Dusss...
Naar aanleiding van een beschrijving van een reis Van Emmy en Jorine zat ik enorm te stuiteren en wilde ik gisteren 7 januari echt heel erg graag weer eens op reis.
Emmy wilde leren op de bezem te vliegen en aangezien ik altijd bezem gingen we alle drie.
Voor we vertrokken voelde ik de aanwezigheid van een enorme man, na navragen kreeg Jorine een soort van *Grondl* door als naam.
Deze man zat bij mij achter op de bezem, het was een vikingachtig/ Noors type, echt een enorme kerel.
Jorine was helemaal in het wit, Emmy was stralend geel en ik was in het groen.
Jorine vroeg of ik wilde kijken of er bij hen iemand achterop zat, bij Jorine zat niemand maar achter haar vloog een soort van Eenhoorn.
Stralend wit, op de rug van de Eenhoorn zat iemand maar die kon ik niet zien.
Bij Emmy zag ik ook *iets* zitten, ik zag groene energie maar kon er niet door prikken, Jorine zei dat dit Aa moest zijn.
Ze mocht mij zijn echte naam niet geven, toen liet hij zich aan mij zien in een Romeinse outfit.
Deze man had een bruine krullebol en droeg een Romeinse toga.
*We gaan dalen zei* Jorine opeens, en terwijl we Emmy aanwijzingen gaven hoe ze het beste kon landen gingen we naar beneden.
Een maal beneden was ik alleen, ik stond op een prachtig strand van een mooi eiland en in de verte zag ik een heuvel.
Jorine was in een stad terechte gekomen zei ze, ik vroeg haar of die stad op een heuvel/berg lag.
Dat klopte en toen ik richting de heuvel keek vanaf het strand zagen wij elkaar zwaaien.
Emmy was tussen ons in geland, tussen de bomen, razendstoere landing als je geen bezem bent gewend
We liepen naar Emmy toe, bij Emmy was nog iemand die eigenlijk mee wilde met de reis, ik kende deze persoon niet maar zag wel een grote rode energie.
We hebben haar in gedachten meegenomen op het laatste stukje, ze was te moe om echt mee te gaan.
Aa kreeg wat water omdat hij zich niet oke voelde na Emmy's vliegkunsten.
We kwamen in een gouden stad, zoals ik de stad zag was hij gebouwd in de Incastijl, blokkerige huisjes, glanzend als goud.
Eenmaal in de stad kreeg ik Cialaar te zien (vergeef me als ik de spelling verkeerd doe).
Ik zei dat ik me vereerd voelde dat ik hem mocht zien, niet omdat ik mezelf dat niet waard vind, maar overweldigd door het feit dat ik hem simply kon zien!
Wat een ongelofelijke energie!
De God Ra gaf Emmy een soort van minizonnetje, ik vermoed het extra lichtje dat we zo graag willen om meer te kunnen schijnen, en wat ook kan is dat het een soort van energiebommetje is, ik voelde dat Emmy's batterij aardig leeg was, dus wellicht kan ze het zonnetje daar ook voor gebruiken.
Emmy stopte het bolletje in haar zonnevlecht, Jorine en ik zagen een zon bij haar zonnevlecht, een maan bij haar hart en tegelijk zag ik ook een ster voor haar gezicht.
Deze heeft Emmy eerder al eens mogen ontvangen, grappig dat ik hem dan kan zien.
Hetzelfde geld voor het zien van Aa, ik ken deze man niet, heb hem nooit ontmoet (Jorine en Emmy kennen hem wel van vorige reizen) maar zag hem wel als groene energie, ook de toga was herkenbaar, deze man is in het verleden door romeinen vervolgd.
Wat jorine kreeg kon ik niet zien, haar energie was zo stralend dat ik er niet door kon kijken, het was werkelijk heel erg mooi om haar zo te zien stralen.
Ra draaide zich naar mij om en gaf mij zaden.
Ik heb deze al eens eerder gehad, toen waren het appelboomzaden, die kreeg ik in Avebury.
Dit keer voelden ze anders, *dit zijn zaden om in mensen te planten* zei ik gelijk.
Wederom een bevestiging voor mezelf dat ik echt weer een studie wil gaan oppakken om *dingen* door te kunnen gaan geven.
Ik heb het heel sterke gevoel dat ik verder moet met mijn kruidencusussen, reiki en kristallen kennis.
Ik vermoed dat wij in de toekomst deze kennis heel hard nodig gaan hebben, en dat ik daarom zo enorm wordt getrokken.
Ik heb genoten van de reis, fijn dat we even te tijd kregen om te fladderen met de bezems, ik denk dat we daar wat meer tijd voor kregen in verband met de reis van Emmy en Jorine eerder.
De beelden die ze toen zagen waren echt niet leuk en ik vermoed dat we eigenlijk ter ontspanning deze onderboekenlol even mochten meemaken.
Lachen werkt zo genezend
Hij was degene die op de eenhoorn zat. Grappig dat je hem zo indrukwekkend vond.
