21-1-2011
Gisteravond had ik al de gehele avond zin en het gevoel om een reis te maken. Maar helaas was er tot laat in de avond niemand beschikbaar om met me mee te gaan. Toen, terwijl ik het eigenlijk wilde opgeven, bracht Julien zichzelf naar voren. Hij wilde graag proberen een reis te maken en daar was ik ook enigszins benieuwd naar. Het was langgeleden voor mij dat ik iemand die compleet nieuw is met reizen mee zou nemen dus het was weer even wennen.
Hier mijn kant van het verhaal, omdat eenieder het weer anders beleefd.
Julien beschreef een fontein te zien, met totaal drie personen daarbij. Hij, ik en een ander iemand die hij had meegenomen. Deze persoon is uiteindelijk weer vertrokken.
Julien kaartte aan dat hij alles in de omgeving kon veranderen. Dit vond ik enigszins, omdat er niks gebeurde en hijzelf maar bleef creeren of veranderen. Ik had zelf al contact gemaakt met mezelf in zielenland en was klaar om hem mee te trekken, maar dat ging minder gemakkelijk dan ik dacht. Ik zag Julien overigens in lichtblauw, die andere persoon in geel en mezelf weer in wit met blauw. Ik zei hem dat hij het creeeren los moest laten en zichzelf mee moest laten nemen naar werelden die er al zijn, zich moet laten meeslepen met de reis, in plaats van zelf de reis te maken. Hij probeerde mij te volgen naar de andere dimensie waar ik op doelde, maar verscheen in een woestijn, waar ik absoluut niet was.
Toen waren we opeens in een leegte die Julien herkende als het hiernamaals. Ikzelf moet bekennen dat gevoel niet gehad te hebben, zeker niet dat dat het hiernamaals was. Het voelde meer een tussenruimte, een poortruimte waartussen men reist. Maar hier kon Julien wel onze zielen zien in de vorm van een bol. Hij zag zichzelf als lichtblauw en mij al wit. Plots zag hij bij mij wat gebeuren. Ik voelde op aarde een rilling door me heengaan en een soort getrek. Julien zag dat paarse energie in mij verschenen was, aan mij gegeven. Engelen energie. En toen waren we plots weer bij de fontein en was het afgelopen.
Mijn reflectie: Julien heeft nog moeite met het laten meeslepen door de reis, in plaats daarvan zit hij nog teveel in het creërende en het ‘er moet wat gebeuren’. Let niet teveel op wat er met de ander is, maar voel bij jezelf. Kijk naar wat de omgeving en de reis voor jou van invloed heeft.
Ik zelf was te ongeduldig en onrustig. Kon niet alle handen uitgooien die uit te gooien waren om hem op juiste manier mee te krijgen. Ik had beter in mijn schoenen kunnen staan.