Reizen van Zilveren Spin

24-02-10 Bouwen van een stad voor de donkere zieltjes; geschreven door Zilveren Spin

Ik sta ergens in de openlucht waar ik nog niet eerder was. Ik ben er alleen en het is redelijk donker. Blijkbaar ben ik bezig met het bouwen van een behoorlijk hoge muur, met mijn staf. Het gaat sneller dan voorheen. Volgens mij wordt het een stad...op deze kale, woeste vlakte.
Er zijn een stuk of 100 kleine grijs/zwarte donkere zielen naar me toegekomen. Ze zijn ongeveer de helft qua grootte van mij. Ondanks dat ze donker zijn, zijn ze niet kwaadaardig. Ze willen helpen.. ik heb ze maar de opdracht gegeven om water te gaan zoeken. Eentje is naar me toegekomen met een doorzichtig / glanzende schaal, geen idee wat hij hiermee bedoelt..
De schaal die ik gekregen heb is blijkbaar een toverschaal. Toen ik er in keek, zag ik erin dat aan de andere kant van de planeet (geen idee welke ik ben) water is; een heel groot meer.

Daar ben ik naar toegelopen, en toen ik de schaal vulde met water, ontstond er in de stad een groot bouwwerk, aan de onderkant smal, dat naar boven toe wijd uitliep, met bovenop een grote schaal / bekken, helemaal gevuld met helder water.

Toen ik naderhand een van de bakstenen in de toverschaal legde stond er vrij snel een hele stad, met allemaal een soort kleine huisjes en een groter gebouw.

Ik heb het even laten regenen (waar die andere zielen blijkbaar niet tegen konden, want ze renden allemaal een huisje in) waardoor de grond beter bewerkbaar werd. Ik heb links en rechts wat lichtzaadjes geplant, zodat ook in de stad (gouden) bloemen gingen bloeien.

Blijkbaar hadden die zielen lang gewacht op mijn komst, en zijn ze blij met mijn hulp, en die nemen ze gelukkig ook wel aan. Ik vraag me alleen af hoe ze daarboven aan het water gaan komen, want vliegen kunnen ze niet..
Geen idee waar ik precies ben hoor, maar blijkbaar ben ik hier de meest "ontwikkelde" ziel en moet ik hun helpen zich verder te ontwikkelen.

Ik hield een spiegel voor een van die donkere zielen, min of meer de leider van de groep, die mij ook de schaal gaf. Ik wilde hem bewust maken van zijn eigen donkere kant, maar, hij ging gewoon door de spiegel heen, en kwam er aan de andere kant weer uit. Toen draaide hij naar rechts, en ging weer de spiegel door, in rondjes bleef hij zo doordraaien. Zeker honderd keer, toen het klaar was, was hij een heel stuk lichter geworden.

Geen idee welk element de zieltjes zijn, want dat kan ik niet echt zien. Hij gaf mij vervolgens een soort oorkonde, een ketting met een steen eraan. Dit keer geen edelsteen maar een gewonere steen, heel plat, en het heeft een typische vreemde vorm, die ik niet goed kan thuis brengen.


20-05-10 Terugbrengen van de donkere zieltjes naar de tempelberg; geschreven door Zilveren Spin

Mijn ziel roept me.. ik probeer me te concentreren. Ik voel dat mijn ziel wordt getrokken naar een bekende plek, waar ik al eerder was, om iets af te maken.. mijn gedachten dwalen af naar het kasteel, de waterput, de bibliotheek, nee dat is het niet, ik moet verder terug…
Ik ben ... in de torenkamer. ik zit aan de zijkant tegen de grond. Het voelt alsof ik een opdracht krijg.. ik moet(nou ja mag) hier een energiepoort openen !!Ik ben alleen, maar het voelt wel alsof ik vanaf een afstand begeleid wordt, al zijn hun zielen niet direct in de ruimte aanwezig. Ik loop een beetje rond. De ruimte is rond, of een beetje achthoekig, in ieder geval symmetrisch, er is veel wit, en hout, een lege oude ruimte, maar dat mag de pret niet drukken, Het voelt goed. Aan de zijkant aan een van de wanden staat op een plankje iets dat ik oppak. Het is een van de gouden beeldjes. (ik vraag me af waarom het niet in de pot zit, maar ook mijn ziel heeft in ieder geval iets gepakt daar) Oh nee het is een bol, ik houd hem in het midden van de ruimte in mijn linkerhand omhoog ik probeer hem te laten zweven In de glasachtige bol zie ik de kleuren groen en blauw. Mooi de bol blijft in het midden van de ruimte zweven, ik ga iets anders pakken..uit mijn jaszak Het is iets wat leeft, een vliegend insect, een libelle !Ik laat hem los, mooi hij gaat rondjes vliegen om de bol. Ik hoor het geluid van zoemende bijen steeds dichterbij komen…op de vloer verschijnt een gouden cirkel Ik ga net buiten de rand staan, in de cirkel op de grond verschijnt een waterachtige substantie.. als een spiegel. Ik kniel erbij neer als aan de rand van een meer. Iemand geeft mij door dat ik ervan drinken mag. Voorzichtig neem ik enkele slokjes, die ik met een gouden bekertje eruit schep. Ik probeer mezelf te zien in de spiegel van het water, maar dat zie ik niet, In de spiegel zie ik in de verte een tempel, waar Zilver Vleugel meen ik was; met die koepel. Ik moet eerst nog iets doen. Ik kijk rond in de ruimte. Daar is mijn voorwerp.. die gouden lange staf met lus die ik eerder vond. Dan ga ik in de cirkel staan. Tot mijn verbazing, sta ik nog steeds op vaste grond, al zie ik wel het water onder me. Ik ga op de grond zitten en sluit mijn ogen. “Andromeda wekt mijn ziel..”
Ik kan er nog niet doorheen wordt me gezegd. Blijkbaar moet ik de donkere zieltjes van die ene planeet hierdoorheen loodsen.. ik pak mijn blauwe diamant en flits eerst naar die andere planeet terug. De bloemen zijn een beetje verdord, en het water is ver op. Ik vraag ze of ze met me mee willen gaan. Ze gaan overleggen, sommige zeggen er nog niet klaar voor te zijn, maar weer anderen vinden het beslist een goed plan, Ik zeg ze dat niet iedereen mee hoeft, dat ik anders de rest later wel kom halen. Ik laat het regenen, zodat het waterbekken weer gevuld wordt, en de plantjes weer kunnen gaan bloeien. “Wanneer kom je terug ?” vragen ze Ik wijs de ruimte in.. naar een andere planeet, “als die maan daar rood is” zeg ik.
Ik zeg dat de toverschaal daar mag blijven. De zielen die wel met mij mee willen verzamelen zich. Ik vraag of ze met mijn koets willen reizen.. achter mijn koets hangen nu een stuk of 8 andere kleine voertuigen, die met draden aan de voorste verbonden zijn. In iedere koest stappen zo’n 5 a 6 zielen, en dan gaan we. In mijn koets ( de voorste) brand een kaarsje, en dan gaan we. Vliegende langs sterren, regenboogachtige gekleurde banen gaan we.. ik zie in de verte de planeet aarde denk ik.. mijn snelheid voert zich op. We gaan draaien in een kolk, tegen de klok in, alsof we in een tornado komen, en dan, via de poort in de ruimte waar ooit de weegschaal was in de torenkamer, gaan we er gewoon doorheen, supersnel. En dan komen we uiteindelijk vlakbij de tempel en in de buurt van de tempelberg; een stukje verder zie je ze. Ik krijg het effe een beetje koud, we staan hier langs een verlaten, donkere weg, langs de kant zie ik allemaal graven liggen.. De donkere zieltjes beginnen te dansen van vreugde.. zo blij zijn ze !! “Dankjewel dat je ons hebt thuisgebracht zeggen ze”.. Stomverbaasd blijf ik alleen achter.. en daar sta ik dan vlakbij de tempel.


20-05-10 Zacharias I; geschreven door Zilveren Vleugel

Witte Maan zit ergens in het donker met een kaarsje en ik ga naar haar op zoek. Als we bij elkaar zijn worden we opgetild en komen in een lichtere omgeving terecht. We voelen een zacht briesje. Het lijkt of we vliegen boven water, want we zien rimpeling en spiegeling onder ons. Het is inderdaad een water, zee of meer, dat kunnen we nog niet zien.
Dan zien we opeens in de verte een zeilboot, met witte zeilen en houten mast en giek. Op die boot staan twee witte figuren die ons wenken. We gaan naar hen toe en landen op de boot.
Dan blijkt dat de boot niet vaart, omdat er geen wind is. Witte Maan heeft een fluitje bij zich, ik noem het een windfluit, en dan herinnert Witte Maan zich dat ze hiermee kan fluiten om wind te maken, zodat de boot kan zeilen. Ze gaat dan in kleermakerszit zitten op het dek en begint te fluiten. Het klinkt heel hoog en zuiver, heel erg mooi, en inderdaad begint het lekker te waaien en gaat de boot al snel als een speer vooruit.
Een tijdje varen we zo over het water, er wordt niet gesproken alleen maar geluisterd naar het fluitje. De twee figuren sturen de boot richting een haven zoals later blijkt. Als we die in de verte zien opkomen voelt het vertrouwd aan. Het is geen toeristische haven, maar het voelt aan als een werkhaven op zondag. Al voelt het niet helemaal leeg aan. Dan vraag ik Witte Maan te stoppen met fluiten, want anders rammen we de kade, dat is niet de bedoeling...
We stappen aan wal samen met de twee figuren, waarvan er eentje direct weg is. Intussen heeft Zilveren Spin zich ook in zielenland begeven. Zij wordt opgehaald door een van de twee gidsen die bij ons was, en even later staat ze bij ons in de haven.
Even staan we nog te wachten op de kade voordat we doorgaan achter een gids aan. Hij loopt een soort van helling op, het is iets schuin. Het is hier ontzettend heet, en we moeten allemaal een beetje zweten. De berg is niet stijl, het is meer een heuvel waar we op klimmen.
Vlak voordat we boven op de top zijn, zien we een lichtende figuur staan. We voelen zijn aanwezigheid heel duidelijk, en het voelt indrukwekkend. We kunnen hem niet zo heel goed zien, en ieders waarneming is natuurlijk ook anders. Maar wat ik zelf zie is dat hij een en al licht is, en dat er een straal van fel wit licht vanuit de hemel door hem heen gaat, een kolom van wit licht lijkt het wel. Hij staat met zijn armen wijd en uit zijn handen straalt ook dat witte licht, en het lijkt alsof het helemaal door hem heen gaat dat licht en in de aarde wordt verankerd.
Witte Maan krijgt een paar letters door die de naam zouden kunnen zijn, maar zeker weten doen we het niet, Za..... we denken er even over na, maar laten het los, want we kunnen er niet zo veel mee.
Dan krijg ik door dat Zilveren Spin haar bloem, die ze bij zich heeft, en die lijkt op een roze roos, moet planten daar waar het lichtwezen staat. Ze pakt de bloem en zet hem in de aarde, de aarde trilt en rommelt, lijkt wel een aardbeving zo heftig is het. Het duurt even en al die tijd houdt Zilveren Spin de bloem vast. Dan begint de bloem te bloeien en te groeien en het beven en trillen van de aarde houdt langzaam op.
De figuur verdwijnt en ook wij keren weer terug naar aarde


22-05-10 De roos en het rasternet; geschreven door Zilveren Spin

Ik sta nog even op de berg / heuvel, bij mijn geplante roos, hij ziet er goed uit. Ja, hij staat hier goed en veilig. Ik kijk naar de lucht, iemand komt me ophalen. Hij brengt me direct naar de binnenkant van de gouden tempel, waar ik eerst ook was, maar toen stond ik buiten.
Ik vraag hoe ik de wereld mag dienen.”Door jezelf te zijn” klinkt het antwoord.
Vervolgens voel ik mijzelf hangen op enige afstand van de aarde, in de ruimte in een bolvormig rasternet dat de aarde omgeeft staan, met de roos bij mijn hart en mijn handen uitgestrekt. Ik ben nu onderdeel van dat net, dat de hele wereld helpt die liefde en trilling van de “Maria Magdalena” bloem uit te dragen. Af en toe zie ik flitsjes op het net, als zijnde elektrische ladingen. Hier ga ik een tijd mee door. De trilling op aarde verhoogt zich. Ik geef alleen maar liefde.

25-05-10 Zacharias II; geschreven door Zilveren Vleugel

We zijn weer op de berg waar we de laatste keer de geest tegenkwamen en waar Zilveren Spin de roos had geplant.
We zien overal zand en staan weer op die zelfde berg. We zien iets glinsteren in het zand, het lijkt van zilver en het ligt half onder het zand. De spirit is dicht bij ons, nog geen meter bij ons vandaan. Uit het zand komt een spiegel tevoorschijn. Op de spiegel staat Love geschreven zie ik. De geest kijkt toe hoe we de spiegel uit het zand halen. We voelen zijn warmte. Het is een zilveren spiegel met een zilveren handvat. De volledige tekst die op de spiegel staat is: Liefde voor de kinderen van de zon.
Dan krijgt Zilveren Spin ook iets, een ketting, een erfstuk zegt de geest. Het is een ketting met een zilveren ronde hanger. Op de hanger staat een hart afgebeeld op de ene zijde, de andere zijde bekijken we pas later.
Dan ziet ze een witte duif verschijnen en even later staan we allemaal met één hand omhoog gericht te wachten op iets. Weer komt de tekst:
“Kinderen van de zon” naar ons toe. En ook “maak er iets moois van”… even weten we niet wat we met de teksten aan moeten.
De spirit vraagt ons of we mee gaan en dan gaan we met de spirit omhoog, de lucht in. Heel fijn en snel gaan we omhoog en we komen op de wolken terecht. Het voelt er vredig en fijn. Eenmaal op de wolken voelen we energie op ons komen, als in een grote straal, die ons van bovenaf bereikt via ons kruinchakra. Ik voel de energie stromen in mijn lichaam. Het is een kolom van wit licht bij mij en Zilveren Spin, die ons doorstraalt en als gouden licht onze handen weer uitkomt. Zoals we het ook zagen bij de spirit vorige keer. Het voelt heel erg sterk, die energie.
Bij Witte Maan is het ietsjes anders, zij heeft een soort van zilveren spiraal dat door haar heen loopt, vloeit als het ware. Ook zij voelt het stromen en glinsteren van de energie.
De gouden energie die uit onze handen vloeit daarbij krijgt Zilveren Spin de term “doorgeven” door, ik kreeg zelf ook al in gevoel die term. Doorgeven via healing, via vertellen of op weke wijze dan ook. Het is het doorgeven van deze energie waar het om gaat, het maakt niet uit hoe we dat doen. Ieder op zijn eigen manier. Het doorgeven zal mensen stimuleren tot de beginselen van zielenreizen, ofwel multidimensionaal te zijn.
Dan krijgt Zilveren Spin het gevoel een gouden beeld te gaan maken met de energie. Ik zie haar bezig en ik zie dat het een Grieks klassieke verschijning van een vrouw wordt, die op haar schouders een soort van pot draagt, waaruit water komt dat naar beneden vloeit. Het is een prachtig beeld wat ik krijg.
Het gaat om de nieuwe vrouwelijke energie die hiervandaan naar de aarde stroomt. Ik zie het water uit de pot stromen, het fonkelt helemaal, als vloeibaar goud, heel mooi.
Als het beeld klaar is, en het water stroomt vullen we alle drie een flesje of waterzak met een beetje van het gouden water dat er nu stroomt. Ikzelf heb er een kristallen flesje voor.
Dan krijgen we uiteindelijk toch de naam van de spirit door, het is toch Zacharias. We nemen afscheid van hem met een soort van knuffel. Dan gaan we zachtjes weer naar beneden.

30-05-10 Het connectiepunt activeren in de moskee op de koepelberg; geschreven door Zilveren Vleugel

We gaan met zijn drieën op pad. Ik sta al bij de toegangspoort van het plein, vlak bij de moskee met de gouden koepel. Ik heb de staf in mijn handen en heb voor nu even de leiding. Ik wacht op Zilveren Spin en Witte Maan. Zilveren Spin staat achter me en tikt me aan, ook Witte Maan is er al snel. Witte Maan moet haar fluitje meenemen hoor ik en ik geef het aan haar door. Maar er komen nog meer zielen, ik voel ook Artimus Arimeus, Hermes, Zacharias en Cialaar.
Ik mag voor gaan over het pad, dat er uit ziet als van wit kristal, naar de tempel. We lopen over het pad en komen bij de tempel aan, een vlindertje vliegt voor mij uit. De deur staat al open. Het plein is leeg en verlaten. Met zijn allen stappen we naar binnen en in het midden geef ik de staf over aan Zilveren Spin. Ik zie mezelf dan geknield op de grond alsof ik zit te huilen, en ik voel hoe verdrietig mijn ziel is. Ook Witte Maan voelt iets van verdriet, net als Zilveren Spin. Ik wordt overeind geholpen, door Artimus Arimeus en Hermes en we gaan met zijn allen in een kring staan.
Dan zie ik Zilveren Spin die de staf omhoog houdt daar in het midden van de tempel. Witte Maan begint in het midden op de grond een tekening te maken. Het lijkt op een lotusbloem. Boven de staf zweeft een gele ster.
Ik krijg door dat de staf in het midden geplaatst moet gaan worden en dat wij, Witte Maan, Zilveren Spin en Zilvervleugel, die dan vast moeten gaan houden. Als Witte Maan de tekening klaar heeft gaan we in een kleine kring staan met zijn drieën. Om ons heen en achter ons staan de grote spirits die ons helpen. Als we alle drie klaar zijn voelen we al veel energie stromen. Achter ieder van ons staat nu een lichtmeester. Ik voel mijn handen en voeten, mijn hele lijf, mijn kruinchakra, alles doet mee bij mij. Dan op het teken van Zilveren Spin plaatst zij de staf in het midden van de tekening op de grond, en houden we gezamenlijk de staf vast.
Ik voel een enorme dreun, zie overal licht, als in een lichtflits. Zilveren Spin beschrijft het later heel erg mooi. Er komt vanuit de grond een lichtstraal door de staf heen, dan vormt zich een soort van lichtbulb in de vorm van een lotus, waarna het verder als een soort lichtkolom omhoog schiet. En nog verder in spiraal vorm gaat, ver voorbij de aarde straalt het licht door. Alle drie zijn we er een tijdje stil van, we voelen de enorme energie van dat moment… Alle aanwezige zielen moeten even bijkomen.
….
Na een tijdje komen we weer een beetje bewust tot elkaar. We bespreken wat we hebben gevoeld en zijn alle drie een beetje beduusd van het hele gebeuren. Het was erg heftig voor de anderen merk ik nu. Zij worden beiden weggehaald van de lichtkolom die er nu is. Witte Maan wordt achteruit getrokken door Hermes en Zilveren Spin wordt naar een bankje geleid ik denk door Artimus Arimeus. Ikzelf blijf nog even staan bij het licht. Voor mij was het minder heftig omdat ik al iets van dit licht in me had en er aan gewend was al.

30-05-10 Een gesprek met Hermes; channeling door Witte Maan, geschreven door Zilveren Vleugel.

Wat vond u van de lichtpoort die we met uw hulp hebben geopend?
Hermes: Het is heel netjes gedaan. Het is een connectiepunt van het nieuwe bewustzijnsraster. Er zijn wat hulpmiddelen om meerdere van dit soort poorten aan te spreken, want er zijn er ook kleinere van. Dit is een grote poort. Door jullie actie is de energie van het rasternet nu verhoogd en verbeterd, daardoor is de energie ook makkelijker aan te spreken en kan zuiverder worden doorgegeven.
Was de plaats die wij zagen de moskee op de Tempelberg in Jeruzalem?
Hermes: In ‘zielenland’ is er geen naam voor de plaats waar het gebouw staat. Het is dus niet letterlijk de aardse plek die Jeruzalem wordt genoemd. Ofschoon het wel een evenbeeld daarvan is.
Wat was de reden om ons te vragen om dit te doen en wel vanuit zielsenergie?
Hermes: Jullie waren vanuit zielsoogpunt niet beperkt door aardse afstanden en lichamelijke gebreken en gekozen zijn jullie omdat iemand het moet doen, en jullie putten al uit die ziels-energiesoort. Niet alleen op aarde levende zielen kunnen dit, ook zielen van andere plekken, maar er zijn nu op aarde een aantal sterkte zielen die ervoor geschikt zijn. Ook is er voor aardelingen gekozen omdat de energie ook voor de aarde bedoeld is. Ook voor jullie is de energie nog heftig, daarom waren wij er bij om jullie te ondersteunen.
Denkt u dat we hier later nog terugkomen?
Hermes: Misschien, Maar dat is waarschijnlijk niet noodzakelijk. Jullie zullen ook nog andere plekken ontdekken en zien.
Wat is de connectie tussen deze poort en het Nieuwe Atlantis?
Hermes: Het nieuwe Atlantis is een deel van de energie van de nieuwe aarde. Onzichtbaar voor de meeste, maar een onuitputtelijke bron voor degene met open ogen. Vraag je je niet af wie die kleine zielen zijn Zilvervleugel? De kleine zielen die jou daar begeleiden zijn nieuwe menselijke zielen in ontwikkeling die onder andere van jou leren en die de toekomstige bewoners van het Nieuwe Atlantis zullen kunnen zijn.
Denkt u dat alle mensen zullen overstappen op het nieuwe raster van bewustzijn?
Hermes: Niet alle mensen zullen dat doen in dit leven. Ook niet alle in een leven dat heel snel komt. Maar al snel zal de wereld wel streven naar dat bewustzijnsniveau. Het heeft nog wat tijd nodig, en niet alle zielen kunnen hun vermogens op aarde gebruiken. Er zal in jullie leven nog altijd een verschil blijven in bewustzijnsniveaus en de verschillen zullen duidelijker worden. De verschillen tussen de mensen die het nieuwe bewustzijn hebben, en het oude. Het nieuwe bewustzijn wordt herkenbaarder voor elkaar. Nog meer dan het nu al is. Je herkent het nieuwe bewustzijnsniveau en beseft dat je degene, die dat nog niet in zich heeft, nog niet kunt helpen. Niet iedere ziel zal het in dit leven immers aankunnen. Uiteindelijk gaat iedereen over, maar niet direct.
Toen de poort werd gevormd zag Zilveren Spin het woord “Harmonie” of “Harmony” verschijnen, wilt u ons dit uitleggen?
Hermes: “Over die letters wilde ik ook nog wat zeggen, elke (grote) poort heeft een soort naam gekregen, zodat iedereen weet welke poort bedoeld wordt, en welke intentie die poort heeft. De poort die jullie gisteren hebben gemaakt heeft de intentie om harmonie tussen de zielenwereld en de aarde te harmoniseren. Vandaar ook jullie gevoel dat de twee meer samen zijn geworden."
Hoeveel poorten zijn er en welke namen dragen zij?
Hermes: "Er zijn op dit moment 7 grote poorten in totaal en een heel aantal kleine. Naast Harmonie is er, Liefde, Hoop, Vertrouwen, Vrede, Dualiteit en Vergiffenis.
Volgens de geschriften zijn er 12 piramides, zijn er dan ook 12 poorten?
Hermes: “Er zijn 12 piramides ja. En pas 7 poorten.. de andere 5 moeten nog komen. Die moeten nog gemaakt/geactiveerd worden. Daarvan zijn de locaties e.d. al bekend, maar het moet nog wel gebeuren. “
Heeft het activeren van de lichtpoort in zielenland een waarneembaar energetisch effect op aarde, in of rondom de moskee van Jeruzalem ?
Hermes: "Dat is wel de bedoeling."
Op welke wijze kunnen we de mensen/mensheid het beste helpen om contact te leggen met, en op te gaan in het nieuwe bewustzijnsraster?
Hermes: "Over het algemeen kunnen jullie niets anders doen dan de energie van dat raster verspreiden over de wereld. Maar dat is niet niets hoor! Wij kunnen enkel dat, omdat we zielen niet kunnen dwingen over te gaan naar het nieuwe raster."
Drunvalo Melchizedek heeft het in zijn boodschap ook over het bewustzijnsgrid van de nieuwe wereld, en hij heeft ook een boodschap over de flower of life en de Merkaba... wil je ons daar iets meer over vertellen?
Hermes: De bloem die Zilveren Spin beschreef en overeenkomt met de bloem die Witte Maan tekende en overige tekeningen van de lotusbloem, is de levensbloem van de nieuwe aarde. Deze is klaar om naar buiten te komen en zal zich dan als het ware over het raster uitleggen. Het gaat dan om verbinden en verbonden worden.
Het planten van die roze roos, op die berg.. was dat ook een poort ?
Hermes: "Dat was een kleine poort"
Wanneer zal het hele raster of grid gereed zijn in onze tijd gezien...?
En wat zullen wij er verder van merken hier beneden op aarde?
Wat zullen Alle mensen er van merken?
Hermes: "het is nog niet bekend wanneer het gehele raster gereed is. Dat hangt af van allerlei factoren. Op aarde zullen jullie het vooral merken aan een zogenoemde opruimen. De natuur die heftiger reageert op invloeden van kleine dingen.
Nog niet alle mensen zullen het merken, maar dat gaat snel veranderen. Want ook zij zullen gaan inzien dat er iets aan het veranderen is."
De poort Dualiteit, betekent dat er altijd dualiteit zal zijn?
Hermes: "ja, er zit dualiteit in alles. Zwart/wit. Man/vrouw. Het universum is gebouwd op dualiteit. Er is geen licht zonder duisternis."
Is Ta-She-Ra El Amun , de hoeder van de piramide boven het middenoosten, dezelfde spirit als Zacharias?
Hermes: “Ja, het is dezelfde spirit.”
Zilveren Spin, Witte Maan en Zilvervleugel bedanken Hermes voor de prachtige taak die ze mochten volbrengen met hem.
Hermes: Ik ben blij met jullie in ons midden.

08-12-10 De vier kamers; geschreven door Zilveren Spin

In zielenland was ik op een hoge plek, tussen de wolken, ver onder mij met name water, als van de zee. Ik zat op een soort van bed wat op 1 van de wolken stond. Het bed lag vol met witte veren. Op afstand zag ik een kasteel opdoemen. Langzaam dreef ik dichter en dichterbij. Aan de linkerkant van het kasteel zag ik een kleine ingang, in de vorm van een boog die gemaakt was van goud. Hier ging ik naar binnen, en ik liep de trap omhoog. Daarna ging ik rechts, waarna ik in een ruimte kwam met een soort van verhoogde vijver in het midden. In de vijver zag ik drijvende stukken ijs, en een gouden vis, die rondzwom. Ik voelde dat deze vis erg heilig was voor deze plaats. Daarna zag ik aan mijn rechterzijde een vrouw staan met krullend haar, ze was ongeveer de helft van mijn grootte. Ze begeleidde mij naar de volgende ruimte. In de volgende ruimte zag ik gouden bergen. Ik voelde mij bijzonder veilig in deze ruimte. Ik liep over de lage kante van de bergen, naar de overzijde, waar iemand anders mij opwachtte. Dit keer een man, die ook ongeveer de helft van mijn grootte was. Ook hij begeleidde me weer naar de volgende ruimte, die er direct achter lag. In deze ruimte zag ik kleine vliegende elfjes. Ze waren druk bezig met planten en bloemen, die ook aan het plafond hingen. Ik liep door deze prachtige ruimte weer naar de overzijde, waar een vierde ruimte was. In deze ruimte stond een prachtige gouden Kathedraal. Deze trok mij gewoon naar binnen, precies naar het midden van de tempel, waar een gat was in de vloer. Hierdoor gleed ik naar beneden, alsof het een glijbaan was. Beneden aangekomen, na een lange rit kwam ik uit in een grot, of andere ruimte in een berg. Ik zag kleine mannetjes met puntmutsen, haha, ze zouden vast wel denken dat ik een reus was.

08-12-10 De gouden sleutel en de Hal van vrede; geschreven door Zilveren Spin

Later op die dag kreeg ik in de berg van iemand een gouden sleutel (oftewel Fehu, voor de runenliefhebbers). Samen liepen we een stukje verder, en vervolgens een steile gouden trap op. Met twee man en de sleutel konden we de deur openen, die bovenaan de trap was, en konden we naar binnen. Er was zo’n ontzettend veel licht in die ruimte dat ik uren lang alleen maar wit zag. Wel zag ik in de verte vaag een soort van troon, twee stuks vermoedelijk. Ook zag ik dat ik een goudkleurige ronde hanger omhad. Hij hing vrij laag, aan een lange ketting, en was ongeveer 15 tot 20 cm in doorsnede.

Deze ronde hanger was blijkbaar een Grote Zonnedisk, dit is een instrument van vrede, gegeven door de Elohim van de zesde straal aan de mensheid. Dit is een schild (een disk) van verblindend wit licht dat men over de zonnevlecht chakra moet visualiseren. Hierdoor kan men de ruwe energie van het massabewustzijn (wat in deze ruimte is) tegenhouden en terugkaatsen om eigen gevoel van vrede en harmonie te beschermen. Waarschijnlijk dat ik hierdoor de eerste keer niet veel meer dan enkel wit licht zag.


09-12-10 De geheime stralen, het violette vuur; geschreven door Zilveren Spin

Tijdens het vasthouden van mijn zwaard, wat ik onlangs gekregen had in zielenland, en een meditatie hierop kwam ik in een andere dimensie en begon ik een nieuwe reis.

Ik zag grote violette vlammen voor me, waarvan het begin een stuk lager lag dan de hoogte waarop ik me bevond. Ik liep enkele treden omhoog, en liep vervolgens over een soort van railing, die rondom het violette vuur was gelegen in een kring. Vandaaraf kon je omlaag en vooruit kijken, naar het violette vuur, dat overigens tot heel hoog reikte. Een paar meter verder, precies aan de andere kant waar de traptreden waren, stonden 2 tronen (ik liep dus een halve cirkel). Het was geweldig om vanaf hier in de vlammen te staren.
*Bijna een maand later toevallige beschrijving gevonden op internet, die ik meteen herkende: De ingangshal van de Tempel van Vrede, komt uit in een ronde ruimte; 10 pilaren versieren de cirkelvormige muren, welke de geheime stralen weerspiegelen die in het midden van de ruimte verankert zijn.Het altaar van de geheime stralen is verzonken in het midden van de ruimte.3 traptreden leiden naar een cirkelvormig pad wat om het altaar heen ligt waar de geheime stralen verankert zijn”.*

16-12-10 In het violette vuur en inspiratie; geschreven door Zilveren Spin

Een paar dagen later besloot ik in een zielenreis in de violette vlammen te stappen. De energie was geweldig en transformerend. N.a.v. hiervan kreeg ik de volgende inspiratie binnen:

Take water in your hands,
and make fire from the water.
Don't forget the salt in the air.
Make two small, but long
tornado's of the fire
in each hand.
Raise them up to the sky
and split the ceiling
of your little world.

Let you feel protected and embraced
after you lifted up.
Now you walk as one of us.
You are blessed.


Een paar dagen later vraagt Jorine aan mij of ik de hallen van Amenti ken.. omdat ik er nog nooit van gehoord had, ging ik het even nazoeken op internet, maar ik kon het nog niet helemaal plaatsen. We vroegen Ahr, een van mijn gidsen ons te vergezellen naar de Hallen van Amenti, als dat mocht…. We vervolgen de reis.


17-12-10 Hallen van Amenti; geschreven door Zilveren Vleugel

Diana staat in de berg met de vier kamers en ik kom naar haar toe. Ik zie de railing en kom langzaam bij Diana. (dezelfde railing als hierboven genoemd) Ik sta achter haar, nog een beetje verlegen. Ik zie haar nu ineens als heel erg paars. (Dit voelde ikzelf ook al zo; dit gebeurde toen ik in die violette vlammen was gestapt, waar Jorine op dat moment niets van af wist.)
Ikzelf voel me vooral wit, Diana ziet toch ook geel bij me. Dan zie ik ook Ahr, die staat tegenover Diana, en hij wil ons meenemen, ergens naar toe. Diana ziet hem wijzen naar de ruimte met al dat witte licht. Ik zie ons al lopen, of zweven langs de railing en verder, vandaarvandaan een gang in, ietsje verder.
*Als men verder gaat langs het altaar van de geheime stralen en een gang inloopt, beklimt men een trap die uitkomt in de grote hal van vrede. Dit is het eigenlijke centrum van de tempel*

Plots sta ik voor een soort van doorgang, het lijkt een dubbele deur met een vierkante omlijsting , een gouden rand op de muur. Het blijkt dat ik een heel stuk heb overgeslagen, want Diana loopt nog ergens op een trap omhoog. Het was een smalle gouden trap, steil omhoog. Diana komt nu ook bij de deur en verteld me dat we een gouden sleutel nodig hebben om de deur te openen. Ik heb er geen, maar krijg er een van Diana die ze me daar geeft. Samen openen we de deuren door beiden de sleutel erin te doen. Volgens Diana kan het alleen met twee personen, je moet de deur samen openen. Ik heb de sleutel in mijn linkerhand en sta voor de rechterdeur en rechts van Diana, zij legt haar rechterhand op mijn hand. Samen openen we de deur…
Even zie ik helemaal niets, alleen maar licht! We houden elkaar stevig vast anders worden we omver geblazen. De deur is op een kier nog niet eens helemaal open. Ik voel dat we worden opgewacht door iemand daar. Het is of Hermes of Odin, ik zie een staf, en Diana ziet een baard. We voelen heel veel licht, het is heel sterk, ik voel het in mijn ziel. Plots krijg ik heel erg pijn in mijn arm, en blijkt dat Diana daar heel hard aan het trekken is, omdat ik blijf staan op de drempel. Ik sta daar een beetje te genieten en wil het intens in me opnemen, voorzichtig. Mijn ziel heeft zo’n gevoel van: Aaaahhhhh eindelijk!!! Ik kijk rond en rond, het is hier groot en licht!
Dan zie ik een hele grote gouden cirkel, met ruiten in de band. Ik moet het tekenen om het uit te kunnen leggen. Een brede gouden band is die cirkel op de vloer en in die band staan de ruiten. Ook Diana ziet het.
Er is ook ergens vuur hier, lekker warm vuur.
*De Vlam van Vrede, welke het steunpunt van het Christus bewustzijn is, bevindt zich in het midden van de tempel.*

2010-12-21 Hallen van Amenti vervolg met Emmy, geschreven door Zilveren Vleugel

We zitten in het kasteel bij het runenbord dat we daar hebben gevonden. We vragen ons af wat dit bord met de Hallen van Amenti te maken heeft. Dus we besluiten het aan het bord te vragen. Er ontstaat opeens een soort van zilveren poort vanuit het bord, waardoor we heen kunnen en zo komen we in één keer uit bij de Hallen van Amenti in de zelfde zaal als vorige keer.
Niet veel later komt Emmy ook naar ons toe, door deze poort. Ze kijkt rond en ziet ook de Hallen van Amenti, maar net weer even anders als wij haar zagen. Ze ziet blauwige glazen wanden met veel gouden energie erop. In de lucht ziet ze bubbels met symbolische dingen zoals vleugels, veren, sterren, manen enz. Ook zij ziet de cirkel in het centrale deel van de Hal. Zij ziet hem anders dan ik. Volgens Emmy zitten er drie driehoeken in, met één punt wijzend naar het midden van de cirkel en met twee punten erbuiten.
Veel gidsen zijn er op dat moment ook bij ons. Hermes, Ahr, Artimus Arimeus en Cialaar, ze zijn allemaal aanwezig daar. Geen van ons drieén durft de cirkel in te stappen, alsof dat gevaarlijk is, niet voor ons bedoeld. We staan aan de buiten rand en bekijken de cirkel. Via Hermes krijgt Emmy dan heel veel informatie die ik (uit mijn hoofd) zal proberen samen te vatten.
Dit zijn de Hallen van Oproeping. Hier worden dus gebeurtenissen op aarde opgeroepen. Het zijn vrij abstracte gebeurtenissen, en voor ons waarschijnlijk niet echt te begrijpen. In onze ogen kan het als een zwakke manifestatie worden gezien. De zielen die dit mogen doen zijn zeer krachtig, sterker dan de gidsen die op dat moment bij ons zijn. Wij kennen hun namen niet en mogen ze ook niet weten. Er kunnen hier geen oorlogen gestopt worden, omdat dit in zou gaan tegen de vrije wil van de mensen. Toch is het een krachtige plek, die niet door iedereen zomaar betreden kan worden, niet iedereen kan in deze Hallen van Amenti komen. De oproepingen gebeuren altijd tijdens nieuwe maan, omdat de oproepingen een sfeer van een nieuw begin dragen. Ze kosten enorm veel energie en kunnen daarom niet zo vaak worden gedaan. Dus maximaal 13 maal per aards jaar.
Wijzelf zijn hier bezoekers en we zijn welkom om te kijken en te ervaren. Het helpt ons weer een stukje met onze persoonlijke groei.

2010-12-22 Zilveren Spin is nog steeds in Amenti; geschreven door Zilveren Vleugel

Diana merkt op dat haar ziel nog steeds in de Hal van Amenti staat. Ze staat daar met haar zelfgemaakte staf. Ik zie haar staan, maar ben nog niet bij haar. Ik zie dat er drie lange zilveren draden aan de staf hangen, die lopen naar het centrum van de gouden cirkel. Alsof ze daarin vastgemaakt zijn. Ik bedenk dat het lijkt op die Tibetaanse gebedsvlaggen die we vaak zien op foto’s. Ik zie al zilveren en gouden vlaggetjes aan deze lijnen van Diana hangen om gebeden en wensen aan de bron te brengen. We vragen ons af of dat zou mogen. Ahr geeft aan het geniaal te vinden, zegt dat we iets ontdekt hebben, al begrijpen we zelf nog niet helemaal wat of hoe.
Diana en ik bedenken hoe we de staf kunnen bevestigen hier in de Hal, want Diana kan niet eeuwig hier blijven staan tenslotte. Ze maakt uiteindelijk een soort sokkel, die eruit ziet als van wit steen. Erop zie ik een versiering van goud en rood ontstaan. Het is een ronde sokkel, waarin de staf goed stevig blijft staan. Als het klaar is gaan we terug naar het kasteel. We denken dat de wensen die we daar aan willen hangen, wel zuivere wensen moeten zijn, die ten goede voor allen zijn. En we bedenken dat we een aantal andere zielen voor zullen stellen om hun wens op een mooie zilveren vlag te schrijven zodat we die daar aan kunnen hangen. Hoe meer zuivere goede wensen, hoe krachtiger het wellicht is.
Later die dag, in de avond komt Carrie bij ons in het kasteel, samen met een lief klein meisje dat bij haar is. Ook Emmy komt er weer bij. Diana heeft al reeds een wens bedacht die ze op een zilveren vlag aan het schrijven is.
Ook Emmy en Carrie schrijven een wens en zo ook het kleine meisje, die een hele lieve wens heeft en een vlaggetje ontvangt om het er op te schrijven.
Als ook ik mijn wens heb opgeschreven gaan we terug naar de Hal van Oproepingen. Als vanzelf zien we de zilveren poort weer ontstaan waardoor we er snel zijn.
Iedereen hangt zijn zilveren vlag met wens aan een zilveren draad. Langzaam zakken de vlaggen met wensen naar het centrum van de cirkel. De vlaggen lichten helemaal op, gaan stralen van wit licht. Het is een indrukwekkend gezicht om te zien hoe die vlaggen naar het centrum toe worden gezogen en zo prachtig oplichten.


Noot:
* Elohim van de 6 straal: Peace en Aloha. Het retraiteverblijf van Peace en Aloha, bevindt zich op het etherische niveau boven de Hawaï-eilanden. Daar worden de energieën van de zonnevlecht chakra van de aarde geconcentreerd. Vanuit de Tempel van Vrede sturen Elohim de stralen van kosmisch bewustzijn de hele aarde in.Niet alleen bevinden de goud-paarse vlammen zich hier, maar ook de Geheime stralen van Machtige Kosmos, een verheven kosmisch wezen. Het krachtveld van de Tempel van Vrede kan men visualiseren als een paars met gouden hart, met een magnetisch krachtveld van wisselende paarse en gouden concentrische ringen in een hartvorm. De zesde straal is donkerpaars van kleur met de gouden tintellingen.. Het is de straal van vrede, broederschap, de ware dienstbaarheid van de Christus en het verlangen om God en de mensheid te dienen door middel van het Christusbewustzijn.*

http://www.spiritueleweg.com/pages/2972/Elohim.html

zo, genoeg voor mij , mijn taak zit erweer op

Wauw, dat van die Elohim dat wist ik niet, geweldig!!!

Ik vond het naderhand pas (hoewel ik er niet naar zocht), en legde meteen de link, het was voor mij overduidelijk !!Dat is ook het mooie aan zielenreizen.. eerst zelf ervaren en pas daarna evt het naast andere informatiebronnen kunnen leggen (hoewel dat meestal niet kan)