geschreven is. Er waren zulke krachtige energieën aan het werk, en er was zoveel harmonie binnen de groep dat we als vrienden eigenlijk uit elkaar gegaan zijn. Kun je nagaan, dat zijn wildvreemde mensen, en niemand kende elkaar!
Maar goed, het heeft behoorlijk veel impact op me gehad, en uiteindelijk kwam ik bijna niet meer overeind van de spierpijn en stijfheid. Er klopte nog steeds iets niet voor mijn gevoel, maar nu besef ik ook waarom; de entiteit probeerde met man en macht zich nog steeds aan me vast te klampen. Die heeft een behoorlijke klap gehad van alle krachtige energieën tijdens de familieopstelling, dat deze zelf zijn angst op mij begon te projecteren. De angst vermengde zich met mijn energetisch lichaam, die dit niet kon plaatsen (deze was immers ‘gezet’ in een bepaalde positie) en zich er enorm tegen verzette. Gevolg: weer lichamelijke pijnen overal en weer gesloopt.
Maar dat besefte ik niet op dat moment. De zondag voelde echter voor mij aan als een examen, waar ik met vlag en wimpel voor geslaagd ben! Ik was en ben nog steeds trots op mezelf, en heb zelfs van Ra een mega compliment gehad
Maar dat was het rare; ik kon niet echt goed contact met boven krijgen, en reizen waren vaag en blurry.
Ik weet het nog steeds aan mijn spirituele ontwikkeling. Ze zijn slim, die energieklampers… Uiteindelijk had ik weer puf om me met de klamper bezig te houden, en dankzij veelvuldige douchebeurten en het gebruik van de stenen weekte de klamper beetje bij beetje van me af. Het begon te tintelen onder mijn rechterschouder, en de spier vanaf mijn bil tot aan de nek begon zich eindelijk te ontspannen. Geen pijn meer, en mijn lichaam was eindelijk weer ‘vrij’.
Woensdag een bezoekje gebracht aan Frits, die me geholpen heeft met de druk op mijn slapen; deze werd ook steeds heftiger. Nu besef ik, dat boven heel erg aan me getrokken heeft en er niet door kwam. De volgende keer is het een aanwijzing voor me, een waarschuwing die ik niet licht zal opvatten.
Daarbij hebben de drukpunten op de slapen ook te maken met een slecht functionerende of geblokkeerde galblaas, fijn dat ik dat nu weet en er iets aan kan doen!
Donderdag eindelijk doorgekomen naar de hogere dimensies. Maar het was raar en vaag… Het duurde heel erg lang voordat Ra en Michaël zich eindelijk lieten zien, maar hun uitstraling klopte niet. En ze stonden een beetje raar te grijnzen en te wenken.
Tevens voelde ik me zwaar, en de omgeving bleef veranderen. Opeens liepen Ra en Michaël naar het einde van de rots en sprongen met hun gezicht naar mij toe naar beneden. Ik snapte er niks van, en liep naar het uiteinde en keek onder mij. Het strand was leeg, er was niemand. Ik sprong zelf ook maar. Ra en Michaël verschenen ineens weer aan mijn linkerkant, ook dat was raar, want meestal bevindt 1 van hen zich aan mijn rechterkant. Ik keen om me heen met de rug naar de zee toe, en zag de man in het wit ineens aan mijn rechterkant. Hij glimlachte en wenkte me. Ik liep op hem af, en volgde hem naar een grot. Een donkere grot. Ik voelde heel erg veel weerstand opkomen, maar de man liep door en ik volgde maar.
Binnen de grot was het koud en donker, en ik zag wezens met een zwarte huid en zilveren strepen/vegen. Ze hadden langgerekte en dunne ledematen, met grote hoofden en grote glanzende ogen, en ze voelden erg verdrietig aan. Hun bewegingen waren langzaam en beheerst, en ik had niet het idee dat ze echt helemaal hier aanwezig waren. Ze voelden aan als slaven zo’n beetje, kapot, geknakt, energetisch gebroken en ontdaan van hun vrije wil. Dit voelde niet goed. De man in het wit liep nog steeds door, maar ik stopte en draaide me om en liep terug naar het strand. Iets trok me en dwong me om te kijken; de man in het wit stond plots in de grotopening en wenkte me weer.
Ik negeerde hem, want dit was niet goed, dit voelde niet goed. Ik werd boos, want ik besefte nu ineens dat er een spelletje met me gespeeld werd. Dit was opgezet door de duistere kant. Ik negeerde de druk van de man in het wit, die opeens niet meer wit was, maar wazig en doorschijnend. Hij loste ineens op. De omgeving begon ook weer te veranderen in de omgeving die ik kende, maar het was alsof er een sluier voor hing. Alles was wazig en veranderlijk, en ik besefte dat ik hier als de donder vandaan moest.
Er werd aan me getrokken, maar niet vanuit de juiste kant. Ik weigerde echter hier aan toe te geven, en begon me groter te maken. De steen van Ra riep ik aan, die een beschermend veld om me heen creëerde. Ik liep het strand af, naar een plek waar meer licht was. In het licht verschenen plotseling Ra en Michaël, maar ook zij waren een beetje doorschijnend. Ik zag hun bezorgde blik, en wist en voelde dat dit de echte Ra en Michaël waren. Ze reikten hun handen naar me uit, het leek wel alsof ze niet voorbij de lichtplek konden komen, dus ik liep op ze af.
Ze trokken me naar zich toe en hielden me stevig vast.
Dit was niet juist, dit was niet goed!
Ra: Nee, we moeten weg hier, dit is een dimensie waar je niet in wilt blijven.
Ze trokken me met zich mee, en we waren weg.
Daarna bevonden we ons in het licht, puur licht, helder licht en energierijk licht.
Ik was weer moe, en kon me hier weer lekker opladen. Een bad met heerlijke, warme energie
Dit gesprek vond een paar uur later plaats, nadat ik weer helemaal opgeladen was:Jeetje, wat was dat nou?
Michaël: Dit was een test, maar niet door ons opgezet. Je hebt het goed gedaan door niet verder die grot in te gaan. Je hebt geluisterd naar je gevoel.
Ra is stil en zegt niet veel. Maar ik kan aan hem zien dat hij erg bezorgd is.
- Als je bang was geweest, en je had laten leiden door angst en vertwijfeling, zou je er in gebleven kunnen zijn… fluistert hij.
Ik was niet bang, alleen verbaasd, en het voelde niet goed.
- Ze zijn overal, God-Gemalin, en worden sterker naarmate jij sterker wordt. Het is geen spel meer, maar het wordt steeds serieuzer. Wees je daarvan bewust. Je wordt steeds vaker getest, en steeds vaker zullen ze aan je gaan trekken.
Ik begin nu toch wel enigszins benauwd te worden…
Michaël: Blijf bij jezelf en laat je niet bang maken, zij zijn banger dan jij. Sta in je eigen kracht en vertrouw op jezelf, want ze veroorzaken graag twijfel en houden je van het lichtwerk af.
Ik herinner me nu weer een gesprek met Frits van woensdag, toen hij me vroeg hoever ik was met mijn boek en de fotolezingen. Ik ben met de lezingen gestopt omdat ik begon te twijfelen. Frits vertelde me toen, dat ‘ze’ hun zin hebben gekregen, en me voortdurend op de proef zouden stellen als ik niet genoeg op mijzelf vertrouwde.
Dus het is waar… heb ik even weer een leuke bevestiging gekregen nu.
Is dit ook waarom ik de laatste tijd niet door kon dringen tot de hogere dimensies?
- Ja, ze zitten tussen jou en de hogere dimensies en proberen je hier met man en macht vandaan te houden. Ze willen je van het licht houden.
(Dit slaat niet op mij persoonlijk overigens, maar op elke lichtwerker en zielsreiziger).
Daarom voelde ik me ook zo zwaar; de trilling is hier erg laag!
- Correct, dit is de oude 3 dimensionale trilling nog, hun dimensie. Je bent hier ontvankelijk voor op momenten dat je twijfelt of angstig bent, of wanneer je een groei doormaakt zoals jij nu. Je bent dan even kwetsbaar omdat je lichaam zich weer moet schikken aan de positie die jouw energetisch lichaam heeft ingenomen (of je ziel).
En die wezens die ik zag?
- Zielen die er in gebleven zijn. Ontdaan van hun vrije wil, exact zoals je het gevoeld hebt.
Shit zeg…
Ra: Wees op je hoede, God-Gemalin. Je weet dat het er nu is, en dat het echt is. Wees je ervan bewust, en voel bij jezelf wanneer je twijfelt of bang wordt. Bescherm jezelf dan wat meer, en ga dan weer proberen op jezelf te vertrouwen. Dan komt het echt wel goed.
Michaël en Ra geven me een stevige knuffel en ik bevind me weer in mijn lichaam en bed. Ik val als een blok in slaap.
Sindsdien zijn er even geen reizen geweest voor me, want er is heel veel om te laten bezinken en op me in te laten werken. Het was dan ook een behoorlijke groeispurt waar ik doorheen gegaan ben, en nu is het even tijd voor bezinning.
Ik voer nog wel gesprekken met boven, en ze willen graag dat ik dit alles op papier zet en deel met mijn medereizigers. Want we zullen meer tests tegenkomen, meer van dit soort dingen naarmate we krachtiger worden en meer licht brengen.
Dit is wat Ra aan iedereen mee wil geven:
Jullie zijn allemaal kinderen van het licht, jullie dragen het licht en jullie licht reikt tot in de allerkleinste duistere hoekjes.
Naarmate jullie groeien en jezelf ontwikkelen, groeien ook jullie zielen meer naar elkaar toe.
Jullie zielen zullen zich steeds meer gaan bundelen, en steeds meer verlangen naar eenheid. Jullie krachten en licht zullen zich gaan bundelen en steeds verder tot het universum door gaan dringen.
Hoe sterker het licht, hoe angstiger het donker wordt en hoe meer deze zich wil vastklampen en zal proberen je van het licht af te houden. Laat je niet in met angst, twijfel en onzekerheid maar blijf op jezelf, op ons en op anderen vertrouwen.
Hou van jezelf, en ga dat steeds meer doen, want wij houden zielsveel van jullie en jullie zijn het waard om van gehouden te worden.
Hou ook van de donkere kant zoveel als je van jezelf houdt, want ook die kant moet er zijn om groei door te maken en krachtiger te worden. Wees niet bang van de andere kant, heb de andere kant lief, heb de donkere kant van jezelf lief. Draag je licht met trots en laat deze ook in het donker schijnen, al is het maar om je eigen pad te verlichten in tijden van onzekerheid en twijfel.
Verlicht jezelf in alle opzichten van het woord, en verlicht daarmee de wereld om je heen. Wees het lichtpuntje voor anderen die het moeilijk hebben, laat hen het licht ervaren en verlicht hen daarmee van hun lasten. Wees je ervan bewust dat je bij alles wat je doet je het licht om je heen verspreidt! Wees je er ook van bewust dat als je twijfelt en onzeker bent, je ook dit verspreidt. Wees bewust van het licht in je tijdens de dagelijkse zaken, wees trots op jezelf en jouw licht en de kracht die in jou verscholen ligt.
Jullie zijn mijn kinderen, en ik heb jullie met heel mijn wezen lief. Jullie zijn hier om verschillende redenen, voor eenieder anders. Maar jullie doel is hetzelfde, en jullie zielen willen hetzelfde; ontwikkeling, bewustwording, groei naar eenheid.
Groei naar het licht. Wees jezelf en wees daarmee het licht.
Ik heb jullie lief, en ben altijd bij jullie. Ik ben de zon die jullie verwarmt, en jullie harten ontsluit. Zodat jullie net zoveel van jezelf kunnen houden als ik van jullie.
Gegroet, mijn dierbaren, sta in je eigen kracht,
jullie aller Ra.
